Σε μια εποχή που χωρίς αστεία, πολεμείται* Ο Λόγος, Η Θεοτόκος (με μολυσμούς ενάντια στην σάρκα και στο πνεύμα), ο λόγος με φίμωση ελευθεριών λόγων και έργων αγαθών. Όχι απλά ζιζάνιο, αλλά δηλητηριώδες ''φυτό'', που φύεται και καρποφορεί μέσα σε απρόσεκτες καρδιές, λόγω διαβολής...
Τελικά το ‘’λογοκρίνο’’ μάλλον είναι ένας κόφτης, να μην εισέλθει εντός της κεφαλής (πρώτη στάσις).... μεταξύ των κορωνίδων αισθητηρίων, όρασης και ακρόασης Ο Λόγος.
Το διπλανό ‘’εξάκτινο’’ με Τον Εμμανουήλ (Ο Θεός μεθ’ημών) εντός αυτής, ανήκει σε μια αγιογραφία που θα παρατεθεί πιο κάτω και αντιστοιχεί στο γράμμα ''π''... Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων κατεπλάγη τὸ μέγα της σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον, τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα.
(εθεώρει και ακούοντα) ... είναι το ''π'' της πίστεως. Πολεμείται (σήμερα πιο εμφανώς) η πίστη και η ευλάβεια, (στριμώχνεται ο έσω κύκλος από τον έξωθεν** για να μην διαβούμε από την αίγυπτο έξω κύκλος ειδωλολατρείας και ασεβείας … δια της ερήμου στον έσω και άνω ιερουσαλήμ) η οποία (έννους
κεφαλή με Χριστό) είναι η αρχή, στο να Τον διαισθανόμαστε και έμμεσα δι αγίων και Γραφών να Τον ακούμε, να Τον θεωρούμε, να μας ποιμαίνει με την ράβδο Του [που του παραδόθηκε στην βηθλεέμ (Ματθ.β'6)], εξάγοντας τον νου (ισραήλ) από τον θάνατο στην ζωή.Έτσι δρα εξωτερικά, έτσι και εφ’ ημών… ενάντια στην ά-νου κεφαλή, την χωρίς Χριστό είτε από αδιαφορία είτε από θεομαχία, συμπαρασύροντας τους εν πηλώ αδελφούς ενάντια στους εν XC (εν μέσω όχι απλά των δύο έξω, αλλά ιδίως εν μέσω της σαρκός και του πνεύματός μας) οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών…. Στην καρδιά.
Μακάρι να μας αξιώσει να Τον βρούμε προσωπικά, ως άμεση κοινωνία και επικοινωνία (ευθεία και απλανή κυκλική κίνηση νοός). Φωτισμός μετά την κάθαρση. Να διαβούμε την (ίδια αδιόδευτη) πύλη ουρανού και καρδιάς. Την ίδια που άνοιξε Ο Κύριος. Ενσαρκούμενος, βαπτιζόμενος, ταφείς και αναστηθείς, αναληφθείς και φωτίσας με την πεντηκοστή και δομήσας την εκκλησία, όχι μόνο την έξω αλλά ιδίως την εντός, ναούς ημάς (αμήν) ποιών…
Άπαξ εξωτερικά αλλά δια Της Θεοτόκου παρατεινόμενο και επαναλαμβανόμενο στους αιώνες για μας. ΔΟΞΑ ΣΟΙ!! και σύμφωνα με αυτό που παρατηρεί ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγο: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.
''φαίνεται'' στο κρίνο, η τριάς (κεφαλή) στην μονάδα (κορμός) όχι ως ορθόδοξη θεολογία αφού ο αρχ.Γαβριήλ ράβδο κρατούσε και δεν πρότεινε κρίνο, αλλά σχηματικά, βοηθητικά στο ίδιο πνεύμα. Η μονάς εν τριάδι αποδείχτηκε και με ένα από τα τρία θαύματα με την Γέννηση Του Κυρίου.
αμήν καθαρότητα αισθητηρίων για ενοίκηση και οδήγηση (χερουβείμ και σεραφείμ ως οίκοι και οχήματα) δι ευχών και ενεργείας εφ’ημών (και εν ημίν) Της τιμιωτέρας και ενδοξοτέρας αυτών….
---
* ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριόν σου, εἰς τὴν γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα
τοῦ ὀνόματός σου. εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν αἱ συγγένειαι αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό· δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ
Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς. τὰ σημεῖα αὐτῶν οὐκ εἴδομεν, οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτης, καὶ ἡμᾶς
οὐ γνώσεται ἔτι. ἕως πότε, ὁ Θεός, ὀνειδιεῖ ὁ ἐχθρός, παροξυνεῖ ὁ ὑπεναντίος τὸ
ὄνομά σου εἰς τέλος; ἱνατί ἀποστρέφεις τὴν χεῖρά σου καὶ τὴν δεξιάν σου ἐκ μέσου
τοῦ κόλπου σου εἰς τέλος; ὁ δὲ Θεὸς
βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς. σὺ ἐκραταίωσας ἐν
τῇ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν, σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατος.
σὺ συνέθλασας τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος, ἔδωκας αὐτὸν βρῶμα λαοῖς τοῖς Αἰθίοψι.
σὺ διέρρηξας πηγὰς καὶ χειμάρρους, σὺ ἐξήρανας ποταμοὺς ᾿Ηθάμ. σή ἐστιν ἡ ἡμέρα,
καὶ σή ἐστιν ἡ νύξ, σὺ κατηρτίσω φαῦσιν καὶ ἥλιον. σὺ ἐποίησας πάντα τὰ ὡραῖα τῆς
γῆς· θέρος καὶ ἔαρ, σὺ ἔπλασας αὐτά. μνήσθητι ταύτης· ἐχθρὸς ὠνείδισε τὸν Κύριον, καὶ λαὸς ἄφρων παρώξυνε τὸ ὄνομά σου. μὴ παραδῷς
τοῖς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι, τῶν ψυχῶν τῶν πενήτων σου μὴ ἐπιλάθῃ εἰς
τέλος. ἐπίβλεψον εἰς τὴν διαθήκην σου, ὅτι ἐπληρώθησαν οἱ ἐσκοτισμένοι τῆς γῆς
οἴκων ἀνομιῶν. μὴ ἀποστραφήτω
τεταπεινωμένος καὶ κατῃσχυμένος· πτωχὸς καὶ πένης αἰνέσουσι τὸ ὄνομά σου. ἀνάστα, ὁ Θεός, δίκασον τὴν δίκην σου· μνήσθητι
τοῦ ὀνειδισμοῦ σου τοῦ ὑπὸ ἄφρονος ὅλην τὴν ἡμέραν. μὴ ἐπιλάθῃ τῆς φωνῆς τῶν ἱκετῶν
σου· ἡ ὑπερηφανία τῶν μισούντων σε ἀνέβη διὰ παντός….
κατά τάξιν… (σαν δύο όψεις οι αταξίες και οι θεόσδοτες λύσεις) με μας να επιλέγουμε θέση, στάση ζωής, κύκλο και όψη, φωτιά (από του έξωθεν πολλαπλασιαζόμενου κολαστηρίου στους απειθούντες των εντολών του καίσαρα και φαραώ που η καρδιά του διαρκώς θα σκληραίνει…, στο έσωθεν ανακαινιστικό), στο σύνολο του ψαλμού (συμπυκνωμένα] και όλων τω Γραφών (απλωμένα ως νουθεσίες) κι όχι μόνο τα σημειωμένα με έντονα γράμματα…. Κύριε έρχου!! Ανάστα!!
** κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…
*** ‘’Ρόδον το Αμάραντον’’ - 1865
Αμήν ελπίζοντες έλεος προς συγκατάβαση στην κεφαλή και καρδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου