Ο πρώτος άνθρωπος ο πλασθείς από Τον Θεό, ΑΔΑΜ, δεν θα μπορούσε να ήταν ατακτοποίητος, αφού τον εξήγαγε από το χάος, μέσα στο Φως Του. Πλην της έννοιας του πήλινου, τα αρχικά του έδειχναν την σταυροειδή του ‘’τάξη’’, ως πνευματικά ‘’απλωμένος’’ στα 4 σημεία του ορίζοντα, Ανατολή Δύση Άρκτος Μεσημβρία
Επιπλέον ως ένοικος του παραδείσου, βρισκόταν τακτοποιημένος σταυρικά, μεταξύ των 4 ποταμών που καθόριζαν τα φυσικά του όρια [όπως όρια έχει κάθε σώμα, με μας να γνωρίζουμε (θεωρητικά) την Βασιλεία, ως χρυσοπλοκώτατο πύργο και δωδεκάτειχο πόλι], και τα οποία χαρίσματα, προσεγγίστηκαν κάπως σε παλαιότερα άρθρα* .
Κι έρχεται η ώρα, που όλη αυτή η τάξις χάνεται, κλέπτεται ο ουράνιος θησαυρός, απεμπολούνται τα χαρίσματα για χάριν φανταστικών δωρεών του δολίου, χάνεται η τάξις κι αυτό, γιατί δόθηκαν τα ανάλογα δικαιώματα στον ταραξία.
Αφορμή της απώλειας, στάθηκε η στροφή της εμπιστοσύνης από τον Θεό σε πίστη στην φαντασία και το αυτοείδωλο. Φαντάστηκε ο ΑΔΑΜ και η ΕΥΑ τι καλά που θα ήταν αν ήταν θεοί με γνώσεις και δυνάμεις. Αλλά! στον χώρο της φαντασίας και ειδώλων, οι θεοί χωρίς Θεό κυνηγούν (διαχρονικά με το ίδιο δόλιο δόλωμα) τον θανατηφόρο αντικατοπτρισμό (666) της όασης, φωτιζόμενοι αντί ευθέως Φωτός και καθαρής καρδίας, από πλάνο έρπον φως. Αυτό νομοτελειακά σαν ακολούθηση της φυγοκέντρου, θα καταντήσει τους κυνηγούντες αυτά (έλληνες και ιουδαίους, που ζητούν σημεία και σοφία, και στα πρόσωπα αυτών όλους τους φιλοδυνάμους και φιλοσόφους), ανυπάκουους και υπερήφανους (κι οι δυο με την έπαρση του 7 και τρωτή τους πτέρνα, εκτός Του Κυρίου, εκτός της Κυριακής και 8ης ''ημέρας'' (και η' αιώνα), σαν τον διαβολέα, πατέρα ψεύδους και φαντασιών, αν δεν στρέψουν, προσανατολίσουν το πρόσωπό τους και κινηθούν στην Αγάπη δια της μωρίας ή σκανδάλου (ανάλογα της προσεγγίσεως) του Σταυρού.
Κι η έξοδος και απομάκρυνση είχε δύο στάδια και στάσεις. Από εντός του Λόγου λόγοι (άνθρωποι) εβγήκαν απέναντι (Γεν.γ’24) (του Ηλίου) και μετά εξέπεσαν
μακράν της ΕΔΕΜ, στο κατέναντι (Γεν.δ’16). Τα σχηματοποιηθέντα κατοπτρικά έξω, (2 - 5 . ς, ως προς ευθεία το απέναντι και ως προς σημείο το κατέναντι, χιαατί, πολωμένα, όπως μεταφέρεται το ευθές φως μέσω της σελήνης)… κάπως ενδεικτικά των έσω….
Φυσικά και αναμενόμενα και νομοτελειακά, όσο αποστασιοποιείται ο άνθρωπος από την τάξη του Σταυρού, όση φυγόκεντρος τον καθέλκει, όσο σκεπάζεται με λάσπη Αυτός (μέσα στην καρδιά)** , όσο υπερισχύει το σαρκικό φρόνημα του πνευματικού και ουράνιου, τόση αταξία και τόσο σκότος ισχύει στην ζωή και στην ψυχή, χωρίς αυτό να σημαίνει την απουσία της πανταχού παρουσίας Του Τριαδικού Θεού, που, εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν…. της εποπτείας και διαχρονικής θέλησής Του (τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν), που ενεργεί δια των δύο παρακλήτων κεντρομόλων, Ιησού Υιού Θεού και Αγίου Πνεύματος.
Μακράν, διαθλασμένες οι θείες ακτίνες, λόγοι και ρήματα ζωής, σαν από σπασμένο τηλέφωνο ή ένεκα των πολλών υδάτων, παρερμηνεύονται.
Το πώς λειτουργούσαν στον Αδάμ οι δυνάμεις τής ψυχής μας γνωρίζει ο Όσιος Δαμασκηνός Στουδίτης.
Με την εισαγωγή της αταξίας
στον ψυχισμό, ο άνθρωπος ως ασθενής καλείται να βρει το θεραπευτήριο και τα
ιάματα που θα τον εξυγιάνουν. Μέχρι τότε δεν θα τον υπηρετούν και ενώ ευχόμαστε
τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών, ο άξονας κλίνει στα άτοπα και
ψυχοβλαβή ‘’τα καλά και συμφέροντα’’ στα σαρκικά, εμπαθώς και εγωπαθώς,
χειροτερεύοντας την κατάστασή του.
Αφορά τις έννοιες φόβο και ελπίδα***, αμαρτία και παρρησία, θάρρος και θράσος ….
Μας γνωρίζει ο αγ.Ιωάννης χρυσόστομος ότι… ο διάβολος (για να σε παγιδέψει) άλλαξε την σειρά των πραγμάτων και έδωσε την ντροπή στην μετάνοια και την παρρησία στην αμαρτία.
Είναι τα αποτελέσματα της επηρροής του σκοτιστού και ''διαστρεβλωτή'' δια - βολέα.... που δεν αρκείται μόνο στην παρρησία.... αλλά χειροτερεύει την κατάσταση των αιχμαλώτων του ... επιδεικνύοντας καύχηση.... (pride) έλκοντας με την παραφύση συμπεριφορά, την νομοτελειακή παραφύση αντίδραση και απώλεια... δια βροχής, όχι με ύδωρ, αλλά με πυρ και θείο περί βδελυκτών αμαρτιών και θεραπείας αυτών…
Μακάρι ο καλός Θεός ελευθερωτής, να μας δίνει εμπειρία πολέμου.
(ελληνικώς με γράμματα και έννοιες)… άλλαξε θέσεις και αντί να προηγείται η αγάπη και αλήθεια (α) της δικαιοσύνης (ρ), έβαλε πρώτα τον νόμο (δυστυχώς του κόσμου και κοσμικού φρονήματος με το οποίο λειτουργεί) και ιεράρχησε δεύτερη την θεία αγάπη… έτσι άλλαξε το θάρσος και θαρσείτε, με το θράσος.
Κι έρχεται ο μήνας ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ, που ονομάσθηκε έτσι εκ του λατινικού Februare, το οποίο δηλώνει κάθαρσιν παρά τοις Ρωμαίοις Σαβίνοις, διότι κατά τον μήνα αυτό, καθάριζαν την πόλιν και τους αγρούς τους οι παλαιοί Ρωμαίοι, λιτανεύοντες επί δώδεκα ημέρας και θυσιάζοντες.
Κι αν αυτά συνέβαιναν εξωστρεφώς και ειδωλολατρικώς, έχουμε την υγιή αναγωγή για να καταλάβουμε το ορθό και ορθόδοξο και εντός από τα έξω. Καθάριζαν την πόλιν και τους αγρούς … καλούμαστε να καθαρίσουμε**** τον οίκο μας, τους εσωτερικούς αγρούς από τα ζιζάνια και θηρία, την πόλι και χώρα…. να ζητήσουμε από την καλή μας Παναγία να γίνει το ‘’όχημά’’ μας λειτουργικότερο…
Είναι η ‘’σημερινή’’ ημέρα εορτή του αγ.Τρύφωνα που σαν ιαματικός ανάργυρος δεν εξαντλείται η ευχή του μόνο στα σπουδαία (απαραίτητα για τον βίο) εξωτερικά ευχή αγ.Τρύφωνα για αμπέλια, κήπους και αγρούς αλλά ‘’ακουμπά’’ αν του το ζητήσουμε και τα σπουδαιότερα πνευματικά.. όπως και προσεγγίστηκε η ευχή του αγ.Μοδέστου στα έσω… η βαθύτητα των ευχών των αγίων….
Έλεγε ο έρμαν έσσε… νίκησα τις τίγρεις και ξέφυγα από τους καρχαρίες.. με φάγαν όμως οι κορηοί, εννοώντας ότι μπορεί στα χοντροειδή νάμαστε εν τάξει, αλλά η φθορά μπορεί να έλθει από τα μικρά και ανούσια μη υπολογιζόμενα τα, ως σοβαρές ‘’απειλές’’.
Κι ο παπαΤύχων ομόπνοα…. έλεγε αμμούδα παιδί μου, αμμούδα, εννοώντας, ότι αν κάποιος υποπέσει σε ένα βαρύ αμάρτημα, σαν να του προστέθηκε απότομα στην πλάτη του (και καρδιά του) ένας βράχος, τρέχει να τον απορρίψει, αν όμως είναι τα συνηθισμένα … κάνουν την ζημιά και το βάρος τους χωρίς να πάρουμε είδηση. Ένας απλός θρησκευόμενος νους θα έλεγε, ότι η αταξία προέρχεται από την αμαρτία, όπου αυτή μεθερμηνεύεται σε αστοχία, και μαζί με την πάλι αστοχία ορθής πίστεως, ανομία, ατακτούν τον ψυχισμό.
Η σταδιακή (εκτιμώ όχι απότομη και καθ'ολοκληρίαν εξαρχής) αποκατάσταση σε τάξη, συνοδοιπορεί με τον σταυρό της προσπάθειας αποφυγής αμαρτιών και ανομιών... αμήν να μας δώσει ευθυκρισία να ομολογούμε... ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. (ψαλμ.ν') και ... Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι· .... τὴν ἁμαρτίαν μου ἐγνώρισα καὶ τὴν ἀνομίαν μου οὐκ ἐκάλυψα· εἶπα· ἐξαγορεύσω κατ᾿ ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ· καὶ σὺ ἀφῆκας τὴν ἀσέβειαν τῆς καρδίας μου ... (Ψαλμ.λα') να μας καθαρίσει από τα κρύφια και γνωρίσει σε τι υστερούμε, καλύπτοντας την πτέρνα μας....
Ο δρόμος επιστροφής δια μετανοίας (μεταστροφής του νοός) περνάει από την θέληση απαντήσεων υπαρξιακών, ακόμη και υγιών φιλοσοφικών. Έτσι, όποιος θέλει απαντήσεις.... ας καθαρίσει τον νου του. Ας βρει δια λόγων και μικρών μαργαριταριών τον Μεγάλο Μαργαρίτη. Να αντιληφθεί τον πρώτο σταυρό εντός του, όπου και το σκίρτημα Ζωής μέσα στην αμορφία μας….
Να ζητήσουμε την χάρι να σκιρτά εν αγαλλιάσει η ψυχή μας στην προσέγγιση Του Κυρίου που Τον φέρει Η (κυοφορούσα) Θεοτόκος. Η παρούσα μας ζωή, κατά την παρατήρηση του αγ.Μαξίμου ομολογητού, είναι ανάλογη, αφού σαν μέσα από σκοτεινή μήτρα του κόσμου τούτου αμυδρά και μόνο αν καυχώμαστε ότι έχουμε τα χαρίσματα του Ιωάννη διακρίνουμε τον Λόγο μέσα στους λόγους …
Μας συμφέρει να διακρίνουμε τα σημεία παρουσίας του Τιμίου προδρόμου στην ζωή μας… ναρθεί βιωματικά, (ως απαραίτητο προστάδιο) για να λύσει αφενός την αφωνία της κεφαλής μας (σαν του Ζαχαρία) με την εξομολόγηση και συγχρόνως, δια της γέννησης του εν ημίν, δια της ενσάρκου κι όχι απλά θεωρητικής ύπαρξης της μετανοίας, να μας περάσει από τον τύπο στον τόπο Χριστού, αφού αυτή είναι η μόνη δυνατή να μας εγγίσει (μεταννοείτε, ήγγικεν).
Θα μπορούσε κάποιος βλέποντας τα εξωστρεφώς και ειδωλολατρικά συμβαίνοντα κατά την ευαισθησία του ή να τα κατακεραυνώσει και κατακρίνει (καλώς μη συμμετέχοντας σε αυτά εξωτερικά) ή να τα προσπεράσει αδιάφορα, ως ‘’παράδοση’’, αλλά υπάρχει και ακόμη μία οπτική. Όπως με αφορμή την κάθαρση αγρών … αναγόμαστε στην κάθαρση του εν ημίν αγρού από τα ζιζάνια… έτσι και με τον κλήδονα όπου τα παιδιά πηδάνε φωτιές, καλό θα ήταν να εκμεταλλευτούμε την προβολή και από την κάτω όψη και έξω, (ειδώλων) να περάσουμε με την γέννηση, 24 Ιουν στην άνω και μέσα, προβολέα και φωτεινές αιτίες.
Να γίνουμε κι εμείς παιδιά και να υπερπηδήσουμε την φωτιά του κόσμου και την απαγορευτική πύρινη στρεφόμενη ρομφαία που πριν απαγόρευε την είσοδο στο παράδεισο, ενώ δια της αρχής της μετανοίας, διανοίγεται … κατάσταση που η (δ’) ευχή της θείας μεταλήψεως, του αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου περιγράφει σαφώς: …οὐ γὰρ Πόρνην προσελθοῦσὰν σοι μετὰ δακρύων ἀπέφυγες, οὐδὲ Τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδὲ Λῃστὴν ἐπιγνόντα τὴν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδὲ Διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὃ ἦν· ἀλλὰ τοὺς ὑπὸ τῆς μετανοίας προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.
Είναι Ο Ζωοποιός Σταυρός, που μπορεί να βρεθεί σαν δύο σκέλη κάθετα μεταξύ τους, σε άπειρες δραστηριότητες (πολυαναπτυγμένες και αγαπημένες) που διαλανθάνουν της προσοχής μας … όπως αγάπη και αλήθεια, πίστη και γνώση, μεταβολισμός (πνευματικός και φυσικός) θεωρία και πράξη…. και…. εντασσόμενα στην καθημερινότητα σαν άτακτα ρινίσματα σιδήρου που μόνο αν περάσει από πάνω τους ένας μεγάλος (εδώ αόρατος) μαγνήτης (Πνεύμα Τριαδικού Θεού πάνω από την αμορφία και αταξία μας) τα διευθετεί, τα τακτοποιεί σε δυναμικές γραμμές…. τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία... (και όχι μόνο αυτά σταυρικά, αλλά απαραίτητα για να εκπορευτεί το γένος των δαιμόνων που ως παράσιτο κακό, μας απομυζά την ζωή μας)…
Κι αν βρεθούν τα 4 άκρα και ο ενωτικός αυτών, σταυρός ως πεμπτουσία της ζωής μας, (τυπούμενος εφ’ημών ορθοδόξως) τότε αρχίζει το βίωμα της καινής κτίσης, της ανάστασης, (από την γη στον ουρανό και από κοιλία άδου χρόνου και κρόνου, στην κεφαλή ‘’νυν’’ Πατέρα άχρονο), τότε βιώνεται εκτυπώτερον η (με νου και χου) ανέλκυση και συνοδοιπορία και ενέργεια (διακονία) Του Κυρίου, έργου σωτηρίου (επιστροφής μας) σε θεωρία και πράξη.
Τότε συναντάμε το χωρίς Εμού
ου δύνασθε ποιείν ουδέν (1) εφόδιο αποφυγής υψηλοφροσύνης… αληθή πορεία
προορισμού, κλήσης, δικαιοσύνης, χάριτος, δόξας … οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε,
καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε…
(Ρωμ. η’) και σημερινό 1 Φεβ
(αρχή κάθαρσης) απόστολο***** εμπιστευόμενοι μετ’αποδείξεων ὅτι
τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν.
Αμήν να βάλουμε αρχή και μην κωλύουμε Τον θέλοντα ημάς καθαρίσαι, φωτίσαι, τελειώσαι…. αμήν δι ευχών Της γλυκυτάτης Θεοτόκου το σκέπε, φρούρει φύλαττε…. Αμήν γένοιτο.
---
(1) Κι όπως αμέσως μετά την Γέννηση Ο Κύριος αρχίζει το έργο της εξόδου από την αίγυπτο (εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιό μου 26 δεκ) ‘’τρέχει’’ Ο Κύριος να επιτελέσει το θείο έργο και συμπληρώσει τον απαραίτητο για την έξοδο χριστοφόρο νου (επί πώλου όνου), έτσι και με την έναρξη του μήνα ‘’καθάρσεως’’, έρχεται ως εναγκαλιζόμενος στην προσμένουσα Αυτόν ψυχή (και σώμα παλαιό, ως σε άλλον θεοδόχο, που ήδη του έδωσε ‘’σημείο’’ να βρει το δαχτυλίδι του αρραβώνα Του μέσα στον ιχθύ, αμήν και μεις να βρούμε αυτήν την κλήση και λόγο μας εντός Του ΙΧΘΥΣ) για να την θεραπεύσει (2) και με την είσοδό Του, (πλήρη είσοδο μετά τα 40 Του, στον χωροχρόνο μας) να μας καθαρίζει με 2 μυστικά και 2 μυστηριακά (σταυροειδώς) επαναλαμβανόμενα εφόδια …. Αμήν, … Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Αμήν απόπλυνον τω αίματί Σου τω Αγίω…. με προϋποθέσεις, να μην συνταχθούμε και συνεργαστούμε με τους φονείς, φονείς κι εμείς της κυκλικής κίνησης νοός (ΑΒΕΛ) και της μετανοίας / εξομολογήσεως (ΖΑΧΑΡΙΟΥ) γιατί αυτά τα τίμια αίματα θα μας καταδικάσουν στην αιωνιότητα, μαζί με τα υπόλοιπα ουαί των υποκριτών και λοιπούς απευκταίους χαρακτηρισμούς… [35 ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. (Ματθ.κγ’35)]. Αμήν στώμεν καλώς χάριτι δια των αγγέλων μας, μη συγκοινωνούντες με τους αιρετικούς που θα θεωρηθούν ένοχοι αίματος… (εκτιμώ) λόγω των παραπάνω εγκλημάτων. Κύριε ελέησον!!
(2) η πνευματική αναγωγή (και η αξία) του, ότι το μωρό θεραπεύει την μητέρα του…
* 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου
Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη
** Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
...κι εδώ έγκειται η ροπή προς το ένα άκρο ή προς το άλλο. Την Ζωή ή τον θάνατο. Όσο σκεπάζεται ο σταυρός (και το Φως Του) από το χώμα ο άνθρωπος ασθενεί και η ψυχή του γίνεται έρμαιη της αταξίας, ενώ αντίθετα, όσο απορρίπτεται το χώμα, η λάσπη και τα σκουπίδια που την σκεπάζουν, λάμπει, τακτοποιείται και αγιάζεται. Θυμίζει το σχήμα που προτυπώθηκε στην ΠΔ για την συνείδηση, όπου ο πατριάρχης Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος) άνοιγε πηγάδια, που οι φιλισταίοι (κρητικό φύλο που αντιστοιχεί στην γαστέρα) του τα παράχωναν. Κι ο Δαβίδ με τις πέντε πέτρες (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) θα σκάβει προς ανεύρεση του θησαυρού και θα νικά διαχρονικά για χάριν μας τον γολιάθ (κι αυτός φιλισταίος, γαστέρα και περιγάστρια πάθη που σαν δράκων εμφωλεύει στον ομφαλό και περικυκλώνει την καρδία) όπως οι πειρασμοί από το τριαξονικό κακό, σάρκα - κόσμο - διάβολο, που χάριτι Κυρίου, αμήν να νικηθεί και βιωθεί η ανάσταση και τελική νίκη κατά του θανάτου... [σπασάμενος την μάχαιρα ο πρώτος βηθλεεμίτης και Ο Δεύτερος, θανάτω θάνατον πατήσας, τυπούμενη η Αγία Τριάδα με τον Σταυρό Της, (τρία δάχτυλα ορθοδόξως) στην κοιλία].
*** ελπίδα και φόβος... Στον συναξαριστή, αναφέρεται πως ο σοφός άνθρωπος, πριν ενεργήσει βάζει τον φόβο Θεού. Αν ενεργήσει και αστοχήσει, βάζει την ελπίδα. Ο διάβολος, αντιστρέφει αυτήν την ορθή σειρά και προτοποθετεί την ελπίδα, την καλωσύνη και ευσπλαγχνία του Θεού, λέγοντας: Ο Θεός, είναι μεγάλος! δεν υπάρχει πρόβλημα αν αμαρτήσεις… θα σε συγχωρέσει. Όταν όμως χωρίς αντίσταση ο άνθρωπος τον υπακούσει και προβεί στην αμαρτία, τον γεμίζει μετά με φόβο, λέγοντας πως η αμαρτία είναι τόσο μεγάλη, που δεν συγχωρείται. Τον απογοητεύει και με το πρόσχημα της επανάληψης και της αδυναμίας αντίστασης … τον απομακρύνει από την ειλικρινή μετάνοια και Εξομολόγηση, που δεν της αντιστέκεται και το μεγαλύτερο αμάρτημα.
Αντίθετα, οι άγιοι, έχοντας φόβο Θεού με όλες τους τις δυνάμεις αντιστέκονται στην αμαρτία. Αν για λόγους οικονομίας Θεού επιτραπεί η πτώση, δεν απογοητεύονται, αλλά με ελπίδα στην μακροθυμία Του Κυρίου, τρέχουν στο μόνο Μυστήριο (Εξομολόγησις) που επανορθώνει τον άνθρωπο, τον ανα-σταίνει για την συνέχιση του καλού αγώνα… να μην μας βρει ο θάνατος πεσμένους.
Έτσι, κατά τον τίτλο αυτού του άρθρου… θα κριθούμε όντως α-νόητοι μη έχοντας υγιή νου να τοποθετεί πρώτα το φόβο και μετά την ελπίδα και αιρετικοί, αν έχοντας ελπίδα, δεν έχουμε (αναιρούμε από την στάση ζωής μας) τον θείο φόβο. .....
ο φόβος θανάτου σε πιστούς και απίστους .... αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς
**** Καλό κι ευλογημένο μήνα! (μήνα ''καθάρσεως'')
Εάν αγαπάς την καθαρότητα (αγ.Παΐσιος)
ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παΐσιος)
***** Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν· ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε. Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν; ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται; τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ; Θεὸς ὁ δικαιῶν· τίς ὁ κατακρίνων; Χριστὸς ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς, ὃς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν. τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
---
Υπαπαντή (άρθρα σχετικά)
ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία
Ποιος
είναι «ψυχοπαθής», κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου