Στάση ζωής ‘’αθέου’’ και πορεία προς Ζωή - Τριαδικό Θεό (ακινησία και κίνηση)

Παρεξηγήθηκε μαζί με την στάση και την κοσμοθεωρία του αθέου και το πρόσωπό του, που παρότι αντίθεος εν επιγνώσει ή βαθύτερη άγνοια (Κύριος οίδε την πραγματική αιτία και φιλαλήθεια), γίνεται αποδέκτης υποτίμησης, χλευασμού ακόμη και ύβρεων από ‘’ενθέους’’ στην θεωρία. Στάση που αντανακλά την δική του υποτίμηση στους ‘’ανοήτους (πιστούς αδιακρίτως) θεοσεβούμενους’’.

Το ύπουλο διαζευκτικό ζευγάρι ότι αν κάποιος είναι πιστός τότε είναι ανόητος ή αν είναι νοήμων τότε είναι άπιστος (από την πλευρά των ‘’διανοουμένων επιστημόνων’’, που κατέθεσαν/μετέθεσαν όλην τους την πίστη από Τον Κτίσαντα στο κτίσμα), φυσικά και δεν στέκει, αφού υπάρχουν στον αντίποδα άπιστοι και ανόητοι, ε σίγουρα θα υπάρχουν έστω και σε μειοψηφία, ο πόδας πιστοί + νοήμονες*. Γράφει δε σχετικά ο π.Βασίλειος Γοντικάκης, στην σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας : …Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

Στο παρόν, ούτε θα υποτιμήσω την πιθανή καλοσύνη του οποιασδήποτε θεωρίας ανθρώπου, αλλά ούτε και θα υπερασπιστώ όλους τους ενθέους. 

Κίνηση/ακινησία, δύναμη/αδυναμία στη ζωή, ευλογημένοι συνδυασμοί ή άλογοι…

Η ουσία πίσω από φαινόμενα κίνησης ή ακινησίας στον κόσμο, δύναμης ή αδυναμίας, σιωπής ή λόγων/πράξεων, κρύβεται και δεν είναι τόσο ευνόητη όσο φαίνεται.

Λένε, πως τα φαινόμενα απατούν, μπορεί όμως και όχι. Εξαρτάται από τον αποδέκτη και τη διάκρισή του, πόσο βαθειά μπορεί να διεισδύσει πέραν αυτών, ώστε ΚΑΙ να αντιληφθεί αλλά ΚΑΙ να δράσει πέραν αυτών.

Το κατά πόσο απέχουμε από την φαντασία, και παράλληλα κατά πόσο μετέχουμε της Αληθείας, τα πάντα περιβάλλονται από κάποια άλλη διάσταση προσθετική ουσίας και αλήθειας.    

Εκπαιδευτήκαμε δυστυχώς να πιστεύουμε πως, όταν κάποιος κινείται, κάνει και κάτι ‘’σπουδαίο’’ , σε σχέση με κάποιον που ακινητεί ή ότι σαν μη κινούμενος είναι και αδύναμος.