Κύριε, ελέησον - Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

Τι σημαίνει πραγματικά η αναφώνησις «Κύριε, ελέησον»

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

Τι σημαίνει πραγματικά η αναφώνησις «Κύριε, ελέησον», που τόσο συχνά ακούμε στην εκκλησία;

Όλοι είμαστε υπόδικοι και άξιοι να χάσουμε την αιώνιο ζωή εξ αιτίας των αναριθμήτων αμαρτημάτων μας. Και μόνο το έλεος και η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού, που μεσιτεύει για μας ενώπιον του Ουρανίου Πατρός του, μας σώζουν από την αιώνια Κόλασι. Είναι η φωνή του μετανοημένου αμαρτωλού, που εκφράζει τη στερεά του απόφασι να αλλάξη τρόπο ζωής, να γίνη αληθινός χριστιανός. Είναι η φωνή του μετανοημένου αμαρτωλού, που είναι έτοιμος να συγχωρήση τους άλλους, να τους δείξη έλεος, όπως και ο ίδιος ελεείται από τον Κύριο, τον Κριτή των πράξεών του.

Μη φοβάσαι τη σύγκρουσι και μη την αποφεύγεις. Όπου δεν υπάρχει αγών, δεν υπάρχει και αρετή. Όπου δεν υπάρχουν πειρασμοί για την πίστι και την αγάπη, είναι αβέβαιο αν υπάρχουν η πίστις και η αγάπη προς τον Κύριο. Η πίστις μας, η αγάπη μας αποδεικνύονται και φανερώνονται στις αντιξοότητες. Οι δύσκολες ώρες, μέσα μας και έξω μας, οι ώρες των ασθενειών, των θλίψεων, των στερήσεων, είναι το πεδίο της αληθινής αρετής.

(Η εν Χριστώ ζωή μου – Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 174-175)

Ἁγιοπνευματικές ρήσεις ἀσκητικῆς σοφίας γιά τόν ἀγῶνα τῆς Σαρακοστῆς - Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Δυνατός εἶναι ἐκεῖνος, πού εὐχαριστεῖται στίς πρόσκαιρες θλίψεις καί στενοχώριες, διότι σ' αὐτές κρύβεται ἡ ζωή καί ἡ δόξα τῆς νίκης του!...

Φωτισμένος εἶναι ἐκεῖνος, πού γνώρισε τήν πίκρα, πού ὑπάρχει στά "γλυκέα" τούτου τοῦ κόσμου καί ἀσχολεῖται πάντοτε μέ τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του!...

Φρόνιμος εἶναι ἐκεῖνος, πού προσπαθεῖ νά ἐξέλθει ἀπό τήν παροῦσα ζωή, κερδίζοντας τήν αἰώνια!...

Ἀνόητος εἶναι ἐκεῖνος, πού προσπαθεῖ διαρκῶς, πώς θά κερδίσει τά τῆς πρόσκαιρης ζωῆς!...

Ἀπάρνηση ἑαυτοῦ εἶναι τό νά μισήσουμε τούτη τή ζωή, ἀνεβαίνοντας στό σταυρό γιά νά ἀποθάνουμε γιά τήν ἐπιθυμία τῆς μέλλουσας ζωῆς!...

Κόσμος εἶναι μία πόρνη, πού προσπαθεῖ μέ τά κάλλη της νά μᾶς ἑλκύσει κοντά της

Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η " ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΗ " ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ο Δεσπότης των όλων, ο οποίος δεν παραβλέπει καμία προσευχή, εισάκουσε τις θερμές δεήσεις και νηστείες των σωφρόνων και δικαίων Προπατόρων Ιωακείμ και Άννης και τους χαρίζει ως δώρο " την προεκλεγμένην πασών των γενεών ", την Θεόπαιδα Παρθένο Μαριάμ. Και αυτοί με πλήρη ευγνωμοσύνη εκπληρώνουν την επαγγελία, την υπόσχεσή τους προς τον Θεό πριν από τη σύλληψή Της και Του αφιερώνουν την τριετή Πάναγνο Κόρη ως ευώδες ανάθημα. Την τριετίζουσα Μαριάμ συνοδεύουν στο Ναό λαμπαδηφόροι παρθένοι και υποδέχεται Αυτήν ο Αρχιερεύς Ζαχαρίας. Αυτός, αφού πληροφορήθηκε από τον Θεό ότι η μικρή Παρθένος είναι η πρόξενος της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, εισάγει Αυτήν εις τα " Άγια των Αγίων ", εκεί όπου μόνον ο Αρχιερέας είχε δικαίωμα να εισέλθει και μόνο μία φορά τον χρόνο. Στα Άγια των Αγίων υπήρχε η Κιβωτός της Διαθήκης την οποία επισκίαζαν δύο ολόχρυσα

περί ησυχαστών

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ

Η επιθυμία να εξετάζης με περιέργεια την Αγ. Γραφή γεννά εχθρότητα και διαμάχη, ενώ ο θρήνος για τις αμαρτίες φέρνει την ειρήνη. Είναι αμαρτία για τον μοναχό πού κάθεται στο κελλί του, να εξετάζη με περιέργεια την Αγ. Γραφή παραμελώντας τις αμαρτίες του.

Οποιος απασχολεί την σκέψι του, πριν γνωρίση τον εαυτό του, με το πως ήταν γραμμένα τα διάφορα γραφικά χωρία, αυτός έχει περιέργεια στην καρδιά και είναι φοβερά αιχμάλωτος στο πάθος του αυτό.

Οποιος όμως φυλάγεται απ' αυτή την αιχμαλωσία, επιδιώκει να ταπεινώνεται ενώπιον του Θεού.

Όποιος αναζητεί υλικό ομοίωμα του Θεού, βλασφημεί τον Θεό. Όποιος όμως φροντίζει να Τον τιμήση, αγαπά να ζή με καθαρότητα και φόβο Θεού.

Οποιος σέβεται τις εντολές του Θεού και τις τηρεί σαν χρεώστης, αυτός γνώρισε τον Θεό. Μην αναζητήσης τις υψηλές θεολογικές έννοιες, ενώ ακόμη ζητάς την βοήθεια τον Θεού, για να έλθη και να σε σώση από την αμαρτία. Οι υψηλές θεολογικές έννοιες μόνες τους έρχονται, όταν η ψυχή αγνισθή και καθαρισθή.

Όποιος στηρίζεται στις δικές του γνώσεις και επιμένει στο θέλημα του, προκαλεί εχθρότητα και δεν μπορεί να ξεφύγη από τον δαίμονα που φέρνει στην καρδιά

‘’άσκηση’’ νηπίων

Λογικό είναι, πριν φτάσει κάποιος σε μέτρα ασκήσεως πανεπιστημίου, να έχει ήδη τις βάσεις και παιδεία του νηπιαγωγείου.

Κι ενώ όλοι οι εμπειρικοί θεοφόροι πατέρες της Ορθοδοξίας αναφέρονται στον νου μέσα στην καρδιά, που όντως δια εμπείρου πνευματικού είναι η απλανής οδός και ενέργεια της κυκλικής κίνησης χάριτι Θεού, του νοός στην καρδιά, ο άγιος Πορφύριος ξεκινά για μας τα νήπια με την πρόταση ‘’συγκέντρωσης’’ του νου στο κέντρο της κεφαλής, αν είναι δυνατόν αμετεώριστα και χωρίς φαντασίες.

Όντως τέλειος νους, νους αφάνταστος κι η φαντασία ‘’εισέρχεται’’ και από έξω και ιδίως από μέσα, διεργαζόμενοι τα έξω δεδομένα.

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (νηπτική και ησυχαστική άσκηση ως προϋπόθεση Χριστουγέννων)

Ο Ἀπόστολος 
Προς Εβραίους επιστολή Παύλου (θ΄ 1-7)

 Ἀδελφοί, εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. 

Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος.

Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.
  

Άγιος Νήφων. Ο ασκητής Επίσκοπος!

Άγιος Νήφων. Ο ασκητής Επίσκοπος!

Ο Άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής (4ος αι.), αξιώθηκε να δει πολλά θεϊκά οράματα με τα φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα μάτια της ψυχής του.

Κάποτε, σε μια θεία λειτουργία, μόλις ο λειτουργός εκφώνησε: «Ευλογημένη η βασιλεία…», ο άγιος είδε φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό και να καλύπτει το άγιο θυσιαστήριο και τον ιερέα, χωρίς εκείνος να καταλάβει τίποτα.

Αργότερα, όταν άρχισε να ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος από το λαό, τέσσερις άγγελοι κατέβηκαν κι έψαλλαν μαζί τους.

Στον Απόστολο, φανερώθηκε ο μακάριος Παύλος να καθοδηγεί τον αναγνώστη. Στο «Αλληλούια», μετά τον Απόστολο, οι φωνές του λαού ανέβαιναν ενωμένες στον ουρανό σαν ένα πύρινο σφιχτοπλεγμένο σχοινί. Και στο Ευαγγέλιο, κάθε λέξη έβγαινε σαν φλόγα από το στόμα του ιερέα και υψωνόταν στα επουράνια.