θεωρητικός ΕΠΙΛΟΓΟΣ για έμπρακτη ΑΡΧΗ με Τον ΑΡΧΩ

Με όλα τα παραπάνω άρθρα κάπως δόθηκαν οι ενδείξεις κίνησης του πολιτικού χώρου προσαρμοσμένο σε ουσία με το πολίτευμα του Σταυρού που θα τηρεί η βυζαντινή δημοκρατία.

Καλοδεχούμενοι όσοι θέλουν να αναγάγουν και συνδέσουν το υπ-άρχω (και υπόγειο, που ενεργεί ο θάνατος ως άλλος μινώταυρος στον λαβύρινθο της γαστέρας ΚΡΗΤΗΣ) δια του μίτου της ελληνορθόδοξης εξαξαγούσης παιδείας, προς Τον ΑΡΧΩ (του επί γης και υπεργείου Λόγου). Την ζωή με Την Ζωή και Φως και Αλήθεια σε όλες τις μη εφάμαρτες δραστηριότητες.

Όσοι θέλουν να ανάγουν τον υποβρύχιο νου σε μέτοχο των άνω υδάτων. Κι επειδή οι πνευματικές τάξεις μαθητείας και διδασκαλίας είναι απλωμένες στον κόσμο και αλληλοεπηρρεαζόμενες, επιβάλλεται η συγχωρετικότητα. 

Μια διακριτική συγ-χώρεση όσων επιδέχονται οικείωση και ένωση,  επί το αυτό, (ΚΑΙ Θεός ΚΑΙ άνθρωπος, ΚΑΙ Παρθένος ΚΑΙ Μήτηρ, όχι όμως ΚΑΙ Κύριο ΚΑΙ μαμωνά, που Ο Κύριος τα ορίζει ως αδύνατα να ενωθούν…) δλδ όλων όσων δεν αντιστρατεύονται στην υγεία και φωτισμό, όπως δεν μας συμφέρει να ενσωματώσουμε συγ-χωρέσουμε τα μικρόβια. Η δε διδασκαλία της θεολογίας θα επιστρέψει εκεί που της αρμόζει, κι όχι στα πανεπιστήμια, αλλά στους έμπειρους θεωμένους και φωτισμένους, ώστε αυτή νάναι απαλλαγμένη από τα ψυχοκτόνα μικρόβια της παναίρεσης του οικουμενισμού. Κατάστασις υποχρεωτικής ακρίβειας ώστε να διαδοθεί ως οφείλει στα πέρατα του κόσμου για να ακολουθήσει η κρίσις. (Ματθ.κδ’) 

Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα γλυκυτάτη Θεοτόκος μήτηρ Ζωής, σκέπει (και φωτίζει, ως Φωτεινή Νεφέλη εν ερήμω) ακόμη και τα αντίθετα, όπως ρυθμίζει

σταυροκεντρικό σημείο αναφοράς βυζαντινής δημοκρατίας

Η μία απλή ενέργεια του Σταυρού έχει δυο ανταποκρίσεις, ανάλογα με τον υποδοχέα.  

Είναι αγγέλων η δόξα ΚΑΙ δαιμόνων το τραύμα.

Έχουμε την κλίμακα (κάτι σαν κλιμακοστάσιο) και από μας εξαρτάται αν η βιωτή μας θα είναι στο υπόγειο ή χάριτι θα ανέλθει στο επίγειο και φυσικά, ακόμη και στο υπέργειο.

Τελευταία κι είναι κοινή διαπίστωση που την αντιλαμβάνεται και ο κοινός νους, οι θεσμοθετούμενοι νόμοι κατεβάζουν το επίπεδο ζωής στην αποδοχή και οικείωση της παραφύσης ως τάχα φυσικές επιλογές.

Η κραταίωση δια νόμων κρατικών του υφέρποντος σεξισμού μπολιάζει την φύση με δηλητήριο και θέλει να την πεθάνει πνευματικά.

Το 2020 διαιρούμενο δια του αριθμού του έρποντος αντιδίκου (666) , μας εξάγει το 3033 θέλοντας να στήσει αυτόν ως μονάδα αναφοράς, σημείο και άξονα της έκπτωτης ζωής μας. Εξού και ένα παληά σχετικό άρθρο, στο οποίο αναλύθηκαν τα δεδομένα περί 13033 σημείου αναφοράς και covid19. Η άλλη όψις, που συμπεριελήφθη το πόνημα Η έσω Ζωή - γ’ τόμος Παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Με την ελληνική βοήθεια στην ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ , βλέπουμε πως αυτά διαφέρουν στον προσανατολισμό του Λ προς τα άνω ΚΑ(Λ)Ο και προς τα αριστερά αδιέξοδα ως Κ ( | < ) του ΚΑ(Κ)ΟΥ…. με μας να

ελληνορθόδοξη παιδεία στην ανατέλλουσα βυζαντινή δημοκρατία

Εισαγωγή

Πέρασαν πάνω από 500 χρόνια από την αποφράδα ημέρα (29 Μαϊ 1453) όταν έδυσε (λογικά και αναμενόμενα, νομοτελειακά για κάθε γεννητόν) μια λαμπρή ημέρα, όπου το φως της βυζαντινής αυτοκρατορίας διακτίνιζε ως νοητός και φυσικός ήλιος αρχές και αξίες σ’όλον τον γνωστό τότε κόσμο.   

Θρήνησαν ωσάν κόρες αιώνιες η ελλάδα και η ορθοδοξία για τον τελευταίο βασιλέα που ΔΕΝ παρέδωσε την Πόλι, δίνοντας σε μας το ηθικό δικαίωμα να την θεωρούμε απωλεσθείσα, αποκοπείσα* σπάθει, και καταληφθείσα, ακόμη ακόμη και πρωτεύουσα της ρωμιοσύνης μας. …Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν**.

Η ιστορία κατά τους αγίους, δεν είναι κύκλος, αλλά σπείρα. Υπό την θεία οπτική και προς Αυτόν προοπτική, …ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί (Ψαλμ.89).

Μετά την (πνευματική) νύκτα αιώνων, γλυκοχαράζει μια νέα (πνευματική)