‘’κάτω’’ από το επί-χρισμα

(εμβαθύνοντας από το ιμάτιο και ένδυμα του Βασιλέως, στην χάρι Του)

Σοβατίζουμε τον τοίχο για να είναι εμφανίσιμος. Προσθέτουμε στοιχεία επί στοιχείων στα τοιχεία του νου και της καρδιάς (με γνώσεις και επιθυμίες), πάλι για το φαίνεσθαι και εμφανίσιμον.

Το βαθύ και βαθύτερον ‘’είναι’’ , συμμορφούται με το χρίσμα και τις επιταγές Του Κυρίου. Τα χαρίσματα, τα δώρα. Το επίχρισμα (σοβάτισμα) όμως, συνήθως ‘’ακούει’’ και είναι σύμφωνο με τις επιταγές της μόδας και του κοσμοκράτορος.

Από το περί σοφίας και φιλοσοφίας (τοιχεία νου και καρδιάς και σ+τοιχεία) βλέπουμε πως ενώ οι κινέζοι βάλθηκαν να προσθέτουν στοιχεία πάνω στους τοίχους, οι Έλληνες (όντως σοφοί) μέριμνα και στόχο είχαν (και μακάρι να έχουν, επανατοποθετούντες τον εαυτό τους σύμφωνα με την θεία κλίση και κλήση) να καθαρίζουν αυτά.

Σώμα Χριστού, άρραφος χιτών, ιμάτια

Με αφορμή την στενάχωρη επιστολή* που παραθέτω στο τέλος, 2 σκέψεις.

Κι είναι στενάχωρη γιατί στα έσχατα, γίνεται προσπάθεια να θεολογηθεί κάτιτι το αθεολόγητο. Σκοπός, η ‘’ένωση’’ ‘’εκκλησιών’’. Και η ένωση και οι εκκλησίες μπαίνουν σε εισαγωγικά, αφού διαφέρουν οι έννοιες από αυτές που μας παραδόθηκαν από τους αγίους.

Ένωση υπό προϋποθέσεις αντί απροϋπόθετα, και ‘’εκκλησίες’’ αντί Εκκλησίας.

Και το Σώμα Χριστού είναι Ένα**. Εδώ ο θάνατος δεν τον διέλυσε, δεν τον ακούμπησε και κατετροπώθη. Πως μπορεί να νοηθεί ότι η πρόταση : ‘’ Η ιδέα, το Σώμα του Χριστού να ενωθεί και να μην είναι τεμαχισμένο, είναι υπέροχη…’’ είναι λογική και ορθόδοξη; (παρά την επίφαση έχουν γνώση οι ‘’φύλακες’’). Εμφανίζεται λοιπόν στα έσχατα μια θεωρία, που τάχα θεολογεί, επόμενη τοις αγίοις πατράσι, τάχα ορθόδοξη και δογματίζει ότι το Σώμα Χριστού είναι τεμαχισμένο. Κι αν είναι τεμαχισμένο, πως ζει;

** Η Εκκλησία είναι μία, οι αιρέσεις είναι πολλές! (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)