…στην παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου, αναφέρεται μεν το όνομα του μακαρίου Λαζάρου αλλά όχι του πλουσίου κι αυτό (λένε οι άγιοι) για να μην μνημονεύετε στον αιώνα. Κι η ονοματοδοσία (νομικώς) δίδεται την 8η ημέρα (με την περιτομή*) από γεννήσεως, με την προοπτική ονοματοδοσίας υπό την προϋπόθεση περιτομής αμαρτιών, ως ουρανοπολίτης του η’ (8ου) αιώνος**.
Έλεγε άγιος… μην περηφανεύεστε ότι είστε πρωτευουσιάνοι, αθηναίοι, κωνσταντινοπολίτες… αλλά να προσπαθείτε να γίνετε ουρανοπολίτες.
…17 ῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. 18 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. 19 ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. 20 πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. (Λουκ.ι')
‘’Γράφεται’’ το όνομα στην απογραφή. Απογράφεται και Ο Κύριος με την γέννησή Του, θα απογραφούμε και εμείς με την εν ημίν Γέννησή Του (1) όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, ως υιοθεσία (Γαλ.δ’). ‘’Τρέχει’’ στην αίγυπτο για να εξάγει τον αιχμάλωτο νου δια της ερήμου στην Βηθλεέμ, όπου το μυστήριο και η ταυτότητα του ‘’ονόματός’’ μας.
Τρέχει από την μία όψη να σχίσει το χειρόγραφο των αμαρτιών για να εγγράψει από την άλλη όψη το όνομα εν ουρανοίς, να τον εισάγει ως μέλος του Σώματός Του.
Στο ψαλτήρι του Τρεμπέλα, για τον 151 ψαλμό, γράφει ότι είναι ιδιόγραφο του προφητάνακτα (στον τύπο Του παντάνακτα XC) . … εκείνο το … ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν τῷ ἀλλοφύλῳ, καὶ ἐπικατηράσατό με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτοῦ· ἐγὼ δέ, σπασάμενος τὴν παρ᾿ αὐτοῦ μάχαιραν, ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἦρα ὄνειδος ἐξ υἱῶν ᾿Ισραήλ.
Η άλλη όψις του σχίσας είναι το εγγράψας, που ‘’θέλει’’ (σαν ΠΔ και σκιές και σπερματικό λόγο) και την έξοδο (εξ αιγύπτου) ψαλμός 1ος (μακάριος) και την κατάληξη 151 που είναι εν σκιά η ανάσταση, αφού με την ανάσταση πατείται ο θάνατος (θανάτω θάνατον πατήσας) τυπωμένο στην κοιλία (όπου η αντιστοιχία γαστέρας κρήτης και φιλισταίου γίγαντα).
Οδηγεί και τελεσφορεί τον δρόμο εν σκιά από αιγύπτου (1ο) έως Βηθλεέμ (151ο) Γεννήσεως, στον τύπο της αναστάσεως, ο ένας βηθλεεμίτης (Δαβίδ), για την πρώτη εγγραφή (ιδιόγραφη) εξ αυτού, οδηγεί και Ο Κύριος ως Ο κυρίως Βηθλεεμίτης, σαν ΚΔ και ουσία τον άνθρωπο από Γεννήσεώς Του εν ημίν*** έως Αναστάσεως και πληρότητα ‘’εγγραφής’’ με την υιοθεσία ως τέκνα Φωτός.
---
(1) κάθε φορά που κοινωνάμε γίνεται μια έκρηξη Ζωής μέσα μας, που τελικό σκοπό έχει να μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν και γέννησή μας εν Αυτώ (προς πρόοδο). Από το παλαιό άρθρο η πνευματική αναγωγή (και ηαξία) του, ότι το μωρό θεραπεύει την μητέρα του δανείζομαι κάτι ανάλογο που συμβαίνει στην κυοφορούσα (εδώ ψυχή). Εκ του ενός, με ένα big bang σε μικρογραφία δίδεται ζωή και διαφορετικότητα κυττάρων. Ο άνθρωπος, κατά την ιδιαιτερότητα και το μοναδικό και ανεπανάληπτο πρόσωπο του καθενός, βιώνοντας Το σκίρτημα Ζωής μέσα στηναμορφία μας…. αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν μέλος, (Α’Κορ.ιβ’) σαν (ενσωματωμένο πλέον με οργανικούς δεσμούς) κύτταρο του Σώματος Του και να τον γνωρίζει εν Χριστώ. Άλλος πόδι, άλλος χέρι, άλλος αυτί, οφθαλμός, (άλλος θώρακας ή κρανίο που δεν πρέπει να μαλακώσει (γιατί καλείται να προστατεύει) και άλλος καρδιά ή εγκέφαλος (γιατί κλήθηκε να λειτουργεί εσωτερικά και) που δεν πρέπει να σκληρύνει…) .... με το Ίδιο Εν αγιαστικό πνεύμα, στο ίδιο Άγιο Εν (αναστάσιμο) Σώμα Χριστού. Αλληλοσυμπληρούμενα.
(2) Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…
* εκ του η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή μόνο δυο παράγραφοι σχετικοί: … Ο Κύριος περιτυλίχθηκε με την γέννησή Του τα σπάργανα και πάλι ελικοειδώς σπαργανώθηκε στην ταφή Του, αναλαμβάνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μας. Αυτές με την χειρουργική πνευματική τομή (στον καθένα μας ξεχωριστά και όλους μαζί) θέλει να αφαιρέσει σαν καρκίνωμα και παράσιτο που μας κλέβει την Ζωή, και ''καθαρίσει'' την θεόσδοτη σάρκα από το θανατηφόρο σαρκικό φρόνημα.
Με την περι-τομή κόβει (τα εσωτερικά σπάργανα δλδ τις αμαρτίες). Και συσχετιζόμενη η τομή με τον τύπο του σταυρού, αυτό φαίνεται με το ότι εισήλθε στον χρόνο (οριζόντια επί γης συνοδοιπορία από γεννήσεως έως θανάτου) για να ανυψώσει (κάθετα χωρικά) από τον χώρο των ειδώλων και σκιών, αφού ελευθερώσει τους αιχμαλωτισμένους και αλυσοδεμένους μέσα στην σπηλιά του πλάτωνα, από τον αντίποδα όπου ισχύει ο αντικατοπτρισμός της όασης (666) , ανεβάζοντάς μας σε χώρα ζώντων και Φωτός (της τρισηλίου θεότητος 999). Να μας περάσει στην αιώνια 8η ημέρα, ως περιτμηθείς για μας, οκταήμερος Κύριος.
** λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’ αιών
*** Ο εν
ημίν ήλιος…. από όπου μια υποσημείωση αναφέρει: …. (1) αυτή η μακαρία
έξοδος που καταγράφεται στο ψαλτήρι σαν σκιά, είναι μια διαδρομή του ενός
βηθλεεμίτη (Δαβίδ) που οδηγεί στο τέρμα και βάση γέννησης Του Κυρίου, στον
Άλλον βηθλεεμίτη Χριστό. Κι όπως όλη η επίγειος σκιώδης πορεία του ισραήλ από
την αίγυπτο έως τους αγίους τόπους βαδίζεται δια σταυρού (όπως διευθέτησε ο
προφ.Μωυσής τις 12 φυλές σταυρικά) πάλι
σταυρικά βαδίζεται η προς τα άνω πορεία από την γέννηση μέχρι την ανάσταση. Στο
δε επίγειο τέρμα, με αφορμή τον 1ο ψαλμό (μακάριος…) σαν έξοδος από τον κόσμο, ο 151ος
ψαλμός υποδηλώνει την ανάσταση και το θανάτω θάνατον πατήσας αφού πατάσσει τον
αλλόφυλο ειδωλολάτρη (που αντιστοιχεί σαν φιλισταίος στην κρήτη και γαστέρα)
σύμβολο της άλλης νίκης και εισόδου στο
Φως της αναστάσεως, αφού πατά την γαστέρα όπου εμφωλεύει ο δράκων. …ἐξῆλθον
εἰς συνάντησιν τῷ ἀλλοφύλῳ, καὶ ἐπικατηράσατό με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτοῦ· ἐγὼ δέ,
σπασάμενος τὴν παρ᾿ αὐτοῦ μάχαιραν, ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἦρα ὄνειδος ἐξ υἱῶν ᾿Ισραήλ.
(ψαλμ.ρνα’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου