«Όταν είσαι έγκυος, τα κύτταρα του μωρού μεταναστεύουν στο αίμα της μητέρας και στη συνέχεια επιστρέφουν στο μωρό, ονομάζεται «εμβρυο-μητρικός μικροχιμαιρισμός».
Για 41 εβδομάδες, τα κύτταρα
κυκλοφορούν και συγχωνεύονται προς τα πίσω και προς τα εμπρός, και μετά τη
γέννηση του μωρού, πολλά από αυτά τα κύτταρα μένουν στο σώμα της μητέρας,
αφήνοντας ένα μόνιμο αποτύπωμα στους ιστούς, τα οστά, τον εγκέφαλο και το δέρμα
της μητέρας, και συχνά μένουν εκεί για δεκαετία Σ. Κάθε παιδί που έχει μια
μητέρα μετά θα αφήσει ένα παρόμοιο αποτύπωμα και στο σώμα της.
Ακόμα και αν μια εγκυμοσύνη δεν πάει σε πλήρη διάρκεια ή αν κάνετε έκτρωση, αυτά τα κύτταρα εξακολουθούν να μεταναστεύουν στο αίμα σας.
Έρευνα έδειξε ότι εάν τραυματιστεί η καρδιά μιας μητέρας, τα εμβρυϊκά κύτταρα θα σπεύσουν στο σημείο του τραυματισμού και θα μεταβληθούν σε διαφορετικούς τύπους κυττάρων που ειδικεύονται στην επιδιόρθωση της καρδιάς.
Το μωρό βοηθά στην επισκευή
της μητέρας, ενώ η μητέρα χτίζει το μωρό.
Πόσο ωραίο είναι αυτό;
Αυτός είναι συχνά ο λόγος που ορισμένες ασθένειες εξαφανίζονται ενώ είσαι
έγκυος.Είναι απίστευτο πώς τα σώματα
της μητέρας προστατεύουν το μωρό με κάθε κόστος, και το μωρό προστατεύει &
ξαναχτίζει τη μητέρα - έτσι ώστε το μωρό να αναπτυχθεί με ασφάλεια και να
επιβιώσει.
Σκέψου τις τρελές λιγούρες για μια στιγμή. Τι έλλειψη είχε η μητέρα που το μωρό τους έκανε να λαχταρούν;
Έρευνες έχουν επίσης δείξει
κύτταρα από ένα έμβρυο στον εγκέφαλο μιας μητέρας 18 χρόνια μετά τη γέννα. Πόσο
εκπληκτικό είναι αυτό; ”
Αν είσαι μαμά ξέρεις πώς μπορείς να νιώσεις διαισθητικά το παιδί σου ακόμα και όταν δεν είναι εκεί.... Λοιπόν, τώρα υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι οι μαμάδες τα κουβαλάνε χρόνια και χρόνια ακόμα και αφού τα έχουν γεννήσει.
---
…σχόλια και πνευματική αναγωγή
Η διαφορά της εφεύρεσης από την ανακάλυψη είναι ότι η εφεύρεση είναι κάτι καινούριο, ενώ η ανακάλυψη αφορά κάτι που ίσχυε από καιρό και μόλις μας γνωστοποιήθηκε.
Από την ανακάλυψη μέχρι την γνωστοποίηση της από τον καθένα, ο χρόνος διαφέρει. Άλλοι την αντιλαμβάνονται real time, άλλοι near real time κι άλλοι πολύ αργότερα ενώ άλλοι, ποτέ.
Θυμίζει την μεταφορά της πληροφορίας ανάλογα της αποστάσεώς μας. Αν πω πχ, τώρα, αυτήν την στιγμή βλέπω στον ήλιο κάτι, ήδη έχουν περάσει 8 λεπτά, αφού το φως (που φέρει την πληροφορία) κάνει 8 λεπτά από την πηγή του μέχρις εμάς. .. κι αν πάλι πούμε, να τώρα πέφτει ένα αστέρι, αυτό έχει ήδη πέσει τόσα χρόνια πριν, όσα έτη φωτός απέχει απ την γη μας.
Το παραπάνω γεγονός, με το έμβρυο και την κυοφορούσα μάνα του, συνέβαινε ανέκαθεν. Ανάλογα με την φιλοσοφία του καθενός, άλλος θαυμάζει την ‘’μητέρα’’ φύση, κι άλλος εκφράζεται με το ψαλμικό: … κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα.
ΑΝ λοιπόν ‘’τύχει’’ και πέσει στην αντίληψή μας αυτή η πληροφορία, θα μπορούσαμε να μείνουμε σε αυτήν την χαρακτηρισθείσα από τον αρθρογράφο ‘’όμορφη’’ βιολογική γνώση, ή να την αναγάγουμε στα πνευματικά, κατά την ετοιμότητα του καθενός, κατά την αίτηση και δωρεά... (1) κι ενώ το σωματιδιακό συμβάν περιορίζεται στον χρόνο, το κυματοειδές είναι ανεξαρτητο αυτού και γνωρίζεται με την αίτηση και ετοιμότητα.
Με το σκεπτικό ότι κάθε φυσική γνώση ‘’κάτι δείχνει’’ , πλήθος λόγων (επιστημονικών ανακαλύψεων και εφευρέσεων), μπορούν να δυναμικοποιηθούν επ’ωφελεία μας, κάνοντας την φύση διαμπερή και εμφανίζοντας Τον Δημιουργό, πίσω από τα δημιουργήματα και την σοφία Του.
Είναι οι διάσπαρτοι επί γης λόγοι, πούναι όμως οδοδείκτες (2) προς Λόγο. Είναι τα μικρά μαργαριταράκια (και μικροί θησαυροί, που πολλοί επιστήμονες, ερευνητές των χοϊκών κατέχουν, αλλά δυστυχώς ανενέργητα πνευματικά, αφού δεν τα συνδέουν) που όμως οδοδεικτούν προς τον Μεγάλο Μαργαρίτη και σύνολο Θησαυρού.
Είναι ομόπνοο του, η πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής) και στο σύνολο της μεταμορφώσεώς μας.
Στην ΚΔ, όπως και στην ομόπνοη ΠΔ, τα πάντα εγένεντο δια Λόγου…. και δια αναλογιών, εκ Του Λόγου. Κι Αυτός φέρει (όντας) το ΦΩΣ και την κάθε πνευματικά ωφέλιμη πληροφορία, που ανευρίσκεται μέσα στους διάφορους λόγους.
Α´\ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.
Από Γενέσεως α’… 11 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ ἐγένετο οὕτως. … …. 24 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος. καὶ ἐγένετο οὕτως.
Είπε και έγιναν. Το Άγιο Πνεύμα, είναι Αυτό που δίνει την ποικιλία, τα χρώματα, τα αρώματα, την λειτουργικότητα, την ιδιαιτερότητα... σε ορυκτά, φυτά και ζώα, αλλά και στον πλασθέντα, άνθρωπο. Είναι αυτό που βλέπουμε στα πνευματικά, σαν χαρίσματα: …ὁ δὲ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν. 7 ῾Εκάστῳ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον. 8 ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, 9 ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, 10 ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δὲ προφητεία, ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν· 11 πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται. (Α’Κορ.ιβ’)
Επαναλαμβάνεται και στην κυοφορία του εμβρύου στην μήτρα της μητέρας η δημιουργία, και εξ ενός συμπυκνωμένου κέντρου (κάτι σαν το big bang) αρχίζουμε και βλέπουμε σιγά σιγά τις θεραπευτικές ιδιότητες που παρέχει το νέο πλάσμα λόγω έκρηξης ζωής, στο παληό που το φιλοξενεί.
Κι αν αυτό συμβαίνει με την έναρξη και έκρηξη ζωής, λόγω εισόδου νέου δημιουργήματος στο παλαιό, με ρεύση, πόσο πιο θαυμαστό και ασύλληπτο στον νου γεγονός είναι, όταν συμβαίνει είσοδος του ίδιου του Δημιουργού αρρεύστως (και ασπόρως) στο παλαιό!!!….
Έτσι εισέρχεται Ο Κύριος μέσα στην Μητέρα Εκκλησία και θεραπεύει κάθε ασθενές μέλος (άνθρωπο) που συνδέεται μαζί Του οργανικά, όπως εκτυπώθηκε η αλήθεια, και στο βιολογικό σώμα. Οργανικά, με φλέβα (μεταφορά βαρών – εξομολόγηση) με αρτηρία (Θεία Κοινωνία) και νεύρο (προσευχή και ευχή). Το ίδιο συμβαίνει και βιωματικά όταν και όσο ο νους το θελήσει, ώστε η ψυχή να υποδεχτεί Τον Κύριο ωσάν έμβρυο (από σπερματικό Λόγο και μερική αλήθεια, έως τα Χριστούγεννα)…. αρχίζοντας η θεραπεία του ανθρώπου από την έξοδο εξ αιγύπτου και ο φωτισμός του, με την είσοδο Του Κυρίου.
Στην ΠΔ το συναντάμε σαν το μάννα εξ ουρανού, που είχε αυτήν την ιδιότητα προσαρμογής και κάλυψης των βιολογικών αναγκών του καθενός. Στα πνευματικά και ΚΔ το μάννα είναι Ο Ίδιος Ο Κύριος, Τροφεύς και τροφή που κατά τις ανάγκες του κοινωνούντος Σώμα και Αίμα, προσαρμόζεται, τρέφει και θεραπεύει. Ο τρώγων μου …. εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ, ώστε … 17 ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. (Α’Κορ.ς’) με την προϋπόθεση διακρίσεως και θελήσεώς μας, που να κολλήσουμε, αμήν όχι αστόχως με την γη… 16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν·
Ξεκινά το σκίρτημα Ζωής μέσα στην αμορφία μας…. και έπεται συνέχεια θεραπευτική και εξαγιαστική, όσο ενεργεί Η Θεοτόκος εν ημίν, αφού Αυτή φέρει στον κόσμο (και κόσμο μας προσωπικά), Τον Κύριο.
Παρατηρεί ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος:… Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.
Μέσω της κάτω γνώσης (όπως μας προσφέρθηκε από το αρχικό άρθρο, αλλά για μας οδοδείκτου) φαίνεται νάναι ευλογημένη ΜΟΝΟ η μάνα η κυοφοφρούσα, ο δε άνδρας να υστερεί σε αυτόν τον τομέα. Στην μερική μας γνώση, συμβαίνει, όταν φαίνεται πως υπερτερεί σε κάτι άλλο ο πατέρας ή άνδρας.
Επειδή όμως ο Θεός ου προσωποληπτεί δίνοντας ίσες ευκαιρίες θεραπείας και αγιασμού στον καθέναν, δια της αναγωγής, καταλαβαίνουμε ότι αυτό ισχύει σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου. Είναι ευλογημένη κάθε ψυχή που γίνεται αποδέκτης χάριτος (από σπόρου έως καρπού) και σε κάθε νου που γίνεται χριστοφόρος.
… σημεία πολλά και ευκρινή έδωσε Ο Κύριος στον ισραήλ με την έξοδο, όπου ισραήλ δεν είναι μια κρατική επωνυμία, αλλά είναι (υπερκρατικά) ο νους ο ορώμενος τω Θεώ. Είναι ο καθένας, με προϋποθέσεις εξόδου από το κοσμικό φρόνημα και αιχμαλωσία φαραώ, και είσοδό του στην ορθόδοξη εκκλησία (Αναστημένο Σώμα Του).
Συνειρμικά μας θυμίζει την αντιστοιχία στον μικρο-μικρόκοσμο που θάθελε να γεννηθεί στον μικρόκοσμο. Το ‘’απλούν’’ σπερματοζωάριο που υπέχει την θέση της ψυχής, έχοντας το μαστίγιο που το υποβοηθά στην κίνηση, τον κάνει να ευστοχήσει στο ωάριο (που υπέχει την θέση του ωού – σώματος). Τότε ως πρώτο ζυγωτό και ακινητούν μέσα στην ταμειούχο της χάριτος (εκκλησία – μόνη γόνιμη προς αναγέννηση ΜΗΤΡΑ) αρχίζει τον πολλαπλασιασμό.
Τότε, Ο Ίδιος απλούς εισαχθείς Κύριος σε ψυχή κυοφορούσα και σώμα, (ως άλλο ζυγωτό), αρχίζει και θεραπεύει και αγιάζει τον φιλοξενούντα Τον, με εκρήξεις Ζωής. Αναπαυόμενος Ο Τριαδικός Θεός (όπως τότε με τον πατριάρχη Αβραάμ) και την υποδειγματική φιλοθεΐα και φιλανθρωπία του, αρχίζει και δομεί τον ναό Του προς ενοίκηση.
Από ένα παληό cd, με επωνυμία nine months
που καταγράφει βήμα βήμα την εγκυμοσύνη,
δανείζομαι το παρακάτω σχήμα, όπου δείχνει την μετατροπή του απλού σε
διαφορετικότητα κατά τις ανάγκες. Εδώ μόνο του εμβρύου που προκόπτει, αλλά και σύμφωνα με το άρθρο, και
της ‘’μάνας’’ που γίνεται αποδέκτης της θεραπείας κατά τις ανάγκες και ασθένειές της.
Το μάννα εξ ουρανού, το πρώην σκιώδες, είναι τώρα η Θεία Κοινωνία… έχει προϋποθέσεις λήψης Της, που δεν μας συμφέρει να αγνοηθούν… αμήν καθαρής καρδίας, καθαρού οίκου, και λειτουργικού οχήματος (χερουβείμ και σεραφείμ) με πρότυπο Την Θεοτόκο.
Γιαυτό και επιλέχτηκε ως πρώτη εικόνα (μια
αχειροποίητη εν νεφέλαις σχηματισθείσα μορφή…) η μάνα, το έμβρυο και το στηρίζον ‘’περιστέρι’’ (κατά τα πρότυπα
Παναγία – Κύριο και Άγιο Πνεύμα). Ισχύει και σε εμάς αναλογικά, κατά τα εμπεριέχοντα στοιχεία, ποσοτικά
και ποιοτικά, ως ‘’δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού’’… Το δε ‘’σημείον’’ εμφανίστηκε
‘’τυχαία’’ πάνω από την εκκλησία του αγ.Ανδρέα που φιλοξενεί εντός την Παναγία
τριχερούσα… Την…
Είναι … ἐγγὺς Κύριος
τοῖς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν καὶ τοὺς ταπεινοὺς τῷ πνεύματι σώσει. πολλαὶ αἱ θλίψεις τῶν δικαίων, καὶ ἐκ πασῶν
αὐτῶν ῥύσεται αὐτοὺς ὁ Κύριος· (ψαλμ.λγ’) στον δρόμο των αναλογιών προς
Τον Λόγο (λγ με μικρά και ΛΓ με κεφαλαία, ων βοηθός και ενεργών Ο Άνθρωπος στην
εικόνα Του, ως συνοδοιπορών και συμπλέων… σε κάθε άνθρωπο – ο έχων Του Ανδρ/ανθρ, την
όψη/ωπος που θέλει (όστις) … και καθ’όλη την διαδρομή από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν
και την τελειότητα στο μέτρο της ηλικίας (λγ=33) Του Κυρίου …
Θα τύχουμε επιθέσεων στο μέτρο, ακόμη και υπέρ μέτρου θλίψεις από τους αντιδίκους μας, που στοχεύουν πρωτίστως στον πνευματικό μας θάνατο, αλλά εκ πασών αυτών, ρύσεται Κύριος, που είναι και χορηγεί ΖΩΗ και ΦΩΣ. Κύκλω αληθείας…. ονόματι Κυρίου…. για κάθε ελπίζοντα, σκέπη και μετοχή.
Αμήν γένοιτο γένοιτο.
---
(1) για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς)
(2) κάθε λόγος αληθείας, εσωκλείει κάτι βαθύτερο και ενδεικνύει μια πνευματική κατάσταση. Ο εντοπισμός του κατ’αρχάς γίνεται εξωτερικά και μετά εσωτερικά. Έτσι, ακολουθώντας τους απλωμένους μέσα στον κόσμο μίτους, με την υγιή ευθεία κίνηση του νοός (από το δημιούργημα στον Δημ,ιουργό), μοιάζουν αυτοί με ακτίνες που ενώνουν τα σημεία της περιφέρειας με το Κέντρο.
Όπως με το όρος Θαβώρ, που δεν περιορίζουμε αυτό μόνο στην ιστορική του διάσταση, αλλά εντοπίζουμε την ενέργειά Του και στο όρος Σινά (με τις δύο κορυφούλες), αλλά και σε κάθε εκκλησία, έτσι ξεκινάμε με όλους τους εντοπισθέντες λόγους (γραπτούς και φυσικούς). Το τέλος της διαδρομής είναι εν ημίν, όπου το βιωματικό και η μετοχή μας στο θαβώρειο Φως.
Έτσι και με το παραπάνω άρθρο. Εντοπίζουμε πρώτα το θαυμαστό γεγονός έξω. Αν παραμείνει η γνώση του θαύματος περιορισμένο στις μάνες και στα κυοφοφρούμενα μωρά τους, πλουτίζουμε κάπως, αλλά μέχρις εκεί. Καλό θα ήταν, μετά να το διακρίνουμε να συμβαίνει στην Θεοτόκο και κατ’αναλογία σε μας, μέσα στην εκκλησία, όπου Το Θείο Βρέφος εισερχόμενο θεραπεύει μυστικά και μυστηριακά τα κύτταρα του Σώματος της Μητέρας μας Εκκλησίας, εμάς, όσο συμμετέχουμε σε αυτήν την διαδικασία και δεν είμαστε απλοί επισκέπτες.
Φιλοξενώντας στην ερειπωμένη και ασθενούσα και τεθανατωμένη από την αμαρτία ψυχή μας Τον Νυμφίο Χριστό και Θείο Βρέφος, Τον Μόνο θεραπευτή, κατ’αναλογία του άρθρου, γιατρεύονται σιγά σιγά τα μέλη μας (συμπυκνωμένα, στα νεφρά και καρδία). Μόνο έτσι περνάμε από την εξωτερική καλή λίαν θαυμαστή κατάσταση, στην εσωτερική και τέλεια, αφού εντός ημών η Βασιλεία. Τότε σιγά σιγά διακρίνουμε όλες τις άλλες, τις έξω εκτυπωθείσες, που σκοπό έχουν να μας νουθετούν και καθοδηγούν τα βήματα από την περιφέρεια (λόγοι) στο Μοναδικό Κέντρο, και θησαυροφυλάκιο Λόγο.
---
συγκεντρωτικά, εφόσον απαιτείται η ''διευθέτηση'' των εννοιών
στην διάσταση και αξία, που τους αρμόζει, φαίνεται πως: … στον πυρήνα της ΖΩΗΣ,
του ΦΩΤΟΣ, Της Αγάπης, είναι το απ’αιώνων Θείο Βρέφος που χαρίζει ψυχή ζώσα ως
πνοή, στην λάσπη. Μια κατάσταση υπέρχρονη του ‘’νυν’’ που βρίσκει εφαρμογή διαρκώς
στο ‘’αεί’’ και στους αιώνες*. Είναι Αυτός Ο ΑΗΡ που ζωογονεί και θεραπεύει. Η
αρχή και το τέλος (Α+Ω).
Αυτόν τον αέρα (πίστη ορθόδοξη) και Θείο Βρέφος και
Νυμφίο καλό θα ήταν να επιζητεί η κάθε ψυχή για να Το φιλοξενήσει και ζωώσει.
Ο αμέσως επόμενος εσωτερικός κύκλος που αγκαλιάζει τον
πυρήνα, είναι η ευδοκία για την σωτηρία του ανθρώπου, που πριν καν ανακοινώσει
την έκπτωση στο ανθρώπινο γένος, Ο Θεός προνοεί και καταστρώνει το σχέδιο. … 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος
αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’) ‘’δείχνοντας’’
Την Θεοτόκο.
Μετά, στον τύπο Της, δομείται με την πεντηκοστή Ἡ Ἄκτιστη Ἐκκλησία
(αγ.Πορφυρίου) όπου, όσο εισέρχεται σε αυτό το Σώμα το Θείο Βρέφος (έχοντας
στην προσκομιδή την εικόνα των Χριστουγέννων) θεραπεύει τα μέλη του Σώματος,
εμάς, που συνδεόμαστε με τους 3 ζωηφόρους οργανικούς δεσμούς/αγωγούς
(φλέβα-αρτηρία-νεύρο).
Στον τελευταίο εξωτερικό κύκλο, δίνει την εκ-τύπωση
όλων των παραπάνω, με το θαύμα της μητρότητος. Έναν φυσικό λόγο ομόπνοο του
Γραπτού, για όσους αδιάκριτα και από το μίσος του αντιδίκου υποτίμησαν τις Γραφές.
Μη μένοντες στην επιδερμίδα και ακολουθώντας τον μίτο από το αιτιατό στην αιτία
κι από εκεί στο Πρωταίτιο, καταρτιζόμαστε γνωσιολογικά. Όλη αυτή η θεία
οικονομία και σοφία, αν δεν πετύχει την αλλοίωση και θεραπεία μας και υποδοχή
Του Κυρίου (ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…), θα παραμένει μια ανενέργητη δυνατότητα
που δεν την εκμεταλλευτήκαμε. Τον κατά χάριν φωτισμό μετά της κάθαρσης, και θέωση.
Μακάρι να βάλουμε αρχή και εξαχθούμε από τα κάτω ύδατα ενούμενοι με τα άνω, προς αναγέννηση, όντας όχι μόνο το έμβρυο αλλά πολύ περισσότερο πνευματικά, ο χους μας λάσπη εκ των αστάτων υδάτων και ο νους (κατά τον μέγα κανόνα) υποβρύχιος**.... Αμήν δι ευχών.
---
* κι όπως τυπούται το σημείο του Σταυρού επάνω μας, με το ''νυν'' στην κεφαλή, το ''αεί'' στην κοιλία, η θέα και η μετάβαση από τα χρονικά στον Άχρονο, όπως και παράλληλα, από τα ορατά (δεξιά πλευρά) στα αόρατα (αριστερή) έχει προϋπόθεση, να μην υπάρχουν νέφη και εμπόδια. Νέφη και εμπόδια που εντοπίζονται στην καρδιά (το κέντρο μεταξύ του πάνω και κάτω, δεξιά - αριστερά). Είναι εκεί που ενώνεται ο ουρανός με την γη. Επιθυμητό από Τον Θεό, να μεθέξει της δόξας Του ο άνθρωπος, και στο χέρι μας να πραγματοποιηθεί, ανάλογα την διαφάνεια. Μακάρι να το θέλουμε. Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς
Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο. Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
** και όπως το έμβρυο είναι μέσα στο νερό, ανάλογα έμβρυα μέσα στον κόσμο είμαστε κι εμείς... ώστε έμβρυα μέσα στον κόσμο και ευστόχως μέσα στην Εκκλησία κυοφορούμενα προς αναγέννηση, παρακαλούμε την καλή μας Παναγία πορταΐτισσα να μας ανοίξει την πόρτα του ελέους και του παραδείσου.... υψώνοντάς μας στον πόλο.... Χαίρε πύλη, και γέφυρα και κλίμαξ, εκ θανάτου προς την αθανασίαν, δι΄ης χωρούμεν διαπεραιούμενοι, την υγράν του βίου θάλασσαν και γήθεν, υψούμεθα προς πόλον....
εξάγοντάς
μας από τα ανυπόστατα ύδατα που διέρχεται η ψυχή μας (ψαλμ.ρκγ’ - 123)…
...κι
αν δυσκολευόμαστε να περάσουμε από την μία αλήθεια (άρθρου) στην επόμενη,
βαθύτερη, μέχρις του τέρματος και πυρήνα... κι αν κάπου χάνεται ο μίτος σαν την
ακτίνα μέσα στα νέφη, αμήν ο καλός Θεός να μας εξυγιάνει τον νου και την ευθεία
κίνησή του, αλλά ιδίως να μας χαρίζει την κυκλική... η οποία ως απλανής θα μας δώσει
διάκριση και την άμεση εκ Θεού Αλήθεια, για κάθε προσεγγιζόμενο θέμα. Στον άνθρωπο που δεν βλέπει καθαρά τον εαυτό του: Για τα πάθη
κατά δε τον άγιο Μάξιμο ομολογητή: …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου