σίγουρα έχετε διαβάσει από τους ψαλμούς αλλά και από βιώματα αγίων, ότι χίλια έτη παρ'ανθρώποις, ημέρα μία παρά Θεώ. Πάλι αντίστοιχα σε βιώματα που επέτρεψε ο καλός Θεός πάλι αγίων ο χρόνος περνά πολύ δύσκολα στην κόλαση.
Ρώτησε ο Θεός κάποιον για ένα του αμάρτημα. Θέλεις να ταλαιπωρηθείς 3 χρόνια από μια αμαρτία ή να περάσεις 3 ώρες στην κόλαση; και ο μοναχός απάντησε καλύτερα 3 ώρες στην κόλαση... Όταν τον ξαναεπισκέφτηκε ο άγγελός του στην
κόλαση, καταστεναχωρημένος τον ρώτησε άγγελέ μου!!! γιατί με άφησες εδώ 30 χρόνια;;;;; (και του απαντά) μην βιάζεσαι... μόνο μισή ώρα έχει περάσει.
Το θέμα μας και η ουσία είναι να νικήσουμε τον χρόνο, ούτε να τον ξεγελάσουμε ούτε να μεταθέσουμε την συνάντησή μας με το θάνατο μερικά χρόνια... Σκοπός είναι να τον κλείσουμε σαν παρένθεση, και αυτό γίνεται εισάγοντας Χριστό Άχρονο μέσα στον χρόνο, σαν από κλεψύδρα. Με υψωμένα τα χέρια προσευχητικά (περισσότερο νοητά με το αδιαλείπτως προσεύχεσθε ως τρόπος ζωής μεταστροφής του νου στο Νου και όλου του εαυτού Στον Κύριο) κι αν κάποιος - συνήθως μοναχοί ασώματοι - μπορεί και φυσικά, σαν Υ εγχύνεται Χριστός στη ζωή μας.
Στο νου με (προσ-ήλωση) στην προσευχή, με αγάπη, ελπίδα, φόβο, πίστη Θεού σαν ψυχή και με προσήλωση (ήλος=καρφί) στην τήρηση των εντολών (όσο μπορούμε) και πάντα με μέτρο και διάκριση και πνευματική καθοδήγηση και με τα ορθόδοξα Μυστήρια πρωταιτίως βοηθούντα, να γεμίσουμε σαν δοχεία* (ελθέ και σκήνωσον εν ημίν) Χριστό. Τριαδικό Θεό (μονή παρ'αυτώ ποιήσωμεν).
Κι όταν μηδενιστεί ο χρόνος με αυτά τα δεδομένα, ο καλός Θεός θα μας έχει ανάγει από την κόλαση στον παράδεισο. (
Από το 147 και ΑΔΗ, επιστροφή στην αιώνια πρώτη και Κυριακή 1471). Από τη γη στον ουρανό, από την κεφαλή στην καρδιά σαν σμίκρυνση της αποστάσεως από αίγυπτο και δουλεία στην Ιερουσαλήμ. Από το ''αεί'' (που τυπούται στην κοιλία), στο ''νυν'' (που τυπούται στην κεφαλή) και από τον (αεί) χρόνο στον Άχρονο και αιώνιο παρόν και Παρόντα ΩΝ.
Περνώντας μας αγιογραφικά από χώρο στάσεως (και επαναστάσεως) το κατέναντι, στο απέναντι και από εκεί στο μέσα. Λόγοι άνθρωποι μέσα Στον Λόγο-Χριστό, Υιό Θεού, Θεό.
**
Μεταξύ δε κοιλίας και κεφαλής, μυστικά από πίσω είναι η οφιοειδής σπονδυλική στήλη των 33 σπονδύλων. Η κλίμαξ. Ο Κύριος, που εισήλθε μέσα στον χρόνο και έγινε παρότι Θεός, άνθρωπος για να μας μεταμορφώσει σε θεούς κατά χάρι. Εντός ημών η Βασιλεία. (βρήκαμε το ίχνος, ψηλαφήσαμε τον δρόμο, μακάρι να κατακτήσουμε και το ύψος και Ουσία). Κύριε ελέησον...
**
Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…
[με αυτό το ''μέσα''*** υπό προϋποθέσεις, που είναι η ευστοχία, κυφορία στην ΜΟΝΗ γόνιμη Μήτρα - Ορθόδοξη Εκκλησία (Ένα Αναστημένο Σώμα Χριστού), το μόνο που απεργάζεται την βεβαία αναγέννηση , κι όχι απλά λεκτικά των αιρετικών...].
Εκτιμώ πως φαίνεται με ακρίβεια, ότι εκτός και χωρίς Χριστό και το Σώμα Αυτού που δομείται την Πεντηκοστή και ΙΣΧΥΟΥΝ τα Μυστήρια, η μεταξύ γης και ουρανού απόσταση καλύπτεται από την πύρινη στρεφομένη ρομφαία που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την είσοδο...
*** ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;
κι αφού, ο Σταυρός ανιστά, χωρίς μυστικά και μυστηριακά ως εφόδια ζωής, βιώματα που καλύπτουν τα χωροχρονικά μας κενά, λύση δεν υπάρχει...
κι όταν κλείσει αυτή η παρένθεση, ανοίγει η άλλη. Η αιώνια.... καλήν απολογίαν και καλό παράδεισο εν XC δια XC. το φοβερώτερο μυστήριο (ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα και οι μεταθανάτιες εμπειρίες) -ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ - Βενεδίκτου ιερομονάχου