η νήψις, η κακοπάθεια, το αποστολικό έργο, η διακονία και ο σταυρός…

το… Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον…. (Β'Τιμ.δ') είναι τα 4 άκρα ενός σταυρού, που δια σταυρού το καθένα γνωρίζεται, βιώνεται και δια του συνόλου εγγίζουμε την δόξα Θεού. Δια δε του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. 

Είναι η νήψις καθαρά κατάσταση νοός, είτε αυτός ξεκινά από την κεφαλή (αντιμετωπιζόμενες οι καταστάσεις που μας γίνονται γνωστές μέσω είτε των εξωτερικών διασπασμένων αισθητηρίων είτε διαισθητικά ενοποιημένα εντός) είτε έχει κατάληξη στην καρδιά, που εννοεί την νηφαλιότητα, μετά προσοχής και πνευματικής εγρήγορσης. Καταστάσεων που αμυδρά εμείς οι εκτός εαυτού και σε διαρκή μετεωρισμό αντιλαμβανόμαστε, όντας τον περισσότερο χρόνο απρόσεκτοι, και ταραγμένοι. Έχοντας τον νου (ισραήλ) αιχμαλωτισμένο στην βαβυλωνία. Αμήν η καλή μας Παναγία να μας νουθετεί τους συληθέντας τον νου και επιστρέφει τους εν αιχμαλωσία λογισμούς… 

Κι αν η νήψις έχει αφετηρία στην κεφαλή (όπως ο τυπούμενος πάνω μας σταυρός), η κακοπάθεια είναι στον χώρο του αεί (χρόνου) και κοιλία, με σκοπό την νέκρωση και καταστολή του σαρκικού φρονήματος. Ποιούντες δε έργο ευαγγελιστού από τα ορατά, ολοέν και πιο διακριτικό, λεπτό και χαριτωμένο, κινούμαστε από τα ορατά (δεξιά) στα αόρατα (αριστερά) για να πληροφορηθούμε με ακρίβεια κι όχι κατά φαντασία ή στρέβλωση, ποια είναι η διακονία μας. Μια συνάντηση μακαρία αχρόνου και χρόνου, ορατών και αοράτων στην καρδία. 

Δια σταυρού η νήψις, δια σταυρού η κακοπάθεια, δια σταυρού το κάθε έργο προς δόξα Θεού και δι αυτών να δοξάζεται Ο εν ουρανοίς Θεός επί γης, δια σταυρού η καθαρότητα κάθε πληροφορίας, ειδικά του σκοπού μας. Δια του σταυρού η διέλευσις από την ερυθρά, δια του σταυρού η διέλευσις του υποβρυχίου* νοός που αλλοιώνει την πληροφορία, στα άνω των υδάτων. Ο Σταυρός τελειοποιεί το κάθε σκέλος ξεχωριστά, τελειοποιεί την νήψη, την κακοπάθεια το ευαγγελικό έργο ξεκαθαρίζει κάθε στιγμή φωτίζοντας την διακονία και όλα μαζί συνθέτουν χωρίς υστέρηση και δυσαρμονία, τον σταυρό του ανθρώπου... 

…ο αγ.Εφραίμ ο μεγαλομάρτυρας (ο σήμερα εορταζόμενος, αμήν δι ευχών και ενεργείας) στην αγιογραφία του κρατά μια λευκή φλόγα στο αριστερό του χέρι στο ύψος της καρδιάς (στο πνευματικό κέντρο όλων των υπερφύση - κατά φύσιν και παραφύση κινήσεων του ανθρώπου). 

αμήν να αναιρεί την σκληροκαρδία μας, διορθώνει την χλιαρότητα και προσθέτει ζέουσα πίστη και ουράνιο πυρ, εκεί ακριβώς που εντοπίζεται το σκιώδες ''νέφος'', που ''απαγορεύει'' θέα και κίνηση από την κοιλία (αεί) στο νυν και κεφαλή και από την χοϊκή επίγνωση (δεξιά) στην πνευματική (αριστερά) ... το ομιχλώδες νέφος που παρεμβάλλεται μεταξύ ουρανού και γης, ορατών και αοράτων.... νάρθει η χάρις του Σταυρού, να λύσει το πρόβλημα ζωής, ως Ξύλο Ζωής…. αμήν δι ευχών πάντων των αγίων, εξαιρέτως της Θεοτόκου και του αγίου Εφραίμ, που σταυρώθηκε επί δένδρου επί 9μηνο.... Στο ακριβές ‘’σημείο’’ όπου εντοπίζεται ο χνους και απαγορευτικός για την ένωση, μεσότοιχος ... νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος) η αιτία όλων των διαθλάσεων, παρερμηνειών, απροσεξίας, βαρών και ταραχών…. Και λόγω αυτών, εξοστρακίζεται και είμαστε αμέτοχοι νήψης,  διάθεση καλοπέρασης και ανέσεων που γεννούν ακολασία**, προσβολή του Θεού ένεκεν των έργων μας και τέλος όχι μόνο μη διακονούντες

τους αδελφούς, αλλά ζητώντας σαν άλλος μινώταυρος που ‘’ζει και βασιλεύει’’ στον λαβύρινθο της καρδιάς μας, διακονίες προς το τεράστιο τερατώδες εγώ μας και θυσίες από τους άλλους. Αμήν να ακολουθήσουμε τον ''μίτο εξόδου'' σαν άλλος θησέας... που στην μετά και με Χριστό είναι η εξομολόγηση και η υπακοή, το κομποσχοίνι και Κύριε ελέησον, που δια θανάτου Του πάτησε τον θάνατο ''εκεί'' στην κοιλία (κρήτη) φιλισταίο γιγαντόσωμο με τις πέντε πέτρες του Δαβίδ.... (ευχή) και... σπασάμενος την μάχαιρα ήρε το όνειδος του αιχμαλωτισμένου νου, με την χάρι της αναστάσεως... 

   

…κι όπως ξαναγράφηκε στο…. οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών, μας συμφέρει να εντοπίσουμε την ενέργεια του Σταυρού, και σε άλλες τετράδες… όπως, τας ψυχάς αγίασον (κεφαλή ουρανός), τα σώματα άγνισον (επί γης μέλη) τους λογισμούς διόρθωσον τας εννοίας κάθαρον***... στην ευθεία ορατών και αοράτων δι Αγίου Πνεύματος (οριζόντια τυπούμενα σκέλος, που το ένα οδεύει προς συνάντηση του άλλου εν καρδία)… 

και ιδίως στην προσευχή - νηστεία - ακρόαση - τήρηση δια των οποίων μυστικών και μυστηριακών εφοδίων χάριτι περνάμε από τον θάνατο (Ο εν τη ενάτη ώρα δι' ημάς σαρκί του θανάτου γευσάμενος, νέκρωσον της σαρκός ημών το φρόνημα, Χριστέ ο Θεός, και σώσον ημάς….) να μας περάσει στην ΖΩΗ και ΔΟΞΑ. Αμήν γεννηθήτω Κύριε το θέλημά Σου…. 

μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; αλλά ποιανού απόστολοι, με ποιον φερόμενο επί τραχήλου και ενεργούντα στην καρδιά σταυρού; του συνθλίβοντος τους συνανθρώπους αγκυλωτό και υβριστού κατά του Θεού; ή σύμφωνου δια ορθοδόξου;;;; αμήν να αίρουμε τον σταυρόν μας καθ’ημέραν και να Τον ακολουθούμε ευθέως, ποιούντες ευθείας τας τρίβους μας και ελικοειδώς προς τα άνω, δια της περιτομής αμαρτιών… μήπως και ξεκολλήσουν λίγο τα πόδια (ο χους και ο νους) από τους επίγειους επαναλαμβανόμενους κύκλους ενιαυτού… η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή μην τύχει και σαν την συγκύπτουσα είμαστε (κατ’επαγγελία και κληρονόμοι) παιδιά του αβραάμ αλλά από ενέργεια του δαίμονα (έτη δέκα και οκτώ) δεν υψώνουμε κεφαλή και ζωή από την γη προς τον ουρανό. Κι όμως, υπάρχει λύση για όσους κουράστηκαν…. Είναι η προτεινόμενη χάρι και Οδός, που η εκκλησία προσφέρει στους εισερχόμενους, ώστε ελικοειδώς (9) κατά το Ησαΐα χόρευε (τρις), να ξεκινήσουμε από την γη, όπως όλοι και να εγγίσουμε Τον Παντοκράτορα (τρούλλο) στον ουρανό… και Αγία Τριάδα – ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟΣ (999). απελευθερούμενοι από τα βάρη των αμαρτιών, αφού τα καταθέσουμε στους πόδας Του Κυρίου, που γιαυτό ήλθε…. για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. 

Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς 

η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ... 

για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς) 

Πῶς ἐπηρεάζουμε τοὺς ἄλλους μὲ τὶς σκέψεις μας, άγιος Πορφύριος για να προσέχουμε όχι μόνο τις πράξεις εκ του εγγύς, αλλά και τις σκέψεις από μακράν…. αγιάζοντας αυτές. 

Πληροφορία και διάκριση 

* (εκ του μεγάλου κανόνος) Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι.

** Οἱ ἀνέσεις γεννοῦν λογισμούς ἀκολασίας αγ.Εφραίμ σύρου

Η νήψη στο έργο του αγίου Εφραίμ του Σύρου

*** κι όπως καθαρίζει ο ουρανός από τα νέφη για νάχουμε ορθή θεωρία του ηλίου, έτσι κι οι έννοιες καθαρίζονται στην πορεία από τα δεξιά (ορατά) προς τα αόρατα (αριστερά). Μια προϋπόθεση ''καθαρότητος'' όπως τα αναφερθέντα οριζόντια (εννοίας κάθαρον λογισμούς διόρθωσον) σε σχέση με τα κάθετα εκ της γης προς τον ουρανό. Να γίνουν απαραιτήτως διάφανα και λαμπρά. Αφού... κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή : 

εντάσσεται ο σταυρός στην ζωή μας, όχι μόνο σχηματικά, αλλά ιδίως εννοιολογικά ως εφόδια και τρόπο ζωής (αφού δεν γίνεται μετάβαση τοπική, αλλά συγκατάβαση θεϊκή). Εισάγουμε και συσταυρωνόμαστε με την νήψη, την κακοπάθεια (που το ''χειρότερο'' κακό που μπορούμε να πάθουμε είναι ο θάνατος, οπότε θανατούμαστε (νεκρώνοντας το κοσμικό φρόνημα καθ'ημέραν) για να ζωογονηθούμεκαι αρχίσει το αποστολικό (εκ Θεού) έργο και η διακονία (1)… εντάσσουμε τα σταυρικά αγάπη+αλήθεια, πίστη+γνώση και τόσα ακόμη που σταυροειδώς μας εκτυπώνονται, όπως και ... τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία... για αγιασμό και ΖΩΗ. 

Εισέρχεται Ο Κύριος ως Εσταυρωμένος από ανατολής (Γεννήσεως) έως δύσης (ταφής και θανάτου Του) και ως αστραπή, φωτίζει τους εν σκότει για όποιον ήθελε να Τον ακολουθήσει... 27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·

Εισάγεται και ο σταυρός στην ζωή μας (σχήμα και έννοιες και χάρη), στον ποταμό της ζωής μας, για να μας ζωώσει. Κατ'αντιστοιχίαν, όπως ο ιορδάνης (2) πηγάζει από τον ΙΟΡ και τον ΔΑΝ ... έτσι και ο ποταμός της ζωής μας ξεκινώντας από δύο πηγές (γονείς), αν δεν έμβει μέσα σε εκείνον τον ποταμό, η ''φυσική'' του κατάληξη θα ήταν στην νεκρά θάλασσα. Το ίδιο και με εμάς, ώστε μόνο εάν έμβει και μόνο τότε τα ιορδάνεια ρείθρα στρέφονται προς τα πίσω (συνθλάττοντας τας κάρας των αοράτων δρακόντων) ώστε να μην καταλήξουμε νομοτελειακά στον θάνατο (νεκρά). Ένας ρους, μια πορεία ζωής προς πίστη δια και με Χριστό, αφού δια του ΑΕΡΟΣ (και ορθή/ορθόδοξη πίστη) διαλύονται τα νέφη. Δια θείου ΠΥΡΟΣ, θείας ΓΗΣ, θείου ΥΔΑΤΟΣ (όλα XC), αντικαθίστανται τα φθαρτά στοιχεία της φύσης που μας αιχμαλωτίζουν ως νήπια (Γαλ.δ') σε ουράνια άφθαρτα και ελευθερία, εμβάς Ο Κύριος ως πεμπτουσία για να σώσει την πεμπτουσία μας ψυχής, ενδεδυμένης με το σώμα/ναό... ''Μαθηματικώς'' , ο λόγος κάθε ποταμού, του όλου μήκους του (ελικοειδούς) σε σχέση με την ευθεία απόσταση πηγής - εκβολής, είναι συνήθως 3,14.... εκεί που στον καθένα, ο καλός Θεός αεί γεωμετρεί.... αμήν, πρόσθες ημάς την σώζουσα πίστη, με προηγούμενο απαραίτητο, αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν. ... αφού δια της μετανοίας έρχονται τα δύο βαπτίσματα και η χάρις δι ύδατος και πνεύματος. Να γίνουμε έτοιμοι υποδοχείς δια μετανοίας, της χάριτος της πίστης. 

(1) κι όπως προηγείται στην τύπωση του τιμίου σταυρού εφ'ημών, το κάθετο σκέλος και ακολουθεί το οριζόντιο, πρέπει να προσέξουμε ιεραρχικά την νήψη (νηφαλιότητα και προσοχή) από το έργο, μην τύχει και αυτό παρασύρει νου και καρδιά σε ταραχή, από αφύλαχτες θυρίδες.... 

κι αν μας βλέπει ο κόσμος ταραγμένους πως θα ''ακούσει'' περί της υπέρ νουν ειρήνης, που τάχα ευαγγελιζόμαστε θεωρητικά; (προηγείται η τεκνογονία από την Λεία και έπεται η ραχήλ και θεωρία) ...

Γυναῖκάς μοι δύω νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ· τὴν μὲν Λείαν πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ραχὴλ δὲ γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχή, κατορθωθήσεται.

γιαυτό και ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε.... βρες την ειρήνη μέσα σου και θα αναπαυτεί πολύς κόσμος δίπλα σου... με πρώτη την νήψη και κατά τάξη εργασία εφ'ημών (κάθετο σκέλος σταυρού), αμήν προοδευτικά λεπτότερα, και μετά θα ακολουθήσει χάριτι αγιοπνευματικά, μη κωλύοντας Αυτό, το ευαγγελικό προς τα έξω έργο, κατά την διακονία μας... χάρις και χαρά σταυρού, που ήλθον γαρ διακονήσαι και ου διακονηθήναι, διακονώντας την κάθε εικόνα Αυτού (τον ε-αυτό, εικών Αυτού) να προσεγγίζει το καθ'ομοίωσιν Αυτόν, κι όχι διακονώντας το ε-γώ (την εικόνα επί γης), παρότι εγώ και εαυτός αφορούν το ίδιο υποκείμενο, αλλά με διαφορά, όση το εν δυνάμει φως (εαυτός) από τις σκιές (εγώ). Αμήν διάκριση, αρχής γενομένης από τον εαυτό, μην τύχει και πολεμούμε εαυτόν, ενώ το εγώ το χαϊδεύουμε.... κι αν δεν βλέπουμε την διαφορά μέσα μας, πως θα την δούμε και θα διακονήσουμε τους έξω; Κι αυτή έρχεται τελευταία, όντας μητέρα των αρετών. Ας αρχίσουμε εμείς δια Σταυρού να εισάγουμε Φως και Αυτό αβίαστα θα διώξει τις σκιές. Αμήν γένοιτο. 

Μην τύχει και κάποιος (ασταύρωτος) νομίζοντας πως τον πυρώνει ο θείος ζήλος, αισθανόμενος απόστολος και ομολογητής, ξεσπαθώνει αδιάκριτα, ένεκεν όμως φαντασίας και με υπέρμετρη ταραχή, δλδ χωρίς την βάση του θείου έργου (την νήψη), οπότε και του λείπει η ευλογία, για να καρπίσει ο σπόρος, εντός και εκτός αυτού, ειδάλως, δεν διακονεί τον πλησίον του, αλλά το αυτοείδωλό του. ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ποιος είναι ο μη κατ' επίγνωσιν ζηλωτής; Κύριε ελέησον... μην τύχει και μοιάσουμε τις καμπάνες,  που καλούν τον κόσμο να μπει μέσα στην εκκλησία,  αλλά αυτές μένουν έξω.... ως κύμβαλα αλαλάζοντα.. χαλκού... 

(2) ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού Εκ του τρίτου λόγου του «Θησαυρού Δαμασκηνού» άνευ του προοιμίου, διασκευασμένος φραστικώς.