Ταπείνωση και αγάπη (αγ.Πορφύριος)

Tο να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν, το θεωρούσε ο Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πολύ βασικό. Πολύ συχνά επαναλάμβανε το στίχο της ευχής: «Πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσιν».

Καί στην εξομολόγηση έδινε ιδιαίτερη σημασία σ᾿ αυτή την πνευματική αμαρτία, να θυμόμαστε δηλαδή το κακό που μας έκανε κάποιος και να του κρατάμε κακία ή πικρία ή έχθρα. Ήθελε τις ψυχές μας ανεξίκακες, γεμάτες συγχωρητικότητα και καλοσύνη.

«Η κακή σκέψη δεν κρύβεται.Επηρεάζει δυσμενώς για εμάς, εκείνον για τον οποίον σκεπτόμεθα άσχημα, ακόμη και από μακριά, ακόμη και όταν δεν συνειδητοποιεί αυτός τον λόγο για τον οποίον έρχεται σε αντίθεση μαζί μας.

Οφείλουμε, λοιπόν, να είμεθα «καθαροί τη καρδία», καθαροί όχι μόνο από κακά έργα, αλλά και από κακές σκέψεις, ιδιαίτερα δε από την μνησικακία και την πίκρα.

Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: Ταπείνωση και αγάπη».

---

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό

αγάπη συνανθρώπου - αγ Ιωάννης κροστάνδης

Ν' αγαπάς κάθε άνθρωπο αδιάκριτα. Μη λογαριάζεις αν είναι αδύναμος κι αμαρτωλός. Μη σκέφτεσαι την αμαρτία, αλλά την προέλευση του ανθρώπου, που είναι η ίδια η εικόνα του Θεού.

Σε ενοχλούν οι αδυναμίες των άλλων ανθρώπων, η κακία τους, η υπερηφάνειά τους, ο φθόνος, η απληστία κι η κοιλιοδουλεία τους. Μα και σένα δε σου λείπουν οι κακίες, ίσως μάλιστα να 'χεις περισσότερες από τους άλλους.

Στο κάτω κάτω σε σχέση με την αμαρτία όλοι οι άνθρωπο είναι ίδιοι. «Πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Προς Ρωμαίους, γ' 23). Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και όλοι ζητούμε εξίσου το έλεος Του.

Γι' αυτό, εκτός από το να αγαπάμε τους άλλους, πρέπει να τους ανεχόμαστε και να τους συγχωρούμε, για να συγχωρήσει και μας ο ουράνιος Πατέρας μας. Πρέπει με όλη σου την ψυχή να τιμάς και να αγαπάς σε κάθε άνθρωπο την εικόνα Του Θεού, να μη λογαριάζεις τις αμαρτίες του. Μόνο ο Θεός είναι άγιος και αναμάρτητος.

Και πρόσεξε πόσο μας αγαπά, πόσα δημιούργησε κι εξακολουθεί να δημιουργεί για μας! Μας τιμωρεί με αγάπη και μας συγχωρεί πλούσια. Να σέβεσαι τον άνθρωπο έστω κι αν είναι αμαρτωλός, γιατί έχει πάντα ελπίδα να διορθωθεί.

Άγ. Ιωάννης Κροστάνδης, Η εν Χριστώ Ζωή μου.

---

ο πηλός τον πηλόν....

H μετάνοια όπως την έμαθα από τον Όσιο Παΐσιο

Πολλές φορές τον έχω δει, από το 1979 μέχρι το 1994 που κοιμήθηκε, μα εκτός από μία ερώτηση, που εγώ έκαμα, ουδέποτε τον ερώτησα κάτι, πάντα αυτός μου μίλαγε και με δίδασκε.

Ήταν το 1990, όταν πρωί πρωί φτάσαμε στην Παναγούδα με τον Γιώργο. Μας άνοιξε φιλόξενα και με πήρε αγκαλιά τραβώντας με απαλά κάπου να μείνουμε μόνοι μακρυά από τον φίλο μου.
Με κοιτά στα μάτια και μου λέει:

-«Άκουσε με, Ανδρέα. Πρώτα η σχέση σου με τον Θεό τον οποίο να Αγαπάς με όλη σου την καρδιά που σημαίνει να φυλάσσεις μέσα σου τις Εντολές Του.

Ύστερα, να αγαπάς τη γυναίκα σου, όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία!

Να αγαπάς, σημαίνει να Μετανοείς και να συγχωρείς!

Να έχεις πάντα σαν έγγαμος στο νου τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου που διαβάζεται στο Μυστήριο του Γάμου: Οι άνδρες να θυσιάζεστε για τη γυναίκα σας, όπως ο Χριστός θυσιάστηκε για την Εκκλησία και την παρουσίασε καθαρή ενώπιον του Πατρός.

Θυσία, σημαίνει Μετάνοια!

Να αγαπάς να βρίσκεις το σφάλμα σου, το δοκάρι σου, όπως λέει ο Χριστός και μετά θα διαβλέπεις – δηλαδή θα βλέπεις δια του Χριστού – το σφάλμα της γυναίκας σου, με συμπόνια δηλαδή και θα την συγχωράς από καρδίας.

Η Θεϊκή αγάπη των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η φυσική αγάπη, σε σύγκριση με την πνευματική αγάπη, είναι λιγότερο από μια σκιά σε σχέση με μια στερεή ουσία. Η αδελφοσύνη εξ αίματος και κατά σάρκα δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την αδελφοσύνη εκ πνεύματος.

Ο πατέρας του Γαλακτίωνος τον αρραβώνιασε με την παρθένο Επιστήμη. Ο Γαλακτίων βάπτισε την Επιστήμη και, στη συνέχεια, έλαβαν και οι δύο τη μοναχική κουρα. Τότε η φυσική τους αγάπη αντικαταστάθηκε με την πνευματική αγάπη, αγάπη τόσο ισχυρή όσο ο θάνατος. Τόσο μεγάλη ήταν η πνευματική αγάπη του Γαλακτίωνος για την Επιστήμη που ποτέ δεν επιθύμησε να τη δει με τα σωματικά μάτια του.

Ούτε η σωματική επαφή ούτε η εγγύτητα είναι απαραίτητες για την πνευματική αγάπη. Τόσο μεγάλη ήταν η πνευματική αγάπη της Επιστήμης για τον Γαλακτίωνα ώστε, όταν άκουσε ότι είχε συλληφθεί και τον πήγαιναν για βασανισμό, έτρεξε πίσω από αυτόν, και τον ικέτευε να μην την απορρίψει, αλλά να την δεχθεί ως συμμαρτυρα, καθώς αυτός ήταν ο πνευματικός πατέρας και αδερφός της. Όταν οι ανελέητοι βασανιστές μαστίγωναν το γυμνό σώμα του αγίου Γαλακτίωνα, η αγία Επιστήμη έκλαιγε. Όταν όμως οι βασανιστές τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια τους χάριν του Χριστού, χάρηκαν και δοξολογούσαν τον Θεό. Τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη της αγάπης τους για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τόσο υψηλή ήταν η πνευματική αγάπη με την οποία αγαπούσαν ο ένας τον άλλον! Πραγματικά, η σωματική αγάπη είναι σαν μια πολύχρωμη πεταλούδα που περνά γρήγορα, αλλά η πνευματική αγάπη διαρκεί.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Πνευματικό ημερολόγιο –

πηγή

μακαρισμοί και κατά Θεόν αγάπη

Οἱ μακαρισμοί ἀποτελοῦν μία ἁλυσίδα πνευματικοῦ βίου, χριστιανικῆς τελειότητος. Εἶναι ἡ περίληψη τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου, τόσο πρός τήν πίστη, ὅσο καί πρός τό ἦθος. Εἶναι ἕνας καθρέφτης τῆς ζωῆς μας, πού μᾶς δείχνει τί ἀγγίξαμε καί ποῦ ὑστεροῦμε.
Οἱ ἐννέα μακαρισμοί ἀποτελοῦν ἕνα κριτήριο τῆς χριστιανικῆς μας ἰδιότητος. Καί συγκεκριμένα:
Ὁ Πρῶτος μακαρισμός δείχνει τόν βαθμό τῆς ταπεινώσεως τῆς διανοητικῆς, της ἠθικῆς καί τῆς σωματικῆς αὐτογνωσίας μας, ἀλλά καί τῆς θεληματικῆς πτωχείας γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ δεύτερος μακαρισμός ἀναφέρεται στό κατά Θεόν πένθος, πού εἶναι τό ὑπόστρωμα τῆς μετανοίας, καί πού γεννᾶ τή χαρμολύπη. Στό κατά Θεόν πένθος κατοικεῖ μόνιμα καί ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

ορθή πίστη, αληθινή αγάπη (Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης)

Όποιος έχει ορθή πίστη, έχει αληθινή αγάπη:

- Γέροντα, μας έχετε πει ότι πρώτα είναι η πίστη, και μετά έρχεται η αγάπη προς τον Θεό.
- Κοίταξε, για να αγαπήσης τον Θεό, πρέπει να Τον πιστέψεις. Ανάλογη με την πίστη μας είναι και η αγάπη μας προς τον Θεό...
- Μπορεί, Γέροντα, κάποιος να έχει αγάπη χωρίς να έχει ορθή πίστη;
- Μπορεί να νομίζει ότι έχει αγάπη και στην πραγματικότητα να μην έχει. Μέσα στο δόγμα το ορθό, το Ορθόδοξο, βρίσκει κανείς την αληθινή αγάπη. Ήρθαν μια φορά στο Καλύβι δύο Καθολικοί. Ο ένας ήταν δημοσιογράφος και ο άλλος γραμματέας στο Βατικανό.
- «Πρώτα να πούμε το "Πάτερ ημών"», μου είπαν.
- «Για να πούμε το "Πάτερ ημών", τους λέω, πρέπει να συμφωνούμε και στο δόγμα, αλλά μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστί».

αγάπη εχθρών (κατά Θεόν και κατ'άνθρωπο)

Ό Ιερός Χρυσόστομος μάς υποδεικνύει έναν πρακτικό τρόπο γιά νά μπορούμε νά συγχωρούμε εύκολώτερα τους αδελφούς μας: Νά βλέπουμε τις δικές μας αμαρτίες και νά κατηγορούμε τον εαυτό μας γι' αυτές. 

Εφαρμόζοντας τή μέθοδο αυτή, βρίσκουμε ελαφρυντικά γιά τους άλλους και επιπλέον διορθώνουμε τον εαυτό μας. 

Ακόμη, νά σκεφτώμαστε ότι ό άνθρωπος πού μάς κάνει κακό οδηγείται στις πράξεις του από τον Διάβολο: «"Οταν κάποιος σου κάνη κακό, μη βλέπης αυτόν άλλα τον δαίμονα πού τον κινεί. Όλη την οργή σου στρέψε την σ' αυτόν, ενώ τον άνθρωπο πού κινείται άπ' αυτόν πρέπει και να τον σπλαγχνισθής». *

Ο άγιος Σιλουανός ό Άθωνίτης γράφει άπό την πείρα του για την αγάπη προς τους εχθρούς: «Στην αρχή βίαζε τήν καρδιά σου ν' αγαπά τους εχθρούς, και ό Κύριος, βλέποντας τήν αγαθή σου προαίρεση, θα σου δώση κάθε βοήθεια... 

Χωρίς τήν χάρι του Θεού δεν μπορούμε ν' αγαπούμε τους εχθρούς».


----

από αγ.Νήφωνα : 

Λόγοι περὶ ἀγάπης. Πατερικές διδαχές

Ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σημειώνει γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ἀγάπη: «Εἶναι ἄθλιος καὶ ταλαίπωρος ἐκεῖνος ποὺ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. 

Δὲν ψεύδεται ὁ Ἀπόστολος ποὺ εἶπε, ὅτι αὐτὸς ποὺ μισεῖ τὸν ἀδελφό του εἶναι φονιάς, καὶ περιπατεῖ στὸ σκοτάδι, καὶ εὔκολα κυριεύεται ἀπὸ κάθε ἁμαρτία.

Γιατί ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀγάπη, ἔντονα θυμώνει, ἔντονα παροργίζεται, ἔντονα μισεῖ.

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀγάπη χαίρεται μὲ τὴν ἀδικία τῶν ἄλλων, δὲν συμπάσχει μὲ αὐτὸν ποὺ ἔπεσε σὲ σφάλμα, δὲν ἁπλώνει γιὰ βοήθεια τὸ χέρι του στὸν πεσμένο, δὲν συμβουλεύει αὐτὸν ποὺ παρασύρθηκε, δὲν στηρίζει αὐτὸν ποὺ κλονίζεται.

Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀγάπη εἶναι ἀνάπηρος στὸ νοῦ, εἶναι ὄργανο τοῦ Ἐχθροῦ, καὶ πλανιέται σὲ ὅλα τὰ μονοπάτια τῆς ζωῆς του, καὶ δὲν ξέρει ὅτι βαδίζει μέσα στὸ σκοτάδι

Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου τόμ. Α΄ σελ. 42

---

άγιος Εφραίμ ο σύρος

Η νήψη στο έργο του αγίου Εφραίμ του Σύρου

λόγος γα τις αρετές και τις κακίες (αγ.Εφραίμ Σύρου)

οσίου Εφραίμ του Σύρου - έλεγχος του εαυτού του και εξομολόγηση

ευχή προ του ύπνου - αγίου Εφραίμ του Σύρου

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ Alexander Schmemann ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ Πορεία προς το Πάσχα...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΟΤΑΝ ΠΕΙΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ

Ἡ πρακτικὴ ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ

(Μνήμη Ἁγίων Παύλου τοῦ Θηβαίου καὶ Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου)

Τιμᾷ ἡ Ἐκκλησία μας τοὺς δυὸ μεγάλους Πατέρες, τοὺς Ἅγ. Παῦλο τὸν Θηβαῖο καὶ Ἰωάννη τὸν Καλυβίτη, τῶν ὁποίων ἡ ζωὴ εἶναι κάπως παράξενη, ἀλλὰ εἶναι αὐτὴ ποὺ ταιριάζει σὲ μᾶς τοὺς μοναχούς. Ὁ μὲν ἕνας, εἶναι σχεδὸν ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ ἐξεκίνησαν νὰ γίνουν μοναχοί, ἀφοῦ ἀπαρνήθηκαν πραγματικὰ τὸν κόσμο καὶ ἐβγήκαν μόνοι τους ἔξω στὴν ἔρημο. Ἔζησαν μόνοι μὲ μόνο τὸν Θεό, πρωτάκουστο στὶς ἡμέρες τους καὶ σπάνιο φυσικά. Τρόπον τινά, ἦταν οἱ πρωτοπόροι ποὺ ἐχάραξαν τὸν δρόμο αὐτό. Ὁ δὲ δεύτερος, εἶναι μεταγενέστερος. Ξεκίνησε μικρὸ παιδάκι ἀπὸ τὸ σπίτι του, μὲ ζῆλο νὰ γίνῃ μοναχός. Μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια ἔφυγε ἀπὸ τὸ μοναστῆρι του καὶ ἐπέστρεψε καὶ ἐκάθησε στὴν εἴσοδο τῆς πατρικῆς του κατοικίας, ὅπου ἐκεῖ ἐτελείωσε τὴν ζωὴ μὲ ὑπεράνθρωπους ἀσκητικοὺς ἀγῶνας.

αγάπη και έρωτας

Οι παρούσες σκέψεις συντάχθηκαν, με αφορμή την ‘’φιλοσοφική’’ τοποθέτηση μερικών, ότι η αγάπη και ο έρωτας, δεν περιγράφονται αλλά μόνο βιώνονται.

Με αυτήν όμως την πρόταση, διακρίνουμε μια έξαρση του υποκειμενικού σε σχέση με το αντικειμενικό. Υπερτιμάται αδιάκριτα το υποκειμενικό, σε σημείο που να αμφισβητείται η ορθότητα του αντικειμενικού. Το ίδιο φυσικά ισχύει για κάθετι που δεν περιγράφεται και δεν ορίζεται, ως αντικείμενο μελέτης, έρευνας, βιώματος. Με αδιακρισία και εγωπάθεια θεοποιείται (από μερικούς) η γνώμη αντιστρατευόμενη της γνώσης. Η αληθοφάνεια από την Αλήθεια και αυτό είναι ασθένεια της εποχής… που είθε ο καλός Θεός ως Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, συνοδοιπορών, να θεραπεύει.

Δεν αναφέρομαι στα του Παραδείσου, …ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. 10 ἡμῖν δὲ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ· τὸ γὰρ Πνεῦμα πάντα ἐρευνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ. (Α’Κορ.β’9).

Ερευνά, ορίζει, περιγράφει. Αλλιώς, πως θα περιγραφόταν; Με τόση μάλιστα ευκρίνεια; … Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ

Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τους νέους

- Γέροντα, πάντως αυτοί που ήθελαν να καταστρέψουν την κοινωνία, έπιασαν τα θεμέλια, τις ρίζες, τα παιδιά· τα κατάστρεψαν.

- Δεν θα σταθούν αυτά. Το κακό μόνο του καταστρέφεται. Στην Ρωσία είχαν καταστρέψει τα πάντα και όμως μετά από τρεις γενιές, βλέπεις τώρα τι γίνεται! Δεν αφήνει ο Θεός. Ούτε και τις αμαρτίες των παιδιών της σημερινής εποχής θα τις κρίνη το ίδιο με τις αμαρτίες των παιδιών της δικής μας εποχής.
- Γέροντα, πώς συμβαίνει μερικά παιδιά που ζουν κοσμική ζωή, όταν τίθεται θέμα πίστεως, να δίνουν πολύ σωστές απαντήσεις;
- Αυτά τα παιδιά είχαν καλή διάθεση, αλλά δεν μπόρεσαν να φρενάρουν τον εαυτό τους και παρασύρθηκαν. Γι΄ αυτό δίνουν την σωστή απάντηση. Θέλω να πω, ένας λ.χ. θέλει να πάρη έναν δρόμο· τον θέλει, αλλά δεν μπορεί να τον τραβήξη. Και αυτόν που βλέπει να τον τραβάη, τον εκτιμάει. Αυτούς τους ανθρώπους δεν θα τους αφήση ο Θεός, γιατί δεν έχουν κακότητα. Θα έρθη η ώρα που θα έχουν την δύναμη να τραβήξουν μπροστά.

- Πώς μπορεί, Γέροντα, να πλησιάση κανείς τους νέους που έχουν παραστρατήσει;

- Με την αγάπη. Αν υπάρχη αληθινή, αρχοντική αγάπη, αμέσως οι νέοι το πληροφορούνται και αφοπλίζονται. Έρχονται στο Καλύβι παιδιά, από χίλιες

Ο Ύμνος της Αγάπης

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. 

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. 

ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

(Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ΄)