τα γενικά και τα ειδικά δώρα του Θεού

«Τα γενικά δώρα συνίστανται στα τέσσερα στοιχεία της φύσεως (1) και άλλα όσα απορρέουν από αυτά, όλα τα θαυμαστά και φοβερά έργα του Θεού, που περιγράφονται στην Αγία Γραφή.

Τα ειδικά δώρα είναι αυτά πού χαρίζει ό Θεός σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά – είτε πλούτη προς χάριν της ελεημοσύνης, είτε φτώχια προς χάριν της υπομονής και της ταπεινώσεως είτε εξουσία προς χάριν της δικαιοσύνης και ενισχύσεως των αρετών, είτε υποδούλωση και σκλαβιά προς χάριν της ταχείας σωτηρίας της ψυχής είτε υγεία προς χάριν τις βοήθειας των αδυνάτων, είτε ασθένεια προς χάριν τού στεφάνου της υπομονής είτε γνώσεις και επιδεξιότητες στην προς κτήση πλούτου προς χάριν της αρετής, είτε αδυναμία και έλλειψη δεξιοτήτων προς χάριν της ταπεινώσεως.

Τα παραπάνω, μολονότι φαίνονται αντίθετα μεταξύ τους, είναι όμως όλα καλά λίαν ανάλογα με τον σκοπό τους».

Ό άγιος Πέτρος ό Δαμασκηνός λέει, καταλήγοντας, ότι οφείλουμε να αποδίδουμε ευχαριστία στον Θεό για όλα τα δώρα Του και να υπομένουμε με υπομονή και ελπίδα κάθε δοκιμασία και αντιξοότητα.

Διότι όλα όσα ο Θεός δίνει, ή όσες θλίψεις επιτρέπει να μάς βρουν, ωφελούν τη

σωτηρία μας - άγιος Πέτρος ό Δαμασκηνός 

---

με τα δώρα να είναι ''παράλληλα'' των δοθέντων στον καθένα ταλάντων και για τα οποία θα μας ζητηθεί λόγος το πως τα διαχειριστήκαμε. Οι επιλογές, είναι δύο. Ή θα τα θάψουμε στην γη και εξαντλήσουμε χαρίσματα και δώρα προς όφελος του ε-γώ (εικόνος επί γης) και των σαρκικών επιδερμικών ''καλών'' πετώντας τον Θεό εκτός της κτίσης Του και ζωής μας ή θα πνευματικοποιήσουμε, τα διπλασιάσουμε αποδίδοντας τα πάντα στον Κύριο .... Κύριε· ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν.... (Ματθ.κε'). Η πρώτη νοοτροπία είναι η πονηρή και οκνηρή πνευματική εργασία, όταν θεωρούμε ότι ο Θεός δεν ''χωράει'' παντού, φυτρώνει εκεί που δεν Τον σπέρνουν... (επιστήμες, κοινωνικότητα, γνώσεις...). Το θέμα είναι, πως όσο υψώνουμε τείχος απαγορευτικό απομονωνόμαστε και όσο δεν εισάγουμε Φως, τόσο νομοτελειακά θα παραμένουμε στο σκότος...  

μακάρι να βρίσκουμε τον κρυμμένο θησαυρό, πυρήνα  και λόγο, των όσων ''τυχαία'' μας συμβαίνουν στην ζωή, να ζητάμε το ''γιατί'' και βαθύτερο αίτιο, που βρίσκεται δια σταυρού και ενώνουμε αυτούς με Τον πρωταίτιο της σωτηρίας μας, Λόγο... Να εμπιστευόμαστε Τον Κύριο ακόμη κι αν δεν γνωρίζουμε την ακριβή αιτία, ότι είναι μέσα στην θεία πρόνοια προς διόρθωση και αγιασμό μας.... και με τον καιρό κι αν είναι για το συμφέρον μας, θα μας το γνωρίσει.. Κύριε ελέησον!! 

Το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι…

(1) όσον αφορά τα στοιχεία της φύσεως, ο άνθρωπος όταν είναι σε νηπιακή (πνευματική) ηλικία είναι δούλος αυτών (Γαλ.δ'3). Για να ξεκινήσει η ελευθερία και η ''αναβάθμιση'' των δομικών στοιχείων, χρειάζεται η παρουσία Του Κυρίου στον κόσμο μας... στην γη μας, στον αέρα, στο ύδωρ, στο πυρ και ιδίως στην σταυρική πεμπτουσία μας, για να αποκατασταθεί η τάξις* από την αταξία. Αυτή η είσοδος είναι η μοναδική δυνατότητα για θεραπεία και πέρασμα από την έκπτωτη φύση στην νέα κτίση. (Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης…). 

Όπως αναφέρει ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ". Σε αυτήν, ἀλλὰ καὶ στὴν κατάσταση τῆς Θεώσεως ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὰ.... στοιχεῖα τῆς φύσεως, διότι τρέφεται ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ. 

Συγκαταβαίνει Ο Ίδιος Ο Κύριος, γίνεται Ο Τροφεύς τροφή και προσφέρεται ως (γη), ως αήρ (ορθοδοξία), ως λάλον ύδωρ και ως θείο πυρ [στην κοινωνία και επικοινωνία (ευχή και προσευχή)] για να μας λεπτύνει από την παχυλότητα και τελικά αγιάσει. Είναι δικό Του δώρο (στον καθένα) η πρόσκαιρη ύπαρξή μας και πάσχει να μας εισάγει στην αιώνιο Ζωή και παρουσιάσει ως δώρο Στον Πατέρα.... [φυσικά με την προϋπόθεση να Του προσφέρουμε όλα μας τα στοιχεία, (σάρκα, πνοή, πίστη, θυμό, ζωή…) και τα ρυθμίσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του. Μη στεναχωρούμε και κωλύουμε το Πνεύμα το Άγιο] ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία. 

* η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση

---

«Σὲ ὅλους μας ὁ Θεὸς δίνει ἕναν σταυρό, ποὺ εἶναι οἱ διάφορες σωματικές, ψυχικὲς καὶ πνευματικὲς ἀσθένειες*. Σωματικές ἀσθένειες εἶναι οἱ ποικίλες ἀρρώστιες τοῦ σώματος, γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν φταίμε ἐμεῖς, ἀλλὰ ὀφείλονται σὲ λόγους ὀργανικούς. Ψυχικὲς ἀσθένειες εἶναι ἡ φυσική νωθρότης τοῦ ὀργανισμοῦ, ἡ ἀργόνοια, ἡ μελαγχολία, ἡ ἀδυναμία συγκεντρώσεως τοῦ νοῦ. Πνευματικὲς δὲ ἀρρώστιες εἶναι ὁ ἐγωισμός, ὁ φανατισμός, ἡ ὑπερβολικὴ τάσις γιὰ κάτι... Ἀπὸ τὶς τρεῖς αὐτὲς κατηγορίες φοβερώτερες εἶναι οἱ πνευματικὲς ἀσθένειες, γιατὶ εἶναι βαθύτερες. Ἐὰν θέλωμε νὰ μᾶς φύγη αὐτὸς ὁ σταυρὸς τῶν ἀσθενειῶν, δὲν θὰ τὸ καταφέρωμε, μόνον θὰ χάσωμε τὰ χρόνια μας. Ἐὰν ὅμως τὸν σηκώσωμε, θα προχωράμε στὸν ἀγῶνα μας, καὶ όλη μας ἡ ζωή θα γίνη μιὰ γεφυρούλα ποὺ θὰ μᾶς περάση στὸν οὐρανό.» ~ αρχιμ. Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης

* «Εὐα μὲν τῷ τῆς παρακοῆς νοσήματι, τὴν κατάραν εἰσῳκίσατο, σὺ δὲ Παρθένε Θεοτόκε, τῷ τῆς κυοφορίας βλαστήματι, τῷ κόσμῳ τὴν εὐλογίαν ἐξήνθησας· ὅθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

είναι η πηγή της αράς και η αρχή της χαράς (δια Της Θεοτόκου**) και ο Σταυρός δι ου η χαρά όλου του κόσμου... προτείνοντας το πολίτευμά Του ... αμήν να το εφαρμόζουμε σε πράξη και θεωρία... εισάγοντας στην ζωή μας τις παραμέτρους*** του

** Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.

*** τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...