Με αφορμή μερικά σταυροκεντρικά σημεία από '’Το Γένος ενήστευε, το Γένος εγνώριζε...'' που μου έκαναν εντύπωση, δυο σχόλια, περί ‘’βαλβίδος κοιλίας’’…
[Ο Έλληνας της Τουρκοκρατίας είναι ο πιο βαθιά Ορθόδοξος Έλληνας που βρίσκεται μέσα στους αιώνες. Ίσως περισσότερο κι από τον Έλληνα του Βυζαντίου, πάει μπροστά σε Ορθοδοξία ο σκλαβωμένος Έλληνας επί Τουρκιάς...
Ο έλληνας της τουρκοκρατίας πρακτικά εσταυρωμένος, ζυμωμένος με τις θλίψεις, όπου η ζωή του δεν είχε την άνεση του βατολογείν, πιο σταυρωμένος από τον θεωρητικό βυζαντινό ρωμηό, που μας εγνώρισε δι αυτών ο καλός Θεός το δόγμα, την θεολογική λάμψη και τέχνη… προχωρά στην αγιασμένη επανάσταση, Φώτη Κόντογλου. Είναι η συνέχεια του … Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου).
Επαναστάσεις υπήρξαν και θα υπάρχουν πολλές αλλά με άμεση συνάφεια επανάστασης – ανάστασης, υπέρ πίστεως και πατρίδος η μοναδική... για όποιον μπορεί να νοήσει την διαφορετική πηγή της δυνάμεώς του, από τις επαναστάσεις του διαφωτισμού ή τις ταξικές που κάποιοι ‘’λόγιοι’’ θάθελαν δολίως να την εντάξουν. Είναι η ευχή του Κολοκοτρώνη για να φτιαχτεί ένα κράτος με κεφαλή Τον Χριστό, πράμα που ισχύει ΜΟΝΟ στην εκκλησία, το Αναστημένο Σώμα Του,