ελληνορθόδοξη παιδεία στην ανατέλλουσα βυζαντινή δημοκρατία

Εισαγωγή

Πέρασαν πάνω από 500 χρόνια από την αποφράδα ημέρα (29 Μαϊ 1453) όταν έδυσε (λογικά και αναμενόμενα, νομοτελειακά για κάθε γεννητόν) μια λαμπρή ημέρα, όπου το φως της βυζαντινής αυτοκρατορίας διακτίνιζε ως νοητός και φυσικός ήλιος αρχές και αξίες σ’όλον τον γνωστό τότε κόσμο.   

Θρήνησαν ωσάν κόρες αιώνιες η ελλάδα και η ορθοδοξία για τον τελευταίο βασιλέα που ΔΕΝ παρέδωσε την Πόλι, δίνοντας σε μας το ηθικό δικαίωμα να την θεωρούμε απωλεσθείσα, αποκοπείσα* σπάθει, και καταληφθείσα, ακόμη ακόμη και πρωτεύουσα της ρωμιοσύνης μας. …Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν**.

Η ιστορία κατά τους αγίους, δεν είναι κύκλος, αλλά σπείρα. Υπό την θεία οπτική και προς Αυτόν προοπτική, …ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί (Ψαλμ.89).

Μετά την (πνευματική) νύκτα αιώνων, γλυκοχαράζει μια νέα (πνευματική)

ημέρα, όχι χρόνων μετρητών όπως θα ήθελε ή θα ‘’νομοθετούσε’’ σκιωδώς ο άνθρωπος, αλλά όσα ευλογήσει Ο επιβλέπων Νομοθέτης αλλά και έχουν προφητεύσει οι άγιοί μας, αφενός για να μην βαδίζουμε στα τυφλά αφού Ο Φωτοδότης συνοδοιπορεί μαζί μας έως της συντελείας και αφετέρου, ενημερωμένοι επί του θείου σχεδίου, ο καθένας ας δει κατά την προαίρεση και φύση του, πως θα εργαστεί και συνεργαστεί σχετικά.

Κάθε ‘’ημέρα’’ στην γένεση και δημιουργία, που διαδεχόταν την προηγούμενη, ήταν πιο πλούσια σε ζωή και σε κινητικότητα. Ομόπνοα, στην αναδημιουργία, αναμένουμε και πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την ερχόμενη ανατολή και μεσουράνημα.

Με αυτά τα δεδομένα, πρέπει να προετοιμαζόμαστε (ως ακριβείς αντανακλαστήρες με προϋπόθεση την καθαρότητα καρδιάς και ανάλογου βίου) για έναν διακτινισμό αξιών και αρχών όχι περιορισμένα στον γνωστό ‘’τότε’’ κόσμο με τα τότε μέσα του, αλλά ευρύτερα σε όλον τον κόσμο με νέα μέσα.

Η μία όψη η σκοτεινή που ‘’τρέχει’’ είναι η νέα τάξη πραγμάτων, την οποία ξέρουμε πως οι σκοτεινοί άρχοντες σχεδιάζουν και με υπηρέτες τους σκοτεινούς (εν μέρει) εργάτες, υλοποιούν αυτά, εν επιγνώσει τους ή ως ηλίθιοι χρήσιμοι, τάχα ιδεαλιστές, τάχα ουμανιστές και ανθρωπιστές αλλά χωρίς Άνθρωπο, πράγματα και ληστές.

Ξεκίνησαν να σφραγίζουν για τον ξεχωρισμό και ταυτοποίησή τους, περισσότερο όμως σύμφωνα με την ΠΔ σε ένδειξη υποταγής των υπολοίπων […14 Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐληλυθότος τῷ Σαλωμὼν ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια καὶ ἐξηκονταὲξ τάλαντα χρυσίου, 15 χωρὶς τῶν φόρων τῶν ὑποτεταγμένων καὶ τῶν ἐμπόρων καὶ πάντων τῶν βασιλέων τοῦ πέραν καὶ τῶν σατραπῶν τῆς γῆς (Γ’Βασ.ι’)] με barcode τα πράματα, και αφού τους βόλεψε και άρεσε, πήγαν να επεκταθούν στους ανθρώπους θεωρώντας τους ως ‘’πράματα’’. Με άκρα όρια και μέσον, σύνολο 3, 6άρια, οριοθετούν με ρύπος ως κύνες, την ιδιοκτησία τους, καταφέρνοντας ως πτερνιστής του αλόγου σώματος να ρίξει τον αναβάτη νου.

Ανέκαθεν αυτή ήταν η δουλειά του. 

Εκείνη η ανατολή μετά την αποφράδα ημέρα βρήκε την βασιλεύουσα να της έχει εισαχθεί δια της κερκόπορτας (εκ της συνοικίας των εβραίων) ο θάνατος, ως εμ-βόλιο. Στην καινούρια σπείρα (έλικα) και καμπή της ιστορίας, ο τεθανατωμένος κόσμος ένεκεν της προηγούμενης κατάληψης, χρειάζεται εμ-βόλιον Ζωής πάλι από μια κερκόπορτα, από μια πτέρνα που φυλάσσεται από τους έλληνες (χάριτι Θεού) για αυτήν την νέα ημέρα, ένα αγιοπνευματικό εμβόλιο κάλυψης της τρωτής πτέρνας, όπως εξήλθε με επειλημμένην την χείρα επί της πτέρνας του Ησαύ, ο πατριάρχης Ιακώβ από την μήτρα.    

Με την ανατολή της νέας ημέρας, της υπεράνω των ημερών, Ο Κύριος ‘’σφράγισε’’ και σφραγίζει τους δικούς Του (1) όχι ως πράγματα αλλά ως πρόσωπα με ελευθερία, χαρίζοντας την υπέρ νουν ειρήνη στους ποιούντες ειρήνη (Ιακ.γ’18).

Προσθέτει την δική Του σοφία και ειρήνη (Τριαδικού Θεού - γ’) όχι στους επιβάλλοντες δυναστικώς την ‘’ειρήνη’’ *** του αμαλήκ (18) παγκοσμιοποιητές αλυσοδένοντάς τους, αλλά με αλυσίδες προσευχής, τις μόνες που απελευθερώνουν και κάνουν μετόχους στις θείες δωρεές, εστηριγμένες οι πρώην βαρείες χείρες του Μωσέως, με το Α και Ω Εαυτόν Του, στα πρόσωπα του Ααρών και Ωρ.

Αντί των άκρων και μέσου 6, των σκιωδών προσπαθειών, η σφραγίς του Αγίου Πνεύματος, φέρει το παντοδύναμον όνομα στο οποίο θα κλίνει παν γόνυ επουράνιον επίγειον και καταχθόνιον. ΙΗΣΟΥΣ – 888 (άκρα και μέσον). Το πέρασμα όμως από την μία κατάσταση στην άλλη, είναι ανάλογη της γέννησης αλλά με τα χαρακτηριστικά της αναγέννησης δια των ορθοδόξων σε ουσία κι όχι μόνο κατ’όνομα πνευματικών μας…. 19 τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν!  (Γαλ.δ’)

Αυτή η μόρφωσις είναι έργο απ’αρχής έως τέλους, Του Φωτός.

Αυτό το Ίδιο μας προεκπαιδεύει και εκπαιδεύει.

Κάποιοι θα αναρωτιόντουσαν που βρίσκεται Αυτό την στιγμή που τάχα κυριαρχεί το σκότος κάνοντάς μας τόσο έκδηλη την παρουσία του, σπέρνοντας παράλληλα τον φόβο και τρόμο, που για τους αγίους είναι το δυνατό του εργαλείο. Πίσω από τον καθημερινότητα που βλέπουμε να πλεονάζει η αμαρτία, νάμαστε σίγουροι ότι υπερπερισσεύει η χάρις και το Φως.

 Αναφέρει ο γέρ. Ἱερώνυμός τῆς Αἴγινας: Ἕνα σπίτι ολόκλειστο, ἔχει σκοτάδι. Ἀνοίγεις τὸ παράθυρο, βλέπεις τὰ μεγαλύτερα ἀντικείμενα. Ὅσο περισσότερo τό ἀνοίγεις καὶ μπαίνει φῶς, διακρίνεις καὶ τὰ μικρότερα πράγματα. Ὅταν εἰσέλθει ὁ ἥλιος, βλέπεις καὶ τὴν σκόνη ποὺ αἰωρεῖται. Τὸ ἴδιο καὶ εἰς τὴν ψυχὴ συμβαίνει, ποὺ φωτίζεται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, ἀναλόγως βλέπει καὶ τὶς μικρότερες ἁμαρτίες.

Το ίδιο ισχύει όχι μόνο έσω στην ψυχή που είναι απαραίτητη η γνώση εαυτού για την πρόοδο, αλλά και η είσοδος του Φωτός (ακτίνων Του) στον κόσμο, για να ιδωθούν τα κακώς κείμενα, κι αν δεν ερχόταν το Φως δεν θα βλέπαμε τπτ.

Αρχίσαμε να διακρίνουμε τα καλώς κρυπτόμενα μέχρι τώρα νοσηρά θεωρήματα και πρακτικές τάχα ορθοδόξων. Κι αυτό είναι ευλογία, αφού με τις αναφυόμενες δύσκολες καταστάσεις ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι.

Δεν έχουμε δεδομένη την χάρι και γνωρίζοντας ότι υψηλοφρονώντας μπορεί να την χάσουμε, δεν χρειάζεται η αφ’υψηλού κατάκρισις των ασθενών αδελφών μας.

Σκοπών σεαυτόν…. αλλά και με το στήκετε στις παραδόσεις, γνώμονας είναι οι άγιοι πατέρες κι όχι οποιαδήποτε μεταπατερική θεωρητικολογία, οικουμενιστική, κλάδων, βαπτισματική …. Μένουμε σε αυτά που ομολογούμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας και αποστασιοποιούμαστε από πατριάρχη, επίσκοπο ακόμη και άγγελο που θα πάει να διδάξει διαφορετικά.     

Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, Τριὰς ἁγία, δόξα σοι.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Περί της εισόδου του Φωτός στην ψυχή και στον κόσμο για να μας γίνουν γνωστά και φανερά τα ‘’κακώς κείμενα’’ που κατά την δοτή εκ Θεού ευαισθησία μας, μας ενοχλούν, καλό είναι να ξαναδούμε το ισχύον θεωρητικό υπόβαθρο.

Από το περί προσευχής του αγ.Σοφρωνίου έσσεξ: ...Ὅταν προσευχώμεθα ἕν ἠσύχω καί ἐρήμω τόπω, τότε συχνάκις ὅλοι οἵ μάταιοι λογισμοί συγκεντροῦνται ἐπιμόνως πέριξ του νοός, ἀποσπῶντες τήν προσοχήν ἠμών από της καρδίας. Ἡ προσευχή φαίνεται ἄκαρπος, διότι ὁ νοῦς δέν μετέχει εἰς τήν ἐπίκλησιν τοῦ 'Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ, καί μόνον τά χείλη προφέρουν μηχανικῶς τούς λόγους. Ὀταν  δέ λαμβάνη πέρας ἡ προσευχή, τότε συνήθως οἵ λογισμοί  ἀπομακρύνονται καί ἠμεῖς ἐπανευρίσκομεν τήν γαλήνην ἠμῶν. Ἐν τῷ ἀνιαρῶ τούτω φαινομένω ὑπάρχει ἕν τούτοις νόημα: 

Διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Θείου'Ὀνόματος θέτομεν εἰς κίνησιν παν τό κεκρυμμένον ἐντός ἠμῶν. Ἡ προσευχή ὁμοιάζει πρός δέσμην ἀκτίνων Φωτός, ἠτις πίπτει εἰς τόν σκοτεινόν τόπον τῆς ἐσωτερικῆς ἠμῶν ζωής  καί ἀποκαλύπτει ὅποια πάθη καί προσκολλήσεις ἐμφωλεύουν ἐντός ἠμῶν. Εἰς τοιαύτας περιπτώσεις ὀφείλομεν ἐντόνως νά προφέρωμεν τό Ἅγιον Ὄνομα, ὅπως τό αἴσθημα  τῆς μετανοίας αὐξηθῆ ἔν τη ψυχή.

«Κύριε 'Ἰησοῦ Χριστέ,Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ τόν ἁμαρτωλόν»

Μήπως πάλι το ίδιο νοηματικά δεν επαναλαμβάνουμε με την ευχή της θείας μεταλήψεως; …. Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν.

Εισέρχεται, ήδη ων στον κόσμο και κόσμο μας και φωτίζει τον εσκοτισμένο μας λογισμό.

Αυτιά που θα είναι έτοιμα να ακούσουν, θα βρεθεί στόμα να τους μιλήσει. Κι ο καλός Θεός θα αναδείξει σε αυτές τις δύσκολες ώρες μάρκους ευγενικούς … για να μας ελκύσει στην χάρι Του. Απόστολοι ως νέες ακτίνες θα λούσουν το πρόσωπό μας ΑΝ είναι ορθά / ορθόδοξα προς Αυτό, προσανατολισμένο.

Το σύνολο των άρθρων που θα παρατεθούν στον παρόντα τόμο, θα προσπαθήσω νάναι ωφέλιμα και πυκνά (πάντοτε κρινόμενα σύμφωνα με τους αγίους) και σχετικά με την ελληνορθόδοξη παιδεία που θα ανατείλει και παιδεύσει τους νέους, σε ένα καινούριο πλαίσιο (βυζαντινή δημοκρατία – θα αναλυθεί αργότερα το γιατί) που σαν σκέπη θα καλύπτει κάθε υγιή δραστηριότητα ενάντια στην διαδεδομένη φθορά που επέφερε η κατοχή των τελευταίων διακοσίων χρόνων από διαφωτιστές, αρνησίχριστους, ανθέλληνες εντολοδόχους από τις στοές….      

Δι ευχών του πρώτου ιδρυτού της βυζαντινής αυτοκρατορίας αγ.Κωνσταντίνου και αγ.Ελένης του συνεχιστή της, αγ.Ιωάννου Βατάτζη του ελεήμονος την ανατέλλουσα ‘’νέα’’ ημέρα και προτείνοντος του ονόματος ‘’βυζαντινή δημοκρατία’’ και εμπνευστή αγίου Παϊσίου, αναθέτουμε τον παρόντα τόμο,

την σκέπη των νεορωμηών και την κατάρτιση της ελληνορθόδοξης παιδείας που θα μας νουθετεί και καθοδηγεί 

---

* για το φαινόμενο του ''φάσματος'' και πολιτικοθεολογική, τρεχούσης φύσεως, αναφορά

** «Εἰ μἐν βούλει, καθὼς καὶ οἱ πατέρες σου ἔζησαν, εἰρηνικῶς σὺν ἡμῖν συζῆσαι καὶ σύ, τῷ Θεῷ χάρις. Ἐκεῖνοι γὰρ τοὺς ἐμοὺς γονεῖς ὡς πατέρας ἐλόγιζον καὶ οὕτως ἐτίμων, τὴν δὲ πόλιν ταύτην ὡς πατρίδα· καὶ γὰρ ἐν καιρῷ περιστάσεως ἅπαντες ἐντὸς ταύτης εἰσιόντες ἐσώθησαν καὶ οὐδεὶς ὁ ἀντισταίνων ἐμακροβίω. Ἔχε δὲ καὶ τὰ παρ’ ἡμῖν ἁρπαχθέντα ἀδίκως κάστρα καὶ γῆν ὡς δίκαια καὶ ἀπόκοψον καὶ τοὺς φόρους τόσους, ὅσους κατὰ τὴν ἡμετέραν δύναμιν, κατ’ ἔτος τοῦ δοῦναι σοι καὶ ἄπελθε ἐν εἰρήνῃ. Τί γὰρ οἶδας, εἰ θαῤῥῶν κερδᾶναι εὐρεθῇς κερδανθείς; Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».

(1) 144.000 κατά την αποκ.ζ'4 (12Χ12 σε χιλιάδες με την έννοια της τελειότητος πνεύματος) και όσους ενσωματώνονται μέσα στα όρια των 12 έμψυχων κολώνων (εκκλησία) λίγο πιο αναλυτικά στο: Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία) και σχόλια....  

*** περί ειρήνης

Εορτή της Αγίας και Ισαποστόλου Νίνας (14 Ιαν) και 2 σχόλια...

Το παρόν υπέχει ως θέση, μιας πρώτης παρουσίασης της ‘’βυζαντινής δημοκρατίας’’ και προβάλει όχι μέτρα πολιτικά του αιώνος τούτου που είναι ανίκανα να θεραπεύσουν την ασθένεια του ανθρώπου, αλλά δια του πολιτεύματος του Σταυρού (και νόμου Θεού επί γης αντί ‘’νόμων’’ αντίθεων) Στο οποίο πολίτευμα και Σταυρό υποκλίνεται και έχει ως σημείο αναφοράς, έτσι θα πορευθεί. Ως σημείον αντιλεγόμενον. Εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών, όπως και ο Σταυρός είναι συγχρόνως δόξα των αγγέλων και τραύμα των δαιμόνων. Η δε συμφωνία και συνέργεια περνά συνειδησιακά από το …όστις θέλει και αν κουράστηκε από τα πειράματα και μικροεγωισμούς που κρατούν τον ‘’πατριωτικό χώρο’’ διχασμένο κατά την στροφή του εθνικού ύμνου… Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή καθενός χαμογελάει, "πάρ' το", λέγοντας, "και συ".  

Εκτιμώ ήρθε ο καιρός να στραφούμε προς ένωσι και με θεία μετοχή και με ελληνική πανστρατιά, χωρίς να χαθεί η με ελευθερία Θεού στα πρόσωπα που το απαρτίζουν, ιδιοσυγκρασία των ‘’συνιστωσών’’ επί το αυτό. Φιλοθεΐα + φιλανθρωπία σε θεωρία και πράξη (Σταυρός - Θησαυρός) – φιλορθοδοξία + φιλελληνισμός (κι αυτός σταυρός – κιβωτός θησαυρού).

Νομίζω πως έφτασε ο καιρός για επανευαγγελισμό και υγιή επανελληνισμό, μετά την ερμηνεία των ονομάτων Μακεδονίας και Θράκης και της κλήσης τους, που φαίνονται στο πόνημα: Άνθρωπος θρησκεία και Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως) … η κλήσις του (συνόλου) έλληνος ως παγκοσμιότητα vs της μέγγενης της παγκοσμιοποίησης, για την εν Φωτί συνέχεια της ιστορίας της ανθρωπότητος.

---

(προς στιγμήν συνάχθηκαν τα παρακάτω άρθρα... και θα φορτώνει πρώτα ο Θεός εν τη παρόδω του χρόνου) 

Εισαγωγή

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

από την 11η Μαϊ έως την 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη

Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου)

…μόνο αυτές οι δύο παραπάνω παράγραφοι αρκούν για να καθοριστεί ο σκοπός και ο δρόμος για τον σκοπό του ρωμηού που κουράστηκε από το ψευτορωμαΐικο και θάθελε να ‘’εργαστεί’’ πρώτα εσωτερικά και μετά εξωτερικά. 

Να μαζέψει τον νου στην ακρόπολή του από μετεωρισμένος και ‘’χαμένος’’ στις σκιές κι από κει να κατέβει ακολουθών το ίχνος του ελληνορθόδοξου Φωτός και λόγων που οδηγούν στην καρδιά και μυστικό βυζάντιο…. Να ξεκινήσει με την άσκηση νηπίων και να ανδρωθεί στο πολίτευμα του Σταυρού σε σχέση με το αντίθεο, σταυρομάχο, εκκλησιομάχο που έχουν εγκαθιδρύσει αιώνες τώρα οι σιωνιστές κυβερνήτες και παρατρεχάμενοι στοάνθρωποι σε πολλές δραστηριότητες από δικαιοσύνη, ιατρικά, στρατιωτικά ακόμη και ιεραρχία της ελλαδικής εκκλησίας … που μισούν ελλάδα και ορθοδοξία. Από μας εξαρτάται, προσωπικά και συλλογικά, η επίσπευση και η μετοχή σε αυτήν την ευλογία και ‘’μετάθεση’’ της πρωτεύουσας από αθήνα και ακρόπολη (κεφαλή) στην Πόλη και καρδιά….  

Η εγνατία, ο Άγιος Κοσμάς και η Κωνσταντινούπολη

πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία

όταν η χειρ του Βασιλέως και Θεού, ενεργεί ευθέως διά του επιγείου (θεοστέπτου) βασιλέως

η επί του πρακτέου προεργασία για την επόμενη ‘’ημέρα’’

προς πατριώτες (μια θεόσδοτη πρόταση ενότητας)ὅραμα γιά τόν ἐρχομό τοῦ Ἰωάννη

σχόλια πάνω σε αφαιρεθέν κείμενο περί ελλήνων από την Αγία Γραφή

Ο άνθρωπος με την αμαρτία χάνει τον επίγειο παράδεισο Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου

αισθανόμενοι κατά κοινήν ομολογίαν ότι η κύρια υστέρηση στην παρούσα φάση της ιστορίας μας είναι η ασυμφωνία της δικαιοσύνης του κόσμου (με την δικαιοσύνη του Θεού) … που ‘’χαϊδεύει’’ η μεν τάχα ανεξάρτητη δικαιοσύνη αλλά και αγαπολογικά η παραπαίουσα εκκοσμικευμένη με οικουμενιστικό άξονα ‘’ιεραρχία της εκκλησίας’’ … και δικαιολογεί και αμνηστεύει τους ανόμους ισχυρούς της γης και της Ελλάδος, έχουμε άλλον έναν λόγο να ζητάμε την θεία δικαιοσύνη να καλύψει τα κενά και επέμβει… Έρχου Κύριε αποδούναι εκάστω…. 

Θεός εκδικήσεων

σε συνάφεια όμως με την πραγματικότητα που σχεδόν όλοι οι χώροι ασθενούν βαρέως με την κατάληψη των κοινωνικών σωμάτων (υγείας, παιδείας, δικαιοσύνης, στρατού, αρχιερέων…) και των αρχόντων τους που λαμβάνουν εντολές από τις στοές, ειδικά της βουλής των ελλήνων (που χρειάζεται εξορκισμό κι όχι απλά αγιασμό) Η Συνεδρίαση της Βουλής, ο Καβγάς και ο Αόρατος (Τέκτονας) Μαέστρος … δεν υπάρχει άλλη λύση από την αφαίρεση αυτών των καρκινωμάτων και ασθενειών αιτούμενοι ξανά και ξανά την θεραπευτική επίσκεψη Του Κυρίου σε όλα τα σώματα από μικροκόσμου έως μεγαλύτερα, κοινωνικά και Ελλάδος, και ψυχές όλων μας, δι ενεργείας Του συνοδοιπορούντος και συμπλέοντος έως της συντελείας, Κυρίου μας (για να μας περάσει στην επόμενη λαμπροφόρα αναστάσιμη ημέρα, αρχής γενομένης από της ρωμιοσύνης προς φωτισμό της οικουμένης, όπως προώρισται).

---

ενδεικτικά μια ‘’πινελιά’’ πολιτικής τελευταίων ετών, πολιτευμάτων που ενεσπάρησαν δολίως στον ευλογημένο χώρο της Ελλάδος και που απομακρύνουν αυτήν και τον λαό της, από το πολίτευμα του Σταυρού… 

περί Σάσων  

περί πολιτικής

σταυροκεντρικό σημείο αναφοράς βυζαντινής δημοκρατίας

ο σταυρός των ηλιοστασίων (4 άκρα στον χρόνο) και η ελπίδα αναστάσεώς μας ....

πνευματική αντιμετώπιση στα της αγιαΣοφιάς….

Ο ἄνθρωπος πού προσεύχεται, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστατεύει

θεωρητικός ΕΠΙΛΟΓΟΣ για έμπρακτη ΑΡΧΗ με Τον ΑΡΧΩ

σύντομη αναφορά ιστορικού πρότασης αγίου Παϊσίου

παρουσίαση χειρογράφου κατοχύρωσης ονόματος

σελιδοδείκτης

περιεχόμενα παιδεία και νουθεσία (3 τόμοι)

Συγγραφικό έργο 

---

αν θέλετε να συμπεριληφθεί ένα θέμα, μια άποψη, που δεν έχει γραφεί στα προηγούμενα πονήματα και την θεωρείτε αναγκαία, μην διστάσετε να σχολιάσετε / επικοινωνήσετε. 

δυνατότητα ανάκτησης εδώ

εξώφυλλο και οπισθόφυλλο

σελιδοδείκτης

μη επισημοποιημένα (υπό σχεδίαση) εμβλήματα

ως αλλαγή σελίδας

ως πάπυρος και περγαμηνή

φωτιζόμενη από τον ήλιο.... αμήν αντανάκλαση και στις καρδιές μας