Είναι αυτά τα 4 άκρα του
σταυρού (με τα έντονα γράμματα) που τυπώνουμε επάνω μας και συγχρόνως τα όρια
του κόσμου τούτου, όπως αναφέρονται στο σύμβολο της πίστεως… κόσμος κι εμείς (1)
εκ Του Ποιητού,
ουρανού και γης (κεφαλή –
κοιλία)
ορατών τε πάντων (δεξιά επίγνωση) και αοράτων (αριστερά)*….
Συμμετέχοντας στην προσευχή και το σώμα και μη εξαντλούμενη η νηστεία στις επίγειες τροφές, αλλά ιδίως στους λογισμούς και στο κακό (2), αλληλοπεριχωρούνται πρόσωπο και προσωπείο, σώμα και ψυχή, ανάλογα με τον βιούμενο σταυρό, δλδ κατά πόσο ''σταυρώνουμε'' το θέλημά μας για χάριν του θείου θελήματος.
Η αξία τους είναι αγιογραφική και οντολογική.
...21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Ματθ.ιζ’)
…τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Μαρκ.θ’29)
Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον
ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).Η πορεία από την γη προς τον ουρανό (κοιλία αεί / χρόνο – κεφαλή και νυν / Άχρονο) όπως και η πορεία από τα ορατά προς τα αόρατα (όπως τυπώνουμε το σημείο του Σταυρού, με το και του Αγίου Πνεύματος) έχει αφετηρία την ψυχή και την καρδιά (σαν καθαρότητα και αποφυγή θολούρας, που απαγορεύει θέα και κίνηση από τα μεν στα δε) και έπονται σώμα και νους.
''Η θεία Χάρις σκηνώνει πρῶτα στὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων καὶ ἀπὸ τὶς ψυχὲς μεταδίδεται καὶ στὰ σώματά τους· καὶ ὅταν κοιμηθοῦν, μένει στὰ λείψανά τους καὶ στοὺς τάφους τους καὶ στὶς εἰκόνες τους καὶ στοὺς ναοὺς ποὺ εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾿ αὐτούς. Εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνοικεῖ στὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων καὶ ἐν συνεχείᾳ μένει καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνδέονται μὲ τοὺς Ἁγίους.'' ∽ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς
Η θεία κοινωνία, ενεργεί στην ψυχή και δεν περνά από το πεπτικό σύστημα*** (και τον γήινο μεταβολισμό) αλλά δρα στον ‘’μεταβολισμό’’ της ψυχής (4). Ως δε μάννα εξ ουρανού, Ο Τροφεύς που είναι συγχρόνως και Τροφή, καλύπτει τις ιδιαίτερες ανάγκες του καθενός. Ισχύοντας το μυστήριο … 56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. (Ιωαν.ς’)
Αυτός ο μεταβολισμός αφορά το δομούμενο θεοΰφαντο σώμα στον απέναντι (5) και κατέναντι (ς’ - 6) χώρο του παραδείσου. Εντός του Λόγου (2) και μέσα στο Άκτιστο Φως, όπως μας αναφέρει ο π.Ιωάννης Ρωμανίδης από την πατερική θεολογία, ο μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός, παύει.
Το άκτιστο Φως, όταν οράται, είναι πολύ πιο φωτεινό σε
έντασι από το φως του ηλίου και διαφορετικής φύσεως από αυτό. Είναι το ίδιο το
Φως της Μεταμορφώσεως. Αλλά το Φως αυτό δεν είναι καν φως, όπως το εννοούμε,
όπως το γνωρίζομε εμείς το φως. Γιατί; Διότι υπερβαίνει το φως!
Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην κατάστασι αυτή του δοξασμού, όταν παρέλθη η όρασις του Φωτός, συνεχίζει να συναναστρέφεται κανονικά με τους άλλους ανθρώπους του περιβάλλοντος του, για όσο διάστημα συνεχίζεται αυτή η θεωτική ενέργεια επάνω του. Αυτό το βλέπομε καθαρά στους βίους των Αγίων. Βλέπομε δηλαδή ότι, όταν βρίσκεται ο άνθρωπος σε υπέρ φύσιν κατάστασι, συνεχίζει να συναναστρέφεται τους άλλους γύρω του με μόνη τη διαφορά ότι δεν τρώγει, δεν πίνει, δεν κοιμάται, δεν πηγαίνει για φυσική του ανάγκη κατά την διάρκεια της καταστάσεως αυτής, διότι βρίσκεται σε υπέρ φύσιν κατάστασι και τον συντηρεί στην ζωή μόνη η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Οπότε, αν αυτή η κατάστασις διαρκέση π.χ. 40 ημέρες και 40 νύχτες, όπως συνέβη στον Μωϋσή στο όρος Σινά39, αυτός ο άνθρωπος για τόσες ημέρες και νύχτες δεν κοιμάται, δεν κουράζεται, δεν τρώει, δεν πίνει κλπ. Είναι δηλαδή ελεύθερος από τα αδιάβλητα πάθη, τα φυσικά πάθη του σώματος. Και τούτο συμβαίνει, διότι γίνεται τότε μία αναστολή της λειτουργίας του πεπτικού συστήματος καθώς και του ύπνου και ο άνθρωπος γίνεται επίγειος άγγελος. Κατά τα άλλα όμως συμπεριφέρεται όπως οι άλλοι. Περπατάει, μιλάει, συναναστρέφεται με τους άλλους, μπορεί να διδάσκη κλπ. και ταυτόχρονα να βρίσκεται και στην κατάστασι αυτή.
ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε χώρα τὴν ὥρα ποὺ ὁ Κύριος π ρ ο σ ε υ χ ό τ α ν....
Θα ήταν αδύνατο αν εμείς δεν προσανατολιζόμασταν και κινούμασταν αφενός προσθετικά σε ευχή και προσευχή (κάθετη κίνηση) και αφετέρου αφαιρετικά της γαστριμαργίας (3) (σαν μη υπερφόρτωση του πεπτικού μας συστήματος) (οριζόντια ακινησία/συστολή και προσήλωση) να συναντούσαμε την ερχόμενη εξ αοράτου κατοικητηρίου χάρι…. κι όπως Ο Κύριος προσθέτει την δική Του ειρήνη, στους ποιούντες ειρήνη, προσθέτει και εδώ την δική Του αϋπνία στην δική μας όση αγρυπνία και δική Του συνέχεια συνειδήσεως, υπέρβαση των αδιάβλητων παθών (σε όλα τα παραπάνω με έντονα γράμματα - δεν κοιμάται, δεν κουράζεται, δεν τρώει, δεν πίνει κλπ), όσο εμείς προσανατολισμένοι και εργαζόμενοι με αυτά τα μέσα που προτείνει ο ορθόδοξος θεραπευτικός ασκητισμός, επιθυμούμε την επίσκεψή Του... εκτελούντες μάλιστα τα αντίθετα των παραπάνω μέσων και αρετών πάθη (πολυφαγίας, ραθυμίας...), αφενός στρέφουμε τα νώτα μας στον ερχόμενο Κύριο και αφετέρου και σπουδαιότερα, ενεργεί επάνω μας η φυγόκεντρος, ο μετεωρισμός με ολέθρια για την ψυχή αποτελέσματα. Την δόξα και θεία αγάπη που ο εγγύς και εντός τα χαίρεται και ο μακράν τον καίνε... όπως ο ενιαίος Σταυρός είναι ΚΑΙ δόξα των αγγέλων ΚΑΙ τραύμα των δαιμόνων. (αντιδρώντας στον ήλιο διαφορετικά... όπως γράφει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής στο πηλός ή κερί....). ...εξαρτώμενοι από την κατεύθυνση και ''φιλοσοφία'' που ακολουθούμε. Την καλοπέραση ή την κακοπάθεια για την αγάπη του Θεού...
Έτσι, όποιος αποφασίσει να κινηθεί προς συνάντησή Του για να κατορθώσει χάριτι να μην πεινά και να μην διψά από χοϊκές τροφές, να μην κουράζεται, ''πρέπει'' να κουραστεί για Τον Χριστό (ως κακοπάθεια και ''σταύρωση'' του θελήματός του) να πεινάσει (και τραφεί με άλλη γη), να διψάσει (και ξεδιψάσει με άλλο ύδωρ) Χριστό. Να θελήσει να αναπνέει (αέρα ορθής πίστεως, αήρ) Χριστό και μεθέξει στο δικό Του πυρ κοινωνίας. Όλα συμπυκνωμένα στο όνομα Του Ιησού και πεμπτουσία ...Όχι τα στοιχεία της φύσης που αιχμαλωτίζουν το νήπιο, αλλά την ανακαινισμένη... Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης… προς την πραγματική ενηλικίωση (Γαλ.δ') και ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία. ...
Με την παχυλότητα και σαρκοποίηση του πνεύματός μας**** [αντί της πνευματικοποίησης της σάρκας μας (που συμβαίνει σε μας τους μη θεάρεστα νήστεις και προσευχομένους)], όντες α-νόητοι και βραδείς στην καρδία (Λουκ.κδ’25), τα μάτια μας (θα συνεχίσουν να) κρατούνται. Χωρίς δε Σταυρό*****, δεν εισερχόμαστε στην δόξα Αυτού.
Προσεγγίζοντες το Φως (που εισέρχεται στον κόσμο) επιβάλλεται αλλαγή άξονα προσέγγισης και κίνησης για να λάβουν οι πολλές ‘’θεολογικές’’ γνώσεις τα δευτερεία. Ειδικά αν αυτές φυσιούν.
Ο αγ.Συμεών ο νέος θεολόγος παρατηρεί σχετικά: Η γνώσις ουκ έστι το φως, αλλά στο φως η γνώσις υπάρχει… [Η ακαδημαϊκή θεολογία θεμελιώνεται στην γνώση. Και είναι σωστή, όταν θεμελιώνεται στην σωστή γνώση. Η εμπειρική θεολογία δεν θεμελιώνεται στην γνώση. Θεμελιώνεται στο φως. Η γνώση δεν είναι το φως. Το φως όμως είναι η γνώση… όπως και στην Αλήθεια ενυπάρχει η Αγάπη (εν τω Υιώ ο Πατήρ) αλλά σε κάθε ‘’αγάπη’’ δεν υπάρχει Αλήθεια. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται…].
Αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές … Ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καὶ νῦν τῇ ταπεινώσει μου. Καὶ ὡς κατεδέξω ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καὶ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου μου ψυχῆς καὶ ἐν τῷ ἐσπιλωμένῳ μου σώματι εἰσελθεῖν...
Αμήν.... τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον,. καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης.
Αμήν δι ευχών…
---
(1) Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)
(2) αποχή κακού, περιτομή αμαρτιών για να λάβει σάρκα και οστά η ανέλιξις.... η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή
κακό, που σαν νέφος παρεμβάλλεται και προς τα άνω (νυν και κεφαλή) και προς τα αριστερά (αόρατα) αποκρύβοντας και στις δυο περιπτώσεις τον Έναν (νοητό) ήλιο. Γιαυτό και έχουμε πολλές αναφορές ότι προς τα αριστερά φαίνονται δαίμονες.... κι αυτό γιατί στο διάβα μας προς Θεό, αντιδρούν και τροχοπεδούν και απέξω αλλά και δυστυχώς όσο τους δίνουμε δικαιώματα, και από μέσα, λόγω αφύλαχτων θυρίδων, δια των οποίων εισέρχεται ο θάνατος. Γιαυτό χρειάζεται η φυλακή αισθήσεων, ώστε και τα παρόντα (αριστερά, όσα επιτρέψει ο Θεός να δούμε ή αισθανθούμε) και τα μέλλοντα (προς την άνω πορεία, τελώνεια) να μην μας αιχμαλωτίσουν. Κύριε ελέησον...
Το ότι βλέπουμε (ή όχι) αλλά πάντα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε το κακό εξ αριστερών, είναι το κόστος της βρώσης του καρπού από το απαγορευμένο δένδρο (της γνώσης του καλού και του κακού) … Η οφθαλμοφανής (στα ελληνικά) διαφορά αυτών, δείχνει και (πάλι) τον προσανατολισμό. Το προς αριστερά αδιέξοδο Κ (|< ) του ΚΑ(Κ)ΟΥ από τον χωρίς αδιέξοδο προς τα άνω Λ, από και προς Τον ΚΑ(Λ)Ο και Αγαθό Λόγο. Θαρσείτε λέει Ο Κύριος, που κατέβηκε έως τα τρίσβαθα του ΑΔΗ και επειδή… όπου Εγώ εκεί και οι δικοί Μου, ως ένα…. με την χάρι και δύναμή Του, δύναμη Σταυρού* μπορούμε να διερχόμαστε όλα τα κακά και πατάμε επί όφεων και σκορπίων…
*
δύναμη και παρουσία Του όπως φαίνεται και στο ψαλμό ρλη’ (138)… ποῦ
πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω; ἐὰν ἀναβῶ εἰς
τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ, ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ᾅδην, πάρει· ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς
μου κατ᾿ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης, καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ
σου ὁδηγήσει με, καὶ καθέξει με ἡ δεξιά σου…. με τα: ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, (να δείχνει το ΕΠΑΝΩ και ΑΝΑΤΟΛΗ) … καταβῶ
εἰς τὸν ᾅδην, (ΚΑΤΩ και ΔΥΣΗ) … κατ᾿ ὄρθρον … και εις τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης
(ΑΡΚΤΟΣ και ΜΕΣΗΜΒΡΙΑ), να συναντάμε παντού την δύναμη του Θεού και νέου ΑΔΑΜ
(αρχικά προσανατολισμού)… που δι αυτής η δεξιά Του Κυρίου μας εξάγει και οδηγεί…
(3) με ελικοειδή ανάβαση, όπως και ο δύτης ισορροπώντας τις έξω και τις έσω πιέσεις ανέρχεται. Κατά τάξη και ετοιμότητα και χωρίς υπέρ μέτρον αγώνες. Βιασμός μεν, θλίψεις, αλλά όχι άτακτες συνθλίψεις. Όπως καταγράφει ο αγ.Ιωάννης της κλίμακος στην (14η) βαθμίδα περί γαστριμαργίας ...
8. Ἐνόμισε ὁ θεήλατος Εὐάγριος (1) ὅτι ἔγινε σοφώτερος τῶν σοφῶν καὶ στὴν μορφὴ καὶ στὸ περιεχόμενο τῶν λόγων του. Ἀπατήθηκε ὅμως ὁ ταλαίπωρος καὶ φάνηκε ἀνοητότερος τῶν ἀνοήτων καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ζητήματα καὶ σ᾿ αὐτό. Ἐδίδαξε: «Ὁσάκις ἡ ψυχὴ ἐπιθυμεῖ ποικίλα φαγητά, ἂς θλίβεται μὲ ἄρτον μόνο καὶ ὕδωρ». Εἶναι δὲ ἡ προσταγή του αὐτὴ σὰν νὰ προτρέπης ἕνα παιδὶ ν᾿ ἀνεβῆ μὲ ἕνα βῆμα ὅλη τὴν σκάλα.
Ἐμεῖς ὅμως, ἀντικρούοντες τὸν ὁρισμό του, ὡς ἑξῆς ὁρίζουμε: Ὅταν ἐπιθυμοῦμε τὰ διάφορα φαγητά, ζητοῦμε κάτι ποὺ εἶναι μέσα στὴν φύσι μας. Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ἂς χρησιμοποιήσωμε ἕνα τέχνασμα πρὸς τὴν πολυμήχανη κοιλία, καὶ μάλιστα ἂν δὲν μᾶς ἀπειλῆ βαρύτατος πόλεμος ἢ δὲν ὑπάρχη πένθος ἢ κανὼν γιὰ προηγούμενες σοβαρὲς πτώσεις. Ἂς κόψωμε πρῶτα τὰ λιπαρά, ἔπειτα τὰ ἐρεθιστικὰ καὶ ἔπειτα τὰ εὔγευστα.
Για την πληρότητα της προσέγγισης ίσως θάπρεπε να γράψουμε αναλυτικά το τι καταφέρνει η νηστεία στο βιολογικό σώμα. Πολλοί έχουν ασχοληθεί με το θέμα, μεταστρέφοντας την έννοια της νηστείας (που έχει σκοπό την ειρήνη, την χαρά και την ευλογία του καλού Θεού, δια Σταυρού), σε δίαιτα. Μόνο που έτσι, αλλάζει και το κέντρο άξονα. Πάει στην υγεία της πεπτωκυίας φύσης από την υγεία και θεραπεία που προσφέρει σε πνεύμα και βαθύτερη φύση. Ο δεκάλογος διατροφής που ακολουθεί, δεν έχει την πνευματική βαρύτητα φυγής παθών και κόσμου (κοσμικού φρονήματος) ευρισκόμενες οι συμβουλές και σε εκτός ορθοδοξίας χώρους. Παρόλα αυτά, μπορεί κάποιος να τις εκμεταλλευτεί. (με το σκεπτικό ότι όλες οι τροφές κάτι ενεργειακό κρύβουν... όπως φαίνεται στα έντονα παραπάνω γράμματα, αλλά ειδικά η πρώτη και η τελευταία συμβουλή, περί μη πολυφαγίας και περί αρνητικού ψυχισμού... είναι ευστοχότατες). Στην ερώτηση τι καταφέρνει η προσευχή στο βιολογικό σώμα, νομίζω η απάντηση είναι στο μετά της θείας μεταλήψεως .... όταν συνδυαστεί η επικοινωνία (προσευχή) και μυστικό εφόδιο με την Κοινωνία και το μυστήριομ ως εφόδιο Ζωής αιωνίου... ώστε, αφού η προσευχή και νηστεία καθαρίζουν τον άνθρωπο, τον εξαγιάζουν. Τον καθαρίζουν από το παράσιτα της ζωής (δαιμόνια, αφού εκπορεύεται το γένος τους δι αυτών), αυτού του γένους και του θανάτου που εισήλθε στην φύση (και κόσμο) μας από την παρακοή της εντολής της νηστείας (μη φάγετε) και εξ αυτής της πρώτης παράβασης, ''χάθηκε'' η κοινωνία και επικοινωνία με τον Θεό. Δια της αθέτησης αυτών χάσαμε τον παράδεισο, δια της ενστερνίσεως αυτών μπορεί με το έλεος Του Κυρίου, να κερδίσουμε την βασιλεία... όντας αυτές οι δύο έννοιες που καλούμαστε να εφαρμόσουμε στην ζωή μας, που καλό θάταν να αγαπήσουμε και τιμήσουμε… σπουδαιότατοι βοηθοί ή καλύτερα, πρωτεργάτες της επιστροφής μας στην ΖΩΗ.
Φρίττω δεχόμενος τὸ πῦρ, μὴ φλεχθῶ ὡσεὶ κηρὸς καὶ ὡσεὶ χόρτος. Ὤ φρικτοῦ Μυστηρίου! Ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου Σώματος καὶ Αἵματος ὁ πηλὸς μετέχω καὶ ἀφθαρτοποιοῦμαι;
Μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός
τελικά, τι συμβαίνει στον σταυροειδή (φυσικό) μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία; νομίζω πως τον μεταμορφώνει σε υπερφυσικό και την γη την μετασχηματίζει σε ουρανό.(4) με χαρακτηριστικό του μεταβολισμού τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα, και για την διατήρηση (όσο γίνεται) και την επίτευξη καθαρότητος του οίκου μας (καρδιάς και ζωής) για να ενοικήσει Ο Κύριος, επιβάλλεται ένας αγώνας προσοχής (και εφόδια προσευχής και νηστείας) εισερχομένων και εξερχομένων. Να γίνουμε μονωτές του κακού (ούτε να μπαίνει ούτε να βγαίνει) δλδ να το ακινητοποιήσουμε και συγχρόνως, να εισέρχεται και να εξέρχεται (από αυτήν) μόνο το καλό (το κατά Θεόν, μη πέφτοντας σε λογισμούς ακόμη και ''καλούς'' αλλά δια της ευχής, να διακρίνονται, κι αυτή να τους ξεχωρίζει).
* Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς
** Για την ανάσταση του Λαζάρου
*** ιερέας, μόλις κατέλυσε θεία κοινωνία εξέπνευσε. Στην νεκροτομή δεν βρέθηκε τίποτα στην γαστέρα.
**** Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας
***** προσευχή και νηστεία, αγάπη και αλήθεια, πίστη και γνώση, θεωρία και πράξη, φιλοθεΐα και φιλανθρωπία …και όλα τα καθετούμενα μεταξύ τους, αλλά συμπληρωματικά ζεύγη…. Σταυρός… σε θεωρία και πράξη
---
νηστεία – ἅγιος Πορφύριος καυσοκαλυβίτης
νηστεία (π.Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος)
προσευχή νηστεία και δαιμόνια...
Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις. Συνοδοιπορία από την εκτός Πόλι στην εντός….
Νηστεία + προσευχή – καθαρότητα + ελεημοσύνη
…χωρίς
δε προσευχή και νηστεία θα διαβιούμε στους πρόποδες του όρους Θαβώρ, μη
δυνάμενοι να θεραπεύσουμε (εαυτόν και αλλήλους) όπως συνέβη ιστορικά με τους
αποστόλους και τον σεληνιαζόμενο υιό…. διαβιούντες
στους πρόποδες του όρους Σινά, προσκυνούντες είδωλα, μακράν της φλεγομένης και
μη καιομένης βάτου ως μεσσίτριας, πολύ μακράν της θεοπτίας της κορυφής … μακράν Ζωής εγγύς και υπό τον θάνατον…. Κύριε
ελέησον!!!
Η προσευχή νικάει τον θάνατο… «Κάθε
πραγματική προσευχή είναι μάχη με τον θάνατο και άρνηση του θανάτου.
Και κάθε πραγματική προσευχή
είναι μάχη για τη ζωή και κατοχύρωση της ζωής.
Ποια είναι η πραγματική
προσευχή;
Εκείνη που σε κάνει πιο δυνατό
από τον θάνατο,
με την οποία φέρνεις τη νίκη
επάνω στον φόβο και την ανατριχίλα του θανάτου.
Όταν σηκώνεσαι από την προσευχή
και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς τον ίδιο φόβο από τον θάνατο όπως και
πριν, τότε να ξέρεις, ότι η προσευχή σου δεν ήταν πραγματική.
Ενώ όταν σηκώνεσαι από την
προσευχή και κοιτάζοντας τον εαυτό σου αισθανθείς την αδιαφορία για τον θάνατο,
τότε να ξέρεις ότι η προσευχή σου ήταν πραγματική.
Πριν από τη σταύρωσή του, ο
Χριστός είχε ήδη μια φορά νικήσει τον θάνατο.
Τούτο έγινε στην προσευχή στον
κήπο της Γεθσημανή.
Η προσευχή της Γεθσημανή είναι
το μοναδικό δείγμα τέλειας μαχητικής και νικηφόρας προσευχής, που Εκείνος το
έχει δείξει στην ανθρωπότητα και μας το άφησε ενέχυρο».
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Στοχασμοί περί καλού και κακού
ο
φόβος θανάτου σε πιστούς και απίστους ....
με την υπερφυά προσευχή, δωρεά της Μ.Τετάρτης εσπέρας να βιώνεται πολύ αμυδρά ή εκτυπώτερον (αμήν παράσχου) ανάλογα της αποστάσεώς μας από αυτήν την πνευματική Ημέρα.... Μακάρι να ''περάσουμε'' τις προηγούμενες ημέρες (κόμβους) που είναι απαραίτητες για αυτήν. Μήπως και δεν βάλαμε αρχή ανάβασης προς Ιεροσόλυμα από Κυριακή Βαΐων, προς τα άνω ευθυπόρηση, Μ.Δευτέρα (Ιωσήφ πάγκαλο και συκή…), Μ.Τρίτη (παρθένες) με τα αντίστοιχα βιώματα και θεωρητικολογούμε .... περί νίκης του θανάτου.
τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Μεγάλης Τετάρτης που προετοιμάζουν την Ανάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου