της των πάντων ενώσεως… εισαγωγή και ορθόδοξη έποψις

Η ένωση, όπως όλες οι έννοιες με τις οποίες ενασχολείται ο νους μας και παρασύρει και τον χου, είναι σε απόλυτη τιμή. Πίσω από αυτήν, κρύβονται δύο πρόσημα, ένα (+) και ένα (-), οπότε και οι τάσεις που έλκουν τους ανθρώπους, προς τον στόχο τους και οι οποίες πρέπει να διακριθούν πίσω από τα φαινόμενα.   

Αυτή η ‘’ένωση’’ είναι τελειολογική και θα συμβεί, έτσι κι αλλιώς. Κάποιοι πρωτεργάτες και από τα δύο πρόσημα, ‘’τρέχουν’’, αφού επιτύχουν αυτήν την ένωση, οι μεν να την επιβάλλουν δυναστικώς κι οι δε να την προτείνουν ελευθέρως, ως παραδείγματα προς μίμηση. Οι δεύτεροι είναι οι άγιοι, τέκνα Φωτός, ενώ οι πρώτοι, είναι οι σκιώδεις ‘’ενωτικοί’’ σε διάφορα επίπεδα. Παγκόσμια, πολιτικά εθνομηδενιστικά, ιατρικά υπό Π.Ο.Υ. αφού την καθέδρα της υγείας θα την καταλάβει ο αντίχριστος, οικονομικά ως great reset και restart (με μεταμόρφωσή τους, ευστοχότερα παραμόρφωση σε απρόσωπους υπάκουους στο σύστημα ‘’εργάτες’’), οικουμενιστικά στα θρησκευτικά κλπ…. 

Όλα, εντασσόμενα προς δύο κατευθύνσεις, μία προς τα άνω ένωση, δια Χριστού (Ι) εν Χριστώ, και μία ‘’ένωση’’ δια του αντίποδα (Ι) στον αντίποδα. 

Στο οι παραδόσεις του κόσμου και η Ορθοδοξία άρθρο που προηγήθηκε, διευκρινίστηκαν (νομίζω) αυτές οι δύο καταστάσεις, με τον άνθρωπο να

ακολουθεί, εκών άκων την μία, λόγω αδυναμίας και παθών (φυγή και πομπή προς εξοστρακισμό) και την άλλη μόνο από επιλογή και μέσω αγώνα, θέλησης και χάριτος, την ενσωμάτωση στο σωτήριο Σώμα. 

Από την μια δρουν οι ισχυροί μαγνήτες των αμαρτιών, που μας συμπαρασέρνουν προς τα κάτω (είτε ακολουθούμε τον καρνάβαλο εξωτερικά, είτε όχι) στρέφοντας το πρόσωπό μας προς την σκιά και οδηγούμενοι στην κάτω ενότητα / κενότητα ολοέν και αμαυρούμενοι και σκοτιζόμενοι και από την άλλη, ο Ισχυρός μαγνήτης δια μετανοίας (και μεταστροφής) μας επιστρέφει και οδηγεί στην ενότητα Στον Τριαδικό Ένα. Ευχή και αμήν πραγμάτωση. Ισχυροί μαγνήτες είναι η γη, ο κόσμος (κοσμικό φρόνημα), η σάρκα και ο διάβολος δια των έργων σκότους που καλούμαστε να … απωθώμεθα (Ρωμ.ιγ’) και ο άλλος είναι ο ουρανός το τρισήλιο Φως, με την επαγγελία των μελλόντων αγαθών και που ενδυσόμενοι τα όπλα του Φωτός, χάριτι μπορεί να κατακτήσουμε. 

Μια ζωή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, χρειάζεται να αντιπαραβάλουμε στα φθαρτά, τα άφθαρτα. Την μία γη, με την άλλη (Τροφή XC) τα κάτω ανυπόστατα ύδατα με το λάλον ύδωρ XC, το ένα πυρ το καυστικό με το ανακαινιστικό θείο πυρ XC, που αναδεικνύει το πρόσωπο, την δυσώδη θεωρία με ΑΕΡΑ XC, Ορθοδοξία και ορθή πίστη, στο σύνολο μπροστά στο νου μας να είναι η νέα κτίσις με κέντρο την πεμπτουσία XC. Εσταυρωμένο και Αναστημένο. Αν γίνει έτσι, τότε διανοίγεται ο Δρόμος προς την  πραγματική ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία (π. Ἰωάννης Ρωμανίδης).                    

Ως θέμα είναι απίστευτα πλατύ, αφού συμπεριλαμβάνει τα άνω και τα κάτω (ενώσεις), τα αόρατα άκρα της δημιουργίας, αλλά και στο ορατό επίπεδο, προβεβλημένες σε σχήματα ελκτικά εκατέρωθεν, από  τέρμα αριστερά έως τέρμα δεξιά, (σταυροειδώς) όλα τα επί γης διαδραματιζόμενα σκιώδη φαινόμενα…. γιαυτό και θα αναπτυχθεί το θέμα, το κατά δύναμιν, σε θεωρία και πράξη, από αρκετές οπτικές, μακάρι βοηθητικές. 

Ήδη για τα κάθετα, έχει αναπτυχθεί  στο περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση) με μας επί κλίμακος και μέσω των επιλογών να ανερχόμαστε ή κατερχόμαστε. 

Ο καθένας δρα και δικαιολογεί τις θέσεις του, ως φιλόθεος και φιλάνθρωπος [ακόμη και λογιζόμενος άθεος (αλλά στην κυριολεξία έχοντας θεοποιήσει κάτι άλλο αντ’Αυτού) + φιλάνθρωπος] αλλά το θέμα όντας αντικειμενικό κι όχι υποκειμενικό, θα φανεί εκ του αποτελέσματος, ποιον θεό φιλεί και ποιον άνθρωπο υπηρετεί (Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία). Μήπως πάλι σε απόλυτη τιμή δεν είναι ο καθένας μας αν το καλοσκεφτεί, απόστολος και σταυροφόρος; αλλά ποιανού απόστολος και ποιον σταυρό φέρει και επιτρέπει από μέσα του να ενεργεί; (μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; )…. 

Επειδή το πρώτο συγγραφέν είχε χύμα και πολλά ίσως άτακτα παραδομένα στοιχεία, για την ευχερέστερη νοητική επεξεργασία, ίσως χρειάζεται ο διαχωρισμός και απλούστευση, ώστε η σύνθεση προς ένωση και ο δρόμος για αυτήν (την συμφέρουσα εννοούμε) να γίνει με λιγότερο κόπο και κόστος.  

 

 

Υπό ορθόδοξη έποψη

…είναι οι τανυσμένες επί Σταυρού χείρες Του Κυρίου, που πάντα τα έθνη καλεί σε ενότητα και με αρχή την Ανάσταση και τελειούται την Πεντηκοστή. 

Οι πριν διαμοιρασμένες γλώσσες και σύγχυση (ασυνεννοησία) εθνών λόγω εγωισμού βαβέλ, που δυστυχώς ισχύει όχι μόνο ιστορικά αλλά διαχρονικά, ενώνονται υπό προϋποθέσεις (προεργασία για την σύλληψη Κυρίου στην ψυχή ευαγγελισμό, Χριστούγεννα... και όλην την διαγραφείσα πορεία) εις εν, μετά την επιδημία του Αγίου Πνεύματος. …Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα.   

Κι έρχονται στον δρόμο και άλλες δοξασίες, που κι αυτές καλούν τον κόσμο σε ενότητα. 

Ορθοδόξως δια της πεπατημένης οδού (των αγίων) ενότητα Στο Τριαδικό Εν, αλλοδόξως και ετεροδόξως ενότητα στην κενότητα, που παρότι αρχικά διασπασμένες η καθεμιά από μόνη της και όλες μαζί σαν παναίρεση του οικουμενισμού τραβούν τον κόσμο, αλλού. Τον καθέλκουν [ελικοειδώς (6) με τις σύμμεικτες αμαρτίες ψυχής και σώματος και ευθέως (Ι) με τις κορωνίδες της έκπτωσης, εγωισμός, αυτοθέωση και ανυπακοή στο θείο θέλημα], στον αντίποδα, αντί να τον ανεβάσουν στους πόδας Κυρίου. 

Η τοποθέτηση της Θεοτόκου τότε και τώρα, είναι ίδια και πρέπει να επιδείξουμε προσοχή στους ερχομένους εχθρούς Αυτής και Του Υιού Της, άσχετα με τα ενδύματα και προφάσεις, σε θεωρία και πράξη.  

…μὴ συνελκύσῃς μετὰ ἁμαρτωλῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃς με τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. δὸς αὐτοῖς, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν· κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν δὸς αὐτοῖς, ἀπόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖς. ὅτι οὐ συνῆκαν εἰς τὰ ἔργα Κυρίου καὶ εἰς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ· καθελεῖς αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσεις αὐτούς. εὐλογητὸς Κύριος, ὅτι εἰσήκουσε τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου. Κύριος βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστής μου· ἐπ᾿ αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου, καὶ ἐβοηθήθην, καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου· καὶ ἐκ θελήματός μου ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. Κύριος κραταίωμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν σωτηρίων τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ ἐστι. σῶσον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου καὶ ποίμανον αὐτοὺς καὶ ἔπαρον αὐτοὺς ἕως τοῦ αἰῶνος. (ψαλμ.κζ’) 

Παρακαλούμε να μην ισχύσει ο διαστρεβλωμένος φωτισμός, γιατί ενώ ο άνθρωπος ποθεί εκ βαθέων ειρήνη και ενότητα (που έχασε) τα πολλά ανυπόστατα ύδατα που κατακλύζουν την ψυχή, διαθλούν τις θείες ακτίνες και τα νέφη (παθών) σκιάζουν και αλλοιώνουν το φως Του…. 

Γιατί, τι είναι Ο Κύριος; είναι το Φως το αληθινό που φωτίζει ΚΑΘΕ άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο. ...Χριστέ, το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, σημειωθήτω εφ' ημάς το φως του προσώπου Σου, ίνα εν αυτώ οψόμεθα φως το απρόσιτον. Και κατεύθυνον τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των εντολών Σου. Πρεσβείαις της παναχράντου Σου μητρός και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν.

Η ανταπόκρισις σε αυτήν την αλήθεια, αυτό το φως, αυτό το λάλον ύδωρ και θείο πυρ... εξαρτάται από την φύση μας και στάση μας. Εάν είναι πηλός ή κερί.... (αγ.Μαξίμου ομολογητού), αν τον καταπόντισαν άστατα ύδατα που του διαστρεβλώνουν το ηγεμονικό της ψυχής οφθαλμό νου, και τον ''αναγκάζουν'' να τα βλέπει θολά .... 

Ένας πραγματικά φιλόθεος και φιλαλήθης άνθρωπος, θα προσέξει ποια δομικά ‘’υλικά’’ θα χρησιμοποιήσει για να χτίσει το σπίτι του, προκειμένου και να περάσουν ύδατα και πυρ, να μην του το χαλάσουν....  Ο δίκαιος λάμπει σαν το χρυσάφι - Aγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αμήν διέλθωμεν…   

Η ψυχή με τον βίο της, θα κριθεί αν είναι χριστόφιλη ή χριστομάχος, χωρίς να υπάρχει άλλη επιλογή. Στο βουδιστής μοναχός είδε βούδα στην κόλαση, μας ομολόγησε ο ίδιος (επανελθών από την κόλαση) την παρακάτω στιχομυθία: … "Γιατί βρίσκεται σε αυτήν την λίμνη της φωτιάς; Ήταν ένας πολύ καλός δάσκαλος".  

Ο βασιλιάς της κόλασης απάντησε: "Ναι, ήταν ένας καλός δάσκαλος, αλλά δεν πίστευε στον Ιησού Χριστό. Γι' αυτό βρίσκεται στην κόλαση."  

Επί του πρακτέου, έστω και σαν πρόγευση, και προ τελικής κρίσεως, …. ναι και εκεί θα υπάρχει ενότητα…. αλλά ζοφερή. 

Γιαυτό και καλούμαστε να μην πιστεύουμε σε όλα τα πνεύματα, αλλά να τα δοκιμάζουμε (2) ποιο είναι εκ της Αληθείας και ποιο εκ του πλάνου.

Αμήν όσα προηγήθηκαν και όσα θα ακολουθήσουν, να αποβούν προς όφελος, διόρθωση και καθαρότητα, διαφάνεια των δερματίνων χιτώνων ώστε να σημειωθεί το φως του προσώπου Του εφ’ημάς… από τώρα, που θα κρίνει την κατάσταση στους αιώνες.  

Και, όπως εντοπίζονται οι ενωτικοί των πάντων αγωγοί στο βιολογικό σώμα, φλέβα - αρτηρία - νεύρο, έτσι και στο πνευματικό σώμα [πρώτος ΑΔΑΜ - ανθρωπότητα και Δευτέρου ΑΔΑΜ (σωτηρίου Σώματος Χριστού)] ισχύουν και βοηθούν στην αίσθηση της ενότητος, οι ανάλογοι αγωγοί. Είναι οι προτεινόμενοι μυστηριακοί αγωγοί της εξομολογήσεως (ωσάν άλλη φλέβα που μεταφέρει τα βάρη στο κέντρο) και Θείας Κοινωνίας (ως άλλη αρτηρία που είναι εφόδιον Ζωής αιωνίου). Τέλος στον τύπο του νεύρου είναι η προσευχή που ενώνει νου με Νου ως αδιάλειπτη μυστική επικοινωνία. Οι μη εκμεταλλευόμενοι (και δεχόμενοι) αυτά, ''λογικά'' δεν πρόκειται να βιώσουν αυτήν την (άνω) ένωση. Όχι ότι εμείς τα καταφέραμε, αλλά τουλάχιστον έχουμε την θεωρητική κατάρτιση της Αληθείας και την δυνατότητα επίτευξης. Αμήν χάριτι να μας ενσωματώσει και συναριθμήσει μετ'Αυτού εις Εν, περνώντας μας από την νομοτελειακή κατάληξη του έκπτωτου ΑΔΑΜ και θάνατο, στην ΖΩΗ δια Χριστού, δια Εκκλησίας!! όπως δια βαπτίσματος Του Κυρίου στον ιορδάνη ποταμό, δεν καταλήγει πλέον στην νεκρά θάλασσα… και πάλι δια Φωτός (φωτισμού / βάπτισης) αρχίζει η ‘’γέννησή’’ μας και η πνευματική ενηλικίωση* , ιδίως όμως από την αταξία στην κατά Θεόν τάξη.    

(ίνα ώσι Εν – αγ.Πορφυρίου)

Χωρίς νάναι δυσνόητο, με την αμαρτία (αστοχία) ο προσανατολισμός του προσώπου μας προς την κάτω ένωση, σηματοδοτεί ότι αποστρεφόμαστε το πρόσωπό μας από Τον Κύριο και δια της μετανοίας επιστρέφουμε. 

Αμήν να φτάσουμε στο σημείο να εξομολογούμαστε σαν τον γερ.Φιλόθεο Ζερβάκο** και όλους τους αγίους που εισερχόμενο το Φως μέσα τους, τους δείχνει τις ατέλειες... και ευχόμαστε σαν τον Δαβίδ... μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον. δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι. (ψαλμ.ρμβ') 

Αμήν ...ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.  (ψαλμ.ν') 

…με τον ν’ ψαλμό νάναι η καρδιά του ψαλτηρίου ... αμήν αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν... πρόσθες ημίν πίστιν για να βάλουμε αρχή δι ευχών, να εξέλθουμε της αιγύπτου, των ειδώλων και του κοσμικού φρονήματος….  και εισέλθουμε στην σωτήρια Κιβωτό… 

 

* Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναϊτου 

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη

** Εξομολόγηση Γέροντος Φιλοθέoυ Ζερβάκου τo 1908

Η ορθοδοξία σαν πνεύμα λεπτό, Πνεύμα Άγιο που δεν εξαντλείται η παρουσία Του στην ‘’αυλή’’ της, παρότι ταμειούχος της χάριτος και ου χρείαν έχουσι απελθείν … ώστε κάποιος να την αντιληφθεί, θα εντοπίζεται ως αμυδρή εκτύπωση της Αλήθειας (σαν αρμονικές) στις άλλες προσεγγίσεις των μερικών αληθειών που θα ακολουθήσουν, με σκοπό την βοήθεια αναγωγής εκ των ειδώλων στην αλήθεια.

Καταγραφούμενη αυτή η ομοιότητα, όχι προς οικουμενιστική συγκριτιστική (θανατηφόρο) ισοπέδωση (1), αλλά προς διάκριση της αληθινής λίρας από την κίβδηλη ‘’ομοιάζουσα’’, της όασης από τον φανταστικό αντικατοπτρισμό της…. σκοπό έχει να πλουτίσει τον άνθρωπο και ξεδιψάσει.

Σκοπό έχει την βοήθεια εξόδου εκ των σκιών και από το κακό, εξόδου από το καλό, ακόμη και το καλώς λίαν, μεταφέροντας τον φιλαλήθη και πραγματικά φιλάγαθο άνθρωπο, στο άριστα και τελειότητα.

(1) οικουμενισμός και συγκρίσεις. Ασθένεια και θεραπεία

(2) ΑΓΑΠΗΤΟΙ, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον. 2 ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἔστι· 3 καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη. 4 ῾Υμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καὶ νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ. 5 αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει. 6 ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν· ὁ γινώσκων τὸν Θεὸν ἀκούει ἡμῶν. ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν. ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης. (Α' Ιωαν.δ')

Και δεν είναι η παρατήρηση μόνο για τους αλλοδόξους βουδιστές, που στο πάνθεό τους Ο Ιησούς Χριστός και Υιός  Θεού δεν υπάρχει, αλλά και για αυτούς που υπάρχει μεν, αλλά δεν είναι στο κέντρο, όπως πρέπει. Τι να το κάνω που κάποιοι πιστεύουν στον Ιησού ως φιλόσοφο ή μύστη ή απλά καλό…. ή ακόμη και προφήτη, ονοματίζοντας Αυτόν ως Ίσα ιμπν γιουσούφ, δλδ Ιησού γυιό του Ιωσήφ κι όχι Υιό Θεού, Θεό Αληθινό, αλλά στο τέλος  αναφέρει ότι Αυτός θα είναι ο κριτής των πάντων που θα έλθει πάνω σε άσπρο άλογο; Ο τελικός Κριτής, για όποιον βρεθεί καλός μελετητής θα καταλάβει  ότι το κριτήριο θα είναι σύμφωνα με αυτά που είπε και δίδαξε κι όχι άλλα... Ας  φωτίσει τα εν πηλώ αδέλφια (κι αυτό έγινε ήδη σε πάμπολλους) προς διόρθωση πίστης με αφετηρία την διόρθωση όρασης, τοποθετώντας Τον στην θέση που πρέπει κι όχι παράκεντρα... παραφυσικά λόγω μη συμφέροντος στα πάθη... την στιγμή που όλοι λίγο πολύ υποψιαζόμαστε, ότι τα σαρκικά πάθη μαζί με την υπερηφάνεια, αλλού οδηγούν. Κύριε ελέησον!!      

Με γνώμονα, το ‘’κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα’’ … θα ακολουθήσουν προσεγγίσεις στο κυρίως θέμα, της των πάντων ένωση, ελληνορθοδόξως, ελληνικώς, ανατολικών πολυθεϊστικών πεποιθήσεων … με μία ουσιώδη διαφορά της έννοιας ‘’ενωση’’ όπως την σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης – 137 ωφέλιμα κεφάλαια, που καλό θα ήταν να μην υποτιμηθεί αδιάκριτα : 

41. Αν η ανθρώπινη φύση δε διατηρηθεί αμόλυντη, ή αν δεν καθαρθεί από το Πνεύμα και δε γίνει όπως ήταν εξαρχής, είναι αδύνατο να γίνει ένα σώμα και ένα πνεύμα με το Χριστό, και τώρα και κατά τη μέλλουσα συνάρθρωση των σωζομένων σ’ Αυτόν. Γιατί η δύναμη του Πνεύματος που προκαλεί αυτή τη συνοχή και την ένωση, δε συνηθίζει να συμπληρώνει το νέο χιτώνα της χάρης συρράπτοντας ένα κουρέλι παλιωμένο στα πάθη. 

42. Εκείνος που δέχτηκε δωρεάν από το Πνεύμα την ανακαίνιση και τη φύλαξε, θα λάβει τότε ισότιμα μέρος στη μορφοποίηση των σωζομένων σε σώμα Χριστού, απολαμβάνοντας με τρόπο ανέκφραστο τη θέωση. Γιατί δεν μπορεί τότε να είναι κανείς ένα με το Χριστό ή μέλος του Χριστού, αν δε γίνει μέτοχος της χάρης από εδώ, έχοντας διαμορφώσει το εσωτερικό του με την αλήθεια και τη γνώση, κατά τον Απόστολο (Ρωμ. β’ 20).  

 

η της των πάντων ένωσις (ελληνορθοδόξως) 

η της των πάντων ένωσις (με ελληνική βοήθεια) 

προσέγγιση της ένωσης από την οπτική των ανατολικών πολυθεϊστικών πεποιθήσεων

ένωση ανθρώπων υπό την επιστημονική και εκκλησιαστική άποψη

η των πάντων ένωση…. στην φύση