συσσεισμός… (οντολογική, σχηματική, και πρακτική προσέγγιση)

Το θαυμαστό γεγονός της αρπαγής του Προφήτη Ηλία στον ουρανό… Αφοῦ ὁ προφήτης Ἠλίας ἔζησε καί ἔδρασε κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἔφτασε ὁ καιρός νά τόν πάρει ὁ Θεός στούς οὐρανούς μέσα σέ ἀνεμοστρόβιλο (Δ΄Βασ. β' 1). Τό θαυμαστό γεγονός περιγράφεται πολύ παραστατικά στό 2ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου «Βασιλειῶν Δ΄» ὡς ἑξῆς: 

Μία φορά πού ὁ Ἠλίας καί ὁ (μαθητής του) Ἐλισαῖος ἐπέστρεφαν μαζί ἀπό τά Γάλγαλα, εἶπε κάποια στιγμή ὁ πρῶτος στό δεύτερο: Μεῖνε ἐδῶ, γιατί ὁ Κύριος μέ στέλνει στή Βαιθήλ. Ὁ Ἐλισαῖος ἀπάντησε: Ὁρκίζομαι στόν ἀληθινό Θεό καί σ’ ἐσένα, ὅτι δέν θά σ’ ἀφήσω. Ἔτσι πῆγαν μαζί στή Βαιθήλ, πού εἶναι ἱερός τόπος βόρεια τῆς Ἰερουσαλήμ. Ἐκεῖ βρισκόταν μία ὁμάδα προφητῶν πού εἶπαν στόν Ἐλισαῖο: Τό ξέρεις ὅτι σήμερα ὁ Θεός θά πάρει ἀπό κοντά σου τόν κύριό σου; Αὐτός ἀπάντησε πώς τό ξέρει, ἀλλά τούς παρεκάλεσε νά μή μιλᾶνε γι’ αὐτό. 

Ὕστερα ὁ Ἠλίας καί ὁ Ἐλισαῖος πῆγαν στήν Ἰεριχώ. Τήν ἴδια ἐρώτηση ἔκαναν στόν Ἐλισαῖο καί οἱ ἐκεῖ προφῆτες, πῆραν ὅμως τήν αὐτή ἀπάντηση. Κατόπιν οἱ δυό τους, κατά τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, βάδισαν πρός τόν Ἰορδάνη ποταμό, ἐνῶ τούς ἀκολουθοῦσαν 50 προφῆτες πού στάθηκαν σέ κάποια ἀπόσταση ἀπ’ αὐτούς. Τότε ὁ Ἠλίας πῆρε τό μανδύα του [τή μηλωτή], τόν δίπλωσε καί χτύπησε μ’ αὐτόν τά νερά. Ἐκεῖνα ἄνοιξαν στά δύο καί πέρασαν ἀνάμεσα οἱ δυό ἄντρες πατώντας σέ ξηρά (Δ΄ Βασ. β’8). 

Ὁ Ἠλίας εἶπε στό μαθητή του: Ζήτησέ μου τί θέλεις νά κάνω γιά σένα, πρίν μέ πάρει ὁ Κύριος ἀπό κοντά σου. Κι ὁ Ἐλισαῖος ζήτησε νά τοῦ δώσει διπλάσιο τό προφητικό του πνεῦμα. Ὁ Ἠλίας τοῦ εἶπε: Δύσκολο πράγμα ζήτησες. Ὡστόσο ἄν μέ

δεῖς τή στιγμή πού θά φεύγω ἀπό κοντά σου, τότε θά γίνει αὐτό πού ζήτησες· ἄν ὅμως δέν μέ δεῖς, δέν θά γίνει (Δ΄Βασ. β’10). 

Ξαφνικά, καθώς προχωροῦσαν συζητώντας, φάνηκε ἕνα ἅρμα ἀπό φωτιά, κι ἄλογα πύρινα τούς χώρισαν τόν ἕναν ἀπό τόν ἄλλον. Κι ἀνέβαινε ὁ Ἠλίας μέσα σέ ἀνεμοστρόβιλο στόν οὐρανό (στίχ. 11)*, ἐνῶ ἄφησε νά πέσει ἀπό πάνω του ὁ μανδύας (μηλωτή) πού τόν μάζεψε ὁ Ἐλισαῖος. Οἱ προφῆτες πού παρακολουθοῦσαν τά γινόμενα ἀπό μακριά, εἶπαν: Τό πνεῦμα τοῦ Ἠλία ἔμεινε (2) στόν Ἐλισαῖο (στίχ. 15). Ὁ προφήτης Ἠλίας ἔδειξε ἔνθερμο ζῆλο** γιά τό νόμο τοῦ Θεοῦ καί γι’ αὐτό ἀναλήφθηκε στόν οὐρανό (Α΄Μακκ. β’58). 

---

* 11 καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων, ἐπορεύοντο καὶ ἐλάλουν· καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρὸς καὶ ἵπποι πυρὸς καὶ διέστειλαν ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη ᾿Ηλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν οὐρανόν. … (Δ’Βασ.β’11) ως άλλη μονάδα παριστάμενη Στον Ένα Τριαδικό Θεό, οίκο και βασιλεία Του (μπεθ – β’) όπως σημειώνεται ο αριθμός 11 στην μνήμη του αγ.Ευφροσύνου (11/9) και επί του πρακτέου... Επί του πρακτέου η Κυριακή της Ορθοδοξίας ήτοι, περί αναστήλωσης των εικόνων

** (είναι η συνέχεια της ευχής (1) στο ανέλιξη, προσευχή και Σταυρός…, η ανάληψη ως εις ουρανόν, ως σίφων (ανεμοστρόβιλος) δια των αρετών, χάριτι της Κεχαριτωμένης και μόνο στην περίπτωση που κι εμείς δείξουμε ένθερμο ζήλο για το νόμο του Θεού) … τότε βιώνεται ο προς τα άνω (ανεμο)στρόβιλος,  αναλήψεως*** (9) σε σχέση με τον δυσώδη στόβιλο προς τα κάτω (6) που είναι αποτέλεσμα παθών [και μεταξύ αυτών και της αδιαφορίας (3)] … 

(1) Αμήν Η ολκάς των θελόντων σωθήναι, να μας νουθετεί…  (χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν...) Χαίρε σίφων ουράνιε, δι΄ ης βροτοί ανειλκύσθησαν άνω. [ωσάν λεπτή ανελικτική ευώδης αύρα, σαν θυμίαμα, σε σχέση με την παταγώδη και δυσώδη πτώση του θηρίου και έκπτωση του ''ανθρώπου'' (που εθελουσίως τον συμπαρασύρει ως θεό χωρίς Θεό) και όπως την σημειώνει ο π.Ηλίε Κλεόπα στην ερμηνεία του αριθμού]. .. 

Ένας σύντομος (σαν αστραπή) φευγαλέος, αλλά τόσο σπουδαίος, αγώνας επί γης για μια αιώνια νομοτελειακή (καθόλα δίκαια και δόξα τω Θεώ για την ευσπλαγχνία Του) κατάληξη... ανάλογα ποιαν από τις δύο [αγιογραφικές Ματθ.κδ’ 27 ή Λουκ.ι’18] αστραπές (Ι, κεντρομόλο Ιησού ή φυγόκεντρο Ι' τάγμα δαιμόνων) ακολούθησε το EINAI (Εϟ ΝΑϟ) μας (που εμπεριέχει εν δυνάμει και τα δύο Ι (γιώτα) ή  ''κεραυνούς - σχηματικά κόππα'', με μας να επιλέγουμε)...  

περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)

...και μετά, αφού για την μεταμόρφωσή μας σε τέκνα Φωτός ''πρέπει'' να έχουμε παραστάτες (συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες και διδασκάλους) τους προφήτες Ηλία και Μωυσή, όσο αφομοιώνουμε (κατανοούμε χάριτι) και ''συντονιζόμαστε'' με τους λόγους τους [πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής)] και παρόντες (5) στην ζωή μας των ιδίων των προφητών να ενεργούν δι ημών, τόσο το χάσμα μεταξύ ημών και υμών [που έλεγε ο πατριάρχης αβραάμ στον πλούσιο της παραβολής του φτωχού Λαζάρου (Λουκ.ις'26)] γεφυρούται, μέχρι τελικού (αιωνίου) σχίσματος. Σχίσμα που έμπρακτα θα φαίνεται στην ζωή της ανθρωπότητος και την πορεία της μέχρι της συντελείας, δια σημείων (μακάρι να τα αντιλαμβανόμαστε) από την παρουσία του δευτέρου προδρόμου προφ.Ηλία, με ευλογία βροχής (και πολλαπλασιασμό χάριτος - 9) ή αντίθετα με ξηρασία και πυρ εξ ουρανού (πολλαπλασιασμό παιδεμάτων προς διόρθωση και ταπείνωση - 6)...  (''20 Ιουλίου 1054'' οριστικό σχίσμα). ... προοδεύων ο καθένας κατά την επιθυμία του, στον δικό του δρόμο, μέχρι την τελική κρίση [11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. (Αποκ.κβ')] 

(2) αμήν και σε εμάς σαν συνέχεια… ως μυστικός συνοδοιπόρος … και πνεύμα Θεού Ζώντος… (πως ενεργεί Το πνεύμα του Θεού Του Ζώντος ) 

τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...

(3) με την αδιαφορία να είναι ένα από τα 5 Α που μας καθέλκουν, όπως σημειώνει ο αγ.Ιάκωβος Τσαλίκης στο ... με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη (ΑΜΑΡΤΙΑ- ΑΠΙΣΤΙΑ- ΑΣΕΒΕΙΑ, ... (εξηγώντας ότι) αυτά τα ΤΡΙΑ (Α) είναι η πυρηνική γόμωση της πλανητικής καταστροφής και εμείς εμμένουμε σε αυτά και τα λιπαίνουμε με την πονηριά, την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και την καλοπέραση (ΑΝΕΣΗ). 

...μια καθελκτική χοάνη που μας ρουφά προς τα κάτω, σε σχέση με Την Ολκάδα των θελόντων σωθήναι που μας ανάγει με τα δικά Της 5Α, εκ γης προς ουρανόν... Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….) με ομόπνοη την θέληση για να μας ανυψώσει, Του Κυρίου με την ανάληψη και επί του πρακτέου δια Της Θεοτόκου και το τέθριππον του ζωντανού προφ.Ηλία (και του πνεύματός Του, αμήν εν ημίν) να σημειώνονται στο Θεοτοκίον οι επιθυμητοί και απαραίτητοι παράμετροι... 

Τέθριππον Ἁγνή, ὁδηγεῖσαι καταξίωσον, ἐξ ἀρετῶν τεσσάρων τὸν νοῦν πιστῶν, ἐγκρατείας προσευχῆς ἀγάπης πίστεως.

Για να ισχύσει πρακτικά από την μία, δι ευχών, το και σχίσας το χειρόγραφον (Μ.Βασιλείου)...  σε συνάφεια με το η άλλη όψις του σχίσας…. 

...και από την άλλη η ιδιόχειρή μας υπογραφή και συγκατάθεση σε θεωρία και πράξη της απώλειάς μας. Από την μία εγρήγορση και κινητικότητα δια και εν XC και από την άλλη χαύνωση, αναισθησία αισθητηρίων (4) και ακινησία [όπως τα είδωλα και οι πεπεισσμένοι από αυτά]. Αμήν μη γένοιτο, αλλά σαν τον άλλον βηθλεεμίτη (προφητάνακτα Δαβίδ) να συγγράψουμε ιδιοχείρως τον ρνα' ψαλμό που σηματοδοτεί την χάριτι ανάσταση και νίκη του θανάτου (δράκοντος και γαστέρας)... με παρόντα και ενεργούντα εν ημίν Κύριο, το θανάτω θάνατον πατήσας, αφού γεννηθεί εκ Της Θεοτόκου!! Κύριε ελέησον παράσχου Κύριε!! 

(4) μὴ ἡμῖν, Κύριε, μὴ ἡμῖν, ἀλλ᾿ ἢ τῷ ὀνόματί σου δὸς δόξαν, ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, μήποτε εἴπωσι τὰ ἔθνη· ποῦ ἐστιν ὁ Θεὸς αὐτῶν; ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν, ἐποίησε. τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· στόμα ἔχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι, καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι, καὶ οὐκ ἀκούσονται, ρῖνας ἔχουσι, καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται, χεῖρας ἔχουσι, καὶ οὐ ψηλαφήσουσι, πόδας ἔχουσι καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς. οἶκος ᾿Ισραὴλ ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον· βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν. (ψαλμ.ριγ')

(5) Στα χρόνια της βουλγαρικής κατοχής η μάνα Αργυρώ έμενε στο μοναστηράκι κοντά στον Γέροντα και τον φρόντιζε.

Μια βραδιά γύρω στις 2.20 π.μ., ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε ο τοίχος της Εκκλησίας.

Φοβήθηκε μήπως ήρθαν οι Βούλγαροι να σκοτώσουν τον Γέροντα, αλλά είδε ότι η Εκκλησία ήταν κλειδωμένη.

Βγήκε στην αυλή, όμως πουθενά ο Γέροντας.

Προχώρησε στην γωνιά του φράχτη και βλέπει τότε να έρχεται πετώντας κάτι μαύρο.

Όταν πλησίασε και κατέβηκε στην αυλή, κατάλαβε ότι ήταν ο Γέροντας.

Ήταν λουσμένος στο φως και είχε μια έντονη γλυκιά ευωδία πάνω του.

Μόλις την είδε, τη μάλωσε που ήταν έξω μέσα στη νύχτα.

«Μα φοβήθηκα μην έπαθες τίποτα κακό» του απάντησε.

«Όχι, όχι, ήρθε ο Προφήτης Ηλίας μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο και με πήραν να λειτουργήσουμε πάνω στον Προφήτη Ηλία» της είπε με απλότητα.

Την επιτίμησε όμως να μη φανερώσει μέχρι τον θάνατό του σε κανέναν όσα είδε εκείνο το βράδυ.

Αυτό το θαυμαστό γεγονός διασώθηκε, γιατί η μάνα Αργυρώ το διηγήθηκε στην μητέρα της Κυριακής Κωνσταντινίδου. - Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης της Δράμας

*** από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών...