Γέννηση Διονύσου από τον μηρό του Διός

(συνάφεια μυθολογίας με το σήμερα. Κυριακή εσπέρας, των δύο όψεων. Της συγγνώμης και του καρνάβαλου)

Η παιδαγωγική μυθολογία πρέπει να διακρίνεται σε παραδείγματα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγήν, με γνώμονα την τελείωση του ανθρώπου.  

Το Μ.Σάββατο στην Κέρκυρα, έχουν σαν παράδοση να ρίχνουν στάμνες με νερό από ψηλά κι αυτές να κομματιάζονται. Φυσικά διασκορπίζεται το εμπεριεχόμενο νερό.

Δεν απέχει της πραγματικότητος. Η πτώση του πήλινου ανθρώπου από τον ουρανό στην γη, όπως τότε έτσι και τώρα στους πρόποδες του όρους Παντοκράτορος που βρίσκεται η Κέρκυρα, παρά την παράδοση να γίνεται με προοπτική την ανάσταση της επόμενης ημέρας, αποτυπώνει την στάση (επανάσταση κατά του Θεού και απομάκρυνση) του ανθρώπου, της προηγούμενης ‘’ημέρας’’.    

‘’Πέφτοντας’’ ο πήλινος ενοποιημένος (ζεύς – ζεύξη) πριν άνθρωπος εξέρχονται από αυτόν και ο Διόνυσος από τον μηρό κι η Αθηνά από την κεφαλή….

Αυτές οι δύο γεννήσεις (από μηρό και από κεφαλή) αρκούν για τις επόμενες σκέψεις.

περί μαιάνδρου

διαβάζουμε ...

ΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ;

Ο Μαίανδρος, ποτάμι της Μ. Ασίας, ονομάζονταν "Αναβαίνων" γιατί φαινόταν πως επέστρεφε, στις πηγές του. Αλλαξε όνομα εξ αιτίας κάποιου Μαιάνδρου. Αυτός πολεμώντας τους Πεσσινούντιους, έταξε στη Ρέα να θυσιάσει όποιον τον προϋπαντούσε γυρίζοντας. Τον υποδέχτηκαν η γυναίκα, η κόρη και ο γιός του.
Αφού τους θυσίασε, πνίγηκε στο ποτάμι. 

Κατά άλλη παραλλαγή, στον ίδιο πόλεμο σύλησε ένα ιερό της Ρέας και η θεά τον τρέλανε, και αυτός σκότωσε την οικογένειά του, και μετά πνίγηκε στο ποτάμι.
Εκεί υπήρχε και μια πέτρα που αν την έπαιρνες πάθαινες παρόμοια τρέλα και σκότωνες τους δικους σου. Για να μην το κάνεις, έπρεπε να προσευχηθείς στη Ρέα

Αθανασίου Σταγειρίτου "Ωγυγία ή αρχαιολογία" τομ δ, σελ 207-8

---

Η Ρέα, Κυβέλη ή Μεγάλη Μητέρα ήταν μια Ασιατική θεότητα. Οι πιστοί της

Οδοδείκτες και Οδός, Αγάπης και Αλήθειας (πνευματική προπαιδειά και κυρίως παιδεία).

διορθωθέν κατάτι...

Όλοι ή πολλοί μιλάνε για αγάπες και αλήθειες… Εν μέσω αυτών διακριτικά κεκαλυμμένη άλλοτε, αποκεκαλυμμένη ή προς ανακάλυψη από τους φιλάγαθους και φιλαλήθεις ανθρώπους σε κάθε εποχή, υπάρχει Η Αγάπη και Η Αλήθεια (με κεφαλαία). Εν μέσω υποκειμενικών τα αντικειμενικά.

Όπως κάθε θησαυρός προσπερνιέται ή ποθείται ανάλογα με τον προσεγγίζοντα και γνώστη της αξίας, έτσι και η αναγνώριση και η κίνηση προς κατάκτηση Της Αγάπης και Της Αλήθειας, απαιτεί παιδειά ψυχών και σωμάτων.

Από την πηγή μέχρι το τέρμα, η Οδός και οι προηγούμενοι Αυτής οδοδείκτες (και