η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ...

Αφορμή για το παρόν, στάθηκε ένα χάπενινγκ ‘’φωτισμένων’’ (ενδιάμεσων σαν κανάλια - Channeling) που (φυσικά) δωρεάν και με επίσης δωρεάν είσοδο για το θεαθήναι, θέλουν να σώσουν τον κόσμο και να επισπευθεί το θείο σχέδιο και θέλημα…

Μπορεί να γράφτηκε του ‘’θεού’’ με κεφαλαία, αλλά δεν είναι έτσι. Οι αυστηροί (και δίκαιο θα έχουν) μπορεί να αναφερθούν σε δαιμονοκατάληψη, αλλά ας τα πάρουμε τα πράματα από την αρχή, να διακρίνουμε την θανατηφόρα ασθένεια και να προτείνουμε την ζωογονούσα σε φυσικοπνευματικό επίπεδο, θεραπεία.

Δεν θα δώσω δεσμό γα να μην διαφημιστούν, ευχόμενος, η Πρόνοια του Θεού να τους διορθώσει και αποδεσμεύσει από αυτήν την σοβαρότατη από θάνατο, κατοχή.

Κι επειδή παιδεία δεν επιδέχεται μόνο η λογική, αλλά και η έμ-πνευση, 

παρατίθενται δυο σκέψεις βοηθητικές διακρίσεως, για όσους θάθελαν να τα ψηλαφήσουν…. Μπορεί να αναλύεται το ‘’πως’’ αλλά η όλη αναφορά θα ήθελε, να μην μείνει ο αναγνώστης μόνο εκεί, αλλά να προχωρήσει στο ‘’γιατί’’ και στο ‘’δια ταύτα’’.

Για όσους Ο Λόγος σαρξ εγένετο, γνωρίζει (;) πως και οι λόγοι δια της ιδίας ‘’οδού’’ σαρκούνται (δλδ παίρνουν σχήματα και μορφές). Για όσους βλέπουν λόγους και αναλογίες, αλλά χωρίς Χριστό, είναι μια καλή ευκαιρία, να περάσουν από τις ‘’αρμονικές’’ στην καθαρή πηγή, κεντρική συχνότητα (χωρίς παρεμβολές) και αληθινό ΘΗΣΑΥΡΟ.

Όπως ένα αέριο αν αφεθεί μέσα σε έναν χώρο, διαστέλλεται και τον καλύπτει ολόκληρο, έτσι και το πνεύμα (όπως παριστάνεται ο τελευταίος ομόκεντρος κύκλος) αγγίζει τα όρια του χωροχρόνου, ως εν δυνάμει αντίληψη. Η εν ενεργεία πραγματική και αληθής αντίληψη, φυσικά είναι θέμα χάριτος, όσο ο άνθρωπος πλησιάζει από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν και συμπληρούνται οι γνώσεις από Την Γνώση, αλλά και αφαιρείται/αντικαθίσταται η κάθετα αντίθετη της Αληθείας, γνώμη…. ΓΝΩ(Μ)Η – ΓΝΩ(Σ)Η. (Μ-Σ).

Γνωρίζουμε ότι  ο άνθρωπος  είναι "ντυμένος" σαν κρεμμύδι (δερματίνους χιτώνας και φύλλα συκής περιζωσάμενοι…). Έχει αόρατους φλοιούς που του περιβάλλουν το φυσικό σώμα και οι οποίοι αντικατοπτρίζονται στο εσωτερικό του, εσωκλείοντας τη βαθύτητα και την  άβυσσο της ψυχής του και του ενυπάρχοντος Θεού.

Οι απεικονιζόμενοι φλοιοί, έχει ο καθένας τον κραδασμό του , την ιδιοσυχνότητα και τη θέση του. Όταν μπορεί να υπάρξει συνέχεια στη σχέση των φλοιών, δημιουργούνται συνθήκες για ενεργειακές διαπιδύσεις. Με αυτόν τον τρόπο, εκδηλώνονται τα ανεκδήλωτα και συνειδητοποιούνται τα ασυνείδητα.

Στον "ντυμένο" ενεργειακά άνθρωπο, όλο και πιο λεπτό προς τα άνω και βάθος καρδίας, βλέπουμε να δημιουργείται ένα Υ σα χωνί μετάγγισης της πνευματικής πληροφόρησης.

Αυτό το ‘’Υ’’ θα μπορούσε να νοηθεί και ως ‘’κεραία’’ αντίληψης αοράτων εκ του νου, όταν και όσο μπορεί να συντονιστεί και ο χους, σε αντίστοιχη προσευχητική στάση (Υ). Όταν υπάρχει διάσταση και διάσπαση αυτής της ενιαίας μονάδος, λογικό είναι, να υπάρχουν και ισχύουν διάφορες παρεμβολές (στην πληροφόρηση).

Το Υ είναι ένα σύμβολο διπλής σημασίας. Η οριζοντίωσή του και ο κατοπτρισμός του (εκ του "δι εσόπτρου γνωρίζουμε") σχηματίζει την ιερογλυφική παράσταση του ματιού: ( -<>- ). Πράγματι, το Υ είναι η πνευματική κεραία αντίληψης (όρασης) και συγχρόνως το χωνί μέσα από το οποίο μεταγγίζεται η πνευματική γνώση στη συνείδηση.

Ο άνθρωπος, είναι συγχρόνως εμπεριεχόμενος σαν μικρή βιολογική κουκίδα μέσα στο άπειρο, αλλά και τόσο μεγάλος, ώστε να  εμπεριέχει τον κόσμο, όπως παρατηρεί ο άγ.Μάξιμος ομολογητής. ( Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος… ).

Επειδή ΜΟΝΟ η Αλήθεια ξεδιψά και ‘’γευόμενη’’ (βιούμενη) ελευθερώνει, θα καταχωρηθεί ως μεγάλη αδιακρισία από πλευράς μας, αν ό,τι μας κατεβαίνει στο μυαλό, το αποδεχόμαστε παθητικά, ειδικά όταν μας εμφανίζεται ως άνωθεν ‘’πληροφορία’’ και δεν κάνουμε τον κόπο να την ελέγξουμε βάσει σταθερών αληθειών, το πόσο συμπλέει, το πόσο ομόρροπη είναι.    

Παρομοιαζόμενη η Αλήθεια ως ύδωρ ζων, ως λάλον ύδωρ, αλλά και εκ του αγιογραφικού, ποταμοί εκ της κοιλίας ρεύσουσιν ύδατος ζώντος (Ιωαν.ζ’38) …λογικό είναι, πως αν δεν ‘’φιλτραριστεί’’ το νερό του ποταμού για να καταστεί πόσιμο, είναι επιβλαβές για την υγεία. Κι αν μεριμνούμε και προσέχουμε την υγεία (καλώς) ενός φθαρτού σώματος, πόσο αναπολόγητοι πρώτα στον εαυτό και μετά στον Θεό θα είμαστε, αν δεν προσέξουμε την υγεία του πνεύματος, που αντανακλάται αυτή και καθορίζει την μετά (βιολογικό και νομοτελειακό) θάνατον, ζωή, στους αιώνες.

Ο πνευματικός μας προσανατολισμός και ‘’σπορά’’ θα αποδώσει ‘’καρπούς’’ αλλά! (ο) …Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· 8 ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. … (Γαλ.στ’)      

Επί του θέματος, ας δούμε την πορεία της οποιασδήποτε πληροφορίας, ώστε μετά να περάσουμε στην δυνατότητα διάκρισης ίασης και ασφάλειας…

Κατεβαίνει η πληροφορία από το πνεύμα στην ύλη και αυτή, συνειδητοποιείται, όσο η συνείδηση ανεβαίνει πνευματικά για να την συλλάβει. Το παρακάτω σχήμα, χρησιμοποιείται απλά ως όχημα σκέψεως, για την σχετική παραστατικοποίηση.  

Αφού ο άνθρωπος είναι ντυμένος με δερμάτινους χιτώνες (φύλλα συκής) κάτι σαν κρεμμύδι , η απεικόνιση ομόκεντρων κύκλων που περιβάλουν και εσωκλείουν (συγχρόνως – αλλά για να μην παραγεμίσει το σχήμα δεν τις απεικονίζω - ) το φυσικό μας σώμα, έχουν έξω όρια το σύμπαν και έσω την καρδιά (πνευματικό κέντρο του ανθρώπου) όπου αποτυπούται η Βασιλεία του Θεού εν ημίν και εντοπίζεται ο χωρίς ασυνέχεια διάλογος, Λόγου και λόγου. Έμμεσα πριν (δια λόγων φυσικών και Γραφών), άμεσα στο τέλος και πρόσωπο προς πρόσωπο.

Η πρόσβαση στα νοητά ακόμη και στα έμμεσα (δλδ την αντίληψη αυτών με ορθή όμως ερμηνεία των λόγων και ρημάτων Του Λόγου κι όχι κατά το δοκούν, που δημιουργούν αιρέσεις), δυσχεραίνεται, όσο πυκνώνει το ενδιάμεσο ‘’νέφος’’. Πόσο μάλλον για τον άμεσο φωτισμό, παρά τον πιασάρικο χαρακτηρισμό ‘’φωτισμένοι’’ (και πεφωτισμένοι).

Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία όλοι καταλαβαίνουν πως είναι θεμέλιο και σαν υποχρεωτική προϋπόθεση φωτίσεως, η κάθαρση.

Κάθαρση εαυτού από παντός μολυσμού ψυχής και σώματος, κάθαρση αγωγού (channel).

Τα τοιχεία του αγωγού χρειάζονται καθαρότητα, έτσι κι αλλιώς, αλλά σπουδαιότερη παράμετρο ς είναι η αγωγιμότητα και η μόνωση. Τι να επιτρέπουμε και τι να απαγορεύουμε την διέλευση από τον δίαυλο (κανάλι), που μπορεί να μην είναι τόσο φαντασμαγορικά όσο οι παρουσιαστές του χάπενινγκ, αλλά ισχύει σε όλους, αφού πάντες γαρ απόστολοι.

Μας συμφέρει να γινόμαστε ολοέν και πιο δυνατοί μονωτές κακού, δλδ ούτε να μπαίνει ούτε να βγαίνει το κακό μέσω ημών και συγχρόνως αγωγοί καλού, δλδ να μπαίνει και να βγαίνει από τις θυρίδες και να υπάρχει μέσα μας ΜΟΝΟ καλό. Τότε απόστολοι Κυρίου, αλλιώς, είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία, απόστολοι του άλλου ‘’κυρίου’’…

Η φωνή και ο λόγος που αρθρώνουμε (μιλώντας ή σιωπώντας) πρέπει να είναι καθαρός και σύμφωνος, ακόμη και με αυτά που λίθοι (όπως λέει Ο Κύριος) κεκράξονται… αν οι απόστολοι σταματήσουν την δόξα του Θεού.

… 10 ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι. 11 μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν; ….οὕτως οὐδεμία πηγὴ ἁλυκὸν καὶ γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ. (Ιακ.γ’)

Γινόμαστε κι εμείς διάμεσοι, αγωγοί και πηγές, επιλέγοντες γλυκό ή πικρόν ύδωρ… ωφέλιμο ή βλαβερό και όχι μόνο εκ του στόματος, αλλά και δι όλου του σώματος. Ψυχής και σώματος που παραχωρούνται (αμήν πάσαν την ζωήν ημών, XC τω Θεώ παραθώμεθα).    

Λένε οι άγιοι. Καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος. Επειδή όμως συνήθεια είναι έξις, κατά το μέτρο των δικαιωμάτων που παρέχουμε ή στον Θεό δια των αρετών ή δια των παθών στον αντίδικο της σωτηρίας μας, ισχύει η έ(λ)ξις. Η ολκάς των θελόντων σωθήναι καλή μας Παναγία, έστω και από τα μικρά (πάλι δικά Της) χαρίσματα να μας ανέλκει, αντί του μυρμηγκολέοντος που έχει ως σκοπό, να μας καθέλκει στον θάνατο και να μας κάνει όργανά του μέσω ‘’φωτισμού’’ δικού του, έρποντος, δηλητηριώδους και χρησιμοποιώντας ανθρώπους ως ‘’αγωγούς’’.

Ο κατ’ εικόνα άνθρωπος, εμπεριέχει εν δυνάμει όλα μέσα στον εαυτό του. Εντοπίστηκε το άχρονο στην κεφαλή (όπου τυπούται και το ‘’νυν’’ αιώνιο παρόν) εντοπίστηκε και ο χρόνος στην κοιλία (όπου τυπούται το ‘’αεί’’ ο όλος χρόνος). Για να μεθέξει ο άνθρωπος το καθ’ωμοίωσιν ‘’ανεβαίνει’’ την θεία κλίμακα Ιησούς, τον προτυπωθέντα ως όρθιο κρεμασθέντα χάλκινο όφι επί της ράβδου του Μωϋσέως και νυν ως ενεργούντα Σταυρωθέντος Κυρίου με την συσταύρωσή μας ικανή και αναγκαία συνθήκη απόκτησης ευθέως Φωτός και επόμενης Ανάστασης ευχόμενοι καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου…

Έτσι, όπως Ο Κύριος εκ της κεφαλής δια της ορθίου σπονδυλικής στήλης κατήλθε, έτσι συμβαίνει και με την κάθοδο (6) οποιασδήποτε πληροφορίας. Αυτή επισκιάζεται από την φυγόκεντρο. Συνέπεια της καθόδου, η μόλυνσις από τον εγωισμό και ο σκοτισμός του ανθρώπου από την φυγόκεντρο ως Ι και Ι/δέκατο τάγμα των δαιμόνων.

Από την άλλη, η άνοδος (9) επιτυγχάνεται δια της ταπεινότητος η οποία χάριτι, φωτίζει αυτόν και όποιον ακολουθεί την κεντρομόλο, πάλι Ι/επιστροφή/μεταστροφή δια μετανοίας, όχι απρόσωπα, αλλά το Ι του Ιησού. Υιού Θεού, ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Κι Ο Κύριος, παρότι κατέβηκε ποτέ δεν αποχωρίστηκε Τον Πατέρα, ως σε πληρότητα ταπεινότητος γενηθήτω το θέλημά ΣΟΥ (σε σχέση με το τρεπτό δικό μας και πολλάκις ισχύον γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ… ορίζει ως Μεσσίας την γέφυρα προς την Ζωή, όντας Αλήθεια και Ζωή και Οδός και Ανάστασις. 

Τροφή και ύδωρ πριν ως του ασώτου ομοία των χοίρων (παθών) αλλά και εύσπλαγχνα μετά το ελθών εις εαυτόν που μετενόησε, επιστρέψας στην Οικία του Πατρός [ο (καθ)ορισμός της Ορθοδόξου ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ Εκκλησίας]*. 

Και ο καλός Θεός, προ και αναγνωρίζοντας ότι από της έκπτωσης ο άνθρωπος θα έμπαινε σε σκοτεινή μήτρα, ήδη αποτύπωσε εις το δεξί ωτίον του να μοιάζει με 6 και ανάποδο έμβρυο (κεφαλή κάτω ως λωβός και σπονδυλική στήλη ως συμπληρωματικό και σύνολο 6), αφού η ακρόασις του Λόγου για μας τους εν μήτρα σκοτεινή είναι εμβρυακή. Σαν μέσα από μήτρα αναγνωρίζουμε και σκιρτάμε στην προσέγγιση Του Κυρίου που φέρνει κοντά μας (διαχρονικά) η Θεοτόκος, και αν έχουμε τα χαρίσματα του Ιωάννη (μετάνοια … όπως δλδ εσκίρτησεν ο Ιωάννης που ήταν μέσα στην μήτρα της Ελισάβετ, όταν τον πλησίασε Ο Κύριος που ήταν μέσα στην Θεοτόκο).  

Σχετικά, η αποκοπή από τον απ.Πέτρο το δεξί ωτίου του δούλου του αρχιερέα μάλ-χου (μαλακού χόνδρου) αλλά και το ότι ο Ααρών, χρονίζοντος του Μωυσέως εζήτησε όλα τα χρυσά ενώτια (εξοδ.λβ’) και έκανε χρυσούν βουν και είδωλα να προσκυνά ο λαός που ήθελε να αποδώσει την έξοδόν του από την αίγυπτο…. (και πάλι στην ΠΔ εξοδ.κθ’ … 20 καὶ σφάξεις αὐτόν, καὶ λήψῃ τοῦ αἵματος αὐτοῦ καὶ ἐπιθήσεις ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς ᾿Ααρὼν τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς δεξιᾶς χειρὸς καὶ ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς τοῦ δεξιοῦ, καὶ ἐπὶ τοὺς λοβοὺς τῶν ὤτων τῶν υἱῶν αὐτοῦ τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν αὐτῶν τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ ἄκρα τῶν ποδῶν αὐτῶν τῶν δεξιῶν…. αφορά την αποστολική διαδοχή ακρόασης και τήρησης αντιμετώπισης και ευθέων βημάτων… αλλά επειδή δεν είναι του παρόντος, προσπερνιούνται, ως απλά ενημερωτικά).   

Ο άνθρωπος, ή θα μείνει στους πρόποδες του όρους Σινά, νομίζοντας ότι ακροάται ‘’θεία’’ εντολή (από είδωλα προσκυνώντας αυτά – ενδοκοσμικά όπου και η σπορά εν τη εαυτού σάρκα που θερίζει φθορά και θάνατο) ή θα προχωρήσει στην προσκύνηση του Αληθινού Θεού, (σπορά εις το πνεύμα …) αρχής γενομένης από την φλεγόμενη και μη καιγόμενη βάτο, Η Οποία θα φέρει/φέρνει το Φως το Αληθινό και ΖΩΗ. …μή ἐγγίσῃς ὧδε. λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος*****, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί. (Εξοδ.γ’5)

Η Μεταμόρφωση Του Κυρίου με παραστάτες τον προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή (πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών αντίστοιχα) μαζί με Την Εκκλησία ως Αναστημένο Σώμα οριοθετούν την Αλήθεια και ‘’φιλτράρουν’’ κάθε πληροφορία, ώστε αυτή να γίνει αποδεκτή ή όχι της ισχύος της.

Το δε όρος Σινά με την ανάβασή του γίνεται προτύπωση με τις δύο κορυφούλες, του όρους Θαβώρ. Δεν μένει όμως μόνο εκεί η εκτύπωση. Καλό θα είναι να ανευρεθεί και στους 4 ευλογημένους τόπους. Στην Εκκλησία και τέλος στον εαυτό.  

Επειδή ανεβαίνει λογισμός στην καρδία, η διαδρομή της πληροφορίας (εντός ημών) σχηματίζει το 6, αρχομένης από κεφαλή (και πνευματικό κόσμο) – κατέρχεται δια της σπονδυλικής στήλης – και δια της κοιλίας/ομφαλού αλλάζει καμπή οπότε – ανέρχεται στην καρδιά. Εισερχόμενος ο λογισμός στην καρδιά, στον χώρο των αιτιών, αναλαμβάνει τα εκεί υπάρχοντα σκήπτρα βασιλείας και ελέγχει, κινεί νου και χου, όλον τον εαυτό χειραγωγών αυτόν στα αιτιατά και σκιές και αποτελέσματα.

Στην Ορθοδοξία, βιώνεται το ‘’ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα …(και ευχαριστία και προσκύνησις…) του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Αφιλτράριστοι οι λογισμοί και χωρίς προσευχή και νηστεία (δια των οποίων μέσων εξέρχεται το γένος των δαιμόνων) έχουμε δυστυχώς κατάληψη καρδίας ή επηρροή ισχυρή, από τον άλλον.

Δύο τάσεις και δύο πρόοδοι μπορούμε να εντοπίσουμε ανάλογα. Ο εξ εγωισμού και ο εκ ταπεινότητος, προβαλλόμενοι κι οι δυο, ως φωτισμός. Αλλά, ο ένας, ο ευθύς φωτισμός θα οδηγεί τον άνθρωπο στην πραγματική όαση που ξεδιψά και ξεκουράζει, σε αντίθεση με τον άλλον, τον εκ διαχύσεως ή πλάνο που οδηγεί τον πιστεύοντα στον ομοιάζοντα αντικατοπτρισμό της…  ο ένας στη γη ειδωλικά (666- ΙΑΠΕΤΟΣ) και ο άλλος στον ουρανό αληθινά (999-ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ).

Ασφάλεια, η τοποθέτηση και εντολή του πνευματικού, οι άγιοι, η Ορθόδοξη Εκκλησία με την πεπατημένη της παράδοση και Οδό.

Η  φυσική πορεία που ακολουθεί αυτή η πληροφορία, ξεκινάει από το πνεύμα και καταλήγει στο φυσικό σώμα. Η φύση μας διδάσκει πως αυτή η εκδήλωση περνάει μέσα από  τον ομφαλό.

Το βλέπουμε στην κυοφορία και νομίζω πολλοί έχουν αισθανθεί τα παραπάνω πριν αόρατα να ορατοποιούνται και λαμβάνουν μορφή, ‘’σάρκα και οστά’’ στο μεγάλο κεφάλαιο της νηστείας.

Στην Ινδιάνικη παράδοση, ο Κάρλος Καστανέντα όταν του ερχόταν μια  πνευματική πληροφορία είχε με σειρά τα παρακάτω αισθήματα: μία ελαφριά πίεση στην κορυφή, μετά ένα αίσθημα στον ομφαλό και τέλος κάτι σαν φούσκα έσκαγε στο νού και πλημμύριζε τη συνείδησή του με την πληροφορία.

Δυστυχώς όμως αυτή η φαινομενική φυσιολογική  πορεία της συνειδητοποίησης, περνάει από ένα κραδαστικό περίβλημα που το λένε αστρικό όφι και ο οποίος περισφίγγει ως κοσμοκράτορας το φυσικό κόσμο (ίσως έχετε δει σε παράσταση, ένα φίδι να σφίγγει ένα αυγό). Όχι έξω και μακρυά που θα μπορούσε να μας κάνει αδιάφορους, αλλά εδώ. Εντός.

  

Με αυτήν την παρεμβολή, το μήνυμα αλλοιώνεται και διαστρεβλώνεται κατά τη θέληση του κοσμοκράτορα, του διαβολέα κάθε ορθού. (αυτό νομίζω ήθελαν να μεταδώσουν στον κόσμο αυτά τα διάμεσα ‘’κανάλια’’ του χάπενινγκ).  

Οι μουσουλμάνοι, στην προσευχή τους, κρατάνε τα χέρια τους ‘’δεμένα’’ μεταξύ τους, κάτω από τον ομφαλό, (στην κοιλιά γενικώς) σαν ‘’ασφάλεια’’ προς την πνευματική είσοδο των ανεπιθύμητων ενεργειών. Λες και οι ενέργειες και τα πνεύματα δεν μπαίνουν εντός της ‘’οικίας’’ κεκλεισμένων των θυρών.

Η πνευματικότητά τους εξαντλείται στην ατομική προσπάθεια και δύναμή τους. Όσο όμως πολεμούν τον σταυρό που δίνει ύψος από τα έρποντα, κι είναι ζωή (μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός) αυτοχειρούν και ασθενώντας πεθαίνουν αβοήθητοι εκ πεποιθήσεως. Μένουν στην κάτω περιτομή αναπαυόμενοι φαρισσαϊκώς ότι τηρούν νόμους και δεν αντιλαμβάνονται την περιτομή της αμαρτίας και σταυρό στο μέτωπο**.

Η πνευματική (όση) διάσταση άλλων προσεγγίσεων, όλες καταδεικνύουν την ίδια ‘’διαδρομή’’, με μόνη διαφορά την αδιακρισία των μεν και συγχρόνως αδυναμίας ίασης και τελειότητος που προσφέρει η Ορθοδοξία.

Εκεί, που άλλοι αδιαφορούν (ομφαλός) ή βάζουν την δική τους δύναμη ‘’άμυνας’’ έρχεται ο παντοδύναμος Σταυρός και μετά το στην κεφαλή τυπούμενο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ η Τριάδα ‘’κατεβαίνει’’ στον ομφαλό (συνήθως δύο δάχτυλα κάτω αυτού) και σφραγίζει την δίοδο του ποιούντος με πίστη ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ. (γιαυτό και πρέπει να γίνεται σωστά ο σταυρός επάνω μας κι όχι βιαστικά ή σε άλλα από τα πρέποντα ‘’σημεία’’)****.

Ας δει ο καθένας το συμφέρον του και τον Τριαδικό Θεό, διάκονο της δικής μας ζωής, όντως ως ο πρώτος θέλων είναι, έσται πάντων διάκονος.      

Παρά την έκταση του παρόντος, ευχόμενος ο κάθε αναγνώστης αφαιρετικά να καταλάβει την ουσία και πάνω της να οικοδομήσει, δίνω δυο ακόμη στοιχεία.

Πάνω από  το κεφάλι του ανθρώπου και σε μικρή απόσταση εκατοστών, (συνήθως ορίζεται στα 8 εκ.) δημιουργείται ένα ενεργειακό πλέγμα όπου αναγράφεται κραδαστικά ο σκοπός του.

Η αριστερή κορυφούλα αναφέρεται για τον πνευματικό σκοπό και  η δεξιά  συγκεκριμμένα για την ένωση και αφηρημένα για το γάμο.

Μπορούμε να διακρίνουμε στο εξώφυλλο του 3^ου βιβλίου (οδοδείκτες…) πως, ο ένας σκοπός της Εκκλησίας χωρίζεται σε δύο  πάνω στον άνθρωπο που σαν αντεστραμμένο Υ καταλήγουν στις  κορυφούλες του εμβρύου.

Από κάποιες σημειώσεις αδελφού, διάβασα: Δύο εμπειρίες φίλων μου, άγνωστων μεταξύ τους, αποσαφηνίζουν σχετικά  τα αναφερόμενα. Είχα αναφέρει στον πρώτο, ότι μερικές φορές η πίεση στην κορυφούλα σημαίνει πως πιέζει ένα μήνυμα να συνειδητοποιηθεί από τον άνθρωπο. Μια φορά που είμασταν μαζί αισθάνθηκε κάτι. Κλείνοντας τα μάτια του, μου είπε πως έβλεπε ένα χωνί και μια κόκκινη μπαλίτσα να κινείται αργά από πάνω προς τα κάτω. Επειδή μου έλεγε πως η πίεση μεγάλωνε  και η κόκκινη μπαλίτσα άρχιζε να πιέζει τα τοιχώματα, του είπα να κάνει το σημείο του Σταυρού νοητικά πάνω στη σφαίρα. Τότε, όπως μου είπε, ακαριαία καταστράφηκε και σταμάτησε και η πίεση. Αυτό συνέβη  στην Ορεστιάδα το 1986.

Τρία χρόνια αργότερα, στην Κομοτηνή ο δεύτερος φίλος μου πάνω στη συζήτηση, μου είπε πως όταν ήταν στη Μυτιλήνη υπήρχε ένας επιδεικτικός που έλεγε πως ερχόταν σε επαφή με  το Άγιο Πνεύμα και ο τρόπος του ήταν ο παρακάτω: άρχιζε να λέει "το αίμα σου κύριε, το αίμα σου κύριε...". Μετά από λίγο αισθανόταν μια πίεση στο κεφάλι και  ό,τι ρωτούσε, του ερχόταν η απάντηση. Ζήτησε μάλιστα από αυτόν το φίλο μου να απαγγέλλει και αυτός τα ίδια  λόγια, για να "φωτιστούν" μαζί. Αντί όμως από αυτήν την επίκληση, από μέσα του έλεγε το παντοδύναμο: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλό".  Κανένα αίσθημα δεν αισθάνθηκε, ούτε και φυσικά φωτίστηκε.

Όταν του ανέφερα την εμπειρία του πρώτου, καταλάβαμε πως εκείνη η σφαίρα ήταν μια ρανίδα αίματος (κόκκινη) που αιρετικά με μεταφυσικό τρόπο προσπαθούσε να αφομοιωθεί. Δυστυχώς  τα πλοκάμια του πονηρού είναι πολλά και  παγιδεύουν διαρκώς ανυποψίαστους διαβάτες.

Η ενδοκοσμική ασθένεια έχει προσβάλλει όλες τις προσεγγίσεις. Η σαρξ ασθενεί και παρασύρει / καθέλκει και το πνεύμα. Το βλέπουμε στα ψυχοτροπικά σκευάσματα στην αρχαία Ελλάδα (δελφοί), στους ινδιάνους, στους σούφι όταν ως στρεφόμενοι δερβίσηδες, μετά την πολλαπλή περιδίνηση πληροφορούνται και τόσα άλλα προτεινόμενα να καταναλωθούν ως ‘’θεία και ιερά’’ αλλά στην κυριολεξία ψευδοφάρμακα (φαρμάκια) από τον ψευδοιατρό…     

Όλα, μέσα στο επιτρέπεται του Θεού, που όταν θελήσει ‘’βιάζει’’ τους δαίμονες και ομολογούν Αλήθεια άκοντες. Έχουμε πολλά σχετικά παραδείγματα, με κύριο εκείνο του Καϊάφα. (Ιωαν.ια’ 50).  

Ευτυχώς η ορθόδοξη πεπατημένη είναι οδός σωτηρίας και ευθυπορείας από οποιαδήποτε αιρετική παρέκκλιση που είναι θάνατος. Πρέπει να προσέχουμε από τέτοια παραφυσικά δολώματα.

Χρειάζεται προσευχή ώστε ο καλός Θεός να μας φυλάει. Δε χρειάζεται να περιμένουμε να κατέβει η γνώση αλλοιωμένη από το διάβολο για να την αφομοιώσουμε, αλλά δια του Σταυρού να ανεβάζουμε τη φύση μας θεωρητικά και πρακτικά, ορθόδοξα για τη συνάντησή της με τη μόνη Αλήθεια.

Επαινείται το ορθόδοξο βίωμα και η εμπειρία από τη μεμονωμένη φώτιση, πολύ περισσότερο αν αυτή διενεργείται έξω της Εκκλησίας και χωρίς τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια που μας δόθηκαν για ασφάλεια. Πέραν της ταπεινότητος και δι ευχών των αγίων.  

Λέγει ο άγιος: …Ο πόλεμος ημών είναι πολύπονος, είναι μεγάλη και αδιάλειπτος επιστήμη. Απαιτείται και σοφία αλλά και απλότης. Εάν η ψυχή αγαπήση την ταπεινότητα τότε όλα τα δίκτυα των εχθρών διαλύονται και όλα τα οχυρά των κρημνίζονται. Ο πόλεμος είναι μεν πεισματώδης, αλλά μόνον δια τους υπερηφάνους. Δια δε τους ταπεινούς είναι εύκολος, διότι αυτοί έχουν αγαπήσει Τον Κύριον, και Αυτός δίδει εις αυτούς το ισχυρόν όπλον Του, την χάριν Του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν φοβούνται οι εχθροί, διότι τους κατακαίει. 

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου, 1866 – 1938 

Συγχρόνως, για την ‘’πληροφορία’’… 

"Ό,τι έλεγε ο Γέρων δεν ήτο καρπός διανοητικής επινοήσεως. Ουχί. Η εσωτερική αυτού πορεία ήτο εντελώς διάφορος. Αληθινή πείρα και υπαρκτική γνώσις προελάμβανον τους λόγους αυτού. Ένεκα τούτου, οι λόγοι αυτού έφερον τον χαρακτήρα θετικής μαρτυρίας περί γεγονότων του πνευματικού κόσμου. Εις αυτόν ήτο ξένον ως τι περιττόν η αναζήτησις των εκ των κάτω πορευομένων λογικών αποδείξεων, ασυνήθων εξ άλλου και εις την Αγίαν Γραφήν. 

(..) Πολλάκις ακούομεν να δικαιολογήται τις ότι είχε καλήν πρόθεσιν, τούτο όμως είναι ανεπαρκές ... ο αγαπών τον Θεόν πάντοθεν εκζητεί την άνωθεν υπόδειξιν, τείνων διαρκώς το ους της καρδίας αυτού εις την φωνήν του Θεού. 

Εν τη πράξει .. τούτο γίνεται ως εξής : πας χριστιανός και ιδίως ο Επίσκοπος ή ο Ιερεύς, ενώπιον της ανάγκης όπως εύρη εις αυτήν ή εκείνην την περίπτωσιν λύσιν σύμφωνον προς το θέλημα του Θεού, αποσπάται εξωτερικώς εξ όλων των γνώσεων αυτού, των προειλημμένων σκέψεων, των επιθυμιών και σχεδίων. Τότε ελεύθερος παντός «ιδικού του», προσεύχεται μετά προσοχής εν τη καρδία αυτού προς τον Θεόν, και το πρώτον όπερ γεννάται εν τη ψυχή εξ αυτής της προσευχής, δέχεται ως άνωθεν υπόδειξιν.

Φυσικά, η όλη περιγραφή δεν αποδεικνύει τπτ. Είναι σαν να περιγράφεις έναν φάρο ή μια πηγή μαζί με την διαδρομή ύδατος. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο φάρος φωτίζει ή η πηγή δίνει νερό καθαρό… οπότε και εκτελεί την αποστολή του.

Κύριε, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς, φώτισόν μας το σκότος, ξεδίψασέ μας και κάνε μας μετόχους, κοινωνούς και μεταλαμπαδευτές (όσο κι εμείς ‘’καιγόμαστε’’ και διαπνεόμαστε από αυτό το ζωογονητικό πυρ της θεότητος δια της Θεοτόκου, της Μητέρας του Φωτός...), όπως Εσύ ξέρεις και θέλεις ως χαρά του Οίκου του Πατρός, όπως στον σήμερα επιστρέψαντα άσωτο υιό Σου δια της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ εξάγοντα αυτόν από το χοιροστάσιο… 

...να μην επαναπαυόμαστε ότι ''συλλάβαμε την πληροφορία'' που κατεβαίνει (6) αλλά να συνανεβούμε (9) κτίση κι εμείς δι Ορθοδοξίας*** στον τέλειο σκοπό αγιαζόμενοι Εξ Ενός, και ο δρόμος για τον σκοπό, σ’αυτήν την τελειολογική εν εξελίξει πορεία. Αμήν δι ευχών. Αυτό το ‘’συνανεβούμε’’ μαζί με το ‘’δι ευχών’’ δεν είναι άλλο από την απέριττη πρόταση του αγιασμού κατά τάξη και παράλληλα (κάθαρση φώτιση τελείωση) και εκεί στην καμπή (δλδ ομφαλό) να στηθούν δύο πυλώνες φωτός, που να αποτρέπουν την καταδυναστεία του θνητού μας σώματος και κατάληψη νοός/καρδίας, ασφαλιζόμενος αυτός ο ναός με προσευχή και νηστεία. Ο άγιος της ημέρας (δι ευχών) να μας δίνει δύναμη και θέληση για την μίμησή του, (από τον συναξαριστή) και ο άγιος (όπως μας έπλασε Ο Κύριος και προετοίμασε θέση στην Βασιλεία) να μετέχεται συνειδητά ΚΑΙ δια του σώματος, όλο και πιο εκτυπώτερον η ανάσταση, ανάληψη και πεντηκοστή μας/δόμηση Εκκλησίας.    

   
---

* ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;

** Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

*** άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων… 

**** μερικές φορές, προσπαθώντας κάποιος να τυπώσει ορθά το σημείο του ζωοποιού σταυρού, ειδικά στον ομφαλό (για ευνόητους λόγους) αλλά και λίγο πιο κάτω από το κέντρο του μετώπου,  απωθείται το χέρι, και πάει αλλού…. Όποιος εντοπίζει τέτοια κακή ενέργεια, ας μην το προσπερνά αδιάφορα, αλλά πιο έντονα να προσπαθεί με το Κύριε ελέησον να ‘’πατήσει’’ Ο Αναστάς Κύριος τον εν ημίν θάνατο και διορθώσει τον βίο, γιατί μάλλον από εν αγνοία μας δοθέντα δικαιώματα, συμβαίνει αυτό ή από επίθεση. Και στις δυο περιπτώσεις και πάντα, Κύριε ελέησον…  

***** καταγράφηκε ο τόπος και αναλύθηκε ο τρόπος. Εκ του τρόπου όμως κρίνοντας ο δικαιοκρίτης Θεός, θα αποφασίσει σε ποιον τόπο θα μεταβεί ο άνθρωπος. Τόπο άγιο ή τόπο μιαρό με τους δολίους ‘’παρέα’’ , αφού αυτούς αποδέχτηκε στην ζωή του ως συμβουλάτορες και πληροφοριοδότες, αντί των αγγέλων. Αμήν δια της Κυρίας των αγγέλων να σταθούμε σε τόπο ιερό και να συνανεβούμε στα ανάλογα εν ημίν όρη, Θαβώρ και Σινά και κεφαλή και Χριστό, αντί στους πρόποδες, είδωλα και χρυσό. Προ πάντων δε να μην είμαστε υποκριτές γιατί εκεί το ουαί, που όπως λένε κάποιοι στο νόμισμά τους in god we trust, αλλά εννοούν in gold we trust. Μη γένοιτο… αλλά όντες ελεύθεροι, Κύριε ευλόγησον και απάλλαξέ μας από την φιλία των χειρόνων, δι ευχών.        

Από το: … παραίνεσις στην αντιμετώπιση πνευματικών φαινομένων πληροφορούμαστε ότι ο άγ. Σιλουανός  … έλεγε ότι πολλάκις ο Κύριος εισέτι και εις τους αγίους δεν αποκαλύπτει το θέλημα Αυτού επειδή ο ερωτών αυτούς απηυθύνθη μετά διψύχου καρδίας.

   

Με φίλτρα, πρωτίστως την συμβουλή του πνευματικού και την ομόρροπη προς τα άνω πορεία των λόγων των Γραφών και λόγων της φύσης, το «Μη δέχου και μη απόρριπτε» ως βασιλική οδός μπορεί να προσδώσει την απαιτούμενη ΔΙΑΚΡΙΣΗ (την μητέρα των αρετών) για να ακολουθηθεί ευπίστως ή όχι η ‘’πληροφορία’’ καθώς από αυτήν την τοποθέτησή μας και γενικά στάση ζωής, μπορεί να προσδιοριστεί ως ακριβής θεοφιλία ή αδιάκριτος θεομαχία (μη γένοιτο) η κατάστασή μας, στους αιώνες…   

---  

Σχετικά

Γ.ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ «ΠΩΣ ΠΕΡΝΕΤΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ;»

Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής †

Περάσματα και Θύρα

συνείδηση και επιγνώσεις

Αλήθεια και φαντασία

Περί όρασης… 

εντολές, ακρόαση - τήρηση, αρετές, συντονισμός και ους... 

Περί κραδασμών, τσάκρας και ΣΤΑΥΡΟΥ

για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς)