Μία εξωστρεφής ‘’ζωή’’ [όπως η ΕΥΑ εξήλθε εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ (Γεν.γ’20)] όπου εμπεριεχόμαστε στον κόσμο ως απειροελάχιστες κουκίδες, εξωστρεφής, εξοστρακιστική, φυγόκεντρος (6), που ακολουθεί τις συμβουλές και εντολές του αντίποδα και αυτοειδώλου Ι (ι’ τάγματος δαιμόνων) που πασχίζει για τον ψυχοφθόρο μετεωρισμό μας… και μία εσωστρεφής, κεντρομόλος (που ακολουθεί εντολές και συμβουλές του Ι, Ιησού). Προς τα έξω ο φαρισσαϊσμός και το φαίνεσθαι και προς τα μέσα το είναι και οι προσκυνούντες εν πνεύματι και αληθεία, όπως τέτοιους αληθινούς θέλει ο καλός Θεός... (Ιωαν.δ'24).
Και… όπως εκ-τυπώθηκε ιστορικά (στις Γραφές) η έξω δημιουργία, με ανάλογη διαδικασία ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο (και κόμβους κατά τάξη), για την βιωματική εν-τύπωση της έσω δημιουργίας. Εκ της Πλευράς του δευτέρου ΑΔΑΜ (Χριστού) αναβλύζουν οι κρουνοί γνώσεως και αφέσεως που χαρίζουν ΖΩΗ.
Στον δρόμο από την γη στον ουρανό, από την διανοητική πίστη στην καρδιά, είτε σαν ύψος είτε σαν βάθος, πρέπει να πιάσουμε το ‘’φτυάρι’’ να αρχίσουμε να ξεμπαζώνουμε λάσπες και ρύπη για να φανεί ο θησαυρός… (Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου). Αμήν να βάλουμε αρχή ανεύρεσης του θησαυρού των ιστορικών νοημάτων των
Γραφών και αυτά να αντιστοιχηθούν με έσω βιώματα, που δόθηκαν μεν εν δυνάμει και περιμένουν την ενεργοποίησή τους (να γίνουν εν ενεργεία).Αρχή του θησαυρού είναι η αυτογνωσία που είναι και το ίχνος γνώσης του ε-αυτού [και εικόνος Αυτού, αφού Αυτού την εικόνα φέρουμε, ως άνθρ-ωποι (του Ανδρός την όψη)], γνώση εσωτερική, που είναι και η απαραίτητη βάση για την ακριβή θεογνωσία.
Σε συνάφεια με το θέμα, προς τα έξω απλώνονται οι ‘’ιστορικές’’ έξι ημέρες πλάσης με έβδομη την στάση (επανάσταση) κατά του Θεού (ως παρακοή) η δε μεγ.εβδομάδα είναι οι αντίστοιχες έξι ημέρες ανάπλασης με έβδομη την ανάσταση και επανεισαγωγή του ανθρώπου στην εντός ημών βασιλεία. Κατάσταση αυστηρά βιωματική και προσωπική υπόθεση.
Μας συμφέρει τα μηνύματα και οι απαραίτητοι κόμβοι που μας δόθηκαν εξωτερικά στην ζωή μας την Μεγ.Εβδομάδα, να τα εντοπίσουμε και εγκαταστήσουμε σαν φάρους στην ζωή μας...
Έτσι είναι ‘’χαραγμένα’’ (αυτά τα δύο Ι) μέσα στο Ε(Ι)ΝΑ(Ι) μας, από το ΕΝΑ που προήλθαμε, με μας να επιλέγουμε ελεύθερα, προσανατολισμό και πορεία… αμήν επιστροφής. …’’χάραγμα’’… αμήν σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου και όχι την σφραγίδα του πονηρού πνεύματος…
Συμπυκνωμένα τα παραπάνω, αρκούν κι ο Θεός βοηθός, συνοδοιπόρος, φωτιστής, Ιατρός. Οι συνειρμικές σκέψεις που ακολουθούν, εντοπίζουν και δικαιολογούν τις απαραίτητες παραμέτρους εκ του Γραπτού Νόμου και του φυσικού … αρκεί να υπάρχει ΘΕΛΗΣΗ.
---
Εμπεριεχόμενοι μέσα στον χρόνο και μέσα στον ‘’κύκλο’’ ενιαυτού, όταν φτάσει ο χρόνος της μεγάλης τεσσαρακοστής, όλοι ή σχεδόν όλοι ευχόμαστε ‘’καλή σαρακοστή’’. Κι ενώ η ευχή περιορίζεται κατά βάση χρονικά, σαν διέλευση αυτών των 40 ημερών, η αξία της θα αποδειχθεί αν καταφέρουμε μαζί με την χρονική να επιτύχουμε και την χωρική διέλευση, από χώρα στάσεως (και επαναστάσεως κατά του Θεού, όντας κατέναντι, ς) σε χώρα αναστάσεως (και λόγοι μέσα Στον Λόγο, 2). Είναι ανάλογη η διέλευση της ερυθράς δια σταυρού, από την αίγυπτο και κοσμική έννοια ‘’γιορτής’’ του πάσχα στους αγίους τόπους και πνευματική διάσταση εορτή, όπως θα την ήθελε και ο καλός Θεός.
Κι αυτό θα εξαρτηθεί και από την ευθεία πορεία των 40 ημερών που μας προετοιμάζει για την μετά αυτήν, ανάβαση (εις το όρος Κυρίου, Λ) της Μ.Εβδομάδος. (Η ανάβασις της Μ.Εβδομάδος, η μετά την ευθεία της μεγάλης τεσσαρακοστής).
… σκέψεις (και αναγωγή) για όσους δεν εξαντλούν την ετήσια εορτή, στην θρησκευτική φωτοβολίδα με άξονα κάποιους συναισθηματισμούς ή διανοητικές ‘’πληροφορίες’’ (ιστορικές), ούτε φυσικά να περιμένουμε να περάσει η μεγάλη εβδομάδα φαρισσαϊκά μόνο και μόνο για την βρώση (ίνα φάγωσι το πάσχα) και χωρίς βαθύτερο νόημα. , αλλά τους επιθυμούντες να βαδίσουν προς το ανέσπερο Φως και πετύχουν την μόνιμη εγκατάστασή Του, εν ημίν.
Ο ετήσιος ‘’κύκλος’’, προβάλλει την αλληλουχία και συνέχεια δεσποτικών και θεομητορικών εορτών, σαν αρχή ινδίκτου και αρχή θεραπείας… ώστε, εισαγόμενοι μέσα στο αναστάσιμο Σώμα Χριστού (ορθόδοξη εκκλησία) και συμπορευόμενοι πάνω σε αυτήν την θεία έλικα (9), φτάσουμε στον κατά Θεόν σκοπό. Το καθ’ωμοίωσιν… στον δρόμο προς το καθ'ωμοίωσιν.... (μεγ. Βασιλείου) με την Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και συμπλέοντα συνοδοιπορούντα μαζί μας, έως της συντελείας, Κύριο, που ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων, μας γνωρίζει και θεραπεύει κατά το συμφέρον τις ασθένειες… ψυχής και σώματος.
Αυτήν την ανύψωση (από τον δισδιάστατο επίπεδο κύκλο) την δίνουν τα 4 άκρα (σταυροειδώς) που εντοπίζουμε ως ίχνη / χρονικούς κόμβους στα ηλιοστάσια κ ισημερίες (δεσμός προς 5 άρθρα), που είναι οι δύο συλλήψεις (Προδρόμου 23 σεπ και Κυρίου 25 Μαρ) και τις γεννήσεις Τους (25 Δεκ και 24 Ιουν), ακολουθούντες Αυτούς εν πνεύματι και αληθεία…. κήρυγμα Τιμίου Προδρόμου …μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ’2) και ομόπνοο Κυρίου, δείχνοντας τον μονόδρομο … 17 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.δ’17)… 417… πορεία προς την εντός ημών βασιλεία, νικώντας τον θάνατο, εξαγόμενοι χάριτι εκ του ΑΔΗ (147)… με πρώτη ανάσταση από τον ΑΔΗ στην επί γης ιερουσαλήμ (όπως τυπώθηκε στους 120 δικαίους) και την δεύτερη ουσιαστική από την γη στον ουρανό και άνω ιερουσαλήμ.
.jpg)
Στην Αγία Γραφή, πίσω από πρόσωπα όπως, Λεία και Ραχήλ, Μάρθα και
Μαρία**, Θεοτόκο σαν άθροισμα εις εν πρόσωπο (το υπέρ παν πρόσωπο τέλειο), αλλά
και απ.Πέτρο και απ.Ιωάννη θεολόγο…. κρύβονται η θεωρία και η πράξη, όπως μας
γνωρίζει ο μέγας συναξαριστής για τους δύο αποστόλους… (με λεπτομέρειες στο λίγα
τινά) για την άρνηση του απ.Πέτρου …
).
Επαναλαμβάνονται ετησίως τα συμβάντα του πάσχα, αλλά από άλλη οπτική τα βλέπει η θεωρία και από άλλη η πράξη (όπως ο απ.Πέτρος, λίγα και από την αυλή).
Μετά από αυτήν την καίρια σε σημασία ‘’νίκη’’ του αντιπάλου, ο άνθρωπος δεν προχωρά στην πρακτική αντοχής οποιασδήποτε ‘’κακοπάθειας για την αγάπη Του Χριστού’’, παρότι κακοπαθεί πολύ περισσότερο για πρόσκαιρα, μάταια και πραγματικά ανάξια. Μένει εκεί στην αυλή βλέπει (κατά δύναμιν) τα θεία γεγονότα (στις μέρες μας μέσα στην εκκλησία, όπως διαβάζονται στα ευαγγέλια) αλλά παραμένει θερμαινόμενος λόγω ψύχους, από άλλη φωτιά, αρνούμενος Τον Κύριο τρις, ακόμη και από παιδίσκη (αμήν αλέκτωρ να φωνήσει και μας εξυπνήσει εξ ύπνου αμαρτίας) ... με δε χλιαρή πίστη είναι αναμενόμενο πως αν φωνήσει ο αλέκτωρ δεν θα ζήσουμε την αφετηρία του απ.Πέτρου... ότι ''εξήλθε και έκλαυσεν πικρώς''. Και χωρίς έξοδο από τον κόσμο δεν θα ακούσουμε προσωπικά από Τον Κύριο... είπατε τοις μαθηταίς ΚΑΙ τω Πέτρω....
Εορτάζουμε την προσκύνηση αλύσεως απ.Πέτρου (16 Ιαν), διαβάζουμε και το σχετικό εδάφιο την διακαινίσιμο, αλλά χρήζει ‘’μεταφράσεως’’ για το πόσο και πως αναλογεί στον καθένα… μην τύχει και μείνουμε στο ιστορικό γεγονός και χάσουμε την ουσία.
Ο Ηρώδης ιστορικά, άπαξ φυλακίζει τον απ.Πέτρο, (4 ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ.)*
Μια ελικοειδή ευλογημένο προς τα άνω, πορεία…. (αφού) Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος.
προς θέα Θεού (και της δόξης Του) διαίσθηση αίσθηση και θέα Θεού. … μη μένοντας στην χρονική φωτοβολίδα της Μεγ.Εβδομάδος και ξαναθυμούμενοι αυτήν την επόμενη χρονιά… η επόμενη ημέρα της Αναστάσεως (περί θεωρίας και πράξεως)
Γιαυτό η εκκλησία σαν σωτήρια κιβωτός (Ναυς) έθεσε εκτός των μεγάλων τεσσαρακοστών (για Χριστούγεννα και Πάσχα) και δεκαπενταύγουστο, τις εβδομαδιαίες νηστείες Τετ και Παρ για να θυμόμαστε την προδοσία και σταύρωση και μη συσχηματιζόμαστε με τον κόσμο αλλά να νικήσουμε αυτόν και διέλθουμε ασφαλείς από την μία όχθη στην άλλη…. Ἡ θάλασσα τοῦ κόσμου - ὅσιος Νήφων [όπως ο μεγάλος μαγνήτης (μεγ.εβδομάδα) τακτοποιεί σε τάξη όλα τα μικρά μαγνητάκια (μικρές εβδομάδες)].
…την μετά την ανάσταση δεύτερη μέρα, λαμπροδευτέρα εορτάζει η Παναγία άξιον εστίν… η στην πράξη αρχή για τον κύκλο ενιαυτού με άξονα το άλλο Φως, το ανέσπερο, και σκοπό ζωής, καθαρότητα οίκου (χερουβείμ) και λειτουργικότητα οχήματος (σεραφείμ) … αμήν δι ευχών και ενεργείας Της. Άξιον εστί και θεραπεία
Εμβάθυνση στον ύμνο ‘’Άξιον Εστίν’’… (βιωματική σχέση με κάθε άνθρωπο)
Για να συμβούν όλα αυτά τα ‘’σήμερον’’ της ορθοδοξίας (που συχνά υμνούμε) απαιτούνται προϋποθέσεις γιατί αυτό το σήμερον ανήκει στο νυν (κεφαλή) και αιώνιο παρόν. Απεναντίας τα εφήμερα στον κόσμο, τα εμπεριεχόμενα στο αεί (κοιλία) χρόνο ‘’σήμερον’’ και ''τώρα'', περνάνε αστραπιαία και χάνονται.
μια ανάβαση από το αεί στο νυν και από τον χρόνο στον Άχρονο, με προϋποθέσεις ‘’προσήλωσης’’ (όπου, ήλος είναι το καρφί)… για τον χρόνο και το βίωμα Του Άχρονου… αμήν καθήλωσον εν φόβω (και διαρκούς αυτοσυγκέντρωσης που μηδενίζει τον χρόνο) νους στον Νου, όλες τις ψυχικές μας δυνάμεις στον φόβο, ελπίδα και αγάπη Θεού και τέλος προσήλωση της σάρκας (σαν άλλη σταύρωση και ακινησία) στο θείο θέλημα... ώστε δια Του Ζωοποιού Σταυρού και του θείου Ονόματος ζήσουμε εις τον αιώνα.
Κατά τον Δημήτριο Παναγόπουλο… Ο
Χριστός γεννάται στην καρδιά εκείνου όπου έχουν πεθάνει όλοι οι άλλοι θεοί μέσα
του...
«Αν δεν
αραίωσες τις φιλίες σου, αν δεν σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου, αν δεν άρχισαν οι
άλλοι να σε ειρωνεύονται, τότε να ξέρεις ότι δεν έκανες βήμα στον Χριστιανισμό.
Γιατί ο Χριστός
γεννάται στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου, όπου έχουν πεθάνει όλοι οι άλλοι
θεοί μέσα του (ο θεός της μόδας, ο θεός της σαρκός, ο θεός του εγωισμού).
Ο Θεός έχει
αξιοπρέπεια και σε αφήνει να κάνεις τη ζωή σου, αν νομίζεις ότι η παρουσία Του
μέσα σου είναι αποπνικτική.
Μόνο αν Του ζητήσεις να έρθει, με όλη σου την καρδιά, αποβάλλοντας πρώτα τα σκουπίδια που έχεις μέσα σου, θα έρθει μέσα στην καρδιά σου...»
(συνειρμικά για την πρώτη κιόλας θέση)… Ραχήλ που αντιστοιχεί στην θεωρία, ετάφη στην βηθλεέμ. Ετάφη η σκιά της θεωρίας για να γεννηθεί εκεί η θεία θεωρία Χριστός. … κι είναι γνωστή η Ραχήλ, που έθαψε τα είδωλα του πατέρα της στο όρος που ο Ιακώβ ‘’είδε’’ την κλίμακα και στην κορυφή Την Παναγία … έτσι, αν δεν θαφτούν τα είδωλα και οι άλλοι θεοί, ούτε Παναγία ούτε Τον Χριστό που φέρνει στον κόσμο (και κόσμο μας) θα δούμε …
κατά τον μον. Λεβ Ζιλέ… αφού περάσουμε από το ένα στο άλλο επίπεδο (χάριτι) τυπική και ουσιαστική σταυροπροσκύνηση ... θα φτάσουμε στο… το εν ημίν υπερώο όπου τελεσιουργείται το πάσχα.... όπου μας υπενθυμίζει ότι… Κάθε Πάσχα ο Ιησούς επιθυμεί ιδιαιτέρως να έρθει μέσα μας και να γιορτάσει πνευματικά το Πάσχα στη δική μας ψυχή. Ακόμη και πέρα από την Πασχαλινή περίοδο, κάθε φορά που ο Κύριος Ιησούς κόβει και μοιράζει στην τράπεζα Του τον Άρτο, που είναι η κοινωνία του Σώματός Του, και προσφέρει τον Οίνο, που είναι η κοινωνία του Αίματός Του, τελεί τον Μυστικό Δείπνο στο δικό μας εσωτερικό Υπερώο.
Κι ενώ το υπερώο υπάρχει, (σαν το εσώτερο και βαθύτερο 7ο δωμάτιο, το κέντρο ανάμεσα από ομόκεντρους εξωτερικούς κύκλους που το περιβάλλουν) ή εις ύψος (σαν 7όροφη οικοδομή), η εμβάθυνση ή ανάβασή μας σε αυτό και συνειδητοποίηση ‘’περνά’’ από την βιωτή και κατά πόσο ανεβήκαμε την επταδική κλίμακα της μεγάλης εβδομάδος, χωρίς να μείναμε μετεξεταστέοι ή απορριπτέοι σε μία βαθμίδα από αυτές…. (Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …). Μη μείναμε στο ωσαννά ευλογημένος (της Κυριακής των Βαΐων, πρωίας) αλλά μέχρις εκεί με χλιαρότητα και πίστη φαρισσαϊκή, μη ξεκολλώντας διόλου από την γη. Μήπως δεν δράσαμε σαν τον έναν εκ των δύο παρατεθέντων προσώπων καθ’ημέρα…
αντί Ιωσήφ παγκάλου, εργαζόμενοι αιγύπτιες ηδονές… (υπτίως του αιγαίου, υπτίως της γαστέρας Κρήτης, δούλοι στις υπογάστριες επιθυμίες)… αντί συκής που φέρει καρπούς έχουμε μόνο φύλλα σαν την συναγωγή. Μήπως εγκρατευθήκαμε μεν, αλλά μείναμε ανέλειοι και έκλεισε για μας η θύρα Του Νυμφώνα… μήπως δεν νοήσαμε ότι απιστούντες Στον Κύριο, μοιχεύουμε και χρειαζόμαστε την αντίδραση της αλειψάσης Τον Κύριο ‘’μοιχαλίδος’’ που τελικά, δεν είναι ένα απλό ιστορικό πρόσωπο αλλά η ίδια η ψυχή μας; λαμβάνοντας διαρκώς, από γενέσεως έως συντελείας κι όχι μόνο στην ανατολή και δύση Του, (οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών…) μία από τις εκατέρωθεν δύο αγιογραφικές θέσεις. Ή αυτής που ‘’αγοράζει’’ μύρο προς σωτηρία και αιώνιο μνημόσυνο, παρά του άλλου, δολίου δούλου της φιλαργυρίας που ‘’πουλά’’ Τον Κύριο… (μυστικά βιώματα κοινά για όλον τον κόσμο μέχρι Μ.Τετάρτη, για να περάσουμε στα ακολουθούντα μυστηριακά…) …. Μήπως δεν μετέχουμε στην ταπεινότητα, την διακονία, τα μυστήρια ευλαβώς αλλά φαντασμένοι προχωρούμε (τάχα) προς ανάσταση… μήπως κρεμάμε την ζωή μας στην συκή (δερμάτινους χιτώνες) κι όχι στον Σταυρό…
Ανηρτημένοι στον (χωροχρονικό) σταυρό είμαστε έτσι κι αλλιώς, σαν τους δύο εκατέρωθεν ληστές…. σε ποια θέση όμως και με ποια στάση έναντι Του εν μέσω ημών συσταυρωθέντος Κυρίου. Του καταγομένου εις άδην τω βάρει της βλασφημίας ή του κουφιζομένου με το μνήσθητι; Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος). ΔΕΝ υφίστανται άλλες θέσεις… ή Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
οπότε συνολικά, ή αντιμετωπίζουμε τα των Γραφών σαν ιστορικά στοιχεία μόνο και δεν τα αντιστοιχούμε στο δικό μας τυφλό (νου) παράλυτο (πάλι νου), συγκύπτουσα διάνοια… λεπρή από αμαρτίες… με ‘’χρόνο’’ συνάντησης εκείνες τις 33 ώρες θανάτου Του (Η Ζωή εν Τάφω) που κατέρχεται στον δικό μας τάφο και αναστήσει τις νενεκρωμένες από αμαρτία, ψυχές μας… ή αν δεν αντιπροτείνουμε το χέρι μας στην έλξη και ανέλιξη εκ Θεού, που θέλει να μας δωρίσει την ανάσταση, εδώ (και ακόμη παρακάτω) θα μείνουμε….
ή θα διανοιχθούν οι οφθαλμοί και ουρανοί που εκράτηντο (στην συνοδοιπορία με Τον Κύριο, ως εις Εμμαούς) ή θα ανοίξει τις θύρες της ιερουσαλήμ (μας) και θα εισέλθουν οι βαβυλώνιοι να μας αιχμαλωτίσουν… όπως συνέβη στην εποχή του Προφήτου Ιερεμίου που ο Θεός απεφάσισε να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες πολλές φορές και ο Ιερεμίας παρακαλούσε τον Θεό να λυπηθεί το πλάσμα του, τον λαό του και να μην τους τιμωρήσει, για τις αμαρτίες του.
37 Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν, 38 ἵνα ὁ λόγος ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπε· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 39 διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν ῾Ησαΐας· 40 τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 41 ταῦτα εἶπεν ῾Ησαΐας ὅτε εἶδε τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ. 42 ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται· 43 ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. (Ιωαν.ιβ’)
ανάλογο του… εγώ θα ανοίξω τις πόρτες (γερ.Φιλόθεος Ζερβάκος)
Στάση ζωής και προσανατολισμός, μέσα στην ‘’νέκρα’’ μας…
Για νάρθει το Μεγ. Σάββατο, όπου αναβλύζει από τον Πανάγιο Τάφο, το Άγιο Φως…. άπαξ ετησίως κάθετα (ως κατέρχεται εξ ουρανού ή αναβλύζει) αλλά καθ’όλην την διάρκεια του έτους συνοδοιπορών και επισκιάζων και όπου βρίσκει ετοιμότητα υποδοχής, προσθέτει τεκνία χαρίσματα ως σε άλλη Λεία και άλλη Ραχήλ (σε πράξη και θεωρία)… Ὁ Σταυρός τοῦ Ἁγίου Φωτός.
Αναβλύζει μυστικά στο 7ο δώμα… το βαθύτερο και κέντρο (των ομόκεντρων κύκλων που το περιβάλλουν) και υψηλότερο, ως υπερώο… (το εν ημίν μέγα Σάββατο), ώστε με εκείνο δεύτε λάβομεν Φως να μας επισκέπτεται μεν, να ‘’φωτίζει’’ αλλά να μην το συνειδητοποιούμε και στην τελική, να μην φωτιζόμαστε, παρά την ευχή…. καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. … (ψαλμ.ν’) …γιατί τα τοιχεία του εν ημίν ναού, είναι αδιαφανή, είναι σκιασμένα από νέφη…. και χρειάζεται η διάλυσή τους, η διαφάνεια των δερματίνων χιτώνων (που σαν 7 τοιχεία) στρεβλώνουν αυτό και το απαγορεύουν να μας φωτίσει…
νέφος, θολούρα, χνους που παρεμβάλλεται μεταξύ γης και ουρανού,
χου και νου…
είναι η ίδια ‘’φωτιά’’ που εγκαθίσταται στον πυρήνα μας και αν ‘’επεκταθεί’’ ομόκεντρο μέχρι το άκρον της δημιουργίας μας, ούτε τρίχα δεν θα καεί, όπως συμβαίνει για μερικά λεπτά της ώρας με το Άγιο Φως που δεν καίει αλλά και συνέβη στους τρεις παίδες εν καμίνω (και όχι μόνο) που η έξω φλόγα, παρότι επταπλασίως πυρώθηκε, δεν τους ακούμπησε… φυσικά, μην σκεφτεί κάποιος ότι οι εν πυρί τελειωθέντες άγιοι υστερούν, αλλά μέσα στην οικονομία και θείο σχέδιο, ο καλός Θεός το επιτρέπει για τους δικούς Του λόγους… Το ίδιο Φως λόγω διαφάνειας των χιτώνων και τοιχείων τους, οι άγιοι λάμπουν. Το ίδιο Φως εξερχόμενο, μέχρι τον χώρο που δραστηριοποιείται η συνείδηση (2), πληροφορεί, κάνει θαύματα επειδή οι άγιοι δεν το κωλύουν και το Πνεύμα το Άγιο, αναπαύεται. Είναι το ίδιο Φως που ‘’ανάβει’’ τα σβηστά καντήλια, όπως θαυματουργικά ο γερ.Θεόδωρος αγιοφαραγγίτης μόνο με το ακούμπημα του δαχτύλου του τα άναψε μπροστά στα έκπληκτα μάτια ενός κορεάτη (1)… κι αυτό για να συγκλονιστεί και μεταστραφεί από την πλάνη… ΦΩΣ, άλλοτε ορατό και άλλοτε αόρατο κατά το θείο θέλημα και συμφέρον μας.
Διαφάνεια… καθαρότητα (τοιχείων) για να φανεί (και εκδηλωθεί χωρίς αλλοίωση) και στο εξωτερικό φλοιό και κατώτερο όροφο αυτό το Φως … για να μας νουθετήσει ο Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος ο θαυματουργός ότι "Η αληθινή επιστήμη, είναι η επιστήμη της καθαρής καρδιάς!"
Φως σινά (έστω και σκιωδώς και μερική αποκάλυψη) έως της πληρότητος, σαν ευαγγελισμός, θαβώρ, ανάσταση, ανάληψη, πεντηκοστή….
Φως και φωτιά…. κάθετη σε σχέση με την αρχαιοελληνική πραγματεία (με ορθόδοξο σχολιασμό) για χθων και αντιχθών που απλώνεται οριζοντίως, όταν το πάσχα και αντίπασχα απλώνονται καθ’ύψος σαν πόδας (πάσχα) και αντίποδας η Κυριακή του Θωμά, με τον απόστολο στην άχαρι θέση της απιστίας. Όντας όμως σαν απόστολος κολώνα του έσω ναού, είναι λειτουργικά απαραίτητη στους περισσότερούς μας, που δια ψηλαφήσεως (αμήν δι ευχών και ενεργείας του) περνάμε από την λογική του κόσμου στην λογική του Θεού και από τον αντίποδα, στους πόδας του αναστάντος Κυρίου.
Ψηλάφηση μέσω ευθείας κίνησης νοός για να χαριτωθεί ο άνθρωπος με την ευλογημένη δια πίστεως και καθαρότητος κυκλική απλανής… Κύριε ελέησον!! …αλλά δεν θέλουν όλοι να πιστέψουν, παρότι ‘’βλέπουν’’ τα θαυμάσια… παρότι οι ουρανοί ‘’διηγούνται’’ δόξαν Θεού.
…είναι η μία Κυριακή Βαΐων και η άλλη (η μεθ’ημέρας οκτώ) βάσεις επί γης, έχοντας την ίδια κορυφή (της αναστάσεως) ως Λ. Το όρος Κυρίου. Αμήν ακολουθήσουμε, αμήν ευστοχήσουμε αμήν βιώσουμε, όχι περιορισμένα αυτές τις κοντινές στο Πάσχα δύο εβδομάδες, αλλά ολόκληρο το έτος, σε όλην την πρόσκαιρη ζωή.
…
…μεθερμηνευόμενος δε ο Θωμάς ως δίδυμος, δεν πρέπει να περιοριστούμε σε αυτήν την εξωτερική πληροφορία, αφού όλοι εμείς είμαστε δίδυμοι. Ο ένας ‘’αδελφός’’ είναι βιολογικά περιορισμένος και ο άλλος ελεύθερος. [Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! (εκ του μεγάλου κανόνος)].
Έτσι… γύρω από την βάση πέριξ της σαρκός είναι στρατοπεδευμένα τα δαιμόνια, πέριξ δε της ψυχής οι άγγελοι, όπως την πίστη τετήρηκε ο απ.Θωμάς τον δρόμο τετέλεκε για να δοθεί το ‘’σημείον’’ στην κάρα του συμπαθέστατου υποτιμημένου αγίου που κατά τον αγ.Αμφιλόχιο Μακρή (που κλήθηκε να μεταφέρει την αγία κάρα του από την Πάτμο στην Αθήνα) τον συνόδευαν χιλιάδες Αγγέλων (με δικαιολογητικές σκέψεις στο Διάφορα περιστατικά αγ.Αμφιλοχίου Μακρή).
...κι ο απ.Θωμάς σαν μία από τις 12 κολόνες του νέου ναού του
σολομώντα, άψυχες πριν έμψυχες μετά (απόστολοι), έχει αυτόν τον δύσκολο και
άχαρο ρόλο μετάβασης των από κάτω, μετ αποδείξεων στα άνω.... αμήν ανορθούμενος
και συνανυψών και εμάς στην θεία οικοδομή (ναοί εστε)…
Από τα… Διάφορα περιστατικά αγ.Αμφιλοχίου Μακρή
Ὅταν κοινωνῆς θὰ λέγης ἀμέσως τὸ «Θεοτόκε Παρθένε» τρεῖς φορὲς· διότι ὁ χριστιανὸς ὅταν κοινωνήσει εὑρίσκεται στὴν ἴδια θέσι ποὺ βρέθηκε ἡ Παναγία ὅταν ὁ ἄγγελος τῆς πῆγε τὸ μήνυμα....
Γιαυτό και στην ωραία πύλη πάντα έχει τον ευαγγελισμό…. γιατί Ο Λόγος, σαρξ εγένετο (και συλλαμβάνεται και μεγαλώνει σπερματικώς ως έμβρυο εν ημίν, και γεννιέται και θεραπεύει και θάπτεται και ανασταίνεται και μας προχωρά κατ’ ετοιμότητα και στην ανάληψή Του και πεντηκοστή…). Μια οικοδομή κατά τάξη και ετοιμότητά μας.
Με σκεπτικό αυτό που παρατηρεί …ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος : Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν... αρχή είναι η σύλληψη Του Κυρίου εν ημίν (ως βίωμα ευαγγελισμού) και τέλος (που είναι στην ουσία αρχή νέας ζωής) η πεντηκοστή που είναι και ο σκοπός της ζωής. Φωτισμός και τελείωση, μετά την προϋπόθεση της κάθαρσης. (τα θεία γεγονότα … τότε και τώρα. Ιστορικά και βιωματικά).
---
(1) Θυμάμαι που είχαμε πάει στο Κεφάλι με ένα φίλο μου
Κορεάτη,
που είχε μπλέξει με τον ανατολικό μυστικισμό, βουδισμό κλπ.
Δεν βρήκαμε τον Γέροντα.
Μπήκαμε στο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης. Δεν βρήκαμε αναπτήρα
και σπίρτα για να καντηλανάψουμε και να λιβανίσουμε.
Βάλαμε λάδι στα δυο καντήλια, φτιάξαμε τα φυτιλάκια, και
περιμέναμε πάνω από 45 λεπτά τον Γέροντα στα στασίδια.
Κάποια στιγμή ήρθε από τους κρημνούς της ερήμου.
Μας ρώτησε:
Γιατί δεν ανάψατε τα καντήλια;
Απαντήσαμε ότι δεν διαθέτουμε αναπτήρα, αφού δεν είμαστε
καπνιστές.
Τότε πλησίασε το δάκτυλο του σε κάθε καντήλι, σχεδόν τα
ακούμπησε και ευθύς … ω του θαύματος! Τα καντήλια άναψαν μόνα τους! Ο
φίλος μου έπαθε πανικό.
Δεν μπορούσε από το δυνατό σοκ να εγερθεί από το
στασίδι.
Αυτό το θαύμα τον ταρακούνησε πολύ.
Ο Γέροντας μου είπε να μην αναφέρουμε ποτέ το θαύμα. Εξήγησε σε μένα ότι το έκανε για να διδάξει τον φίλο μου. πηγή.
Η άγνοια είναι ένα από τα μεγάλα όπλα του εχθρού. Εάν δεν γνωρίζουμε την πίστη μας, δεν θα έχουμε το φως του Θεού που φωτίζει τον άνθρωπο. Κι αν δεν έχουμε το φως το αληθινό, αναπόφευκτα θα ζούμε και θα κινούμαστε στο σκοτάδι. Εάν δεν έρθει το φως στην καρδιά μας, εάν δεν αγαπήσουμε τον Τριαδικό Θεό, εάν δεν πάρουμε την πίστη μας στα σοβαρά θα πλανόμαστε σε δύσβατα μονοπάτια. Εάν δεν έχουμε ρίζες πνευματικές, εύκολα θα μας παρασύρει το κοσμικό πνεύμα, θα χαιρόμαστε με κάθε είδους είδωλα και κολοκύθια, θα προσκυνούμε τον αντίθετο χωρίς καν να το υποψιαζόμαστε. Κι όλο αυτό γιατί ζούμε μέσα στην άγνοια, την λήθη, την αδιαφορία....
...και μεταξύ αδιαφορίας και ενδιαφέροντος μία κλίμαξ ''ανθρωπιάς'' όπου ο καθένας σαν συνείδηση δραστηριοποιείται και ''εργάζεται''. Εκεί ο θησαυρός του εκεί η καρδιά του... όπως ο αγ.Άνθιμος Χίου μας τους διαχωρίζει.... (άνθρωποι....) σαρκικός, ψυχικός και πνευματικός....
κατά τις πράξεις και σκέψεις μας στην όλη ζωή. Έσω και έξω... επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση.
Κρίσις που θα προηγηθεί ο Σταυρός... για να φανερωθούν τα κρύφια [στα άνω δωμάτια ή κάτω, ορατά (δεξιά) και αριστερά (αόρατα)] Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς---
πορεία και στάση ζωής… Η στάση μας την Μεγάλη Εβδομάδα (Μητρ. Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ)
Ιχνηλατώντας (στον χρόνο) την Οδό Του Κυρίου
Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς)
η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση
περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…
από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών … μια πορεία (και συνοδοιπορία με Τον Κύριο) από τον πλήρη σκοτισμό έως τον πλήρη φωτισμό… 30 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακλιθῆναι αὐτὸν μετ᾿ αὐτῶν λαβὼν τὸν ἄρτον εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἐπεδίδου αὐτοῖς. 31 αὐτῶν δὲ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν· καὶ αὐτὸς ἄφαντος ἐγένετο ἀπ᾿ αὐτῶν. (Λουκ.κδ’)
πότε αρχίζει επί του πρακτέου η ανάληψις…. και πως τελειούται
λίγα τινα περί του 7 στον πνευματικό πόλεμο…
ένας κρυμμένος μαργαρίτης στο ψαλτήρι που οδηγεί στον όλο Θησαυρό...
Ο Άνθρωπος ο άνθρωπος ο θάνατος και η Ζωή …
δερμάτινοι χιτώνες (7 άρθρα)
Δερμάτινοι χιτώνες και διαφάνεια
«Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου». (μέγας Ιλαρίων).
ο Σταυρός του αντιπάσχα, η Οδός η Αλήθεια και η Ζωή, ως συναυξητικά αναστάσιμα βιώματα
η καθ’ημέραν εμπράγματος κλίμαξ, των δύο όψεων και δύο κατευθύνσεων…
κλίμαξ επταδική, πάλι με πρότυπο Την Θεοτόκο, προς δόξαν Θεού και μετοχής δι ευχών και ενεργείας Της
---
* 1 Κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. 2 ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ. 3 καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς Ἰουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων· 4 ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ. 5 ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενῶς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ. 6 Ὅτε δὲ ἤμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ Ἡρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν. 7 καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων· Ἀνάστα ἐν τάχει· καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν. 8 εἶπέ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· Περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου. ἐποίησε δὲ οὕτω· καὶ λέγει αὐτῷ· Περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι… (Πραξ.ιβ’)
‘’σήμερον’’ τα δεσμά λύονται….
αρχομένης μεν της έξω δημιουργίας με πρώτη ημέρα το έξω φως, ανάλογα δε εν ημίν πάλι ως Φως, και βάπτιση, δια της μετανοίας, πορεία προς την εν ημίν βασιλεία… γιαυτό και ακούγεται διαρκώς το … Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.
[Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου
Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη].
…αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει έσω Ζωή, χωρίς το ‘’εν βάπτισμα’’ (ορθόδοξο) και η μετοχή εκ της Πλευράς προς άφεση αμαρτιών… και τους δύο κρουνούς (εξ Αυτής) … γνώσεως και αφέσεως όπως μας γνωρίζει ο μέγας κανών… Κρατῆρα ἡ Ἐκκλησία ἐκτήσατο τὴν Πλευράν σου τὴν ζωηφόρον, ἐξ ἧς ὁ διπλοῦς ἡμῖν ἐξέβλυσε κρουνὸς τῆς ἀφέσεως καὶ γνώσεως, εἰς τύπον τῆς πάλαι, τῆς νέας, τῶν δύω ἅμα Διαθηκῶν, Σωτὴρ ἡμῶν.
…εισαγόμενοι στον Νυμφώνα με ένδυμα τον ίδιο Τον Κύριο (για να μην φανταστεί κάποιος ότι μόνος του το κατάφερε…)
Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστὲ συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι, συνεσταυρούμην σοι χθὲς, αὐτός με συνδόξασον Σωτήρ, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.
αμήν εκτυπώτερον…. ῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου.
*** Μάρθα, Δέσποινα πικρανθείσα και Μαρία, Δέσποινα πικρανθείσα, αλλά υψωθείσα και δοξασθείσα... (το Θ της Μάρθας και το Ι της Μαρίας) και τα 59 Της έτη (ηλικία και έλικες πέριξ Του Ηλίου) το 44 μ.Χ (εξ)ετάζοντος Του Κυρίου καρδίαν και νεφρούς (ψαλμ.44)... αμήν να βρει Αυτόν τον αγνό τόπο εν ημίν για να κατοικήσει και οδηγεί….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου