Για την νηστεία των Χριστουγέννων και την καθυστέρηση έναρξής της

(βίωμα αδελφού, που μας το εγνώρισε) .... Στην αρχή της πνευματικής του ζωής σκέφτηκε πως για την χαρούμενη και ‘’ελαφριά’’ νηστεία των Χριστουγέννων, ‘’καλό’’ θα ήταν να την άρχιζε από 1 Δεκ. Σαν διοικητής λόχου προκαλύψεως, στη Βύσσα, έκανε (και εκείνην την ημέρα, αγ.Ανδρέα 30 Νοε) τα καθορισμένα δρομολόγια επί της μεθορίου… 

Με κατεύθυνση από το φ.6 προς το φ.7 και μόλις ανέβηκε το ανάχωμα, τον πιάνει ένας οξύς πόνος κάτω από τον ομφαλό*, στην κοιλιακή χώρα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, διπλώνεται, κλείνει τα μάτια και προσπαθεί αυτόν τον νευρόπονο να τον αποτυπώσει στο νοητό του πεδίο και να τον λύσει, αν μπορεί…  

‘’Διαγράφει’’ (σχηματίζει) το έντερο, όπως όλοι γνωρίζουμε, και με το Κύριε ελέησον προσπαθεί να ‘’χαλαρώσει’’ την οξύτητα. Δεν περνάνε λίγα δευτερόλεπτα, λίγα μέτρα κίνησης του στρατιωτικού τζιπ που επέβαινε, και ο οδηγός με απότομη κίνηση σταματά φωνάζοντας!!

- κύριε διοικητά, κύριε διοικητά κοιτάξτε!!!! και κάνει όπισθεν…

Ακριβώς στο μέσον του δρόμου, ένα φίδι σε μορφή, όπως την είχε σχηματίσει την εικόνα μέσα του, ‘’βλέποντας’’ τα έντερα!!! (ς ή λόγω μήκους ξ – και τα δύο σχήματα, εσωκλείοντας αναλογικά την ίδια ‘’ουσία’’ , τον θάνατο – ς –στ=6 και ξ=60).  

Ακαριαία, περνά από το μυαλό του η αναλογία: αυτό πρέπει να ‘’πατήσουμε’’ για να λυθεί το πρόβλημα (και πατείται η κοιλία, συντρίβεται ο όφις, με την νηστεία)… 

Στο κλάσμα του δευτερολέπτου με τον εντοπισμό του προβλήματος, παύει και ο

οξύς πόνος. Έτσι έδωσε την λύση ο απ.Ανδρέας γιατί χρειάζεται ανδρειοσύνη σε αυτόν τον (πνευματικό) αγώνα που συνυπηρετεί και συναγωνίζεται και το σώμα στην μετοχή του στου Χριστού την γέννα. Από τότε φυσικά και δεν διαχώριζε πλέον τις νηστείες, ως δευτερεύουσες και μικρότερης αξίας.  

Ο δε Απ.Ανδρέας, πρωτόκλητος, όπως και η απαιτούμενη ανδρειοσύνη (πνευματική και φυσική) η πρώτη απαραίτητη για τον καλό αγώνα.  

---

* όπου εμφωλεύει ο δράκων που περισφίγγει την καρδίαν και τυπώνοντας το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ (στην κοιλία, μετά το ‘’Χριστός Ανέστη’’, επί της κεφαλής) … βιώνοντας χάριτι τα αποτελέσματα της προσευχής και νηστείας δια των οποίων αψευδώς αγιογραφικά καταργείται και εξέρχεται τούτο το γένος (των δαιμόνων).

από το παρακάτω σχήμα (βιβλίου που αφορά την νοερά προσευχή – αγ.Νικηφόρου αγιορείτου– δεσμός για ανάκτηση) 

Στο άρθρο για τις ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…) και την πορεία της πνευματικής πληροφορίας (που φιλοξενούνται στον β’τόμο του 5^ου βιβλίου και βρίσκονται στο μπλογκ σαν άρθρα αυθύπαρκτα) ίσως κάποιος θα εύρισκε κάπως αναλυτικότερα τα δεδομένα, που εδώ συμπυκνώθηκαν (όπως και στην Αγία Γραφή) σε δύο λέξεις. Προσευχή και νηστεία. (σταυρικώς σε σύνολο, με την ακρόαση και τήρηση των εντολών)

υπόλοιπο συγγραφικό έργο (για ανάκτηση)