Ο πατέρας του Γαλακτίωνος τον αρραβώνιασε με την παρθένο Επιστήμη. Ο Γαλακτίων βάπτισε την Επιστήμη και, στη συνέχεια, έλαβαν και οι δύο τη μοναχική κουρα. Τότε η φυσική τους αγάπη αντικαταστάθηκε με την πνευματική αγάπη, αγάπη τόσο ισχυρή όσο ο θάνατος. Τόσο μεγάλη ήταν η πνευματική αγάπη του Γαλακτίωνος για την Επιστήμη που ποτέ δεν επιθύμησε να τη δει με τα σωματικά μάτια του.
Ούτε η σωματική επαφή ούτε η εγγύτητα είναι απαραίτητες για την πνευματική αγάπη. Τόσο μεγάλη ήταν η πνευματική αγάπη της Επιστήμης για τον Γαλακτίωνα ώστε, όταν άκουσε ότι είχε συλληφθεί και τον πήγαιναν για βασανισμό, έτρεξε πίσω από αυτόν, και τον ικέτευε να μην την απορρίψει, αλλά να την δεχθεί ως συμμαρτυρα, καθώς αυτός ήταν ο πνευματικός πατέρας και αδερφός της. Όταν οι ανελέητοι βασανιστές μαστίγωναν το γυμνό σώμα του αγίου Γαλακτίωνα, η αγία Επιστήμη έκλαιγε. Όταν όμως οι βασανιστές τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια τους χάριν του Χριστού, χάρηκαν και δοξολογούσαν τον Θεό. Τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη της αγάπης τους για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τόσο υψηλή ήταν η πνευματική αγάπη με την οποία αγαπούσαν ο ένας τον άλλον! Πραγματικά, η σωματική αγάπη είναι σαν μια πολύχρωμη πεταλούδα που περνά γρήγορα, αλλά η πνευματική αγάπη διαρκεί.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ο Πρόλογος της Αχρίδος – Πνευματικό ημερολόγιο –
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου