το εν ημίν υπερώο όπου τελεσιουργείται το πάσχα....

Ο Κύριος στέλνει μήνυμα στον ιδιοκτήτη του δωματίου: «Πρὸς σὲ ποιῶ τὸ Πάσχα μετὰ τῶν Μαθητῶν μου». Είναι μια φράση που απευθύνεται προς τον καθένα μας. Κάθε Πάσχα ο Ιησούς επιθυμεί ιδιαιτέρως να έρθει μέσα μας και να γιορτάσει πνευματικά το Πάσχα στη δική μας ψυχή. Ακόμη και πέρα από την Πασχαλινή περίοδο, κάθε φορά που ο Κύριος Ιησούς κόβει και μοιράζει στην τράπεζα Του τον Άρτο, που είναι η κοινωνία του Σώματός Του, και προσφέρει τον Οίνο, που είναι η κοινωνία του Αίματός Του, τελεί τον Μυστικό Δείπνο στο δικό μας εσωτερικό Υπερώο.

Ας προσθέσουμε εδώ ότι κάθε ψυχή έχει, κατά κάποιο τρόπο, τα δικά της μυστικά δωμάτια, όπου μαζεύονται η σκόνη και τα σκουπίδια, δωμάτια που προτιμούμε να μην ανοίγουμε σε κανέναν. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να θεωρούμε τη Θεία Ευχαριστία μια «επίσκεψη φιλοφρόνησης» εκ μέρους του Θεού, οπότε φροντίζουμε να Τον δεχθούμε «στο σαλόνι», ενώ αντιθέτως τα υπόγεια της ψυχής και οι αποθήκες της είναι ο χώρος όπου θα πρέπει να Τον οδηγήσουμε.

Και κάτι ακόμη. Πέρα από την εορτή του Πάσχα, πέρα από την ορατή Ευχαριστία,

ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …

…18 έτη η συγκύπτουσα έβλεπε το χώμα και μόνο τα πόδια των συνοδοιπόρων της…. δεμένη από τον διάβολο. Κι Ο Κύριος σπλαγχνισθείς την θυγατέρα του Αβραάμ την έλυσε, για να δει πρόσωπα και ήλιο. 

Επειδή η αγιογραφική και ιστορική συγκύπτουσα αφορά τον νου του καθενός και την φύση (όπως μας ερμηνεύει* ο αγ.Μάξιμος ομολογητής και όλοι οι άγιοι της μυστικής θεολογίας) που δεμένη από τον διάβολο κοιτάει χαμηλά, η τότε θεραπεία επεκτεινόμενη στους αιώνες ‘’μπορεί’’ να ακουμπήσει και εμάς. ΑΝ θέλουμε. 

Για νάναι όμως θυγάτηρ Αβραάμ, πρέπει να κρατάει από το ίδιο (πνευματικό) dna ως συνέχεια της ίδιας έλικας. Και ως νους, να έχει προστεθεί στην κεφαλή (του ανθρώπου) το Α της Αγάπης και Αλήθειας του Θεού και το Ρ (σαν δικαιοσύνη) στο σώμα του (όπως ιστορήθηκε το γεγονός και μετονομάστηκαν ο Άβραμ και η Σάρα στο Γεν.ιζ, 5 και 15), όντας αυτό απαραίτητο πέρασμα από την αταξία και ασθένεια, στην τάξη και θεραπεία. 

Για να δει η συγκύπτουσα τον εξωτερικό ήλιο τότε, που συμπίπτει και με τον εν ημίν Ιατρό ψυχών και σωμάτων Ήλιο, πρέπει να θεραπευτεί. 

Είναι τα 18 έτη συμβολικά, ενταγμένα στην 24γράμματη ελληνική αλφάβητο που

τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Μεγάλης Τετάρτης που προετοιμάζουν την Ανάσταση

Όντας η Μ.Τετάρτη το μέσον των ημερών από Κυριακή Βαΐων αφετηρία ανάβασης και ανέλιξης έως Κυριακή Αναστάσεως, θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί η ‘’λειτουργικότητά’’ της, όπως ο αντίχειρας χειρίζεται τα άλλα δάκτυλα και όπως η καρδιά το όλο σώμα. 

7 ημέρες και 7 νύχτες, ενεργεί η χειρ Θεού και εργάζεται την δική μας ανάπλαση. Είχαμε στην αρχή της γένεσης τις 6 μέρες πλάσης και την εβδόμη την στάση μας εναντίον Του. Επανάσταση και έκπτωση από χώρα Ζωής στο απέναντι (Γεν.γ’24) και κατέναντι (Γεν.δ’16). Τώρα έχουμε σαν μεγάλη Εβδομάδα 6 μέρες ανάπλασης,  και την Κυριακή, Ανάσταση, ως επιστροφή Στον Κύριο 1^η και αιώνια 8η. Α και Ω. 

Γενεαί 14 ενήργησαν στην Γέννηση. Φάλαγγες 14, ως χειρ Θεού τρισσώς τότε έπλαθαν την λάσπη για να ετοιμαστεί να υποδεχτεί το Πνεύμα το Άγιο, δια Της Θεοτόκου. 7 μερόνυχτα (14 12ωρα) Μ.Εβδομάδος ενεργούν σαν συνέχεια προς ολοκλήρωση του θείου έργου τώρα, για την αναγέννησή  μας. 

Λένε οι άγιοι: … δείξε μου την προσευχή σου, για να σου πω ποιος είσαι. 

Κι η προσευχή, είναι το απαραίτητο μυστικό σκέλος (σαν νεύρο στον οργανισμό) που συμπληρώνει βιωματικά το μυστηριακό της Θείας Κοινωνίας (ως φλέβα και αρτηρία). Κι η αναγωγή γίνεται γιατί η σωτηρία επιβάλλει την ενσωμάτωση στο

οι λίθοι κεκράξονται αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς, επίσκοπος Αχρίδος

(Πως είναι δυνατόν να φωνάξουν οι πέτρες;)

Όταν ο Χριστός επήγε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα, ο λαός βγήκε σε προϋπάντησή του. Αναρίθμητα μάτια Τον κοίταζαν. Και αμέτρητα στόματα εφώναζαν με ενθουσιασμό: Ωσαννά Υιέ Δαβίδ! Ευλογημένος ο ερχόμενος… Ο Βασιλεύς του Ισραήλ!

Μα αυτό έκαμε τους Φαρισαίους και πρασίνισαν από το κακό τους! Και είπαν στο λαό, να μην κραυγάζει! Απάντησε ήρεμα ο Χριστός: «Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40)

Και τώρα, είκοσι αιώνες μετά, με ερωτάς:
Πως είναι δυνατόν να φωνάξουν οι πέτρες;
Σού απαντώ: Με πολλούς τρόπους.

Πρώτος τρόπος: Πέντε μέρες μετά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα, οι Εβραίοι σιώπασαν, και οι πέτρες φώναξαν: Ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού! Όταν αυτός

(λίγα τινά) για την άρνηση του απ.Πέτρου

από συναξαριστή...