τυμβωρύχοι του θησαυρού των Γραφών… και σαμαρείτιδα

Προτείνει ο αγ.Ιωάννης χρυσόστομος να γίνουμε τυμβωρύχοι του θησαυρού των Γραφών, γιατί μέσα στους (δικούς Του) λόγους (φύσης και Γραφών) είναι κρυμμένος Ο Λόγος…. 

Θησαυρός είναι το Φως, θησαυρός το Ζων Ύδωρ … θησαυρός ο Σταυρός … θησαυρός Ο Χριστός. 

Κι όπως από το μίσος των ιουδαίων σκεπάστηκε υπό την γη ο Σταυρός με πολλά μπάζα και ρύπη και για να Τον ‘’ανακαλύψει’’ η αγ.Ελένη έβαλε ανθρώπους να σκάβουν. Έτσι κι εμείς κι αν θέλουμε τον εν λόγω θησαυρό, καλό θα ήταν να πιάσουμε το φτυάρι (1) και να αρχίσουμε να σκάβουμε εντός ημών (όπου η βασιλεία). 

Αυτό είναι και η προϋπόθεση για την ανάδειξή Του στην ζωή μας (όπως μας γνωρίζει ο άγιος στο Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου) … για θείο φωτισμό, ξεδίψασμα που υπόσχεται Ο Κύριος … ου μη διψήσει εις τον αιώνα [κατά το ευαγγέλιο της σαμαρείτιδος (2)] … κοινωνία Πνεύματος Αγίου, αφού …  ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν·  (Ιωαν.ζ’) 

Κι αν κάποιος ‘’επαναπαυτεί’’ στην πρόσκαιρη κτήση μιας σπιθαμής γης που τάχα

του ανήκει και δεν κινηθεί προς τα αιώνια, βαθύτερα και υψηλότερα, το ίδιο το ΕΔΑΦΟΣ (η γη και σάρκα του) θα την συνακολουθούν, ο ΤΡΟΜΟΣ και ο ΟΦΙΣ (ίσα λεξαριθμικά και βαθύτερα ταυτόσημα και συνδεόμενα εννοιολογικά μεταξύ τους). Ο τρόμος του κατέναντι (όπως τον βίωσε ο κάιν) και ανήλιου σκότους ως απουσία Φωτός, εκτεθειμένος στο θανατηφόρο δηλητήριο του έρποντος όφεως…  και, όχι απλά απροστάτευτος χωρίς τα ορθόδοξα μυστήρια, αθεράπευτος αλλά νεκρός χωρίς το Αίμα Χριστού. 

Στο αίμα οι ασθένειες, δια του Αίματος η θεραπεία και η Ζωή... κι αν δεν ''ποτιστεί'' το έδαφος, η ''γη'' μας με Αυτό το Αίμα, δεν θα καρπίσει η ζωή μας στην άλλη γη, όπου πατούν πόδες πραέων, ούτε θα ισχύσει βιωματικά το... θανάτω θάνατον πατήσας, αλλά μόνο ιστορικά. Μια απαραίτητη ‘’τομή’’ και κάθετο (|) εκ Θεού εμ-βόλιο… στο έδαφος (-) για να σημειωθεί εν ημίν ο σταυρός, δι ου χαρά εν όλω τω κόσμω…

Σκάβει ο πατρ.Ιακώβ (που είναι στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, μετά τον αβραάμ, τύπο Πατρός και Ισαάκ τύπο Υιού) για να παραδώσει το φρέαρ του στις επόμενες γενεές…  (Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’) … ‘’παλεύει’’, σκάβει προς τα κάτω για να του διανοιχθεί προς τα άνω η κλίμαξ και ‘’δει’’ την Πύλη ουρανού και καρδιάς. 

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής παράλληλα, στο … Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; αναφέρει : (μετά την … γυναίκα που πήρε τους εφτά αδελφούς ως άνδρες της, σύμφωνα με τους Σαδδουκαίους, και η αιμορροούσα, και εκείνη που έσκυβε στη γη, και η κόρη του Ιαείρου, και η  συροφοινίκισσα δηλώνουν και την ανθρώπινη φύση στο σύνολο της και την ψυχή του κάθε επί μέρους ανθρώπου και κάθε μια σημαίνει, σύμφωνα με τη  διάθεση που υπόκειται στο πάθος, τόσο τη φύση όσο και την ψυχή….. ) … Η Σαμαρείτιδα, όμοια με τις προηγούμενες γυναίκες, σημαίνει τη φύση ή την ψυχή του καθενός, που χωρίς το προφητικό χάρισμα συμβίωσε, σαν με άνδρες, με όλους τους νόμους που δόθηκαν στη φύση μας, από τους οποίους οι πέντε είχαν προηγηθεί, ενώ ο έκτος, αν και ήταν παρών, αλλά όμως αυτός δεν ήταν άνδρας της φύσης ή της ψυχής, με το να μή γεννά από αυτήν τη δικαιοσύνη που σώζει στον αιώνα.

Έλαβε λοιπόν η φύση ως άνδρα τον πρώτο νόμο, το νόμο στον παράδεισο·  δεύτερο νόμο τον νόμο μετά τον παράδεισο· τρίτο το νόμο κατά τον κατακλυσμό του Νώε· τέταρτο το νόμο της περιτομής επί του Αβραάμ· πέμπτο το νόμο της προσφοράς του Ισαάκ. Αυτούς όλους τους έλαβε η φύση και τους απέρριψε εξαιτίας της ακαρπίας της στα έργα της αρετής.

Έκτο είχε το νόμο μέσω του Μωϋσή που ήταν σαν να μην τον είχε ή επειδή δεν εκτελούσε τις πράξεις δικαιοσύνης που εκείνος όριζε ή επειδή επρόκειτο αυτή να μεταβεί σε άλλο νόμο ως άνδρα, δηλαδή το ευαγγέλιο, γιατί ο νόμος δεν είχε δοθεί στους ανθρώπους αιώνια, αλλά κατά οικονομία που παιδαγωγούσε προς το μεγαλύτερο και μυστικότερο.

Μ'αυτή την έννοια νομίζω είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα «και νυν ον έχεις ουκ έστι σός». Γιατί γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα μεταφερόταν στο Ευαγγέλιο. Γι'αυτό και γύρω στην έκτη ώρα, όταν κατ'έξοχή περιλάμπεται η ψυχή από παντού από τις ακτίνες της γνώσης εξαιτίας της παρουσίας σ'αυτήν του Λόγου, κι ενώ είχε φύγει η σκιά του νόμου, συνομιλούσε την ώρα αυτή μαζί της, και κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στέκοντας δηλαδή κοντά στην πηγή μαζί με το Λόγο των θεωρημάτων της Γραφής. Αυτά ας λεχθούν πρός το παρόν και για το θέμα αυτό»….

Μπορεί κάποιος να εντοπίσει πως… πολλοί άνθρωποι, μεταξύ αυτών και εμείς, παραμένουμε σαρκικοί ή έχουμε σκάψει σε λίγο βάθος, χωρίς να βρούμε τον βαθύτερο θησαυρό… είτε επαναπαυμένοι από τους γήινους ‘’θησαυρούς’’ είτε κουρασμένοι από την αντίσταση της γης που θέλει κόπο στο σκάψιμο είτε μάλλον, μη θέλοντας αυτόν. 

Κι ενώ η ιστορική ‘’κατακριτέα’’ και υποτιμημένη (από εμάς τους σύγχρονους σκληρόκαρδους κριτές των πάντων, ειδικά των προ Χριστού προσώπων), σαμαρείτιδα έφτασε στους πέντε άνδρες και τον έκτο που ήταν σαν να μην τον είχε, η ακόμη χειρότερα κατακριτέα φύση μας, μπορεί να μην πέρασε (σαν εμβάθυνση σαν φρέαρ στην γη της) ούτε καν από τον νόμο του αβραάμ… κι αυτό γιατί, βιωματικά ζει χωρίς το θεόσδοτο ‘’α’’ (αγάπη και αλήθεια) που έδωσε σε αυτόν ο Θεός, άρα είμαστε ακόμη στην εποχή του άβραμ και της σάρας, χωρίς το ''α'' (στην κεφαλή και αβραάμ) και το ‘’ρ’’ της δικαιοσύνης Του (στο σώμα μας σάρρα)… (Γεν.ιζ’5 και 15) εξαντλώντας την ζωή μας στην αγαπολογία, την αληθοφάνεια και την κοσμική δικαιοσύνη… οπότε, και εκτός της σωστικής κιβωτού της ορθοδοξίας (και μόνης)* που σαν ταμειούχος της χάριτος δωρίζει τα παραπάνω απαραίτητα εφόδια (Α+Ρ) για να φτάσουμε στον Χριστό (μετά τον 6ο άνδρα της σαμαρείτιδος) και Ω Τον αληθή ΑΡΧΩ... που από συγκατάβαση κατέβηκε στο υπ-άρχω και από εκεί που ίστατο, υφ-ίσταται θάνατο για να μας ζωοποιήσει....  

[* θέτοντας την βάση της οικοδομής, το ...εν βάπτισμα όπως γνωρίζουμε από το ... Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου ότι... Ἡ πρώτη ἡλικία ἡ βρεφική, γιὰ νὰ φωτιστεῖς ἀμέσως μὲ τὸ βάπτισμα, γιατί τὸ φῶς ἔγινε τὴν πρώτη ἡμέρα.... άρα για ποιον φωτισμό μιλάμε; ... πόσο αλήθεια πίσω είναι ο άνθρωπος του κόσμου (αλλόδοξος και ετερόδοξος) χωρίς να το κατανοεί και χωρίς να κάνει κάτι (επαναπαυόμενος από την συμβουλή του άλλου ''φωτίζοντος'') για να προχωρήσει προς το ευαγγέλιο, παρότι μπορεί να το ξέρει εξωτερικά, απέξω και ανακατωτά.... τι κρίμα; έρχου Κύριε ... γιατί προ αυτού του έσω Φωτός και έσω Ζωής (εκ της Πλευράς) και των ισχυόντων ορθοδόξως μυστηρίων, η ''γη'' μας είναι αόρατη και ακατασκεύαστη και σκότος... παρά τα εξωτερικά φαινόμενα τάξης (που απατούν)... απαιτώντας ‘’πέρασμα’’ από την προαδαμιαία αταξία στην μετά ΑΔΑΜ προσανατολισμένη τάξη…. (η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση) … 2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. 3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. (Γεν.α') Κύριε ελέησον!! 

με συνειρμικές σκέψεις στο... Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη]. 

Κι αν ο νόμος είναι σκληρός (που είναι ως θώρακας, ως κρανίο σκληρά, για να  προστατεύουν την μαλακή καρδιά και νου από κρούσεις), είμαστε σίγουροι πως ''περάσαμε'' τον νόμο του Νώε; ώστε να περάσουμε από την νομική κιβωτό και κατακλυσμό των κάτω υδάτων και αμαρτιών, στην χαριτωμένη; εδώ... εισόδια Της Θεοτόκου, κατακλυσμός και κιβωτός φαίνεται πως αληθώς υστερούμε για να περηφανευτούμε πως είμαστε σε καλύτερη θέση. (μακάρι εξ αυτών των παρατηρήσεων του εαυτού, να δίνουμε άλλη βαρύτητα όταν λέμε... ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. (ν'ψαλμ.) της καρδιάς του ψαλτηρίου, μήπως και πραγματικά μετανιώσουμε και μας δοθεί χάρις προσπέρασης του κάθε νόμου....    

Άλλοι, μείνανε στην κάτω περιτομή ως τάχα γνήσια τέκνα του αβραάμ, χωρίς να προχωρήσουν από τα περιγάστρια στην κεφαλή και περιτομή αμαρτιών…. {Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός]. 

Άλλοι μένοντας στον παιδαγωγό νόμο μη έχοντας προσπεράσει και εκμεταλλευτεί τους οδοδείκτες αυτού (ΠΔ) αντιδρώντας στην κακία, σκιές και πολλά άλλα αρνητικά αυτού. 

Σκάψιμο δεν προτείνει και ο άγιος στο … Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς) όταν νουθετεί με το … Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σωματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη.

Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπί­ζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν' αναζωο­γονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλ­λος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν απο­κτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη.

Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. 

Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυ­γές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τρα­γούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων…. 

Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει - που δε θα μπο­ρούσε ούτε κι ολόκληρος ωκεανός να τη σβήσει - τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Μόνο όταν βρεθείς στο επίπεδο αυτό της ακό­ρεστης πνευματικής δίψας, της δίψας εκείνης που ένιω­σε κι ο Δαβίδ, θα κατανοήσεις με πληρότητα το σημε­ρινό ευαγγέλιο (2). 

...αμήν φτάσουμε σε εκείνο τον κόμβο (αναλήψεως από της γης και σαρκικού φρονήματος που παρεισφρύει σε όλες τις δραστηριότητες, οπότε και στην ερμηνεία των Γραφών ) για να διανοιχτούν οι οφθαλμοί προς κατανόηση αυτών... όπως σημειώνεται στο οικείο ευαγγέλιο (αναλήψεως)... τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς, (Λουκ.κδ'45) και περάσουμε από τον σκόπελο (και ύφαλο) διαστρεβλώσεως της ερμηνείας αυτών που παγιδεύει εξοστρακίζοντας τον νου η σάρκα και η έκπτωτη και αποκομμένη από Θεό, φύση (με τα στοιχεία της 4), λύση, δια Σταυρού (5 και ανεύρεση πεμπτουσίας) και τελείου (κδ - 24 Ω) ...Εσταυρωμένου.

Αναφέρεται σε αυτό το ευαγγελικό ανάγνωσμα ότι εγώ ειμί, όχι μόνο στην ιστορική σαμαρείτιδα,  αλλά σε κάθε φύση που Τον επιζητεί…. αλλά από το πολύ μπάζωμα δεν ‘’ακούγεται’’ αυτή η φωνή και δεν γίνεται πιστευτή. Από τα πολλά αδιαφανή τοιχεία μέχρι να φτάσει η ‘’πληροφορία’’ από το πνεύμα μέχρι την σάρκα που συνήθως εκεί κοντά (στο επίγειο και υπόγειο) κινείται η συνείδηση, δεν φαίνεται αυτό το Φως γιατί είναι κρυμμένο μέσα στην γη μας και ακόμη δεν Το προσεγγίσαμε πνευματικά (εν πνεύματι και αληθεία, σαν αληθινοί προσκυνητές) . Όχι γιατί δεν υπάρχει αλλά μάλλον γιατί δεν θελήσαμε πολύ αυτόν τον θησαυρό…. 

…ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. ²⁴ πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. ²⁵ λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. ²⁶ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι.  

Με τα παραπάνω δεδομένα, η σαμαρείτιδα είναι αξιοκατάκριτη (ιστορικά, εξωτερικά, ‘’πραγματικά’’) αλλά κατά τα φαινόμενα και κατά κόσμον που κρίνει κατ’όψιν και ηθικιστικά. Αλοίμονο όμως αν μείνουμε μετεξεταστέοι (και το χειρότερο στάσιμοι) και δεν περάσουμε από αυτούς τους νόμους σαν ορόφους μιας ''οικοδομής'' μένοντες στο υπόγειο αντί να φτάσουμε στο ύψιστο ευαγγέλιο και συνάντηση με Τον Κύριο. Η δικαιωθείσα και αξιομακάριστη, κατά την δικαία κρίση Του Κυρίου αγ.Φωτεινή, (όπως σημειώνεται και προτείνεται στο Ιωαν.ζ’24) επαινείται για τον πόθο της και χαριτώνεται ως ισαπόστολος. Κι εμείς, χάνουμε το βαθύτερο εσωτερικό νόημα της φύσης μας, που δεν έβαλε ακόμη αρχή μετανοίας, αρχή ''σκαψίματος'' των Γραφών, οπότε με θρασύτητα ζητάμε θεογνωσία και θησαυρό... και… πως θα αποκαλυφθεί και σε μας (με το εγώ ειμί) αν δεν προηγηθεί η προσπέραση επί του πρακτέου (κι όχι θεωρητικά όπως νομίζουμε πως έχουμε την γνώση Του), των κόμβων που έθεσε ο Ίδιος Ο Κύριος;;;   

...συγγνώμη αγία μας, βοήθησέ μας στην πίστη που τήρησες, στον δρόμο που περπάτησες και προσπέρασες όλους τους ''νόμους'' που εμείς φαίνεται εκ των πραγμάτων πως δεν βάλαμε αρχή (ούτε περιτομής, ούτε κατακλυσμού)...αλλά και του τελευταίου ''εμποδίου'', του 6ου άντρα (νόμου) που εμάς ακόμη μας κωλύει ως δυσανάγνωστο και δυσνόητο.... αδυνατούντες να διακρίνουμε την δόξα Θεού εν μέσω σκιών (ΠΔ) εμμένοντες στην σκληροκαρδία και ανομία τους λόγω σκληροκαρδίας και τυφλότητάς μας... Άνθρωπος. Θεοπτία στον νόμο και στην χάρι… αλλά, χωρίς χάρι και ''λογική'' συνέχεια Π και ΚΔ, τι περιμένουμε;;; αμήν δι ευχών σου και ενεργείας (εν ημίν) να μας εμφανιστεί Ο Κύριος ως λάλον ύδωρ με το εγώ ειμί ο λαλών σοι... και μας περάσει αμήν, από το ένα ύδωρ στο άλλο!! Κύριε ελέησον!!   

(1) από τον αγ.Θεοφάνη τον έγκλειστο…

(2) …⁵ ἔρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχὰρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ. ⁶ ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. ⁷ ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Δός μοι πιεῖν. ⁸ οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν, ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. ⁹ λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· Πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ’ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις. ¹⁰ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτὸν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. ¹¹ λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; ¹² μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; ¹³ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ¹⁴ ὃς δ’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. ¹⁵ λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχομαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. ¹⁶ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. ¹⁷ ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· Οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· ¹⁸ πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. ¹⁹ λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. ²⁰ οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. ²¹ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. ²² ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν. ²³ ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. ²⁴ πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. ²⁵ λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. ²⁶ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι. ²⁷ καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἤ τί λαλεῖς μετ’ αὐτῆς; ²⁸ Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· ²⁹ Δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός;  ³⁰ ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν. ³¹ Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· Ραββί, φάγε. ³² ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. ³³ ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· Μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; ³⁴ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. ³⁵ οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμόν. ἤδη. ³⁶ καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. ³⁷ ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινὸς, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. ³⁸ ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε. ³⁹ Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. ⁴⁰ ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. ⁴¹ καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, ⁴² τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου. (Ιωαν. δ’ 5 – 42)