πως λειτουργούν στον άνθρωπο, τα δώρα της αναστάσεως, αναλήψεως και πεντηκοστής…

διαβάζουμε στην Εὐχή ἑσπερινοῦ γονυκλισίας Ἁγίου Πνεύματος … μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς, πρίν ἡμᾶς εἰς τὴν γῆν ἀποστρέψαι, ἀξίωσον πρὸς σὲ ἐπιστρέψαι, καὶ πρόσχες ἡμῖν ἐν εὐμενείᾳ καὶ χάριτι.  

κι η γονυκλισία εκείνην την ημέρα, είναι μια καλή αρχή… Καὶ ἡμῶν κλινόντων τὰ γόνατα ἐπὶ γῆς…. (χρονικά τότε στον εσπερινό αλλά αμήν και βιωματικά εσαεί, σαν νοοτροπία και στάση ζωής που τιμά και θέλει Ζωή). Καλή αρχή, αφού βάζουμε την βάση ‘’αναλήψεως’’ και φώτισης πεντηκοστής, με ‘’σημείο’’ μύησης και σοφίας, τα γόνατα*… κατά το δίστιχο της αναλήψεως: …Ἐκ δεξιᾶς κάθισας πατρικῆς Λόγε, Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν. 

[* αναφέρεται για τον αγ.Ιάκωβο αδελφόθεο, πως εθεωρείτο σοφότατος και βαθύτατα μύστης και πάντα για κάθε πρόβλημα, τον ήθελαν παρόντα για την θεία γνώμη του. Χαρακτηριστικό του μάλιστα ήταν ότι τα γόνατά του έμοιαζαν με καμήλας από την προς Θεόν, γονυκλισία]… και επί του πρακτέου, αμήν κι εμείς περνώντας από την καλή λίαν τυπική, στην άριστη και ουσιαστική προσκύνηση Της Αγίας Τριάδος [εν Πνεύματι (Αγίω) και Αληθεία (εν Κυρίω)]. 

Διαδοχικά στάδια και προϋποθέσεις αυτού του ‘’πακέτου’’ δώρων (ανάστασης, ανάληψης και πεντηκοστής) είναι να προηγηθεί η δια του Σταυρού (μεγάλης τεσσαρακοστής, που στο κέντρο αυτής κείται η σταυροπροσκύνηση) και Θεοτόκου (με τους χαιρετισμούς)… με, και τα δύο πρόσωπα ομόρροπα [(πύρινος

Η χάρη του Αγίου Πνεύματος...

...απο­μα­κρύ­νει κυ­ρί­ως τις τέσ­σε­ρις αυτές κα­κί­ες της ψυχής μας :

1) η οργή,

2) η αδι­κία,

3) η κα­τά­κρι­ση

4) η υπε­ρη­φά­νεια

Και την ελ­κύ­ουν οι αν­τί­θε­τες προς αυ­τές αρε­τές:

1) η πρα­ό­τη­τα,

2) η δι­καιο­σύ­νη,

3) το ακα­τά­κρι­το

4) η τα­πει­νο­φρο­σύ­νη

(Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σὲ κάθε θεία Λειτουργία στὴν Ἐκκλησία μας ἔχουμε Πεντηκοστή!

Πῶς ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος γίνονται Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ;

Δὲν γίνονται μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Νὰ ἡ Πεντηκοστή!

Κάθε Ἁγία Τράπεζα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι καὶ ὑπερῶον τῆς Πεντηκοστῆς!

Σὲ κάθε Βάπτισμα

Άγιο Πνεύμα

Ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, πού λέγονται σωστικά μυστήρια, ἐπιτελοῦνται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἐάν φύγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ἀπό τήν Ἐκκλησία, τότε δέν ὑπάρχει ἁγιασμός, τότε δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ἐργάζεται γιά λογαριασμό τοῦ Χριστοῦ τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί νά καταρτίζει ψυχές γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ἁγιάζει τά ὕδατα καί βαπτιζόμαστε καί μᾶς καθαρίζει ἀπό τήν ἁμαρτία.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο καθαρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τίς ἁμαρτίες μετά τό βάπτισμα, διά τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξομολογήσεως.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο μεταβάλλει τόν ἄρτο σέ Σῶμα καί τόν οἶνο σέ Αἷμα Χριστοῦ (Θεία Κοινωνία) καί τρέφει καί ἐξαγνίζει τήν ψυχή του καί φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ἁγιάζει τό ἔλαιον (εὐχέλαιο) καί φυγαδεύει καί θεραπεύει τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων.

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ἁγιάζει τό ὕδωρ καί γίνεται ἁγιασμός καί ἁγιάζει καί φυγαδεύει τά δαιμόνια.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ἑνώνει τούς 2 ἀνθρώπους διά τοῦ γάμου καί τούς κάνει σάρκα μία.

Παναγία Τριάς έργο και εργάτες Της…

…μπορεί ο κόσμος να καυχιέται για την ‘’φιλοθεΐα και φιλανθρωπία’’ του, αλλά η πλέον παραδειγματική με κατά Θεόν όρους, είναι η φιλοθεΐα και η φιλανθρωπία που επέδειξε ο πατριάρχης Αβραάμ…. τέτοια, που η φιλοξενία Θεού και ανθρώπου, ενδεικνύει και αποδεικνύει την παρουσία Του Τριαδικού Θεού. 

Είναι το έργο Της και οι αναδεικνυόμενοι από Αυτήν εργάτες Της, περνάει από προϋποθέσεις. 

Δόθηκε το στίγμα στον άβραμ και την σάρα, δίδεται διαχρονικά σε κάθε κεφαλή και σε κάθε σώμα, που συνθέτουν μονάδα. …5 καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου ῞Αβραμ, ἀλλ᾿ ἔσται τὸ ὄνομά σου ῾Αβραάμ, ..... 15 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ ῾Αβραάμ· Σάρα ἡ γυνή σου οὐ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτῆς Σάρα, ἀλλὰ Σάρρα ἔσται τὸ ὄνομα αὐτῆς. (Γεν.ιζ') 

…κι αν δεν προστεθεί το ‘’α’’ της αληθείας και αγάπης στην κεφαλή και το ‘’ρ’’ της δικαιοσύνης στο σώμα, πρόοδο αγιοπνευματική εν αγάπη και αληθεία, δεν

τα γενικά και τα ειδικά δώρα του Θεού

«Τα γενικά δώρα συνίστανται στα τέσσερα στοιχεία της φύσεως (1) και άλλα όσα απορρέουν από αυτά, όλα τα θαυμαστά και φοβερά έργα του Θεού, που περιγράφονται στην Αγία Γραφή.

Τα ειδικά δώρα είναι αυτά πού χαρίζει ό Θεός σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά – είτε πλούτη προς χάριν της ελεημοσύνης, είτε φτώχια προς χάριν της υπομονής και της ταπεινώσεως είτε εξουσία προς χάριν της δικαιοσύνης και ενισχύσεως των αρετών, είτε υποδούλωση και σκλαβιά προς χάριν της ταχείας σωτηρίας της ψυχής είτε υγεία προς χάριν τις βοήθειας των αδυνάτων, είτε ασθένεια προς χάριν τού στεφάνου της υπομονής είτε γνώσεις και επιδεξιότητες στην προς κτήση πλούτου προς χάριν της αρετής, είτε αδυναμία και έλλειψη δεξιοτήτων προς χάριν της ταπεινώσεως.

Τα παραπάνω, μολονότι φαίνονται αντίθετα μεταξύ τους, είναι όμως όλα καλά λίαν ανάλογα με τον σκοπό τους».

Ό άγιος Πέτρος ό Δαμασκηνός λέει, καταλήγοντας, ότι οφείλουμε να αποδίδουμε ευχαριστία στον Θεό για όλα τα δώρα Του και να υπομένουμε με υπομονή και ελπίδα κάθε δοκιμασία και αντιξοότητα.

Διότι όλα όσα ο Θεός δίνει, ή όσες θλίψεις επιτρέπει να μάς βρουν, ωφελούν τη

Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος - Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Μεγάλα είναι και ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μάς δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι’ αυτό ας χαρούμε όλοι μαζί και σκιρτώντας από αγαλλίαση ας ανυμνήσουμε τον Κύριό μας. Γιατί η σημερινή ημέρα είναι για μάς εορτή και πανηγύρι.Όπως δηλαδή διαδέχονται η μια την άλλη οι εποχές και οι κινήσεις του ήλιου, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και με τον τρόπο αυτό απ’ τη μια πηγαίνουμε στην άλλη. Πριν από λίγο καιρό εορτάσαμε τον σταυρό, το πάθος και την Ανάσταση, και ύστερα από αυτά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στους ουρανούς. Σήμερα φθάσαμε στην κορυφή των αγαθών, σ’ αυτήν την κορωνίδα των εορτών, βρισκόμαστε πια στην πραγματοποίηση των επαγγελιών του Κυρίου. «Γιατί αν φύγω –λέει- θα σάς στείλω άλλον Παράκλητο, και δεν θα σάς αφήσω ορφανούς». (Ιωάν. 16,6). Βλέπετε το πατρικό Του ενδιαφέρον; Βλέπετε την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του; Πριν

Η Γλώσσα του Αγίου Πνεύματος

Μια Γαλλίδα ιστορικός, άθεη και μηδενίστρια επισκέφθηκε τον Γέροντα Πορφύριο στο Ησυχαστήριο του στο Μήλεσι Αττικής. Δεν προσδοκούσε να μάθει κάτι σπουδαίο μια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου από έναν Απόφοιτο Β΄ Δημοτικού, αλλά χάριν της επιμονής των φίλων της δέχτηκε να πάει.

Ο Γέροντας ζήτησε να συνομιλήσουν οι δυο τους χωρίς την παρουσία άλλων ή διερμηνέα, κάτι που προκάλεσε την απορία των φίλων της οι οποίοι ήξεραν ότι η Γαλλίδα δεν μιλούσε Ελληνικά, αλλά ούτε και ο Γέροντας Γαλλικά. Η θεολογική και υπαρξιακή συζήτηση έγινε τελικά με τους δυο τους μόνο, για αρκετή ώρα. Άνοιξε η πόρτα και βγαίνει η Άθεη Γαλλίδα με λυγμούς και δάκρυα μετανοίας. Όταν την ρώτησαν οι φίλοι της πώς συνεννοήθηκε με τον Γέροντα απάντησε ''Μα μιλάει άπταιστα Γαλλικά''. Το ίδιο συνέβηκε και με Γερμανίδα Γιατρό, με Σέρβο, με Ρουμάνο, με Ιρλανδό. Όταν πνευματικά του παιδιά τον ρώτησαν πώς γνωρίζει ξένες γλώσσες ενώ δεν τις διδάχτηκε ποτέ, απάντησε ''Εγώ στα Ελληνικά τους μιλώ και το Άγιο Πνεύμα τα διερμηνεύει στο νου και στην καρδιά τους ''

Αυτή είναι η Καινή (νέα) Γλώσσα του Αγίου Πνεύματος που υποσχέθηκε ο Χριστός στους Μαθητές Του, η γλώσσα του Παραδείσου η οποία συγχύστηκε λόγω της

Λόγος περὶ τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς - Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

«Ὅταν συμπληρωνόταν ἡ πεντηκοστὴ ἡμέρα μετὰ τὴν Ἀνάσταση, τῆς ὁποίας ἔφθασε τώρα ἡ μνήμη, ἐνῷ ὅλοι οἱ μαθητὲς ἦσαν συγκεντρωμένοι μαζὶ καὶ εὑρίσκονταν ὁμόψυχοι στὸ ὑπερῷο (οἶκος) ἐκείνου τοῦ ἱεροῦ, ἀλλὰ καὶ στὸ προσωπικό του ὑπερῷο, στὸ νοῦ του, συναγμένος ὁ καθένας τους (διότι ἦσαν σὲ ἡσυχία καὶ ἀφιερωμένοι στὴ δέηση καὶ στοὺς ὕμνους πρὸς τὸ Θεό), ξαφνικά, λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, «ἀκούσθηκε ἦχος ἀπὸ τὸν οὐρανό, σὰν ἀπὸ ὁρμὴ βιαίου ἀνέμου καὶ ἐγέμισε τὸν οἶκο ὅπου κάθονταν». (Πράξ. 2, 1-11).

Εἶναι βίαιος γιατὶ νικᾶ τὰ πάντα καὶ ξεπερνᾶ τὰ τείχη τοῦ πονηροῦ, γκρεμίζει κάθε ὀχύρωμα τοῦ ἐχθροῦ, ταπεινώνει τοὺς ὑπερήφανους, ἀνυψώνει τοὺς ταπεινοὺς στὴ καρδιὰ καὶ διασπᾶ τοὺς συνδέσμους τῶν ἁμαρτημάτων. Γέμισε δὲ ὁ οἶκος ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα πνευματικὴ καὶ ἐκπληρώνοντας τὴν ἐπαγγελία τοῦ Σωτῆρα, ποὺ τοὺς ἔλεγε, πρὶν ἀναληφθεῖ: «Ὁ μὲν Ἰωάννης βάπτισε μὲ νερό, ἐσεῖς δὲ θὰ βαπτισθῆτε μὲ ἅγιο Πνεῦμα, ὄχι ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς μέρες».

Ἀλλὰ καὶ τὸ ὄνομα ποὺ ἔδωσε σ᾿ αὐτοὺς τὸ ἔδειξε νὰ ἀληθεύει. Διότι διὰ τοῦ ἤχου αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς οἱ Ἀπόστολοι ἔγιναν πραγματικὰ υἱοὶ βροντῆς. «Καὶ φάνηκαν σ᾿ αὐτοὺς γλῶσσες διαμεριζόμενες ὡσὰν πυρὸς καὶ στὸν καθένα τοὺς

ένας κρυμμένος μαργαρίτης στο ψαλτήρι που οδηγεί στον όλο Θησαυρό...

και η σχέση του (1) με Την Παναγία, τους 12 αποστόλους, τον XC επί θρόνου και οι 12 απόστολοι στους θρόνους τους, την Κρίση και την απόκτηση του Μεγάλου Μαργαρίτη... 

ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ. μακάριος οὗ ὁ Θεὸς ᾿Ιακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ… (ψαλμ. ρμε’ - 145) 

Εὐράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι· εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα. ἑστῶτες ἦσαν οἱ πόδες ἡμῶν ἐν ταῖς αὐλαῖς σου, ῾Ιερουσαλήμ. ῾Ιερουσαλὴμ οἰκοδομουμένη ὡς πόλις, ἧς ἡ μετοχὴ αὐτῆς ἐπὶ τὸ αὐτό. ἐκεῖ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαί, φυλαὶ Κυρίου, μαρτύριον τῷ ᾿Ισραήλ, τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματι Κυρίου· ὅτι ἐκεῖ ἐκάθισαν θρόνοι εἰς κρίσιν, θρόνοι ἐπὶ οἶκον Δαυΐδ. (ψαλμ.ρκα’ 121)

Σε συνδυασμό με το της αποκαλύψεως … 4 Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων· ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν ᾿Ισραήλ· (αποκ.ζ’) δυο συνειρμικές σκέψεις… 

Ο προφητάναξ Δαβίδ και ο αγ.Ιωάννης θεολόγος, δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο ‘’τοπικιστές’’ και άδικοι (πετώντας έξω τους άλλους) …. την στιγμή που αφενός εμπνέονται από το ίδιο Άγιο Πνεύμα στις συγγραφές τους και αφετέρου η διάδοση του Λόγου και Αληθείας, είναι οικουμενική. Έτσι η κατά γράμμα προσέγγιση των εννοιών, Ισραήλ, Ιακώβ, Ιερουσαλήμ ως οικοδομούμενη πόλη, 12 φυλές, 144.000 εσφραγισμένοι (όλοι κι όλοι) μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και με το νεκρό γράμμα του νόμου, δυστυχώς στον θάνατο….   

Παρά τους πολλούς φαινόμενους λαούς τα πολλά υπάρχοντα έθνη, για το όμμα του Θεού, δύο έθνη και δύο λαοί* υπάρχουν και μας συμφέρει για την θεολογική μας κατάρτιση να πιστέψουμε, ότι έτσι είναι.  

Βαβυλώνα και Σιών. Οι δύο κύκλοι (ζωής)** ευσεβείας και αρετών ως πυρήνας 

Πῶς θὰ βροῦμε τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος

3. Τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος, τὴν ὁποία ἔχουμε λάβει μυστικὰ στὸ βάπτισμα, τὴ βρίσκομε μὲ δύο τρόπους. Καὶ πρῶτον, νὰ ποῦμε γενικά, ἡ δωρεὰ ἀποκαλύπτεται μὲ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν μὲ πολὺ κόπο καὶ χρόνο, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Μάρκος. Καὶ ὅσο ἐργαζόμαστε τὶς ἐντολές, τόσο φανερώτερα ἀκτινοβολεῖ πάνω μας τὶς μαρμαρυγές της. Δεύτερον, φανερώνεται μέσα στὴ ζωὴ τῆς ὑπακοῆς μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ καὶ συνεχῆ ἐπίκληση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, δηλαδὴ μὲ τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὸν πρῶτο τρόπο βρίσκεται πιὸ ἀργά, μὲ τὸ δεύτερο συντομότερα, ἂν βέβαια κανεὶς μάθει νὰ σκάβει τὴ γῆ μὲ κόπο καὶ καρτερία, ψάχνοντας γιὰ τὸ χρυσό. Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ βροῦμε καὶ νὰ γνωρίσομε τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ μὴν πλανηθοῦμε, ἂς ζητήσομε νὰ ἔχουμε μόνο τὴν καρδιακὴ ἐνέργεια ὁλότελα χωρὶς μορφὴ καὶ σχῆμα, μὴ ζητώντας νὰ βλέπομε μὲ τὴ φαντασία μορφὲς καὶ ὄψεις Ἁγίων δῆθεν ἢ διάφορα φῶτα. Γιατί ἡ πλάνη ἔχει στὴ φύση της, καὶ μάλιστα στὶς ἀρχές, νὰ ἐξαπάτα μὲ τέτοια ψεύτικα φαντάσματα τὸ νοῦ τῶν ἀπείρων. Ἀλλὰ νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ ἔχομε μόνο τὴν ἐνέργεια τῆς προσευχῆς μέσα στὴν καρδιά μας, ἡ ὁποία νὰ θερμαίνει καὶ νὰ εὐφραίνει τὸ νοῦ μας καὶ νὰ φλογίζει τὴν ψυχὴ γιὰ τὴν ἀνέκφραστη ἀγάπη Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Ἔτσι, μποροῦμε νὰ δοῦμε νὰ προξενεῖται καὶ ταπείνωση καὶ συντριβὴ ὄχι λίγη ἀπὸ τὴν προσευχή. Ἀφοῦ προσευχὴ στοὺς ἀρχαρίους εἶναι ἡ ἀεικίνητη νοερὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὴν ἀρχὴ ὡς φωτιὰ εὐφροσύνης ποὺ ξεπηδᾶ ἀπὸ τὴν καρδιὰ καὶ στὸ τέλος ὡς φῶς ποὺ εὐωδιάζει μὲ θεία ἐνέργεια.

4. Θὰ ποῦμε τώρα τὰ τεκμήρια τῆς ἀρχῆς τῆς ἐνέργειας τοῦ Πνεύματος σ' ὅσους τὴν ἐπιζητοῦν ἀληθινὰ κι ὄχι σὰν νὰ δοκιμάζουν τὸ Θεό, σύμφωνα μὲ τὴ Σοφία ποὺ λέει ὅτι «βρίσκεται ἀπ' ὅσους δὲν τὴ δοκιμάζουν καὶ παρουσιάζεται σ' ὅσους δὲν

η έννοια του θεολογείν σε θεωρία και πράξη

Σε κάθε θέμα υπάρχει μεταξύ θεωρίας και πράξης απόσταση και ίσως χάσμα, αλλά στην ορθοδοξία έχουμε την γέφυρα και το πρότυπο. Με την καθημερινή ευχή εκ του αποδείπνου τὰς ἐννοίας κάθαρον… με προϋποθέσεις και συνέχεια* τολμάμε να εγγίσουμε τα θεία νοήματα που βρίσκονται όχι στα ήδη κυκλοφορούντα πονήματα και δωρεές αγίων ως εμπειρία στην θεία θεωρία, αλλά στην καθημερινότητα και τους κρυμμένους λόγους. 

Μπορεί υποκειμενικά ο καθένας μας (αδελφοί εν πηλώ και αδελφοί εν XC) να νοεί κάπως τον Θεό, να τον αντιλαμβάνεται (προς τα μέσα) και εκδηλώνει (προς τα έξω) αλλά υπάρχει και η αντικειμενικότητα και η ακρίβεια, για την οποία θα εκφράσουμε  δυο σκέψεις. Όχι της ''αυστηρής'' έννοιας της θεολογίας της εγγράφου σαν σε λίθινες πλάκες οι οποίες είναι βιωματική καταγραφή του πνεύματος του Θεού του Ζώντος που εγγράφει εν σαρκίναις καρδίαις αλλά και της πέραν των βιβλίων σοφίας. Αυτό που μας νουθετεί ο μέγας Αντώνιος στην κατά Θεόν σοφία και τα βιβλία και αλεξανδρινή θεολογική σχολή κάπως υποτιμημένη... με την καθέδρα του ζωντανού προφ.Ηλία.

Ανάλογα της ενδιάμεσης θολούρας ως χνους, μεταξύ νου και χου που διαπιδούν (είσοδοι και έξοδοι) οι έννοιες του θείου, αλλά και Αυτός ο Ίδιος, κατανοούμενος μετεχόμενος και εκδηλούμενος, εξαρτάται η ‘’θεολογία’’ του καθενός.

Αυτός που καθάρισε τον εαυτό του, από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, με τα δωρεάν μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Ορθοδοξίας, και κατάφερε να γίνουν οι δερμάτινοί του χιτώνες διάφανοι, κατανοεί και εκφράζει με ακρίβεια την Αλήθεια.

Κάθε άλλη ‘’θεολογία’’ συνδυασμένη με τα νέφη εκ των παθών, εκτός από την αιώνια εσωτερική ζημιά προσφέρει και θολό νερό στους συνανθρώπους του που διψούν, θολολογώντας. Μπορεί αγαπητικά αλλά όχι αληθινά. Με την υποβάθμιση της προϋπόθεσης της καθαρής καρδιάς και ένεκα της θολούρας, βγαίνουν όλες οι πλάνες και αιρέσεις όπως σημειώνει ο αγ.Ιωσήφ ο ησυχαστής.

Στο παρόν άρθρο δεν προτιθέμεθα να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε ιώτα ή κεραία, αλλά να προσπαθήσουμε να ενώσουμε δι οδοδεικτών και επί του πρακτέου

Περί του Αγίου Πνεύματος Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

Τό "Αγιο Πνεύμα πάντοτε υπήρχε και υπάρχει και θα υπάρχει, δεν έχει οϋτε αρχή οϋτε τέλος, άλλ' είναι πάντοτε ενωμένο καί άριθμείται μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό.

Διότι δεν θα άρμοζε ποτέ να ελλείπει ό Υίός από τον Πατέρα ή το Πνεύμα από τον Υιό, επειδή θα ήταν σε μέγιστο βαθμό άδοξη ή θεότητα, σαν από μεταμέλεια ακριβώς να ήλθε σε συμπλήρωση για να γί­νει τέλεια.

Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν πάντοτε και αιώνια μεταλαμβάνεται, δεν μεταλαμβάνει·

οδηγεί στην τελείωση, δεν τελειώνεται- παρέχει την πνευματική πλήρωση, δεν έχει ανάγκη πληρώσεως- αγιάζει, δεν αγιάζεται- κάνει θεούς, δεν θεώνεται αυτό πρός Εαυτό, και προς εκείνους με τους οποίους είναι ενωμένο, είναι πάντοτε το ίδιο και απαράλλακτο-αόρατο, άχρονο, αχώρητο, αναλλοίωτο, υπεράνω από κάθε έννοια ποιότητας, ποσότητας και μορφής, αψηλάφητο, κινούμενο άφ' Έαυτοϋ, κινούμενο συνεχώς, έχοντας άφ' Εαυτού εξουσία, έχοντας άφ' Εαυτού δύναμη, παντοδύναμο (αν και ως προς την πρώτη αρχή, όπως ακριβώς όλα τα αναφερόμενα είς τον Μονογενή Υιό, έτσι και του Πνεύμα­τος ανάγεται εις τον Θεό Πατέρα).

Είναι ζωή και πρόξενος ζωής, το φως και χορηγεί φως, άφ' Έαυτού αγαθό και πηγή αγαθότητος.

Πνεύμα ευθές, ηγεμονικό, κύριο, αποστέλλει, θέτει όρια, κάνει τους ανθρώπους

ευχή και Άγιο Πνεύμα

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα: Όταν ένας άνθρωπος λέει: ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς'', ξέρετε τί κάνει;

Παράγει ενέργεια! Παράγει Χάρη Αγίου Πνεύματος και την θέτει σε δράση.

Διατάσσει αυτή τη φωτιά της Θείας Χάριτος, της απανταχού της γης, να ενεργήσει.
Και πώς ενεργεί;

Τους μεν αγγέλους χαροποιεί, τους δε δαίμονες λυπεί και φλογίζει. Είναι για τα δαιμόνια μια επιπλέον κόλαση.
Σε κάθε ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς'', είναι σαν να εκρήγνυται μια ατομική βόμβα στην καρδιά του διαβόλου (γι' αυτό και ανταποδίδει τα πυρά) και θα ακούγεται εις τους αιώνας των αιώνων, όχι επειδή έχουμε εμείς τη Χάρη, αλλά διότι το όνομα του Ιησού Χριστού έχει αυθυπάρχουσα ενέργεια και Χάρη και έχει τόση δύναμη, όση δύναμη και Χάρη έχει η Θεότητά Του!

Η Χάρη αυτή ενεργεί ουσιωδώς, αρκεί να πληρούνται οι εξής προϋποθέσεις:

α) συχνή μυστηριακή ζωή
β) να έχουμε συγχωρεμένους όλους τους ανθρώπους
γ) να διάγουμε αγνή ζωή στο σώμα και στην ψυχή
δ) να έχουμε πνευματικό οδηγό και
ε) να κάνουμε με τάξη και πρόγραμμα τα καθημερινά μας πνευματικά καθήκοντα σε χώρο ήσυχο και κατανυκτικό.

πηγή

---

Χάρη στους μοναχούς η προσευχή στη γη δεν παύει ποτέ. Και με αυτό ωφελείται όλος ο κόσμος, γιατί ο κόσμος συντηρείται με την προσευχή, και όταν ατονήσει η προσευχή, τότε θα χαθεί ο κόσμος.

με αφορμή το ''Άγιο Πνεύμα'' ΔΕΝ είναι πρόσωπο...

με πόνο ψυχής, εχθές υπέπεσε στην αντίληψή μου (κατόπιν υποδείξεως φίλης) ότι μία μοναχή (πρώην διαδικτυακή φίλη), με πληθώρα αγιογραφικών παραπομπών, ''απεδείκνυε'' ότι το Άγιο Πνεύμα, ΔΕΝ είναι πρόσωπο...

ο μονοθελητισμός και οι πνευματομάχοι, ορίστηκαν ως αιρέσεις... και με ''δικαιολογία'' (κοσμική μάλλον λόγω κατά γράμμα ερμηνείας, αφού δίνει παραπομπές) ότι το Άγιο Πνεύμα δεν έχει θέλημα (όπως τα χέρια και τα πόδια) άρα (ωιμέ του συνειρμικού συμπεράσματος) το Άγιο Πνεύμα ΔΕΝ είναι πρόσωπο, ...

το ίδιο αφαιρετικά θα ''εκπέσουμε'' και για τον Ιησού XC ότι ΔΕΝ είναι πρόσωπο αφού... (Ιωαν.ε')

…30 Οὐ δύναμαι ἐγὼ ποιεῖν ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐδέν. καθὼς ἀκούω κρίνω, καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν· ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός. ΔΕΝ έχει θέλημα, εννοεί είναι εσταυρωμένο ΑΠΟΛΥΤΑ ... όπως προσπαθούν να έχουν όλοι οι άγιοι. ΟΧΙ το δικό τους, αλλά το θέλημα του Θεού. ΔΕΝ έχουν ούτε αυτοί πρόσωπο;

γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σʼ έναν τακτικό αναγνώστη της Αγίας Γραφής, που ρωτά γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα. Αυτό συμβολίζει το περιστέρι. Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ημέρα της Ανάστασης, το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι. Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.

Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ – Διάλογος με τον Μοτοβίλωφ

Μετά την θεραπεία του ο Μοτοβίλωφ έγινε πολύ τακτικός επισκέπτης της μονής.

Κατά την διάρκεια μιας συνομιλίας του με τον όσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου του 1831, ευτύχησε να τον δη καταγλαϊσμένο από τη Χάρη και λάμποντα μέσα στο φως, και να ακούσει από αυτόν ότι η Χριστιανική ζωή πρέπει να γίνη ζωή εν Αγίω Πνεύματι.

Να τι έγραψε σχετικά ο Μοτοβίλωφ στο σημειωματάριο του, το οποίο βρέθηκε στο αρχείο της μονής Ντιβιέγιεβο, όπου είχε γίνει μοναχή η χήρα Ελένη Μοτοβίλοβα:

«Η ημέρα ήταν συννεφιασμένη, η γη είχε καλυφθεί από παχύ στρώμα χιονιού, το οποίο έπεφτε συνεχώς, όταν ο στάρετς Σεραφείμ με έβαλε να καθήσω δίπλα του σ’ ένα πεσμένο κορμό δένδρου.

«Ο Κύριος μου αποκάλυψε, μου είπε, ότι στην παιδική σας ηλικία επιθυμούσατε να μάθετε ποιος είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής.

Σας συμβούλευαν να εκκλησιάζεσθε, να προσεύχεσθε, να κάνετε καλές πράξεις, διότι σ’ αυτά, σας έλεγαν, συνίσταται ο σκοπός της χριστιανικής ζωής.

Αυτή η απάντηση όμως δεν μπορούσε να σας ικανοποιήσει.

Όντως η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία, όπως και όλη η χριστιανική άσκηση είναι καλά καθ’ εαυτά.

Ἅγιο Πνεῦμα (αγ. Γρηγόριος Θεολόγος)

Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Πνεῦμα Θεοῦ, Πνεῦμα Χριστοῦ, νοῦς Χριστοῦ, Πνεῦμα Κυρίου, Κύριος, Πνεῦμα Υἱοθεσίας, ἀληθείας, ἐλευθερίας, Πνεῦμα σοφίας, συνέσεως, βουλῆς, ἰσχύος, γνώσεως, εὐσεβείας, φόβος Θεοῦ. 

Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Πνεῦμα δημιουργό πού ἀναγεννᾶ διά τοῦ βαπτίσματος καί διά τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι Πνεῦμα πού γνωρίζει τά πάντα, διδάσκει, πνέει ὅπου καί ὅσο θέλει, ὁδηγεῖ, λαλεῖ καί ἀποστέλλει. 

Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλύπτει, φωτίζει, ζωοποιεῖ, μᾶλλον δέ εἶναι τό ἴδιο φῶς καί ζωή. Καθιστά τους ἀνθρώπους ναούς, τούς θεοποιεῖ καί τούς τελειοποιεῖ. 

Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ πηγή τῆς σοφίας καί μπορεῖ νά ἐξηγεῖ καί νά διασαφηνίζει τά πάντα, εἶναι αὐτεξούσιο καί ἀναλλοίωτο, εἶναι παντοδύναμο, ἐπιβλέπει τά πάντα καί διεισδύει σ'ὅλα τά πνεύματα. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι αὐτό πού μοιράζει τά χαρίσματα, εἶναι νοερό, πολυμερές, σαφές, εὐκρινές, ἀνεμπόδιστο καί ἀμόλυντο ".

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Παράκλητος

Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Συμεών εὐχή μυστική, δι᾿ ἧς ἐπικαλεῖται τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁ αὐτό προορῶν. (33)

Ἐλθέ τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐλθέ ἡ αἰώνιος ζωή, ἐλθέ τό ἀποκεκρυμμένον μυστήριον, ἐλθέ ὁ ἀκατονόμαστος θησαυρός, ἐλθέ τό ἀνεκφώνητον πρᾶγμα, ἐλθέ τό ἀκατανόητον πρόσωπον, ἐλθέ ἡ ἀΐδιος ἀγαλλίασις, ἐλθέ τό ἀνέσπερον φῶς, ἐλθέ πάντων τῶν μελλόντων σωθῆναι ἡ ἀληθινή προσδοκία, ἐλθέ τῶν κειμένων ἡ ἔγερσις, ἐλθέ τῶν νεκρῶν ἡ ἀνάστασις, ἐλθέ ὁ δυνατός, ὁ πάντα ἀεί ποιῶν καί μεταποιῶν καί ἀλλοιῶν μόνῳ τῷ βούλεσθαι! Ἐλθέ ὁ ἀόρατος καί ἀναφής πάντῃ ἀψηλάφητος, ἐλθέ ὁ ἀεί μένων ἀμετακίνητος καί καθ᾿ ὥραν ὅλος μετακινούμενος καί ἐρχόμενος πρός ἡμᾶς τούς ἐν τῷ ᾅδη κειμένους, ὁ ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἐλθέ τό περιπόθητον ὄνομα καί θρυλούμενον, λαληθῆναι δέ παρ᾿ ἡμῶν, ὅπερ εἷς, ἤ γνωσθῆναι, ὁποῖος ἤ ποταπός, ὅλως ἡμῖν ἀνεπίδεκτον. Ἐλθέ ἡ αἰώνιος χαρά, ἐλθέ τό στέφος τό ἀμαράντινον, ἐλθέ ἡ πορφύρα τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί βασιλέως ἡμῶν, ἐλθέ ἡ ζώνη ἡ κρυσταλλοειδής καί διάλιθος, ἐλθέ τό ὑπόδημα τό ἀπρόσιτον, ἐλθέ ἡ βασίλειος ἁλουργίς καί αὐτοκρατορική ὄντως δεξιά! Ἐλθέ, ὅν ἐπόθησε καί ποθεῖ ἡ ταλαίπωρός μου ψυχή, ἐλθέ ὁ μόνος πρός μόνον, ὅτι μόνος εἰμί, καθάπερ ὁρᾷς! Ἐλθέ ὁ χωρίσας ἐκ πάντων καί ποιήσας με μόνον ἐπί τῆς γῆς, ἐλθέ ὁ γενόμενος πόθος (34) αὐτός ἐν ἐμοί καί ποθεῖν σε ποιήσας με, τόν ἀπρόσιτον παντελῶς! Ἐλθέ ἡ πνοή μου καί ἡ ζωή, ἐλθέ ἡ παραμυθία τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς, ἐλθέ ἡ χαρά καί ἡ δόξα καί ἡ διηνεκής μου τρυφή!

Πεντηκοστή και Αγίου Πνεύματος...

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΔΟΜΗΘΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΕΔΟΜΗΘΗ! 

ΤΡΙΑΣ ΑΓΙΑ ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!!

Τριάδα Ὁμοούσιον ὑμνολογήσωμεν, Πατέρα, καὶ Υἱόν, σὺν Ἁγίῳ Πνεύματι· οὕτω γὰρ ἐκήρυξαν πάντες οἱ Προφῆται, καὶ Ἀπόστολοι μετὰ Μαρτύρων.

Ελληνορθόδοξη σχέση (αναλογία) σχήματος – μορφής και εμπεριεχόμενης ουσίας