Ιχνηλατώντας (στον χρόνο) την Οδό Του Κυρίου

(με αφορμή τα ηλιοστάσια και ισημερίες.... αλλά ιδίως την συστάδα εορταζόντων αγίων αυτές τις ημέρες.... και το εκχεόμενο άλλο ΦΩΣ)

Ένας ενιαυτός, μοιάζει να είναι ένας επί γης, κύκλος. Έτσι το παριστάνουμε δισδιάστατα. Αυτό θα ίσχυε, μόνο ΑΝ είμασταν ακίνητοι. Τότε όντως θα ήταν κύκλος**. Επειδή όμως κινούμαστε περί τον μη ακίνητο ήλιο, είναι σπείρα. 

Παρά την ‘’πρόοδο’’ και διέλευση των ετών, λογίζεται πνευματική στασιμότητα (και στην κυριολεξία βραδύτητα ακολούθησης του φωτός, λόγω παχυλότητος σαρκός και φρονήματος), εάν κάθε χρόνο οι ετήσιες ορθόδοξες εορτές εορτάζονται ομοιοτρόπως κοσμικώς και σαρκικά δλδ  δεν απέδιδαν ένα πνευματικό ύψος, μια πνευματική ευαισθησία, μια οικείωση μια εναργέστερη μετοχή. Αυτό είναι που αιτούμαστε κάθε ανάσταση. Να βιώνεται ολοέν και εκτυπώτερον, λεπτυνόμενη η σαρξ έως ότου γίνει διαφανής.

Είτε πολιτικώς (1 Ιαν) είτε ως αρχή της ινδίκτου (εκκλησιαστικώς, 1 Σεπ) ζητάμε από Τον Κύριο, στην ευχή αρχής ενιαυτού, αγαθάς δόσεις: …Άναρχε Τρισήλιε Βασιλεύ, ο καιρών και χρόνων, τας ελίξεις περισκοπών, ευλόγησον τον κύκλον, της νέας περιόδου, τας αγαθάς Σου δόσεις, πάσι δωρούμενος.

Αρχή και τέλος της ‘’επαφής’’ του κοσμικού κύκλου με το θείο, είναι ο Σταυρός, η μετάνοια που ορίζουν Την εντός και ανοδική προς την καρδία, Οδό.

Κοινός τόπος, και προτροπή, Προδρόμου και Δρόμου, όπως φαίνεται από τα ευαγγελικά αποσπάσματα, κι Οι δυό, αρχίζουν με το μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν*.

Τα 4 άκρα του σταυρού, ‘’ακουμπούν’’ τον επαναλαμβανόμενο κύκλο του έτους, στις ημερομηνίες κόμβους για τον κόσμο επωνομαζόμενες ισημερίες ή

ηλιοστάσια…. αλλά και από την άνω όψη, υπερκόσμια με άλλο Φως, συλλήψεως και γεννήσεως Του Δρόμου και του Προδρόμου 23 σεπ – 25 δεκ – 25 μαρ – 24 ιουν, άκρα, ανά περίπου 91 μέρες διαφορά μεταξύ τους, τα άπαξ γενόμενα θεία συμβάντα αλλά παρατεινόμενα στους αιώνες, (ευσπλάχνως από Τον πανάγαθο και για την δική μας σωτηρία)... ‘’δείχνοντας’’ και την αρχή των πάντων, την υπερφυσική κορυφή 1, αλλά και τον δρόμο έγγισης, 9… Αυτός ο αποτυπωμένος επί γης σταυρός Του Κυρίου, γίνεται ανάλογα των βιωμάτων μας της προαίρεσης και άλλων παραμέτρων που η ορθοδοξία καταγράφει ευκρινώς, αιτία σωτηρίας σαν τον ευγνώμονα ή αιτία απωλείας σαν τον άλλο συσταυρωθέντα ληστή… Σταυρός η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων.

Κι εμείς, που διερχόμαστε από τούτην την ζωή σαν αστραπή, την φαινομενικά μεγάλη, έχοντας λάβει από το

ΕΝΑ

το

ΕΙΝΑΙ**

ακολουθούμε αγιογραφικές ‘’αστραπές’’ και θα καταλήξουμε*** ή δια της κεντρομόλου (Ι) Ιησού, Στον Πατέρα Της Αληθείας και Αγάπης εν Πνεύματι Αγίω, Τριαδικό Θεό (999) ή δια της φυγοκέντρου (Ι) Ι’ τάγματος δαιμόνων, στον πατέρα του ψεύδους διάβολο (ΙΑΠΕΤΟΣ-666), (αληθοφανή όσο και ο αντικατοπτρισμός της όασης) με κίβδηλη αγαπολογία που προβάλλει ως δόλωμα η παναίρεση του οικουμενισμού. 

Το δε σύνολο της πορείας αποτυπούται γεωμετρικώς ως ελικοειδής (που γέμει ο κόσμος τέτοιων σχημάτων, σε μικρόκοσμο και μακρόκοσμο) αλλά και ευθέως σαν πεμπτουσία. Ανελικτική ή καθελκτική.

Αμήν, με αφορμή τα ‘’ηλιοστάσια’’, Άδυτε Αστέρα,Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού και γεννήσασα Τον Ήλιο Τον νοητό, γλυκυτάτη Θεοτόκε, αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν και πρόσθες ημίν πίστη…  

καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές...

---

* Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας 2 καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 3 οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ρηθεὶς ὑπὸ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ. (Ματθ.γ’) και… 17 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.δ’)

** εκ του μη όντος στο είναι... 

αμήν βιωματικό καθ'ημέραν ΣΤΑΥΡΟ κατά το θείο θέλημα... ως φιλοθεΐα (Ι) και ακινησία (μη μετεωρισμός) της ΜΑΡΙΑΣ και φιλανθρωπία (-) διακονία/κίνηση (το Θ) της ΜΑΡΘΑΣ... 

*** αν ο καλός Θεός δεν άπλωνε το πλέγμα της γης (+) για να μας πιάσει υικώς, εν υλικώ σώμα, προσδίδοντας τους δερμάτινους χιτώνες η ακολούθηση της φυγοκέντρου προπατορικά, θα είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήγουμε απευθείας στον δαίμονα και αντίποδα. Δίνοντάς μας όσους επίγειους χρόνους οικονομήσει στον καθένα προσωπικά, σύμφωνα με το σχέδιό Του, κάνουμε κάποιους επίγειους (+) κύκλους περί τον ήλιο που ορίζει την ηλικία (συντομότατο πέρασμα σε σχέση με την αιωνιότητα, ωσάν ψεύστες και απατηλό όνειρο) και όταν χους εις χουν και πνεύμα εις πνεύμα απελεύσει, εξοστρακιζόμαστε ελικοειδώς ως βέλος προς αυτόν που στην ζωή μας αγαπήσαμε, ποθήσαμε, υπηρετήσαμε, ανεβαίνοντας την έλικα (9) ή κατεβαίνοντας (6), ξημερώνοντας η ημέρα Κυρίου. Αμήν αφυπνισμένοι (εξ ύπνου αμαρτίας). Συντομότατο μεν πέρασμα, ικανό όμως να επιλέξουμε ως έμβρυα να ευστοχήσουμε και κυοφορηθούμε στην Μητέρα και (Μία γόνιμη) Μήτρα, για να ενσωματωθούμε προκειμένου αναγεννηθούμε και μας χαρίσει Ο Κύριος δια του Σώματος που άφησε στην γη, Φως και Αλήθεια και Ανάσταση και Ζωή. 

Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Για τα γενέθλια    

---

‘’πάνω’’ από τα χωροχρονικά ηλιοστάσια και ισημερίες, απλώνεται ένας φωτεινός δρόμος, με σταυρό. Ένας δρόμος αγιασμού και μετοχής στο αναστημένο Σώμα Χριστού, που ‘’πατάει’’ τον θάνατο. Κάτω από τον Σταυρό, ειδικά εκείνες τις ημέρες, ενεργείται ο θάνατος δια των μαγειών (υπογείως αλλά και επιγείως τυπολατρικά .... στόουνχετζ, ηλιούγεννα κλπ) ενσυνείδητα, αλλά και όλων των πράξεων και σκέψεων (μαζί με τις κοσμικές δραστηριότητες) χωρίς Χριστό, ασυνείδητα.

Συνηθισμένοι να εντοπίζουμε δέσμες ακτίνων φωτοφόρων ανά συστάδα αγίων εορταζομένων στην Εκκλησία, εκείνες τις ευχές που εκφράζουμε στις 17 σεπ για απρόσωπες έννοιες πίστης, ελπίδας, αγάπης και σοφίας με μικρά γράμματα, δίνουν την σκυτάλη στα άγια πρόσωπα που δι ευχών ζητάμε τις σώζουσες πίστη, ελπίδα, αγάπη και σοφία. Σοφία Θεού. Βίωμα κι όχι απλή γνώση.

Κι η νοηματική σκυτάλη παραδίδεται στην αγία Αριάδνη και άγιο Ευμένιο της επομένης ημέρας (18 Σεπ). Προς εξευμένιση Δεσπότη, πρέπει να βρούμε εκείνον τον μίτο (δι ευχών των αγίων) που μας εξάγουν από τον λαβύρινθο της γαστέρας (κρήτη) για να εξέλθουμε ως ανάταση και ανάσταση.

Ευρίσκεται η σύλληψις της μετανοίας αμήν εντός, κι όχι μόνο εορταστικά επαναλαμβανόμενα εκτός και εκείνο το άκρο του σημείου του Σταυρού επί του κύκλου ενιαυτού, ως σφραγίς σωτηρίας, για να καταλήξουμε (εορταστικά) στην μετάσταση του μαθητή της αγάπης (26 Σεπ)… για να ακούσουμε και νοήσουμε τα αναγινωσκόμενα με άλλη οπτική, αμήν βαθύτερο θεόσδοτο λόγο.

…῞Οτε οὖν ἠρίστησαν, λέγει τῷ Σίμωνι Πέτρῳ ὁ ᾿Ιησοῦς· Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· βόσκε τὰ ἀρνία μου. λέγει αὐτῷ πάλιν δεύτερον· Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· ποίμαινε τὰ πρόβατά μου. λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον· Σίμων ᾿Ιωνᾶ, φιλεῖς με; ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον, φιλεῖς με, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· βόσκε τὰ πρόβατά μου. ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ὅτε ἦς νεώτερος, ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτεις ὅπου ἤθελες· ὅταν δὲ γηράσῃς, ἐκτενεῖς τὰς χεῖράς σου, καὶ ἄλλος σε ζώσει, καὶ οἴσει ὅπου οὐ θέλεις. τοῦτο δὲ εἶπε σημαίνων ποίῳ θανάτῳ δοξάσει τὸν Θεόν. καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. (Ορθρινό Ευαγγέλιο Ιωάν κα’ 15-25)

[Από τον δεσμό: (λίγα τινά) για την άρνηση του απ.Πέτρου

Την σχέση πράξης και θεωρίας, ώστε να περάσουμε από το κάτω μέρος του σταυρού, στο άνω...

Αλλά και για το πέρασμα από την εξωτερική σοφία (που ευχηθήκαμε στις 17 σεπ) στην εσωτερική*, όπου σχίζεται το σπήλαιο εις τα 3 ενδεικνύων την παρουσία εις την κεφαλή (και όλο εαυτό) και ευλογία εκ της Αγίας Τριάδος, οπότε και ο ‘’χρόνος’’ της προσωπικής αποκάλυψης.].

Απόστολος: ... Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται· ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἡμῖν. Καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ πατὴρ ἀπέσταλκε τὸν υἱὸν σωτῆρα τοῦ κόσμου. ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ. καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶ πεπιστεύκαμεν τὴν ἀγάπην ἣν ἔχει ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν. ῾Ο Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. ᾿Εν τούτῳ τετελείωται ἡ ἀγάπη μεθ᾿ ἡμῶν, ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστι, καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ. (α’ Ιωάννη, δ’ 12-19)

[Περί φιλανθρωπίας ως απόδειξη φιλοθεΐας (+ σταυρός) και αληθούς φιλοθεΐας εν τη φιλανθρωπία.].

Τέλος, το σημερινό ευαγγέλιο: …Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. ᾿Ιησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια. (Ιωάν. ιθ’ 25-27)***

Δείχνοντας την συνέχεια της αγνότητος, αγάπης ΚΑΙ αληθείας, προσευχής και νηστείας, ακρόασης και τήρησης… (ΣΤΑΥΡΟΣ), ο μόνος ως σύνθεση των παραπάνω βιωμάτων (με πρότυπο την δωδεκάτειχο πόλι), που μπορεί να νικήσει τον κρόνο**** και μας αλλάξει διάσταση. Με δύο μόνες επιλογές. Ή υποκάτω του σταυρού (6), όπου ο χρόνος βιώνεται βασανιστικά αργά (όπως αναφέρουν οι άγιοι, 1 ώρα στην κόλαση να ισοδυναμεί με πολλά χρόνια) ή με τον σταυρό και άνω αυτού [μέσα στην Εκκλησία-Σώμα Χριστού (9)] που βιώνονται κατά Θεόν, χίλια έτη, ωσεί ημέρα μία, με στόχο το ‘’νυν’’ κεφαλή και αιώνιο παρόν, όπου ουκ έστιν θάνατος…. Αμήν σώσον ημάς τη δυνάμει Σου. Δρόμος, Οδός ανάστασης και Ζωής, μετάστασης μετά του αγνού σώματος, από την γη στον ουρανό, όπως διανοίχθηκε από Την Θεοτόκο και σήμερα εβάδισε ο αγαπημένος μαθητής, αφήνοντας πίσω του κόνι και ίχνος.---

* κάθετος πνευματικός κύκλος (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί… (κοινός τόπος φιλοκαλίας + φιλοσοφίας)

** 

*** ιθ’ 25-27… κατέρχεται ο θεόπνευστος λόγος του Θεού… ι θ (1,9), που δεν στερείται ασυνέχειας, για να ανέλθουμε εμείς δια του σταυρού και των 4 άκρων του, δια του 91 (4 αιχμές πυραμίδας, τα ηλιοστάσια και ισημερίες υπό την μη κοσμική κάτω όψη, αλλά με υπερκόσμια κορυφή Τον Παντεπόπτη Κύριο) προς αυτογνωσία (5 πεμπτουσία) και θεογνωσία (7) …. όπως καλείται να ευστοχήσει ο λαός Του Θεού δια των αγγέλων που μας οδηγούν στον ουρανό…  με αυτήν την ‘’σύμπτωση’’ να έπεται ως άλλο ένα δοθέν ευθές σημείον, την στιγμή που προηγείται Ο Λόγος, και που σκοπό έχει/έχουν, την σύνδεση των αποκομμένων και όσων φυσικά επιδέχονται ένωση και αγιασμό.       

άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…

**** Παρεμβαλλόμενος κρόνος/χρόνος στο διάβα μας από την γη στον ουρανό

για τον χωροχρόνο...

(σχόλιο) ...κι αυτές οι περίπου 91 ημέρες ανά ηλιοστάσιο όπου το 1 είναι η κορυφή (αρχή και τέρμα, Α και Ω) έχοντας απλώσει τον ελικοειδή δρόμο 9 (ευθέως και κυκλικώς) προς ανόρθωση και ανάσταση, έγγιση και μετοχή, έρχεται ταχέως δια Σταυρού (+) στα ίδια εφαλτήρια 4 άκρα (ισημερίες και ηλιοστάσια), να κρίνει την μετάνοια, (την στροφή του νοός μας προς Τον Κύριο ή την απομάκρυνση μας 6, λόγω φυγοκέντρου…) να ‘’δει’’ κατά πόσο η σύλληψη και γέννηση Προδρόμου και Δρόμου (23 σεπ – 25 δεκ – 25 μαρ – 24 ιουν ) πήρε σάρκα και οστά (εν πνεύματι και αληθεία) μέσα στην ψυχή και ζωή μας… με Τον Κύριο όχι μακράν, αλλά και έλκων και συνοδοιπορών έως της συντελείας. Διακονών και θεραπεύων ως Ιατρος ψυχών και σωμάτων.        

91… με το σημειολογικό 94, στο…. από το Ο Ων, στο έρχομαι ταχύ αποδούναι εκάστω… (κρίσις δια Σταυρού και η προετοιμασία του Θρόνου)