Στάση ζωής ‘’αθέου’’ και πορεία προς Ζωή - Τριαδικό Θεό (ακινησία και κίνηση)

Παρεξηγήθηκε μαζί με την στάση και την κοσμοθεωρία του αθέου και το πρόσωπό του, που παρότι αντίθεος εν επιγνώσει ή βαθύτερη άγνοια (Κύριος οίδε την πραγματική αιτία και φιλαλήθεια), γίνεται αποδέκτης υποτίμησης, χλευασμού ακόμη και ύβρεων από ‘’ενθέους’’ στην θεωρία. Στάση που αντανακλά την δική του υποτίμηση στους ‘’ανοήτους (πιστούς αδιακρίτως) θεοσεβούμενους’’.

Το ύπουλο διαζευκτικό ζευγάρι ότι αν κάποιος είναι πιστός τότε είναι ανόητος ή αν είναι νοήμων τότε είναι άπιστος (από την πλευρά των ‘’διανοουμένων επιστημόνων’’, που κατέθεσαν/μετέθεσαν όλην τους την πίστη από Τον Κτίσαντα στο κτίσμα), φυσικά και δεν στέκει, αφού υπάρχουν στον αντίποδα άπιστοι και ανόητοι, ε σίγουρα θα υπάρχουν έστω και σε μειοψηφία, ο πόδας πιστοί + νοήμονες*. Γράφει δε σχετικά ο π.Βασίλειος Γοντικάκης, στην σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας : …Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

Στο παρόν, ούτε θα υποτιμήσω την πιθανή καλοσύνη του οποιασδήποτε θεωρίας ανθρώπου, αλλά ούτε και θα υπερασπιστώ όλους τους ενθέους. 

Θάταν αδιακρισία να μην αποδοθεί το μέρος καλού στο Καλό, αλλά ούτε και πρέπει να ισοπεδωθεί η Αλήθεια με την αληθοφάνεια, λες και όλες οι λίρες, πραγματικές και κίβδηλες, έχουν την ίδια αξία. Αναφέρομαι σε ορθοδόξους που παρασέρνονται σε κρίση και κατάκριση εκ του προσωπείου, παίρνοντας αμπάριζα και το θεοειδές πρόσωπο που κρύβεται βαθειά στον καθένα, σαν έμβρυο μέσα σε μήτρα** . Το αν κάποιος προοδεύσει, εξαρτάται από την προαίρεση και χάρι, κατά τάξιν και ετοιμότητα μέχρις (ανα)γεννήσεως και παραπέρα…

Η εσωτερική και εξωτερική ‘’πραγματικότητα’’ διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής, στα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα αναφέρει, πως είναι ο λόγος σκληρός σαν ασυνήθιστος στους πολλούς, είναι όμως αληθινός. Σε μήτρα μέσα βρισκόμαστε κι εμείς κι ο Θεός Λόγος, ο Ποιητής του παντός και Κύριος στην κατάσταση της τωρινής ζωής. Εκείνος όπως μέσα σε μήτρα, αμυδρά και με δυσκολία διακρίνεται μέσα στον αισθητό κόσμο και μόνο από όσους έχουν το πνεύμα του Ιωάννη. Οι άνθρωποι πάλι σαν από μήτρα, μέσα από το υλικό περίβλημά τους, έστω κι ως ένα βαθμό, διακρίνουν ωστόσο το λόγο που κρύβεται μέσα στα όντα. Τούτο, αν καυχιούνται για χαρίσματα του Ιωάννη.

Συνεχίζοντας αναφέρει, πως αν συγκριθεί με την άφατη δόξα και λαμπρότητα του μελλοντικού αιώνα και τη ζωή που τον χαρακτηρίζει, σε τίποτα δε διαφέρει από μήτρα περιτριγυρισμένη από σκοτάδι η παρούσα ζωή, που σ' αυτήν μέσα, επειδή φανήκαμε νήπια του νου, γεννήθηκε νήπιο για μας από φιλανθρωπία ο Θεός Λόγος, ο τέλειος και υπερτέλειος. 

‘’Φυσιολογικά’’ το έμβρυο μέσα στην μήτρα, προ γεννήσεως, είναι ανάποδα. Θα μπορούσαμε να πούμε και πως τα ‘’βλέπει’’ ανάποδα.

Το ‘’ους’’, ως όργανο ακρόασης του λόγου, ειδικά το δεξί σχηματικά, ‘’ομοιάζει’’ με ανεστραμμένο έμβρυο, όπου λωβός η κεφαλή, το δε πτερύγιο (και έλικας) η δε σπονδυλική στήλη αυτού, ως μαλακός χόνδρος.

Αυτή η μεταίχμια ‘’προσωπική’’ κουκίδα, βρίσκεται πάνω σε μία διαδρομή μεταξύ ν+ους και χ+ους ώστε να κατατάσσεται ο κάθε ακροατής του Λόγου, ανάλογα με την πίστη και εφαρμογή, αφενός κάπου, ως στάση ζωής και αφετέρου να κινείται από το χαμηλότερο χοϊκό (σαρκοποίηση***) προς την πνευματική λεπτότητα και αντίληψη των υπεραισθητών ή αντιδρώντας, αντίθετα. Και μετά από την προαίρεση, ο όλος άνθρωπος με φορά (και ορμή), προς το 6 ή το 9. Καθελκόμενος ή ανελκόμενος σπειροειδώς. Προς την όαση (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ-999) ή τον αντικατοπτρισμό της όασης, ενδοσυμπαντικά ομοιάζοντα μεν, αλλά φανταστικά και ανούσια, ΙΑΠΕΤΟΣ-666.

Στο δε μέσον ΙΗΣΟΥΣ(888) Χριστός και με μυστική σχέση και λόγο, όλοι οι λόγοι εν Λόγω, η δε άνοδος και πρόοδος (χωροχρονικά) αντί οπισθοδρομήσεως και φαντασίας (κάτω ομοιώματα και είδωλα), έγκειται στην δική μας επιλογή.  

Από το κομβικό μέσο σημείο του χ, ή προς τα άνω ‘’ν’’ (διάνοιξη των ορίων του ανθρώπου) ή προς τα κάτω (χυνόμενη και σπαταλώμενη η ζωή) , το κάτω από την βάση σχηματιζόμενο μέρος του ‘’χ’’…

Μπορεί το παρακάτω ανέκδοτο να είναι λίγο πειρακτικό, αλλά έχει την σημασία του.

Τρεις νυχτερίδες κρέμονταν από ένα κλαδί. Ξαφνικά η μια απ` αυτές σηκώθηκε όρθια. Τότε οι άλλες τρομοκρατήθηκαν και η μια γυρίζει και λέει στην άλλη:
- "Ωχ, Χριστέ μου, τι πάθαμε; Ο Μήτσος λιποθύμησε!"

Κι αν κάποιος δεν είναι ομόρροπα προσανατολισμένος και συνοδοιπορών με τους 3 ορθίους άνδρας (999) ****  όπως το 999 το βλέπει ως (απωθητέο) 3 6άρια (μισώντας το) και τα 3 6άρια αντί για βδελυκτό, το φαντάζεται σεβάσμιο (προσκυνώντας το), έτσι και το ΑΡΧΩ το βλέπει ΩΧΡΑ...

Έτσι δεν ‘’βλέπει’’ και αισθάνεται κάθε έμβρυο τα εκτός της μήτρας υπάρχοντα; Αχνά και ωχρά.

Πολεμά με αδιακρισία Τον υπάρχοντα και υφιστάμενο Θεό (Ιησού Υιό Θεό ομοούσιο) ενώ μόνο μέσω Αυτού εν πνεύματι αγίω, μπορεί να περάσει στο ΑΡΧΩ και ΙΣΤΑΜΑΙ. Δογματίζει ΔΕΝ υπ-άρχει  Θεός, ΔΕΝ υφ-ίσταται και έχει εν μέρει δίκηο, γιατί ο Θεός ΑΡΧΕΙ και ΙΣΤΑΤΑΙ σε ένα επίπεδο πιο πάνω. Έξω της ενδοκοσμικής μήτρας (ουκ εκ του κόσμου τούτου) και της σκοτεινιάς αυτής, παρότι επειδή φανήκαμε νήπια του νου, γεννήθηκε για μας Ο Κύριος σαν νήπιο… για να μας αναγεννήσει.

Η εξωστρέφεια, η επιστημονικοποίηση των πάντων για νάχει ‘’σταθερό’’ πάτημα και μη επιδεχόμενες αμφισβητήσεις θέσεις, θέλει έναν Θεό όχι υπεράνω νόμων, αλλά δουλικό, υπάκουο πειραματόζωο με παρατήρηση, μελέτη, επανάληψη αντίδρασης στα όποια κελεύσματα του νηπίου και πολλές φορές άφρονος και υψηλοφρονούντος ανθρώπου…   

Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός…. (ψαλμ.ιγ’)

Αρχή σοφίας… φόβος Κυρίου,

Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις,

Αρχή και τέλος σοφίας η (μετά φόβου και πίστεως και αγάπης) Τριαδικού Θεού επίσκεψις.

Κι η επίσκεψις ενώ ο Θεός μπορεί, σεβόμενος απόλυτα την ελευθερία του ανθρώπου, ανταποκρίνεται στο θέλω του. Θέλει την επίγνωση της Αληθείας; Θέλει να σωθεί; Ο Θεός θα ‘’δουλέψει’’ να εκπληρώσει αυτήν τη αίτηση.  

Οικοδομεί σιγά σιγά κατά το η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε (στο δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν)

Η αποδοχή ενός γενικώς και αορίστου Θεού ή μιας ανώτερης δύναμης, είναι το πρώτο βήμα μετά την μη αποδοχή. Πεπαιδευτικά, μια νηπιακή, μια εμβρυακή κατάσταση.   

Το δεξί ωτίον, δεν είναι τυχαίο που μοιάζει με ανεστραμμένο έμβρυο (6), όπου η κεφαλή είναι ο λωβός, το δε πτερύγιο/έλικας, η σπονδυλική στήλη... Αυτός ο μαλ(ακός)χό(νδρος) μέσα στην (κοσμική σκοτεινή) μήτρα δεν πρέπει να αποκοπεί, όπως δεν θα σκοτώναμε ένα εμβρυάκι, άσχετα αν τα ίδια νήπια εντός της σκοτεινής μήτρας, στην προσπάθεια για ‘’ελευθερία’’ ***** τραβούν μάχαιρα (πριν την ώρα τους) να κόψουν τον ‘’δεσμευτικό’’ αλλά τόσο απαραίτητο για την ζωή που έρχεται, ομφάλιο λώρο, αυτοχειρώντας με την συμβουλή του αντιδίκου.

Μπορεί οι θυμώδεις νάταν λίγο οξείς και να τραβούσαν μάχαιρα προς αποκοπήν, αλλά η γνώμη του καλού Θεού, που θέλει οστέα τεταπεινωμένα, είναι αντίθετη...

10 Σίμων οὖν Πέτρος ἔχων μάχαιραν εἵλκυσεν αὐτήν, καὶ ἔπαισε τὸν τοῦ ἀρχιερέως δοῦλον καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον τὸ δεξιόν· ἦν δὲ ὄνομα τῷ δούλῳ Μάλχος. ... (Ιωαν.ιη')

Ήδη εκ της παλαιοδιαθηκικής σκιάς, βλέπουμε την αξία του αίματος που δι Αυτού έχουμε πρόοδο και ‘’χειροτονία’’στο έμβρυο ώστε να γεννηθεί… 20 καὶ σφάξεις αὐτόν, καὶ λήψῃ τοῦ αἵματος αὐτοῦ καὶ ἐπιθήσεις ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς ᾿Ααρὼν τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς δεξιᾶς χειρὸς καὶ ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς τοῦ δεξιοῦ, καὶ ἐπὶ τοὺς λοβοὺς τῶν ὤτων τῶν υἱῶν αὐτοῦ τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν αὐτῶν τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ ἄκρα τῶν ποδῶν αὐτῶν τῶν δεξιῶν. 

Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Κύριος, συνοδοιπορεί και ενυπάρχει δίπλα μας, αλλά ‘’γνωρίζεται’’ όχι αντικείμενος επιστημονικά, αλλά συγκείμενος, όσο μετέχουμε Αυτόν. Όπως διαχρονικά παρατηρεί και παραινεί ο αγ.Μάξιμος ομολογητής, το μέτρο της αντίληψης Του μέσα στον κόσμο μας, Του στην μήτρα φερομένου Κυρίου από την καλή μας Παναγία για μας, έχει ως έναρξη και δεν έχει τελειωμό, από το πόσο ‘’πνεύμα Ιωάννη’’ δλδ μετανοίας εμπνεόμαστε και κυοφορούμε.   

Ένα κλικ λοιπόν απαιτείται, από κοίλο κάτοπτρο που οι ευθείες ακτίνες διερχόμενες εξοστρακίζονται, ως αποκλίνουσες (απομακρυνόμενοι από τον στόχο μας, παρά τις εξαγγελίες ότι θέλουν οι άθεοι την αλήθεια) να γίνει κυρτό (ταπεινό φρόνημα από την πρώην υψηλοφροσύνη και αφροσύνη και θεομαχία), ώστε να ‘’μαζεύονται’’ στο ‘’εστιακό σημείο’’, που δεν είναι άλλο, από την καρδιά. Όχι σαν τον μύθο του  σπηλαίου ‘’έξω’’, αλλά την εντός ημών Βασιλεία και το (ευθές) ΦΩΣ της.  


Αντί του τηλεσκοπίου του τι γίνεται ‘’έξω’’ στον κόσμο και το αριστοτελικό ‘’πως’’ που θα ανευρίσκει αχνά ίχνη, να χρησιμοποιηθεί το μικροσκόπιο μελέτης του πλατωνικού ‘’γιατί’’, εντός της καρδιάς και στον δρόμο των αιτιών και λόγων. Από την ακριβή αυτογνωσία, στην αληθή θεογνωσία. Εκεί ο θησαυρός και Το πρωταίτιον και Λόγος. Η ίδια διαδρομή εξόδου από την αίγυπτο και εγκεφαλική αντιμετώπιση (σκιών) στους αγίους τόπους και καρδιά ΜΕ XC, όπως ‘’οδοδεικτεί’’ ο διάδρομος κατάβασης της πυραμίδος, που ‘’δείχνει’’ την βηθλεέμ…. 

Και από ‘’στάση’’ (επανάπαυσης, αλλά ματαίας και ψυχοφθόρου) εξωστρεφή, θα προοδεύει σε κίνηση (ως ανάταση και ανάσταση) ο άνθρωπος διαρκώς εκτυπώτερον όπως και η αίσθησις Της αγαπούσης Μητρός από το κυοφορούμενο έμβρυο, προς Τον Αληθή Ποιητή ουρανού και γης, Τριαδικό Θεό.

Ένα κλικ τόσο εύκολο για τον Θεό και τους αγίους Του

 1

…και συγχρόνως ακατόρθωτο (χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν…) για τον εαυτό μας με ίδιες δυνάμεις, όπως δεν μπορούμε να σηκώσουμε τον εαυτό μας, κι ας είμαστε δυνατοί να σηκώνουμε άλλους.

Αφορμάς μετανοίας, συγχώρεσης, ταπεινότητος… παράσχου ημίν… σε αθέους και ενθέους… αδελφούς εν XC και αδελφούς εν πηλώ, έμβρυα και νήπια… και μιας και αναφερόμαστε σε ώτα ευήκοα ή όχι, λένε οι άγιοι, αυτιά που είναι έτοιμα να ακούσουν, θα βρεθεί στόμα να τους μιλήσει… αυτή ούσα και η προϋπόθεση.  

Κι αν πάλι, θεωρούμε πως οι άθεοι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, όσοι δεν ακούσαμε ακόμη το ‘’αββά ο Πατήρ’’ ως ένδειξη υιοθεσίας και κληρονομίας, άραγε έχουμε μικρότερη για τον εαυτούλη μας; (κι εκείνοι ΔΕΝ ήξεραν έστω κι αν δεν θέλησαν να μάθουν. Εμείς; … τα δε κρίματα των ‘’διδασκάλων’’ μεγαλύτερα…)

… Δ´\ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. 6 ῞Οτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. 7 ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ. (Γαλ.δ)

Έχοντας ανάγκη μετανοίας και ταπεινότητος και καθαρότητος, παράσχου Κύριε, να βάλουμε αρχή… Αμήν γένοιτο…   

----

1 Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος και ο άθεος καθηγητής από την αμερική...

* Πίστη + νόηση

** Μητέρα και μήτρα

*** Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας...

**** ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

***** Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης για την αληθινή ελευθερία...

---

Διάλογος ενός γέροντα με έναν άθεο

Περί αοράτων δεσμών

Για την σύλληψη της Παναγίας από την αγία θεοπρομήτορα Άννα

ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις (γερ.Παΐσίου)

τα Χερουβείμ και τα Cεραφίμ

Εμβάθυνση στον ύμνο ‘’Άξιον Εστίν’’… (βιωματική σχέση με κάθε άνθρωπο – οίκοι και οχήματα)

---

Αναφωνεί ο ιερέας στην Θ.Λειτουργία… Τοῖς μισοῦσι καὶ ἀγαπῶσιν ἡμᾶς, ὁ Θεός, συγχώρησον. … Πρώτον καταλάγηθι τοις σε λυπούσι… μετά θαρρών… εύχεται και συνευχόμεθα κι εμείς με τον αγ.Νήφωνα…