Όταν οι αρχαίοι έλληνες σημάδευαν με το τόξο τους σε ομόκεντρους κύκλους και η βολή τους έπεφτε οπουδήποτε αλλού πλην κέντρου, έλεγαν ήμαρτον δλδ αστόχησον και ξαναπροσπαθούσαν.
Το να εξαντλεί κάποιος την τήρηση εντολών στα εξωτερικά, ου φονεύσεις ου μοιχεύσεις ου κλέψεις …. και να επαναπαύεται ότι αφού δεν έκλεψα δεν σκότωσα… είμαι εντάξει, δεν απέχει από την σκιώδη εφαρμογή των φαρισσαίων, προ και χωρίς Χριστό με λίθινες πλάκες επί λιθίνων καρδιών.
Κι όπως η πέτρα ‘’τρώγεται’’ από τις ρανίδες νερού που το περιβάλλουν και πολιορκούν, έτσι και η σκληροκαρδία αφαιρείται με τις ρανίδες αγιασμού (των άνω
υδάτων), αρχής γενομένης της τήρησης με τους δύο πυλώνες [αγάπης Θεού (κάθετο σκέλος Σταυρού) και πλησίον (οριζόντιες διαπροσωπικές σχέσεις)] ως φιλοθεΐα και φιλανθρωπία.Λένε οι άγιοι…. θύμωσες; εφόνευσες. Επεθύμησες; έκλεψες, εμοίχευσες…
Δεν μας συμφέρει να τα περάσουμε ως ‘’λεπτά γράμματα’’ γιατί με αυτήν την εξωστρεφή στάση, δεν προοδεύουμε, μένοντας στα τυπικά της ‘’θρησκείας’’ χωρίς Ουσία.
Με αστεία προσέγγιση αλλά με νόημα, ο νασρεντίν χότζας έριχνε ψίχουλα έξω από την πόρτα του σπιτιού του. Ρωτώντας τον γιατί το κάνει αυτό, απαντούσε έτσι διώχνω τις τίγρεις.
- μα δεν υπάρχουν τίγρεις εδώ!!
- είδες τι αποτελεσματικό όπλο έχω;;;
έξω από την πόρτα του σπιτιού μας, μαζεύονται ‘’τίγρεις’’ όσο τις ταΐζουμε με τον άστοχο θυμό μας. Κι αυτή η στάση ζωής δίνει ολοέν και περισσότερα δικαιώματα στον βροτοκτόνο και μισάνθρωπο, ενάντια σε εμάς τους βροτούς….
Θυμώνουμε (5) ξαναθυμώνουμε με τον κοσμοκράτορα και τους υπηρέτες του που μας κυβερνούν (όπως παραδειγματικά αναφέραμε με τον σημίτη, ΓΑΠ, τσίπρα, μητσοτάκη…) και μέχρις εκεί, εμμένοντας και αδυνατώντας να περάσουμε πάνω από τα σύννεφα στην άλλη όψη.
Γνωρίζοντας ότι το κακό καταπολεμούμενο δια του κακού, πολλαπλασιάζεται (εις βάρος μας). Είναι η συνέχεια του τρόπου νίκης κατά της λερναίας ύδρας, που το κακό δεν λύνεται με την αποκοπή κεφαλιών (που διπλασιαζόντουσαν) αλλά με πυρ.
Είναι ο προ Χριστού δρόμος (γιοντ-χε-βάου-χέ) για τον νόμο και ιουδαίους τετραγράμματο, δια δε την σοφία των ελλήνων, (ανοδικό τρίγωνο, σε σχέση με την σκιώδη τετραγωνική βάση της πυραμίδας) τριγράμματο (ιε-χωβ-ά) που, αφού Ο Κύριος δεν ήλθε να καταλύσει αλλά πληρώσαι, συμπληρώνει στο οφθαλμόν έναντι οφθαλμού το εάν τις σε ραπίσει (μη αντίστητε το κακό…) το πυρ της θεότητος (γράμμα σιν στον πυρήνα) οπότε συμπληρούται ο όλος δρόμος δι Ιε-σου-ά…. με εμάς σαν την σαμαρείτιδα να αλλάζουμε (αν το ποθούμε) νόμο / άνδρα…. προς την χάρι.
Στα δικά μας (μη μείνουμε στην ‘’σοφία’’ των σούφι) αφού, ου χρείαν έχουμε απελθείν ….
14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε….. 21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν. (Ρωμ.ιβ’) *
12 καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, 13 βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. (Α’Κορ.δ’)
Είναι τα σταδιακά παραινετικά… της θείας λειτουργίας (ως κλίμαξ ανοδική)
τοις μισούσι και αδικούσι ημάς, συγχώρησον
αφίεμεν τοις οφειλέταις ως και ημείς αφίεμεν…
για να φτάσουμε στο άγιο ποτήριο που πυρ τυγχάνει…
πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι, μετά θαρρών μυστικήν βρώσιν φάγε….
Μα, δεν είναι μόνο η απώθηση του τίγρη με το να μην πετάμε σάρκες για τροφοδοσία του, αλλά και η έλξη Του Κυρίου με την τροφή που θα ήθελε από εμάς…. σαν την συκή που ‘’επείνασε’’ και μη βρίσκοντας καρπούς (δερματίνων χιτώνων) αλλά μόνο φύλλα, την κατεξήρανε. (Ματθ.κα’)
Είναι στο πνεύμα της κοπιώδους εργασία, όπου καλούμαστε να κάνουμε ό,τι ο αββάς Ησύχιος… Μέρα και νύχτα αγωνίζομαι να τιθασεύσω δύο γεράκια, να εκπαιδεύσω δυο λαγούς, να πειθαρχήσω δύο αετούς, να φυλάξω άγρυπνα έναν δράκοντα, να θηριομαχήσω με ένα λιοντάρι και να περιποιηθώ έναν άρρωστο άνθρωπο. Αυτός είναι ο αγώνας μου. [και φυλακή αισθήσεων (διδακτική ιστορία)].
ησυχία προς ευμένειαν Δεσπότου…. για να θαυμάσουμε την εξωτερική υπακοή των θηρίων, αφού φυσικά προηγήθηκε η εσωτερική νίκη και τιθάσσευση…
Όταν επισκέφθηκαν (ο Γέροντας, π. Ευμένιος Σαριδάκης με μια ομάδα πνευματικών του τέκνων) τον Ζωολογικό Κήπο του Λονδίνου, ο Γέροντας βρέθηκε μπροστά σε μια ινδική τίγρι, πολύ εξαγριωμένη.
Πηδούσε επάνω-κάτω, πίσω από τα συρματοπλέγματα, εβρυχάτο και όλοι στέκονταν σε μεγάλη απόστασι.
Ο πατήρ Ευμένιος την πλησίασε και άρχισε να της λέει:
– Τίγρι, τίγρι, τίγρι μου, ησύχασε τίγρι μου, και την σταύρωνε με το χέρι του.
Τότε η τίγρις έβαλε τα δύο πόδια μπροστά και έσκυψε το κεφάλι σαν να έκανε μετάνοια, τρεις φορές. Και ησύχασε.
Ο κόσμος που παρακολουθούσε από μακρυά, φώναζε:
– Father, Father, excelent! Δηλαδή “Πάτερ, Πάτερ, εξαιρετικό”!
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Πατήρ Ευμένιος, ο Ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός”.
Εισερχόμενοι στον εσώτερο εαυτό (από την ζημιογόνα επιδερμική ‘’ακρόαση και τήρηση’’ οπότε και συμβατική τύπωση του σταυρού εφ’ημών) ελέγχοντάς τον για αστοχίες… θα βρούμε του μεγάλου κανόνος την καταγραφή της κατάντιας μας:
Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
Κι έχουμε στην συνέχεια κάποιους επιδερμικούς ‘’μελετητές’’ της ΠΔ που επειδή ‘’γέμει’’ εγκλημάτων, αιμομιξιών…. την απορρίπτουν.
Αμήν δι ευχών να γίνουμε τυμβωρύχοι του θησαυρού του Νόμου και χάριτος του Θεού εκδηλούμενη στους ισότιμους ταυτοδιδάσκαλους Γραπτό και φυσικό, παραστάτες της μεταμορφώσεώς μας (προφ.Ηλίας και προφ.Μωυσής).
Να διακρίνουμε στην σκιώδη ΠΔ τα δικά μας (αναλογούντα) εγκλήματα και την απαρχή λύτρωσης, που είναι ο Σταυρός και Εσταυρωμένος, από τότε που υπό προϋποθέσεις ‘’μπορεί’’ εν ημίν να φυτευτεί, να φυλλοβολήσει μέχρι να αποδώσει καρπό.
Είναι καταγεγραμμένη η ‘’ιστορία’’ στο … Το ιστορικό του Τιμίου Ξύλου , όπου ο καθένας κατ' αναλογία, καλείται να φύγει από την καιγόμενη πόλη (σοδόμων και γομόρων) και πίσω να μην κοιτάξει. Να μην βλέπουμε από περιέργεια πλέον τους αμαρτωλούς και το πέρας τους. Κατευθυνόμαστε στον ‘’πατέρα’’ (πνευματικό ορθόδοξο) που θα μας δώσει την θεραπεία, πνευματικό πλήρη αληθείας - αγάπης και δικαιοσύνης (το α στην κεφαλή και το ρ στο σώμα) όπως μετονομάστηκε χάριτι ο άβραμ σε αβραάμ και η σάρα σε σάρρα (Γεν.ιζ΄5 και 15). ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ να κοιτάζουμε την ιστορία προς τα πίσω και αμαρτίες των άλλων, θα ‘’παγώσουμε’’.
Ο φεύγων και πίσω μη κοιτών (σαν τον Λωτ), αρχίζει να θεραπεύεται [διακρίνων το σώμα αυτού ως ναό αντί της σάρκας που τον μεθάει και τον έλκει (με κάθε ευκαιρία και όχι μία φορά) σε αμαρτία και τον ηγεμονικό νου ως οφθαλμό ψυχής (2) αντί της διανοίας που τον έλκει στην ανομία].
Με την ''έξοδο'' αρχίζει και μορφώνεται (σπερματικώς) Ο Κύριος εν ημίν. Στόχος δε των προ Χριστού (σκιωδώς) η Γέννηση και των μετά και με Χριστόν, η ανάστασις. Για να φτάσει κάποιος στην Γέννηση, καθαρίζουν οι έννοιες σταδιακά και περνά από τα ''απαραίτητα'' στάδια προετοιμασίας. Θα βρει τις έννοιες πράξη και θεωρία, να φύονται (όπως η αλήθεια εκ της γης ανατέλλει) εν μέσω σαρκός το σώμα και εν μέσω διανοίας, ο νους (κατάσταση Λωτ). Προχωρά στην Λεία και Ραχήλ και την τεκνογονία εξ Αγίου Πνεύματος (κατάσταση Ιακώβ), ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ [ως φιλανθρωπία - διακονία - κίνηση (οριζόντιο σκέλος, το Θ της Μάρθας) και φιλοθεΐα - προσευχή, ακινησία (το κάθετο σκέλος, Ι της Μαρίας)] και καταλήξει στο πρόσωπο Της Θεοτόκου που συγκεντρώνει την όλη χάρι πράξης και θεωρίας, δι Ης γεννιέται Ο Κύριος.... με την όλη πορεία να διαγράφεται με δύο σκέλη προς εν ''σημείον'' , ήτοι το Λ του Λόγου.
Πρόοδος δεν υφίσταται, ει μη δια του σταυρού. Με την φύτευση του τρίκλωνου δέντρου και μετανοίας, ως τροφή με το νερό από ιορδάνη. Μετάνοια και εν βάπτισμα, εις άφεσιν αμαρτιών για τα εγκλήματα κατά του εαυτού και Αυτού. Όλα εν ημίν και ου μακράν ιστορικά και αμέτοχα. Κι εδώ μία κεντρική κλείδα προόδου. Διαβάζοντας ''τυπικά'' την παραπάνω ιστορία, βγάλαμε τον εαυτό μας ''καλό'' κι όχι τόσο αμαρτωλό σαν τον Λωτ. Αν όμως ''ερμηνευτούν'' και αναχθούν στα καθ'ημάς, ποιος είναι ο εγκληματίας που χρήζει μετανοίας; να ''ζηλώσουμε'' τον Λάμεχ (Λ και αυτόν όπως Λωτ) που αποκτείνει ψυχή ως άνδρα, νου ως νεανίσκο σώμα ως αδελφό...
Με την όλη πορεία, από αρχή έως τέλους, καταγραμμένη στο γράμμα Λ των χαιρετισμών και Την χάρι Της. Στον "οίκο" Λ, για όποιον θα ήθελε να κατευθυνθεί η ζωή του, η ψυχή και το σώμα του, στον Οίκο του Άρτου και Κρέατος, εάν διψά και πεινά για XC, δλδ ελευθερία, Φως, Ζωή, Αλήθεια …. Λάμψη φωτισμού αληθείας στην αίγυπτο, κατάπτωση των ειδώλων, ανόρθωση των ανθρώπων …Αυτή που καταποντίζει τον νοητό φαραώ και ως πέτρα ποτίζει τους διψώντες την Ζωή. Πύρινος στύλος, σκέπη ως νεφέλη του κόσμου, τροφή, μετάβαση στην γη της επαγγελίας …. όλα προς δόξαν Θεού και ευχαριστία Στην Κεχαριτωμένη!!! Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
[στα καθ’ημάς, εύκολα, αδιάκριτα άδικα κατηγορήσαμε τον έξω και ιστορικό προδότη ιούδα, χωρίς να τον διακρίνουμε ισχύοντα εντός μας, γιατί… ποιος κρεμάει την ζωή του (στηρίζει την ζωή του) στους δερμάτινους χιτώνες; ) συκή;; ]. Κι αν στο σύνολο δεν αισθανόμαστε αυτήν την ‘’εγκληματική’’ δράση μας [ως φονείς γύρω από την Γέννηση (Η - Ηλίας ή Ηρώδης) και ως ληστές γύρω από τον Σταυρό Του (Ι Ιούδας ή Ιωάννης), το πνεύμα του Θεού ή το πνεύμα των δερμάτινων χιτώνων και κόσμου], ας μας προσθέσει ο καλός Θεός την δική Του γνώση για μας, το δικό Του Φως εν ημίν και πραγματική αυτογνωσία.
Με την μετάνοια του Λωτ (και δική μας αναλογικά για την σαρκολατρεία και διανοητικολατρεία) αρχίζει εν σπόρω η φύτευση προς φυλλοβόληση του τρίκλωνου δένδρου (Σταυρού).
Από τότε αρχίζουν και διανοίγονται οι οφθαλμοί μας να δούμε Τον Κύριο Εσταυρωμένο από εμένα. Να Τον δούμε μετά Εσταυρωμένο για εμένα και με περάσει χάριτι από τους σταυρωτές στους (συ)σταυρούμενους επί του πρακτέου νεκρώνοντας το σώμα των αμαρτιών… Ο εν τη ενάτη ώρα δι' ημάς σαρκί του θανάτου γευσάμενος, νέκρωσον της σαρκός ημών το φρόνημα, Χριστέ ο Θεός, και σώσον ημάς.
‘’Κρεμασμένο’’ στην θ’ (9η) ώρα, 3 η ώρα το μεσημέρι (από εμάς και για μας) με μας καθόλη την ημέρα από της συνειδητοποιήσεως της κατάστασής μας έως την 12η νυχτερινή (μεσονυκτικό) και κρίση (ιδού Ο Νυμφίος έρχεται), μετά από την διέλευση της ζωής μας ωσάν μια έλικα, μίας σπείρας, 9 ωρών. Αμήν προσ-ηλω-μένοι (καρφωμένοι, ήλος = καρφί), αμήν συσταυρωμένοι, όπως ο ευγνώμων ληστής (4). Αμήν να βάλουμε αρχή εξόδου από την καιγόμενη πόλη, μη φανταζόμενοι ότι έχουμε κάνει βήμα προόδου ...
Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση, φωτισμό και εμβάθυνση στα της αυτογνωσίας και κατά την δωρεά και χωρητικότητά μας θεογνωσία.… τὰ δικαιώματα Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν· ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς· ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό, ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. καὶ γὰρ ὁ δοῦλός σου φυλάσσει αὐτά· ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτὰ ἀνταπόδοσις πολλή. παραπτώματα τίς συνήσει; ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με. (ψαλμ.ιη’)
Αμήν γένοιτο.
---
(1) Αρετές και Πάθη (Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός ) Οι 238 Αρετές και τα 298 Πάθη που αναφέρονται στις θείες Γραφές.
(2) … περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας
Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη
(3) Ο ἄνθρωπος
πού προσεύχεται, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστατεύει
Μάλιστα είδαν οι Πατέρες τη Χάρη αυτή και την περιγράφουν σαν μία σειρά από 7 τοίχους που περικυκλώνουν τον άνθρωπο και είναι αδύνατον στον διάβολο να διαπεράσει τους «τοίχους» αυτούς και να εισχωρήσει στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος είναι ένας οπλίτης και ο διάβολος ένας τοξότης. Εκτοξεύει ο διάβολος τις σαΐτες του (τους λογισμούς) και εάν ο άνθρωπος είναι απροστάτευτος, διότι δεν έχει κατάσταση προσευχής, οι σαΐτες τον προσβάλλουν και διαπράττει την αμαρτία.
Εάν όμως ο άνθρωπος προσεύχεται, οι σαΐτες του διαβόλου προσκρούουν στα «τοίχη» και δεν τον προσβάλλουν. Μάλιστα τα βέλη αυτά επιστρέφουν στον τοξότη διάβολο και τον πλήττουν καίρια και οδυνηρά.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
(4) 3 τρόποι
σωτηρίας... «Υπάρχουν τρεις
τρόποι για να κερδίσουμε την σωτηρία μας. Ο πρώτος να μην αμαρτάνουμε.
Ο δεύτερος να δείχνουμε ειλικρινά μετάνοια.
Ο τρίτος αν δεν μετανοήσουμε πραγματικά, να υπομείνουμε τις συμφορές που θα μας
βρουν». Ο Χριστός συγχωρεί τα ανομήματά μας αδελφοί. Αλλά και ο πόνος καθαρίζει
την ψυχή από τις κηλίδες της αμαρτίας. Στον ληστή που μετανόησε υποσχέθηκε ο
Κύριος τον Παράδεισο. Ωστόσο ήρθαν κατόπιν οι στρατιώτες και του σύντριψαν τα
σκέλη, και σ` αυτήν την κατάσταση κρεμόταν από τον σταυρό τρεις ώρες. Έτσι
υπομένοντας αγόγγυστα τον πόνο πέτυχε την ψυχική του κάθαρση.... Άγιος Ιωάννης
ο Χρυσόστομος.
(5) Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε αββά Κασσιανού
* 9 ῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, 11 τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, 12 τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, 13 ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. 14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. 15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. 16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες. μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ᾿ ἑαυτοῖς. 17 μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· 18 εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. 19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. 20 ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν. (Ρωμ.ιβ’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου