τα ξίφη του κόσμου και Το Ξίφος της Ορθοδοξίας….

Είναι μέσα στην παχυλή μας φύση συνήθεια, μετά την σαρακοστή και μεγάλη εβδομάδα να ‘’ξεχνάμε’’ ότι το στάδιο των αρετών δεν είναι χρονικά περιορισμένο αλλά έργο ζωής για το ‘’πέρασμα’’ … και καλά που υπάρχει η καθημερινότητα του (αοράτου) πολέμου, παρά την φαινόμενη ειρήνη, που μας συνεφέρνει αμήν στα συγκαλά μας… 

Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως. 

Έχει ο κόσμος, έχει η γη, έχουν οι σαρκικοί μαζί με τις αόρατες δαιμονικές δυνάμεις…  τα όπλα τους (ας τα πούμε ξίφη του κόσμου, ξίφη αμαρτιών και ανομιών που χειρίζεται προς απώλεια, ο αντίχριστος...), έχει και ο ουρανός το δικό του ορθόδοξο Ξίφος… που το δωρίζει σε όποιον θέλει να αγωνιστεί θεάρεστα… [και αν δεν έχει λάβει επί ματαίω την ψυχήν αυτού… τότε την παραπάνω σαρακοστή αγωνίζεται (ας πούμε φανερά στο στάδιο) και όλον τον χρόνο ''προπονείται'' (μυστικά) για αυτό το σημειολογικό (των 40) και της ανάβασης της επταδικής κλίμακας της Μ.Εβδομάδος σαν πέρασμα από την γη στον ουρανό... δια Του Μεσσία, Της Μεσσίτριας Θεοτόκου και όλους τους αγίους (που... θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν (Ιωαν.ιζ'24), με μέσον τον Σταυρό].

Ο Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov στο… Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα μας γνωρίζει : …Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. γ’24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας.

Π(Υ)Ρ, (Υ)ΔΩΡ και το εν χώναις θαύμα (6/9) …

Είναι το πυρ και το ύδωρ, δύο από τα τέσσερα δομικά στοιχεία της φύσης, που σαν μεταίχμιο, [μαζί με τα άλλα δύο Γ(Η) και Α(Η)Ρ] που αποδεικνύουν καθ’ημέραν και θα αποδείξουν στην κρίση, κατά πόσο καταφέραμε να γίνουμε υιοί ή παραμείναμε δούλοι και νήπια. Κατά πόσο από την διαχείριση της φύσης μας, την ανυψώσαμε ή την καταποντίσαμε . Κατά πόσο φορτώσαμε, ‘’γεμίσαμε’’ * σαν δοχείο, την ΓΗ μας με Ήλιο και την ζωή μας με ορθοδοξία (ΑΗΡ) και ορθοπραξία.  Στο εν χώναις θαύμα του αρχιστρατήγου Μιχαήλ, πολύ θα ήθελε το ύδωρ να μας καταπιεί σαν χοάνη (χωνί)… ο δε καλός Θεός, δια του αρχαγγέλου Του, από την προσευχητική (με υψωμένα χέρια και σχηματικά Υ) στάση του αγίου, το αποσόβησε. 

Ομόρροπα ο π.Κλεόπα Ηλίε στο ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ π. ΚΛΕΟΠΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ, πάλι με προσευχή… σώζεται… »Να δεις εσύ τι προσευχή κάνεις, όταν βλέπεις το νοητό δράκοντα έξω απ’ την πόρτα σου! Όταν κοίταξα πάλι έξω, είδα ότι με τη δύναμη του Χριστού απομακρύνθηκαν. Δίπλα στη σπηλιά μου ήταν μια βαθιά χαράδρα· μέσα σ’ αυτή πήγε κι έπεσε εκείνο το ακάθαρτο πνεύμα. Αλλά, πώς έπεσε; Όταν έφτασε εκεί στο χείλος της χαράδρας, μαζί με το φανταστικό τανκς, έκανε τρεις κύκλους γύρω από τον εαυτό του κι έπεσε στο κενό κάνοντας δυνατό κρότο. Αυτός ο κρότος ακουγόταν μέσα στ’ αυτιά μου ίσαμε την άλλη νύχτα, δηλαδή για

Εκδίωξη δαιμόνων από τον αρχ Μιχαήλ

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας Τρικάλων, στις 6 Αυγούστου το απόγευμα, έπαθε τα εξής:

Ή Ευαγγελία από τα μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή. Έκανε την ζωή της μη έχοντας καμία σχέση με τον Θεό και την Εκκλησία, και τελευταία συζούσε παράνομα με έναν παντρεμένο, τον Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει την γυναίκα του...

Ό Θεός όμως περίμενε την μετάνοιά της...

Στις 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στις 7 το απόγευμα πήγε φαγητό στον φίλο της πού έβοσκε τα πρόβατα. Το έδωσε, και φεύγοντας από εκεί για το σπίτι της παρουσιάστηκαν στον δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα...

Την φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πια η οργή του Θεού επάνω της και έπρεπε να ξεκαθαρίσει την θέση της. Άλλοι την έδερναν, άλλοι την τραβούσαν να την πνίξουν στο νερό, άλλοι την έσπρωχναν δεξιά και αριστερά...

Τελικά την πήγαν σ΄ ένα μαντρί, και εκεί όλη την νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία...

Την επόμενη μέρα, στις 1 το μεσημέρι, την βρήκαν σε μια καλύβα βασανιζόμενη

Εχετλαίος

Ποιος ήταν ο μυστηριώδης ήρωας της Μάχης του Μαραθώνα που εξόντωνε μαζικά τους Πέρσες με ένα άγνωστο όπλο... 

Εχετλαίος ή Έχετλος ήταν το όνομα ενός αγνώστου ήρωα που εμφανίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα και βοήθησε να αναχαιτιστεί την περσική εισβολή στην Ελλάδα. Ιστορικά, ο Εχετλαίος δεν αναφέρεται πουθενά στο παρελθόν και η ύπαρξη του στο πάνθεον των αρχαίων ηρώων γίνεται μετά τη μάχη του Μαραθώνα. 

Στη μάχη εκείνη ο Εχετλαίος είχε εμφανιστεί ξαφνικά στο ελληνικό στρατόπεδο ντυμένος με στολή άγνωστη για τους Αθηναίους κρατώντας στα χέρια του μία εχέτλη (= λαβή αρότρου) ή κάτι που έμοιαζε με εχέτλη, αντί για όπλο. Σχέδιο του Εχετλαίου από αρχαίο αγγείο – Δημ Αρχαιογνώμων 2011 (1) 

Με αυτό το παράξενο όπλο, ο Εχετλαίος χτυπούσε τους Πέρσες κι εξόντωσε πολλούς από αυτούς. Μετά τη μάχη, ο άγνωστος άνδρας εξαφανίστηκε με τον ίδιο τρόπο που είχε εμφανιστεί και κανείς δεν γνώριζε το παραμικρό γι’ αυτόν, ούτε καν το όνομά του. Οι Αθηναίοι, μετά τη μάχη, ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος ήρωας που πολέμησε μαζί τους και το Μαντείο τους έδωσε ως απάντηση πως θα έπρεπε να τιμούν τον ήρωα Εχετλαίο. Οι Αθηναίοι από ευγνωμοσύνη προς αυτόν, όρισαν την επίσημη λατρεία του ως ήρωα. Γενικά, η νίκη στη μάχη του Μαραθώνα φαίνεται ότι ξάφνιασε ακόμα και τους Αθηναίους.

Μιχαήλ, Αρχιστράτηγε των Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω!

Κυνηγημένος από μια δεκαμελή ομάδα ενόπλων ανταρτών, Κυριακή πρωϊ στις 20 Οκτωβρίου 1945, ο παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μόλις χτύπησε την καμπάνα, αναγκάσθηκε να φύγει από την Εκκλησία για να γλυτώσει. Έπιασε μια ρεματιά και τους ξέφυγε, μα σε λίγο τον πρόλαβαν πάλι, γιατί ήταν έφιπποι.

Τον πυροβολούσαν, όμως καμιά σφαίρα δεν τον χτυπούσε. Του έριχναν με τα στεν, φορητά αυτόματα, χωρίς να μπορούν να τον σκοτώσουν. Οι σφαίρες τρυπούσαν τα ράσα του, τις καταλάβαινε πάνω του, αλλά κυλούσαν στο χώμα χωρίς να τον πληγώνουν. Τον κύκλωσαν βρίζοντάς τον χυδαία και φωνάζοντας. Βλέποντας τον θανάσιμο κίνδυνο σήκωσε τα χέρια του προς τον Ουρανό και φώναξε ''εκ βαθέων'':

- Μιχαήλ, Αρχιστράτηγε των Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω!

Σαν αστραπή ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάστηκε με τη μορφή ενός νέου, κρατώντας στο χέρι γυμνό το σπαθί του. Έκοψε με μια σπαθιά τα σχοινιά απ’ τη σέλλα και έριξε τον αρχηγό κάτω απ’ το άλογο, σπάζοντας τη σπονδυλική του στήλη. Οι σύντροφοί του έμειναν ακίνητοι σαν κεραυνόπληκτοι.

- Να μας συγχωρέσεις, παπά μου, είπε ο αρχηγός, και να πας στο καλό. Έχεις όριο ζωής ακόμα και υψηλούς προστάτες.

- Ευχαριστώ! απάντησε ο παπάς και τους συγχώρεσε.

Τους ευχήθηκε να τους φωτίσει ο Θεός και να γίνουν καλοί άνθρωποι. Οι ένοπλοι σήκωσαν τον τραυματισμένο αρχηγό τους και έφυγαν μουδιασμένοι. Οι χωριανοί περίμεναν τον παπά τους συγκεντρωμένοι στην Εκκλησία και του έκαμαν μεγάλη υποδοχή.

- Η Θρησκεία μας είναι ζωντανή! τους είπε εκείνος, όπως συνήθιζε να λέει πάντοτε - παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (♰ 29 Ιανουαρίου 1975)

παραλαβή της ψυχής του αγ.Νεκταρίου από τον αρχ.Μιχαήλ (και δυο σχόλια)

Πριν ικανούς χρόνους ένας Ιερομόναχος από την Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη με την παρακάτω μαρτυρία του μας μετέφερε στις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ. 

Όπως μας είπε, εξομολογούσε την θυγατέρα (ηλικιωμένη κυρία) της νοσοκόμας που έκανε νυχτερινή βάρδια στο θάλαμο όπου νοσηλευόταν ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ. 

Αυτά τα συγκινητικά της μετέφερε η μητέρα της από εκείνες τις στιγμές που κανείς μέσα στον νοσοκομείο του ΑΡΕΤΑΙΕΙΟΥ δεν γνώριζε πόσο υψηλό επισκέπτη είχαν. Η ταπεινότητα και η απλότητα του ΑΓΙΟΥ δεν έδινε σημεία μιας αρχιερατικής παρουσίας. 

Στον θάλαμο επικρατούσε ησυχία , είχε ήδη τελειώσει το απογευματινό επισκεπτήριο και οι νοσοκόμες εκτελούσαν τις τελευταίες οδηγίες για κάθε ασθενή που έλαβαν από τους γιατρούς. Έτσι βρέθηκα στο δωμάτιο του ΑΓΙΟΥ φυσικά αγνοώντας ποιος ήταν.  Η γερόντισσα που τον διακονούσε είχε γείρει το κεφαλάκι της αποκαμωμένη.

Την ώρα που έβλεπα προς το παράθυρο του  βορειοανατολικού δωματίου (όπου νοσηλευόταν ο ΑΓΙΟΣ)  αν είναι καλά κλειστό, βλέπω έξω από το παράθυρο  μια γιγαντόσωμη ανθρώπινη φιγούρα με φτερούγες να το ανοίγει και να μπαίνει στο χώρο. 

Με το σπαθί που έφερε, ακούμπησε το μέτωπο του ΑΓΙΟΥ και στο σημείο αυτό δημιουργήθηκε ένα δυνατό ΦΩΣ υπέρλαμπρο. Ήταν η στιγμή που παρελήφθει  η ψυχή του ΑΓΙΟΥ για να βρίσκεται σήμερα κοντά μας και να μεσιτεύει για όλους μας. 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

αρχάγγελος Μιχαήλ φύλαξ συνόρων της ρωμηοσύνης

Εμείς οφείλουμε να το διηγηθούμε τέτοιες ώρες και ο καιρός θα δείξει και ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ θα αποδείξει.

Εβρίτης ιερέας πηγαινοέρχεται αυτές τις δύσκολες μέρες κατά μήκος της συνοριογραμμής μας στο ποτάμι για να βοηθήσει και να ευλογήσει. 

Εκεί λοιπόν συναπαντούσε πολλές φορές πάνω – κάτω ένα τζιπ του Ελληνικού Στρατού να το οδηγεί μόνος του ένας άγνωστος του αξιωματικός με χαρακτηριστικά έντονα που τα συγκράτησε ο ιερέας.

Στην προσπάθεια του να τον σταματήσει και να τον χαιρετήσει από κοντά , αυτός περνούσε σαν σίφουνας , απλώς τον χαιρετούσε και τον χαμογελούσε ιλαρά.
Σκέφτηκε να τον φωτογραφίσει αν και απαγορεύεται, αλλά κάθε φορά στο κινητό του αποτυπωνόταν μόνο η σκόνη που άφηνε πίσω του το στρατιωτικό όχημα.

Ήταν τόσο αποφασισμένος ο ιερέας να μάθει ποιος ήταν, που αποφάσισε προχθές

αχειροποίητος προσευχή προς αρχάγγελο Μιχαήλ (ρώσικη)

Η προσευχή αυτή, είναι αρχαία. Είναι αχειροποίητος! Εμφανίστηκε στον προθάλαμο της Μονής στο Κρέμλ της Εκκλησίας του Μιχαήλε Αρχιστράτιγε (Αρχιστρατήγου Μιχαήλ).

Κύριε Θεέ, Βασιλεύ Μέγα, Άναρχε! Απόστειλον, Κύριε, τον Σον Αρχάγγλεον Μιχαήλ, επί τον δούλον Σου (όνομα) ινα ρύσης με από εχθρών ορατών και αοράτων.

Αρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ, δος ειρήνην και ευημερίαν τω Σω δούλω (όνομα).

Αρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ, των δαιμόνων μαχητά, πολέμησον τους εχθρούς τους πολεμούντας με, ποίησον αυτούς ώσπερ αμνούς και απόστρεψον αυτούς ως ο άνεμος την κόνιν.

Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή!

αφήγηση του Γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στο Σεράι των Καρυών για την ψυχή μετά τον θάνατο....

Όλα όσα συμβαίνουν τη στιγμή του θανάτου και η διαδρομή προς τη βασιλεία των ουρανών… Καμιά φορά μας αρκεί το να δηλώνουμε αδαείς …Μια βολική άγνοια… μια χλιαρή ενίοτε αντιμετώπιση που αποστρέφεται ο Χριστός μας…Πιστεύω μεν στο Θεό αλλά όχι και στο μετά… στα τελώνια… στην κόλαση.

Μοιάζει αιρετικό ή μήπως δεν είναι; Γνώριζα έναν τέτοιον άνθρωπο χλιαρό συχνά ορθολογιστή που όπως έλεγε κατά τα άλλα πίστευε… Μέχρι που κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια του μια κασέτα… έγραφε πάνω: Η συγκλονιστική αφήγηση του Γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στο Σεράι των Καρυών για την ψυχή μετά τον θάνατο. Αυτή η κασέτα αδερφέ μου, μου άλλαξε τη ζωή! Συγκλονίστηκα! Πείστηκα! Θέλησα να μάθω για αυτό το μετά… Και τώρα ξέρω! και ελπίζω! Αυτή η κασέτα ήταν σταλμένη απ τον Χριστό μας…

Επέμβαση του αρχαγγέλου Μιχαήλ σε εγχείρηση

Ένα από τα πολλά θαύματα του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Λέσβου, με προσωπική παρουσία του, είναι και ή θεραπεία ενός παιδιού, του Βασίλη Καραστήρη από την Αθήνα.

Ενώ έπαιζε ο μικρός, έπεσε και χτύπησε άσχημα στο κεφάλι. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου διαπίστωσαν πώς είχε μείνει τυφλός και παράλυτος.

Ό διευθυντής κάλεσε τους γονείς του παιδιού στο γραφείο του και τους είπε:
- Ή κατάσταση είναι σοβαρή. Χρειάζεται άμεση επέμβαση, αλλά οι ελπίδες επιτυχίας είναι σχεδόν μηδαμινές, μία ως δύο στις εκατό. Πρέπει ν' αποφασίσετε έγκαιρα, Πριν είναι αργά.
Ή μητέρα ένιωσε να χάνει τον κόσμο. Ό πατέρας ρώτησε:
- Δεν υπάρχει άλλη λύση, άλλη ελπίδα, γιατρέ μου; 

Συγκλονιστικό Θαύμα του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ

Πριν έναν περίπου χρόνο, επισκεφτήκαμε, στην Παιδιατρική 
Κλινική του Τζάννειου Νοσοκομείου Πειραιά, την κόρη του 
κουμπάρου μας, η οποία είχε χτυπήσει το πόδι της και νοσηλευόταν.

Εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε ένα κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων, το 
οποίο χρωστούσε τη ζωή του στον ίδιο τον Ταξιάρχη. Πραγματικά ήταν 
απίστευτο το γεγονός που έζησαν οι γονείς τού μικρού κοριτσιού, οι οποίοι 
ευλαβούταν πολύ τον Ταξιάρχη. Σας γράφω, λοιπόν, το περιστατικό, όπως 
ακριβώς το άκουσα:

Η κοπέλα (μητέρα του κοριτσιού) όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, εισήχθη 
στο μαιευτήριο και ως συνήθως, έξω από το χειρουργείο ήταν ο μέλλων 
πατέρας με όλους τους κοντινούς συγγενείς, περιμένοντας το ευτυχές γεγονός.
Όμως, μετά από πολύωρη αναμονή, βγαίνει ο ιατρός κατάχλωμος και 
βιαστικός, και αντί ευτυχούς γεγονότος αναγγέλλει ότι το μωρό... ενώ 
έβγαινε κανονικά, ξαφνικά κόλλησε το κεφαλάκι του στον κόλπο της 
μήτρας και δεν βγαίνει.
«Καταβάλλουμε προσπάθειες αλλά ακόμα και εάν σωθεί και δεν πεθάνει από
ασφυξία, λόγω έλλειψης οξυγόνου θα έχει υποστεί βλάβες ο εγκέφαλος». 
Αυτά είπε ο ιατρός και βιαστικά έφυγε για να ξαναμπεί στο χειρουργείο και να
συνεχίσει τις αγωνιώδεις προσπάθειες.

ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΣΕ ΠΙΛΟΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ!

ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2012

 

Πρίν ἀπό περίπου ἕναν μῆνα ἕνα πολεμικό ἀεροσκάφος μας πραγματοποιοῦσε πτήση. Πλήρωμα δύο ἄτομα, ὁ κυβερνήτης καί ὁ συγκυβερνήτης.

 

Στά πολεμικά ἀεροσκάφη ὁ κυβερνήτης κάθεται μπροστά ἐνῶ τό κάθισμα τοῦ συγκυβενήτη εἶναι ἀπό πίσω του. Καθώς πετοῦσαν σέ μεγάλο ὕψος ξαφνικά διαπιστώθηκε βλάβη. Σταμάτησαν νά λειτουργοῦν τά ὄργανα τοῦ σκάφους, ἔσβησαν ὅλα, ὁπότε τό ἀεροπλάνο ἄρχισε νά χάνει ὕψος, νά πέφτει. Ἀμέσως ὁ κυβερνήτης ἐνημερώνει τόν πύργο ἐλέγχου γιά τήν βλάβη καί παίρνει ἔγκριση νά ἐγκαταλείψουν τό σκάφος μέ τόν γνωστό τρόπο τῆς ἐκτίναξης τῶν θέσεων. Τό ἀεροπλάνο συνεχίζει νά χάνει ὕψος. Οἱ στιγμές εἶναι τραγικές! Ἀπό τό ὕψος πού βρίσκονται πέφτουν μέ μεγάλη ταχύτητα. Οἱ δύο πιλότοι συγχρονίζονται γιά τή στιγμή τῆς

ΕΝΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Πριν έναν περίπου χρόνο, επισκεφτήκαμε, στην Παιδιατρική Κλινική του Τζάννειου Νοσοκομείου Πειραιά, την κόρη του κουμπάρου μας, η οποία είχε χτυπήσει το πόδι της και νοσηλευόταν. Εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε ένα κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων, το οποίο χρωστούσε τη ζωή του στον ίδιο τον Ταξιάρχη. Πραγματικά ήταν απίστευτο το γεγονός που έζησαν οι γονείς τού μικρού κοριτσιού, οι οποίοι ευλαβούταν πολύ τον Ταξιάρχη. Σας γράφω, λοιπόν, το περιστατικό, όπως ακριβώς το άκουσα:

Η κοπέλα (μητέρα του κοριτσιού) όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, εισήχθη στο μαιευτήριο και ως συνήθως, έξω από το χειρουργείο ήταν ο μέλλων πατέρας με όλους τους κοντινούς συγγενείς, περιμένοντας το ευτυχές γεγονός. Όμως, μετά από πολύωρη αναμονή, βγαίνει ο ιατρός κατάχλωμος και βιαστικός, και αντί ευτυχούς γεγονότος αναγγέλλει ότι το μωρό... ενώ έβγαινε κανονικά, ξαφνικά κόλλησε το κεφαλάκι του στον κόλπο της μήτρας και δεν βγαίνει. «Καταβάλλουμε προσπάθειες αλλά ακόμα και εάν σωθεί και δεν πεθάνει από ασφυξία, λόγω έλλειψης οξυγόνου θα έχει υποστεί βλάβες ο εγκέφαλος». Αυτά είπε ο ιατρός και βιαστικά έφυγε για να ξαναμπεί στο χειρουργείο και να συνεχίσει τις αγωνιώδεις προσπάθειες.

Τα λόγια του είχαν πέσει σαν κεραυνός εν αιθρία. Τα έχασαν όλοι και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Την ώρα εκείνη με λίγο κουράγιο που βρήκε η μέλλουσα γιαγιά, ψέλλισε στο παλικάρι: «Πήγαινε

Ένα από τα φοβερότερα Θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου .......

Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στή μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση. Εκτός των κανονικών δρομολογίων, ανέμελα νιάτα, μαθητές, με τους εκδρομικούς σάκους των, είχαν γεμίσει τις αίθουσες του αερολιμένα. Μια σχολική εκπαιδευτική, αεροπορική εκδρομή, είχε προγραμματιστεί για την ημέρα αυτή. Σχολικά τραγούδια και χαρούμενες φωνές έσπαγαν το μονότονο βουητό των αεροπλάνων, που απογειωνόταν και προσγειωνόταν εις τον αερολιμένα. Και ξάφνου τα μικρόφωνα ανήγγειλαν;... «Οι εκδρομείς και οι κύριοι συνοδοί αυτών να επιβιβαστούν εις το σκάφος. Το σκάφος σε 5 λεπτά απογειώνεται». Ένας χείμαρρος από νέα παιδιά όρμισε στον αερολιμένα και κατευθύνθηκε προς το αεροσκάφος. Σέ τρία λεπτά όλα ήταν έτοιμα για την απογείωση.

Ο Κυβερνήτης, ένας αθλητικός νέος, πού δεν απείχε πολύ στην ηλικία από τους νέους επιβάτες του, αλλά αριστούχος και ίσως ο καλύτερος και ο πλέον δοκιμασμένος της Εταιρείας, τους καλωσόρισε στο σκάφος και τους υποσχέθηκε

Αρχάγγελος Μιχαήλ

Τό παρακάτω περιστατικό στό οποίο θά αναφερθούμε, συνέβει στόν π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη καί γιατρό. Τό 1976 αποφοίτησε από τήν Θεολογική Σχολή Αθηνών, καί τό 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Τό 1992 αποφοίτησε από τήν Ιατρική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, καί τό 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης. Μάλιστα είναι καί ό πρώτος Ορθόδοξος κληρικός μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών.

Στίς 19.2.01 σέ πανηγυρική εκδήλωση ενώπιον τού Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εκπροσώπου τού Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας καί μελών τής Κυβέρνησης, τού απονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος γιά τίς υπηρεσίες του στόν Οικουμενικό Ελληνισμό.

Διηγείται ό ίδιος...

"Στίς  22  Απριλίου 1994 εισήχθηκα στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο μέ 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, μέ συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό,  ενώ υπέστην καί διαβητικό σόκ αγνώστου αιτιολογίας...

Μέσα από ένα σύνεφο έβλεπα καί άκουγα τά συμβαίνοντα μέσα στό χειρουργείο,

Από τα θαύματα του Πανορμίτη της Σύμης

Από τα θαύματα του Πανορμίτη της Σύμης

Παρακλητικός στον αρχάγγελο Πανορμίτη (Σύμη)

Συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ

ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Πρίν ἀπό περίπου ἕναν μῆνα ἕνα πολεμικό ἀεροσκάφος μας πραγματοποιοῦσε πτήση. Πλήρωμα δύο ἄτομα, ὁ κυβερνήτης καί ὁ συγκυβερνήτης.

Στά πολεμικά ἀεροσκάφη ὁ κυβερνήτης κάθεται μπροστά ἐνῶ τό κάθισμα τοῦ συγκυβενήτη εἶναι ἀπό πίσω του.Καθώς πετοῦσαν σέ μεγάλο ὕψος ξαφνικά διαπιστώθηκε βλάβη. Σταμάτησαν νά λειτουργοῦν τά ὄργανα τοῦ σκάφους, ἔσβυσαν ὅλα, ὁπότε τό ἀεροπλάνο ἄρχισε νά χάνει ὕψος, νά πέφτει. Ἀμέσως ὁ κυβερνήτης ἐνημερώνει τόν πύργο ἐλέγχου γιά τήν βλάβη καί παίρνει ἔγκριση νά ἐγκαταλείψουν τό σκάφος μέ τόν γνωστό τρόπο τῆς ἐκτίναξης τῶν θέσεων. Τό ἀεροπλάνο συνεχίζει νά χάνει ὕψος. Οἱ στιγμές εἶναι τραγικές! Ἀπό τό ὕψος πού βρίσκονται πέφτουν μέ μεγάλη ταχύτητα. Οἱ δύο πιλότοι