Είναι μέσα στην παχυλή μας φύση συνήθεια, μετά την σαρακοστή και μεγάλη εβδομάδα να ‘’ξεχνάμε’’ ότι το στάδιο των αρετών δεν είναι χρονικά περιορισμένο αλλά έργο ζωής για το ‘’πέρασμα’’ … και καλά που υπάρχει η καθημερινότητα του (αοράτου) πολέμου, παρά την φαινόμενη ειρήνη, που μας συνεφέρνει αμήν στα συγκαλά μας…
Έχει ο κόσμος, έχει η γη, έχουν οι σαρκικοί μαζί με τις αόρατες δαιμονικές δυνάμεις… τα όπλα τους (ας τα πούμε ξίφη του κόσμου, ξίφη αμαρτιών και ανομιών που χειρίζεται προς απώλεια, ο αντίχριστος...), έχει και ο ουρανός το δικό του ορθόδοξο Ξίφος… που το δωρίζει σε όποιον θέλει να αγωνιστεί θεάρεστα… [και αν δεν έχει λάβει επί ματαίω την ψυχήν αυτού… τότε την παραπάνω σαρακοστή αγωνίζεται (ας πούμε φανερά στο στάδιο) και όλον τον χρόνο ''προπονείται'' (μυστικά) για αυτό το σημειολογικό (των 40) και της ανάβασης της επταδικής κλίμακας της Μ.Εβδομάδος σαν πέρασμα από την γη στον ουρανό... δια Του Μεσσία, Της Μεσσίτριας Θεοτόκου και όλους τους αγίους (που... θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν (Ιωαν.ιζ'24), με μέσον τον Σταυρό].
Ο Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov στο… Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα μας γνωρίζει : …Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. γ’24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας.
Δυστυχῶς, μὲ κάθε ἐπιτυχία του ὁ ἐχθρὸς ἐνθαρρύνεται καὶ γίνεται πιὸ ἐπιθετικός.
Κι η ζωή, απλώνεται σε δύο κύκλους ….κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός ια’ 9 … (όπου ενεργεί το πύρινο ξίφος που μας περιστρέφει σε διαρκείς αστοχίες, καρδιά και νου, εξωστρεφώς ο αντίδικος μέσω παθών) αλλά για όποιον το επιθυμεί, διανοίγεται ένας δρόμος επιστροφής και ευστοχίας.
η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης
…όπου δια Σταυρού (και Σταυροπροσκυνήσεως), τηρούντες το πολίτευμα Αυτού, ευχόμαστε να βιώσουμε… «Οὐκέτι φλογίνη ῥομφαία φυλάττει τὴν πύλην τῆς Ἐδέμ· αὐτῇ γὰρ ἐπῆλθε παράδοξος σβέσις τὸ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, θανάτου τὸ κέντρον, καὶ ᾍδου τὸ νῖκος ἐλήλαται, ἐπέστης δὲ Σωτήρ μου βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ· Εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον».
Μακάρι περνώντας από την μία στην άλλη… τυπική και ουσιαστική σταυροπροσκύνηση ...
Κλείει τὴν Ἐδὲμ διὰ ξύλου πάλαι ὄφις, ξύλον δὲ Σταυροῦ ὑπανοίγει ταύτην πᾶσι τοῖς θέλουσι νηστείᾳ καθαρθῆναι καὶ δάκρυσι. Δεῦτε οὖν προκείμενον ὁρῶντες αὐτῷ προσπέσωμεν ἐν φόβῳ, πιστοὶ κράζοντες· Ἄνοιξον πύλας οὐρανῶν Σταυρὲ τοῖς ποθοῦσί σε.
(όπλο ημίν δέδωκας... αγ. Φιλόθεος Ζερβάκος)
Οι δε δύο αντιμαχόμενες πλευρές έχει η καθεμιά τον στόχο της…. η μεν θέλοντας με έκπτωση (φυγοκέντρως, ευθέως Ι, και σπειροειδώς 6) να σαρκοποιήσει το πνεύμα η δε να το επανεισάγει στην ΕΔΕΜ (ευθέως Ι, δι Ιησού και ελικοειδώς 9) … Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας
έχει δε το τριαξονικό κακό… σάρκα κόσμος διάβολος, τα ξίφη του κι εμείς αμήν την κεραυνόμορφη (ϟ κόππα), θεία αστραπή… εκδηλωμένη σαν ξίφος…
27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· (Ματθ.κδ’)
και… 18 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. (Λουκ.ι’) … [ο Ι, ι’ τάγμα δαιμόνων και 18 (666)]… για να συνεχίσει…. 19 ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. 20 πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
Και τα δύο ξίφη … επιχειρούν στον κόσμο, αλλά αρχή και τέλος έχουν το πνευματικό κέντρο του ανθρώπου, την καρδία.
Τα μεν προς σκληροκαρδία, το δε προς μεταμόρφωση σε καρδία σαρκίνη… χάριτι, μετά από χειρουργική επέμβαση…. 19 καὶ δώσω αὐτοῖς καρδίαν ἑτέραν καὶ πνεῦμα καινὸν δώσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐκσπάσω τὴν καρδίαν τὴν λιθίνην ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτῶν καὶ δώσω αὐτοῖς καρδίαν σαρκίνην· 20 ὅπως ἐν τοῖς προστάγμασί μου πορεύωνται καὶ τὰ δικαιώματά μου φυλάσσωνται καὶ ποιῶσιν αὐτά· καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαὸν καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν * (Ιεζ.ια’)
Είναι ο άνθρωπος κατ'εικόνα του ''αστραπόμορφου'' Πλάστη του [ως έχων του ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος)] και με την συμ-περι-φορά του (6 ή 9), ανάλογα ποιον θα υπακούσει, ποιον θα αγαπήσει ποιον θα ενσωματώσει και ποιον θα εκδηλώνει από μέσα του προς τα έξω, θα καταλήξει εν δυνάμει ''αστραπή'' ακολουθών στην αστραπιαία (σε χρόνο) διέλευση από την γη, ζωή του ή την μία ή την άλλη. Αυτό είναι στην πραγματικότητα πέραν σχημάτων, το ελεύθερο σε επιλογές, ΕΙΝΑΙ του ανθρώπου... ή ΕϟΝΑΙ (ομοιάζων Τον Κύριο) ή ΕΙΝΑϟ (ομοιάζων τον αντίποδα και ουραγό)... περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση). Ή Χριστόφιλος ή χριστομάχος... και... μεταξύ του ΕΙΝΑΙ και του φαίνεσθαι μία ευθεία διαδρομή προς διάκριση και βάδιση**...
Κι ενώ εκτυπώνεται εξωστρεφώς αυτό το ξίφος από την γη έως τον ουρανό, ίσως μια ασύλληπτη διάσταση και μέγεθος, συμφέρει στον καθένα να αντιληφθεί και εργαστεί πάνω στην εσωτερική εν-τύπωση….
Από το σύμβολο της πίστεως ξεκινάμε… Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων… χωρίς βέβαια να υποχρεούμαστε να τυπώνουμε το σημείο του Σταυρού επάνω μας, ο ουρανός αναλογεί στην κεφαλή (όπου τυπούται και το ‘’νυν’’ άχρονο, και αιώνιο παρών) η γη στην κοιλία (ομφαλός) τα ορατά δεξιά και τα αόρατα αριστερά…
Εκεί και ο ομφαλός… (1)
που… αμήν βιωματικά συσταυρούμενοι να βιώσουμε το... θανάτω θάνατον πατήσας (χάριτι του Κυρίου, εν ημίν).
εκεί σε αυτήν την διαδρομή, μεταξύ γης και ουρανού, από κεφαλή έως κοιλίας ‘’ενεργούν’’ και τα δύο Ι (φυγόκεντρος και κεντρομόλος) …10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. (Ιωαν.ι’10)
Ο Ένας χαρίζοντας Ζωή ο δε αφαιρώντας… κατά τα δικαιώματα που δίνουμε και το ίδιον θέλημα… 8 ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. (Γαλ.ς’8)
[... αυτή ήταν και η πρώτη θανατηφόρος σπαθιά του αντιδίκου που υποστήκαμε, με συνέπεια την ακολούθηση της φυγοκέντρου (Ι) .... και έκπτωση. Από το ιδείν και αρεστόν τοις οφθαλμοίς (κεφαλή) προς βρώσιν (κοιλία). ...6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, (Γεν.γ') σαν φαντασία, σαν αυτοθέωση του ειδώλου μας].
Περιβάλλοντας η σάρκα (με τους δερμάτινους χιτώνες) το πνεύμα που εσωκλείεται, όσο ζούμε βιολογικά, ‘’χρήζει’’ μιας χειρουργικής τομής (2) για να εξαχθεί από αυτήν την δυναστεία. Και όπως ‘’τέμνεται’’ η γαστέρα για να εμφανιστεί το εντός αυτής κυοφορούμενο έμβρυο, όπως τέμνεται ο σκληρός θώρακας για να γίνει επέμβαση στην μαλακή ασθενούσα καρδιά, έτσι χρειάζεται μια εθελούσια τομή στην σάρκα, να ‘’πεθάνει’’ αυτή σαν φρόνημα (σαρκικό, κοσμικό, δαιμονικό) για να αναγεννηθεί η εντός αυτής ψυχή.... όπως ο απ.Παύλος αναφέρει : ... 5 οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος. 6 τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν· 7 τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται· οὐδὲ γὰρ δύναται· 8 οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται. 9 ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκί, ἀλλ᾿ ἐν πνεύματι, εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν. εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. 10 εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι᾿ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην. 11 εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος ᾿Ιησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ Πνεῦμα ἐν ὑμῖν. 12 ῎Αρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέται ἐσμὲν οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν· 13 εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε, μέλλετε ἀποθνήσκειν· εἰ δὲ Πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε, ζήσεσθε. (Ρωμ.η') νομοτελειακά και χάρις... (επιλέγουμε) αμήν σκηνώσει εν ημίν Ο ήλιος...
(από τα 3 θαύματα με την Γέννηση του Κυρίου).
…όπως τότε (ο αρχάγγελος Μιχαήλ) ... τους κλέπτες σαρακηνούς τους ‘’έκοψε’’ με μια σπαθιά, από την κεφαλή έως τον ομφαλό, αμήν όχι και τώρα, εμάς τους σαρκικούς που δεν βάλαμε αρχή μετανοίας….
Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! (από τον μέγα κανόνα)…
[Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή!
ετοιμότητα περάσματος...].
Τυπώνοντας το σημείο του Σταυρού ορθοδόξως (3) επάνω μας, ‘’περνάει’’ αυτή η αστραπή (και ξίφος) επάνω και μέσα μας, με αποτέλεσμα να ‘’νεκρώνονται χάριτι τα πάθη’’ ώστε συσταυρούμενοι (αμήν από τώρα και στους αιώνες) να συναναστηθούμε… και προλάβουμε το γνωστό ‘’αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν θα πεθάνεις’’. Προσωπικά και συλλογικά (σαν κράτος και έθνος)…. αναμένοντες αμήν και εργαζόμενοι για την ‘’επιστροφή’’ του ‘’οδυσσέα’’ και κατάργηση των ‘’μνηστήρων’’ που καταχρώνται τον θρόνο (του εν ημίν) βασιλέως… και εκτυπουμένης της ζοφερής κατάστασης της καρδίας μας, στην συνεχιζόμενη κατοχή της αγαπημένης μας πατρίδας, αιώνες τώρα… δίνοντάς μας Ο Κύριος άρχοντες (πολιτικούς και θρησκευτικούς) κατά τας καρδίας ημών…
από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά... αμήν βάζοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι οικοδομής στα επερχόμενα ποθούμενα … πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία
Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ κατά βουλήν Θεοῦ πόλεμοι.
αμήν με θυρεό (προπάντων έσω) … το σταυρικό ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ…
Πάλι συνειρμικά με ξίφος… σκέψεις πάνω στις στέψεις των βασιλέων
αμήν δι ευχών και ενεργείας Του Αρχιστρατήγου…
Είδαμε τον αρχ.Μιχαήλ σαν προστάτη των Ελλήνων (σαν εχετλαίο) και ρωμηών στα βυζαντινά χρόνια**** … και στην ΠΔ και στην Καινή τώρα… αρκεί να Του δίνουμε δικαιώματα…
Το είδαμε και στον αγ. Μερκούριος (2 άρθρα) που με εξωτερικό ξίφος, άγιος ‘’νεκρός’’ για τον κόσμο, (ζωντανός κατά τον Θεό) κόβει το νήμα της ζωής του Ιουλιανού του παραβάτη…
Αμήν αυτό το ξίφος, αυτή η αστραπή να περνά (αυτοβούλως τυπώνοντας το ζωοποιό σημείο του Σταυρού, ορθοδόξως) από την κεφαλή έως τον ομφαλό και απλώνεται αγιοπνευματικά σε όλο το εύρος της ορατής (δεξιά) και αόρατης (αριστερά) κτίσης… αμήν γένοιτο. Τότε και έτσι, ποιος εχθρός ορατός ή αόρατος μπορεί να σταθεί όρθιος χωρίς να κάμψει γόνυ (επουράνιο, επίγειο και καταχθόνιο) στον Σταυρό και Στον Εσταυρωμένο (και Αναστημένο) Κύριο και Όνομά Του;
Κύριε ελέησον!!
---
αρχάγγελος Μιχαήλ (17)
η ζωή μας μέσα στην μεγ.εβδομάδα και η μεγ.εβδομάδα μέσα στην ζωή μας…
(1) ΣΤΑΥΡΟΣ … ομφαλός και γαστέρα
Τα τρία παράθυρα και η ενότητα…(2) η ‘’τομή’’ του Χριστού στον κόσμο…
(3) ορθά, ορθόδοξα... Το Γένος ενήστευε, το Γένος εγνώριζε...'' ο ρωμηός κάνει τον σταυρό του γεμάτον και ολόκληρον – αρχοντικόν σταυρόν, όχι τσιγκούνικον, κι έτσι μπουζούκικον... Στο κούτελο, κάτω στη βαλβίδα της κοιλιάς, δεξιά κι αριστερά στους ώμους...
* περνώντας από τα είδωλα [και πρόποδες** σινά (αλλά και Θαβώρ) δια Της Θεοτόκου] στην κορυφή και θεοπτία… 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. (Β΄Κορ.ς’16)… (αρκεί…) 17 διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ…. μη μένοντας θεωρητικά χλιαροί χριστιανοί, αλλά αληθινοί, όπως μας θέλει ο καλός Θεός… και έχει προορίσει το έθνος μας…
αρχής γενομένης από την καρδία μας… μεταμορφούμενη χάριτι με την δική Του ‘’χειρουργική καθ’ ημέραν επέμβαση’’ προς φωτισμό και μεταστροφή από λίθινη τυπική και επιφανειακή ενημέρωση περί ορθοδοξίας, στο αναστάσιμο βίωμα που χαρίζει… όπως λέγει και ένας άγιος, η θρησκεία είναι η ασθένεια η δε ορθοδοξία η λύση και ίαση... 3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’Κορ.γ’3)… αμήν καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου… (ν’ ψαλμός) ποιών αυτήν ναόν
** το βαθύτερο ΕΙΝΑΙ [που (εξ)ετάζει Ο Κύριος, (νεφρούς και καρδίας)] εντοπίζεται στο ''έβδομο'' βαθύτερο (κεντρικό) και ψηλότερο ''δωμάτιο'' του έσω ανθρώπου, εκεί που ''κατεβαίνει'' σαν Μ.Σάββατο η θεία αστραπή. Στους πρόποδες (Σινά και Θαβώρ) βρίσκονται τα είδωλα, ο εξωτερικός και σαρκικός άνθρωπος, η προσκύνηση των ειδώλων (Σινά) και η ασθένειά μας (πρόποδες Θαβώρ), που χωρίς προσευχή και νηστεία (+) στον μεταβολισμό μας, τούτο το γένος (η άλλη αστραπή) δεν εκπορεύεται (Ματθ.ιζ'21)...
["Η φωτιά της προσευχής"... Έλεγε ο Αββάς Παχώμιος στους αδελφούς που συγκεντρώθηκαν, ότι "πολλές φορές ακούω τους πονηρούς δαίμονες να θρηνούν και να κραυγάζουν: επειδή ο τάδε προσευχήθηκε με ένταση και δεν μπορούσαμε να υποφέρουμε τη φωτιά που αισθανθήκαμε, αναχωρήσαμε." - Όσιος Παχώμιος ο Μέγας (Ο ιδρυτής του κοινοβιακού μοναχισμού)].
Η όλη διαδρομή ανάβασης (μετάβασης) και διάκρισης μια ευθεία... γιαυτό και προτείνεται : ...3 οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ρηθεὶς ὑπὸ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ. (Ματθ.γ'3)
Θεοτόκος (φλεγόμενη βάτος) και Τίμιος Πρόδρομος (μετάνοια). Κι ο πόλεμος είναι σφοδρός (μόνο για τους εγωιστές) και από πάνω προς τα κάτω (εκ των έσωθεν προς τα έξω) από την διάνοια στα μέλη ενεργούμενα και τα πάθη και οι αρετές και από τα αδύναμα (σε πάθη) μέλη που μολύνουν και τον νου (και ψυχή), αλλά και αντίθετα*** καθαρίζουν, ... Κι αν δεν είναι τακτοποιημένα, ευθυγραμμισμένα, καθαρά, διάφανα, το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως δεν θα φανεί απαράλλακτο και αναλλοίωτο, αλλά εκ διαχύσεως (όπου, εξ αυτού του ''φωτισμού'' παρεισφρύει η πλάνη), αλλοιωμένο ή από αδιαφάνεια των τοιχείων [και πολλά μπάζα και ρύπη που σκεπάζουν τον θησαυρό (και Σταυρό)], αδύνατο να φανεί στην καθημερινότητα και ζωή μας... Κύριε ελέησον, δι ευχών... αφού χωρίς Την Θεοτόκο δεν θα φανεί στον κόσμο ιστορικά και έξω (και κόσμο μας, βιωματικά και έσω) Ο Κύριος ως Φως, ως Ζωή ως Οδός ως Ανάσταση... κι αυτή είναι και η προϋπόθεση. Το ευθές φως, (αμήν εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις) από καθαρότητα νοός (κεφαλή) έως καθαρότητα γαστέρας και το μέσον αυτών καθαρή καρδία, για να ενοικήσει το θείο Φως (XC) η ίδια η αστραπή της θεότητος, που μαζί με το... και Του Αγίου Πνεύματος που τυπώνεται οριζοντίως, Αυτό να μας φυλάττει και αμήν εκδηλώνεται δι ημών, μη κωλύοντάς Το, στο σύνολο ΣΤΑΥΡΟΣ, το (παντοδύναμο όπλο και) ξίφος της ορθοδοξίας.
...κι αυτή είναι και η προϋπόθεση. Το ευθές φως, (αμήν εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις) από καθαρότητα νοός (κεφαλή) έως καθαρότητα γαστέρας και το μέσον αυτών καθαρή καρδία, για να ενοικήσει το θείο Φως (XC) η ίδια η αστραπή της θεότητος. Καρδία.... το μέσον μεταξύ ουρανού και γης (κεφαλής και κοιλίας) ορατών τε και αοράτων (δεξιά και αριστερή πλευρά)... Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς ... που αν (υπ)ακούσουμε την θεία πρόσκληση υιέ μου, δόσμοι σην καρδίαν... και όχι του άλλου, θα βρεθούμε τελικά, ενώπιον της επιλογής μας.... αμήν δια Σταυρού μέτοχοι στην δόξα των αγγέλων... αντί πάλι δια Σταυρού, τραύμα των δαιμόνων.
[πως δεν θα είναι προϋπόθεση... η καθαρότητα του νοός, στην κεφαλή... για να ξεκινήσει το σωτήριο έργο δι ευαγγελισμού και παρουσία Του Κυρίου (σαν σύλληψη) εν μέσω όρασης και διόρασης, εν μέσω ακοής και διακοής, στο κέντρο αυτής σαν διαίσθηση, ως ο Θεός μεθ'ημών (Εμμανουήλ)... πως θα επικαθήσει στην κεφαλή η περιστερά (στην βάπτιση) που γνωρίζουμε πως σε ακάθαρτα μέρη Αυτό δεν κάθεται... Το Πνεύμα το Άγιον δεν αναπαύεται… (όπως μας έδειξε και με την κιβωτό και κλάδο ελαίας)... πως δεν θα είναι προϋπόθεση καθαρής γαστέρας για να γεννηθεί εν σαρκί δι Αυτής Ο Κύριος (το πυρ της θεότητος, αλλά χωρίς να μας κάψει) ; ... κι αν δεν είναι καθαρή η πηγή (εδώ γαστέρα και κοιλία) τι ύδωρ θα προσφέρει (οριζοντίως στον συνάνθρωπό του και κόσμο, ο άνθρωπος, όπως τυπούται και ''απλώνεται'' ο έτερος παράκλητος) στον κόσμο;;; μη καθαρό λόγο; δηλητηριώδη; αιρετικό; πλανεμένο από έρποντα φως (όφι) εκ διαχύσεως; φως που οδηγεί στον αντικατοπτρισμό κι όχι στην αληθινή ξεδιψώσα όαση;;; αντί ορθόδοξα, ευθέα και από την άναρχη κεφαλή (τριαδικό θεό) πηγάζοντα ζωηφόρα νάματα του Λόγου;;; ...38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.... (Ιωαν.ζ'38). Αμήν δι ευχών και ενεργείας καθαρότητα νου και χου για να γίνουμε ναοί Του...
Καθαρότητα δια ‘’σπάθης’’ και στην αρχαιοελληνική προπαιδεία… με πρώτο άθλο του ηρακλή στην κεφαλή (ΘΡΑΚΗ εκεί επάνω στα διομήδεια … με τις ανθρωποφάγες φορβάδες, αφού εκ της διανοίας πηγάζουν τα πάθη… για να εκτελεστεί με επιταγή της, η αμαρτία στο σώμα) και κάτω, στην ΚΡΗΤΗ (γαστέρα) με τον θησέα και μινώταυρο, το αντίστοιχο στην κοιλία (και ομφαλό), θανάτω θάνατον πατήσας… (πατώντας τον εμφωλεύοντα δράκοντα)… Αμήν βιωματικά…. το τελευταίο ιδιόχειρο χειρόγραφο του Δαβίδ (ψαλμ.ρνα’) … ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν τῷ ἀλλοφύλῳ, καὶ ἐπικατηράσατό με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτοῦ· ἐγὼ δέ, σπασάμενος τὴν παρ᾿ αὐτοῦ μάχαιραν, ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἦρα ὄνειδος ἐξ υἱῶν ᾿Ισραήλ. Τον γίγαντα φιλισταίο (και κρητικό φύλο) …με εκείνες τις πέντε ‘’πέτρες’’ : Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…].
*** … Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).
**** ορατές και αόρατες δυνάμεις στους πολέμους... «Στα Βυζαντινά χρόνια, καθώς σημειώνει ο μεγάλος χρονογράφος Θεοφάνης, σε πολλούς πολέμους και μάχες, ενώ οι Βυζαντινοί ήσαν λίγοι, αλλά είχαν την Υπέρμαχο Στρατηγό μαζί τους, τι γινόταν; Ερχόντουσαν από τον ουρανό δυνάμεις και ενωνόντουσαν με τις βυζαντινές και τι βλέπαν από απέναντι οι πολέμιοι; Ένα αμέτρητο πλήθος στρατευμάτων και ετρέποντο εις φυγήν. Οι δε Βυζαντινοί, που δεν έβλεπαν τίποτε, παρά μόνο τους εαυτούς τους, απορούσαν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου