Δίκαια ο οικουμενισμός θεωρείται παναίρεση, αλλά η Ορθοδοξία ποτέ δεν έπαψε, ούτε τώρα, να προσφέρει δωρεάν την θεραπεία.
Επί του πρακτέου, η Ορθοδοξία ολοκληρώνει, τελειοί τον άνθρωπο αφού τον καθαρίσει με τα ισχύοντα μυστήρια και φωτίσει, κατά το ‘’48 ῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν.’’ (Ματθ.ε’)
Τελειότητα είναι να ενοικεί η θεολογία και θεογνωσία και ΦΩΣ (8) εγώ ειμί (888) μέσα στην ύλη, ωσάν σε οίκο, ωσάν σε όχημα, μέσα στην φύση (4).
Ο οικουμενισμός και κατά κόσμον παγκοσμιοποίηση με πρότυπα του άλλου μισόκαλου ‘’ανθρώπου’’ δεν διαθέτει αυτά τα εφόδια και με την διαρκή πρόσθεση σαρκικού φρονήματος, θολώνει και αντιστρατεύεται της τελειότητος.
Αναφέρεται, πως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Αυτό σημαίνει ότι το φερόμενο ως καλό (από τον ελλειπή και μισό που ενεργεί με μίσος) εχθρεύεται το τέλειο.
Θα του μιλήσει για αγάπη (2) αλλά θα του κρύψει την Αλήθεια. Θα του μιλήσει για ειρήνη αλλά θα του κρύψει την ελευθερία. Προσπαθεί να εγκαταστήσει την ‘’ειρήνη’’ του αμαλήκ αλλά χωρίς τον Α+Ω υποστηρικτή χειρών του Μωσέως (ως Ααρών και Ωρ) …εν χειρί κρυφαία…. Ο Κύριος (εγώ ειμί Α και Ω …).
Λένε, πως όταν αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται… Συνεννοήθηκαν εκεί στο ΠΣΕ ότι αυτό που τους ‘’ενώνει’’ είναι η αγάπη και αφού
τους χωρίζει η αλήθεια, ας την κάνουμε στην άκρη.Θέλουν Πατέρα (Αγάπη) αλλά χωρίς Υιό (Αλήθεια). Και μη δεχόμενοι τον πρώτο παράκλητο θα έχουν τον έτερο; παρόλα αυτά, δογματίζουν ότι οι αποφάσεις τους και οι ενέργειες είναι εν Πνεύματι Αγίω. Κρίμα την πεποίθησή τους κρίμα και τους πειθόμενους, σε τέτοιους ηγούμενους που με την στείρα πνευματικότητος ράβδο τους, οδηγούν αλλού.
35 ὁ πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν υἱὸν καὶ πάντα δέδωκεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ. 36 ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν. (Ιωαν.γ’)
Πάνε τάχα για χάρι, αλλά αποκομίζουν την παραχώρηση, αφού ισοπεδώνουν την Βασιλεία με το χοιροστάσιο, πάνω στην συγκριτολογία ‘’έλα μωρέ, όλα ίδια είναι, όλες οι θρησκείες είναι μονοπάτια που οδηγούν στον Θεό…’’.
Με αυτήν την νοοτροπία, δεν προστίθεται Αλήθεια (που εκ της γης ανατέλλει), οπότε διακύπτει η δικαιοσύνη εκ του ουρανού… κι οι μεταπατερικοί κι οι πιστεύοντες στην θεωρία των κλάδων, άλλοι της βαπτισματικής θεολογίας (θολολογίας, αφού ομολογούμε ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ…) συνεχίζουν να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, αιρετικώς και αιρετίζοντες. ΔΕΝ προτείνουν την μετάνοια, την αρχή του κηρύγματος και του αγ.Ιωάννου προδρόμου και Του Κυρίου με το ‘’ήγγικεν’’ , οπότε απομακρύνουν τον κόσμο από τον Αληθινό Τριαδικό Θεό. Από την πραγματική όαση, που οράται και κινούμαστε προς αυτήν, δι ευθέως φωτός, αλλά οδηγούν τους πιστεύοντάς τους, στον αντικατοπτρισμό της όασης (δια πλάνου φωτός) μόνο και μόνο, επειδή μοιάζουν.
Η συμμετέχουσα σε αυτό το σχήμα (Παγκόσμιο Συμβούλιο εκκλησιών) ορθοδοξία, δεν έχει καμμία σχέση με την Ορθοδοξία των αγίων που εμπειρικά μας παρέδωσαν τον θησαυρό και τον δρόμο για τον θησαυρό, θησαυρός κι αυτός.
Καλή και επιβεβλημένη για κάθε υγιή νου η σύγκριση (για διάκριση) κακό η ισοπέδωση. Καρπός του πρώτου, καρπός ωφέλιμος, καρπός του δευτέρου (σαν ισοπέδωση) το δηλητήριο.
Λογική και αναγκαία η σύγκριση των αληθινών από τις κίβδηλες λίρες. Της όασης που είναι ευσκιόφυλλος και ξεδιψαστική από τον αντικατοπτρισμό της όασης που το μάταιο κυνήγι σκιών και ειδώλων επιφέρει τον θάνατο, με ουσιαστική διαφορά της Αλήθειας από την αληθοφάνεια. Της κεντρικής συχνότητος από τις ομόκεντρες αρμονικές που εκτυπούνται στις άλλες προσεγγίσεις καταντώντας τες αδιέξοδες όσο παραμένουν αποκομμένες από την πηγή και τέρμα τους [δια της ισοπεδώσεως… έλα μωρέ καλά είσαι εκεί που είσαι, με ενόχους αίματος σε όσους ξέρουν – και καθησυχάζουν το ποίμνιο ότι έχουν γνώση οι φύλακες - και δεν το διευκρινίζουν, δεν ομολογούν, δεν διδάσκουν ταπεινότητα και μετάνοια, εμμένοντες στην αμετανοησία (ανοησία) και μη πατροπαράδοτο. Στους αγαπολόγους και ειρηνικούς αλλά μη αληθείς και ελεύθερους].
Ο φόβος της αξίνης που είναι εγγύς της ρίζας του δένδρου που δεν φέρει καρπό, αμήν να νουθετεί και επαναφέρει, γιατί είναι ομότροπο της μάχαιρας του προφ.Ηλία που την τροχάει και θα αρχίσει από τους ιεράρχες…. (πρώτα των εγκλημάτων και μετά των αγνοημάτων).
Οι σπέρνοντες μίσος παρά την αγαπολογία θα καταλήξουν (με τονισμό στην λήγουσα) μισός, όπως και οι συγκρίνοντες και διαρκώς συμπερασματικά αποφαίνονται ‘’άρα – άρα…’’ καταλήγουν σε αρά.
Αμήν δια Της Θεοτόκου που τα εναντία εις ταυτό αγάγει, να γίνει γέφυρα ‘’ένωσης’’ (δια μετανοίας) και δι Αυτής η χ+αρά να εκλάμψει η δε αρά να εκλείψει. Αλλιώς, όλη η μερική αλήθεια που εύσπλαγχνα ''φυτεύτητκε'' σε κάθε παράδοση, μόνο και μόνο να γίνει οδοδείκτης προς την όλη Αλήθεια, χάνει τον μαγνητισμό της, την δυναμική της επειδή η μερική αλήθεια έμεινε ακίνητη (σαν τα είδωλα) και αποκομμένη (η έννοια του δαιμονικού). Εκλάπησαν τα ιμάτια από τους 4 στρατιώτες απομακρύνθηκαν από το πρόσωπο, έως τα πέρατα της οικουμένης συνεχίζοντας να θαυματουργούν... αλλά ποιο το όφελος των ''θαυμάτων'' αν στερούνται το Ζωοποιούν Πρόσωπο του Υιού Θεού; της Αλήθειας;
Κι αρχίζει ο κόσμος, αντί να (συμ)μαζεύεται στην Ορθοδοξία και βαθεία καρδία δια του ονόματος Του Κυρίου, όπου ο όλος θησαυρός (σαν θησαυροφυλάκιο) αφού... οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν … μεμέρισται ὁ Χριστός; (περί Αληθείας και Λόγου ο λόγος) μετεωρίζεται και ασχολείται με τα είδωλα της φυγοκέντρου, αντί να ''ενώνει'' τον μίτο της μερικής αλήθειας με την Όλη. Έτσι, υποβοηθά τους καλοδιάθετους, πραγματικά φιλαλήθεις που είναι, ουκ εκ της αυλής ταύτης, να βρουν, ακούσουν την Φωνή και σωθούν. Ένας οικουμενισμός και δόλια παγκοσμιοποίηση (1) που απωθεί και ασθενεί τον άνθρωπο σε σχέση με την ορθοδοξία που υποδέχεται τον περιπεσόντα εις ληστάς νου στο πανδοχείο (εκκλησία) και τον θεραπεύει, ως μόνη διαθέτουσα τα ιάματα. Μυστικά και μυστηριακά.
Γιαυτό και ευχόμαστε ...καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου... και ένωση με προϋποθέσεις κατά Θεόν κι όχι κατά ανθρώπους... [Αἴνει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον· αἰνέσω Κύριον ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω. μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία. ΨΑΛΜΟΣ 145ος - γιατί αυτοί ως παχυλή φύσις (4) με το σαρκικό φρόνημα, γίνεται εμπόδιο και διαχωρίζει τον Ένα (1) Τριαδικό Θεό από την πεμπτουσία (5) Του την εσταυρωμένη... και πηγή χαράς. Αμήν ο καλός Θεός να δίνει διάκριση και δύναμη... τας ψυχάς αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον ... έννοιες εμπεριέχουσες ΧΑΡΙ. Αγάπη ΜΕ Αλήθεια. Ειρήνη ΜΕ ελευθερία... βιωματικά ορθόδοξα κι όχι στείρα και απλά άκαρπα, αλλά ψυχοβλαβή. Κύριε ελέησον.]
Γιαυτό και στις πλάνες και αιρέσεις ο άγιος μας ενημερώνει: ... ''Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις'' ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής †
''Οἱ δαίμονες εἶναι πνεύματα. Λοιπόν συγγενεύουν καί ἀφομοιοῦνται μέ τό ἰδικόν μας πνεῦμα, τόν νοῦν. Ὁ δέ νοῦς ὡς τροφοδότης τῆς ψυχῆς ὅπου εἶναι — καθότι αὐτός φέρει πᾶσαν νοερᾶς κινήσεως ὄψιν καί νόησιν εἰς τήν καρδίαν, ἡ δέ καρδία τό διυλίζει καί τό δίδει πρός τήν διάνοιαν — ὁ νοῦς λοιπόν ἀπατᾶται κατά τό παράδειγμα τῆς πηγῆς. Ἤγουν κλεψιμαίω τῶ τρόπω τό ἀκάθαρτον πνεῦμα θολώνει τόν νοῦν καί αὐτός τό δίδει πρός τήν καρδίαν, ὅπως εἶναι, κατά συνήθειαν. Ἄν ἡ καρδία δέν εἶναι καθαρά, σκοτεινῶς τό δίδει εἰς τήν διάνοιαν. Καί σκοτίζεται τότε καί ἀμαυροῦται ἡ ψυχή. Καί ἔκτοτε ἀντί θεωρίας δέχεται διαρκῶς φαντασίες. Καί μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις.''∽ Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας Επιστ. 36. σελ, 214 - 215
(1) ως
πνεύμα αντιχρίστου το οποίο χρησιμοποιεί ανέκαθεν το ίδιο δόλωμα. Την γνώση και
δύναμη και το έσεσθε θεοί (αλλά χωρίς Θεό), μακράν Αυτού, σε τόπο εξορίας
κατέναντι της ΕΔΕΜ, χωρίς να ''περιορίζεται'' μεταξύ τίγρη και ευφράτη, χωρίς
να προικίζεται από τον Θεό εγκράτεια και διάκριση.... Κι η βρώσις του μήλου
συνεχίζει διαχρονικά να χτυπά την πόρτα της ψυχής μας ως πειρασμός και δια του
οικουμενισμού πέφτει ο ΑΔΑΜ και η ΖΩΗ του (ΕΥΑ), όπως συνέβη στην ιστορική
πτώση.
Πῶς ὁ ἄνθρωπος καταντάει ὑπηρέτης τοῦ Ἀντίχριστου- Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
(2) Ἀγάπη πού δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου ~ Ἅγιος Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου