ελληνορθοδόξως
Η προς την ‘’ένωση’’ κίνηση, όταν βγουν οι απόλυτες τιμές και λάβουν το πρόσημο που τους αναλογεί, σαν + και -, αναλογεί σε μία πορεία προς τα άνω και Λόγο [όπως σχηματικά ‘’δείχνει’’ το Λ του ΚΑ(Λ)ΟΥ και Αγαθού] σε σχέση με την άλλη προς το Κ του ΚΑ(Κ)ΟΥ, αδιέξοδο (|<) και συγχρόνως τέρμα της δημιουργίας, σαν προβολικό επίπεδο, όπου αποτυπώνονται τα είδωλα.
Μακάρι να ίσχυε καθ’ολοκληρίαν το … ου χρείαν έχουσι απελθείν, (Ματθ.ιδ’16) και να μέναμε στην Τροφή που δίνει Ο Κύριος στον Οίκο Του, στην αυλή Του.
Αλλά! οι περισσότεροί μας, παίρνουμε το αναλογούν μέρος της ουσίας (Λουκ.ιε’12) και το κατασπαταλάμε, εσθίοντες την τροφή των χοίρων. Η δύναμη της επιστροφής (σαν ειλικρινούς μετάνοια) είναι η βαθεία ενθύμηση του ευσπλάγχνου Πατέρα. Καλούμαστε να βαδίσουμε έναν δρόμο που ξεκινά από άλλες ‘’αυλές’’ (κύκλωθεν) έστω και χώρα μακράν, για να επιπέσει επί τον τράχηλον να μας εξάγει την παλαιάν στολή και μας ενδύσει με την νέα, και μας φορέσει το δαχτυλίδι της υιοθεσίας.
Πίπτοντας στον τράχηλό μας, ‘’κόπτει’’ το οφιοειδές μαστίγιο, (σπονδυλική στήλη) το απαραίτητο για να ευστοχήσει το σπερματοζωάριο στο ωάριο, η ψυχή μέσα στο σώμα, και να ακινητήσουμε πλέον ως πρώτο ζυγωτό στην μήτρα προς πολλαπλασιασμό αρετών και αναγέννηση, μέσω της παρεχόμενης Τροφής, τον
μόσχο τον σιτευτό, που είναι Ο Κύριος σαν θεία κοινωνία.Έχουμε βέβαια και τον πρεσβύτερο υιό που ποτέ δεν έφυγε από την αυλή (και Οίκο) θεωρώντας όλες τις επόμενες (μαζί κι αυτήν την ‘’ελληνορθόδοξη’’) σκληροκάρδως, ως περιττές, ανούσιες, απορριπτέες.
Επειδή όμως ο νους (ισραήλ) εμίγη με τα άλλα έθνη και μαζί με τα έργα ακολούθησε και την διαστρεβλωτική θεωρία τους, …καὶ ἐμίγησαν ἐν τοῖς ἔθνεσι καὶ ἔμαθον τὰ ἔργα αὐτῶν·… (ψαλμ.ρε’) επιβάλλεται με κάποιον τρόπο, δια σημείων και δια οδοδεικτών, να ξαναβρεί τον δρόμο και από στρεβλά έργα (και ειδωλολατρεία) να ποιήσει ευθείας τας τρίβους (και γνωρίσει, δλδ βιώσει την ορθοδοξία).
Και είναι η αρχή του ευαγγελίου Ιησού Χριστού, που και προτείνει μετάνοια και δίνει εφόδιο επιστροφής στον καθένα, τον άγγελό Του…. ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· 3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, (Μαρκ.α’) άλλωστε, Ο Κύριος ήλθε για τα απολωλότα, για τους ασθενείς και όχι υγιείς και δικαίους. Αποφύγωμεν την υψηγορίαν του φαρισσαίου, αποφύγωμεν την σκληροκαρδία του πρεσβυτέρου, με κατανόηση της ‘’πραγματικότητος’’ και συμπάθεια στο απολωλός που θέλει να σωθεί και νεκρό που θέλει να αναστηθεί….
Κι αυτήν την ένωση εις εν, την αναλαμβάνει ο άγγελος οδηγός, που εποπτεύει με τα όριά τους, τα ‘’έθνη’’ και ισχύει στην άνω όψη των κάτω διαχωρισμένων εις πολλά. …Ὅτε διεμέριζεν ὁ ῞Υψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς ᾿Αδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων Θεοῦ,… (ᾨΔΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ᾨδὴ Μωϋσέως)
Έτσι, οι μετά την ορθοδοξία (της αυστηρής έννοιας) προσεγγίσεις, αν βοηθήσουν στην επιστροφή, εκ των προβολών (στα τοιχεία, ειδώλων) Στον προβολέα και ΦΩΣ… νάναι ευλογημένο, παρότι δεν αφορά όλους. Συγγνώμη.
Παίρνοντας τα πράματα από την αρχή και σκιές που υποπίπτουν σαν αντίληψη στα αισθητήριά μας, καλό θα ήταν να μην μείνουμε στα είδωλα, αλλά να κινηθούμε προς τις αιτίες και λόγους και από αυτούς στον πρωταίτιο Λόγο.
…κι ο αλυσοδεμένος άνθρωπος (όπως παριστάνεται στον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα) έμπροσθεν των τοιχείων δεν είναι άλλος από τον νου, που ενώ θάπρεπε να ακινητεί στην θέα Θεού και δόξα Του, ακινητεί εμπρός των ειδώλων, με κατάληξη την όμοια με την ακινησία των ειδώλων, όσο ‘’πιστεύει’’ σε αυτά (κατά τον ψαλμωδό)… ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν, ἐποίησε. τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· στόμα ἔχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι, καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι, καὶ οὐκ ἀκούσονται, ρῖνας ἔχουσι, καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται, χεῖρας ἔχουσι, καὶ οὐ ψηλαφήσουσι, πόδας ἔχουσι καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς. (ψαλμ.ριγ’)
Εκεί (στην βηθλεέμ) θάπτεται η Ραχήλ (ο σκιώδης τύπος της θεωρίας), εκεί που γεννιέται η θεία θεωρία Χριστός και καταργούνται λόγω έλλαμψης του ανεσπέρου Φωτός, όλες οι σκιές. Εκεί σε αυτόν τον πόδα, αν δεν πεθάνουν και δεν θαφτούν όλες οι άλλες θεωρίες, δεν γεννιέται (εν ημίν) Ο Κύριος, που μόνο δι Αυτού γίνεται η διαποίμανση προς Τον Πατέρα.
Είναι πρόταση εξόδου από την αιχμαλωσία (κάθε) νοός όχι μόνο ιουδαϊκή εν δυνάμει και σημείων και νόμου, αλλά και ελληνική (παγκόσμια) ως σοφία, όπου ο διάδρομος κατάβασης 26ο και 33’ , της μεγάλης πυραμίδας, όταν προβληθεί στο έδαφος, ‘’δείχνει’’ (ομόρροπα του νόμου και της εξόδου που βαδίστηκε στην έρημο από τον ισραήλ, έτσι και στην σοφία, ‘’ελληνικώς’’) με στόχο την βηθλεέμ.
Η της των πάντων ένωσις που καλούμαστε δια Χριστού και εν Χριστώ να βιώσουμε, απαιτεί πρώτα την θέληση για συντριβή των σιδηρών δεσμών και χειροπέδων (ζητώντας αυτήν από Τον Δυνατό, ψαλμ.ρδ’ και ρς’, δι εξομολογήσεως) και δεύτερη την θέληση για κίνηση προς την πηγή του Παντός (δια της Θείας Κοινωνίας που αφενός αποπλύνει και συγχρόνως ελευθερώνει δια της επίγνωσης της Αληθείας).
Με καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές, οδηγούμαστε στην όαση (999 – ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ και Αληθινό ποιητή ουρανού και γης) σε σχέση με πνεύμα και ‘’φως’’ πλάνο και την έρπουσα σ+οφία του, συνδυαζόμενα με ατακτοποίητη καρδιά που οδηγεί τον άνθρωπο στον αντικατοπτρισμό της όασης (ΙΑΠΕΤΟΣ – 666, αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης) είδωλα.
Ήδη ‘’ακουμπήσαμε’’ κάπως την ελληνική προσέγγιση, αφού είναι δύσκολο να κρατηθούν στεγανές και αμιγείς οι απόψεις. Με κάθε υποκεφάλαιο και γνώμη, θα παρατίθεται μαζί με την ανάλυση προς τα έξω και η αντίστοιχη ορθόδοξη αντιπρόταση των πιστευομένων ειδώλων, εκμετάλλευση αυτών, σαν ίχνη οδοδείκτες και τάνυσμα προς τα έσω και σύνθεση, όλα, προς κρίση και διάκρισή σας.
Με κάθε γνώμη, θα παρατίθεται δίπλα της με ελευθερία για ακρόαση και τήρησή της, η γνώση. Κι όπως λέει κάποιος όταν δεν συμφωνεί με τον απέναντι, ότι διαφωνώ ‘’κάθετα’’ μαζί σου, έτσι είναι και η ΓΝΩ(Σ)Η με την ΓΝΩ(Μ)Η. Τα ενυπάρχοντα καθέτως μεταξύ τους Σ και Μ. Όπως και διακρίθηκαν κάθετα μεταξύ τους το Κ και Λ …. και μακάρι να διακριθούν και οι προτεινόμενες από τον έναν διάσταση ζωής εξωστρεφούς (Ζ) και από τον Άλλον, εσωστρεφούς Ν, που είναι Ζωή με άξονα την οικοδομή εν ημίν του ναού και την εντός ημών Βασιλεία.
Κι εμείς, ανάμεσα σε αυτές τις προτάσεις και τανύσματα, διαλέγουμε ένα από τα δύο.
(Για τα κάθετα μεταξύ τους Ζ και Ν) βλέπουμε να δίδουν λεξαριθμικά το Ζ = 7, όπου όμως το 7 με τις τρωτές πτέρνες του Ησαύ και Αχιλλέα, (στον νόμο και την σοφία) ως θανατηφόρες κι οι δυό (πτέρνες) ως φιλοσοφία και φιλοδυναμία, περιμένοντας τον Ιακώβ, στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, να καλύψει την τρωτή φτέρνα και μας περάσει από τον θάνατο του 7 και σάββατο, στην αθανασία του 8 (Κυριακή) και το Ν = 50, αιτούντες δια μετανοίας (ν’ ψαλμός) το μέγα έλεος, να ολοκληρωθούμε και σωθούμε (σώος = ολοκληρωμένος)…. από σπασμένους και διαλυμένους εξωτερικά, ως παρούσα κατάσταση. Αναγνωρίζοντας την διαλυτική ''δύναμη'' που είναι η αμαρτία. Τον έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου.... 23 βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου... 24 Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; (Ρωμ.ζ')
Λύτρωση ο θάνατος Του Κυρίου για έναν έκαστο!!! .... Σπλαγχνίσθητι οὖν, Κύριε, καὶ μὴ παραδειγματίσῃς με τὸν ἁμαρτωλόν, ἀλλὰ ποίησον μετ᾿ ἐμοῦ κατὰ τὸ ἔλεός σου· καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· εἰς παῤῥησίαν καὶ ἀγάπην τὴν πρὸς σέ· εἰς διόρθωσιν βίου καὶ ἀσφάλειαν· εἰς αὔξησιν ἀρετῆς καὶ τελειότητος· εἰς πλήρωσιν ἐντολῶν· εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν· εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου καὶ εἰς ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· μὴ εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα.
Αμήν γένοιτο γένοιτο!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου