Άγγελοι μας οδηγούν στον ουρανό! (2004)

Άγγελος ως οντότητα, άγγελοι (ως σημάδια, αποτυπώματα - ίχνη επιδεχόμενα απτότητα προσέγγισης και κατανόησης) μας οδηγούν στον ουρανό. Σημάδια που ερεθίζουν όχι να συνεχίζουμε να κοιτάζουμε με χαμαιτυπική διάθεση άλλα σημάδια, αλλά ερεθιστικές αιτίες να ανορθώνουμε τα μάτια μας άνω (για να πλησιάσουμε την πραγματικότητα και κλίση μας ως άνθρωποι = άνω θρώσκοντες).

Όπως προηγείται ο Προφήτης Πρόδρομος Του Χριστού, έτσι προηγείται και σε κάθε άνθρωπο και δη χριστιανό, άγγελος που του διανοίγει την οδό προς τον ουρανό. Ουρανοί όμως, φαινόμενοι ένας από διάφορες οπτικές γωνίες, νοητοί πολλοί, με αντίστοιχες διαφοροποιήσεις, λόγω οπτικών γωνιών.

Ένα ολόκληρο γένος, αυτές τις ημέρες, αναζητούσε την ανάστασή του, την ανόρθωσή του. Αναζητούσε τους αγγέλους του που θα τους οδηγούσε στον ουρανό.

Με την θεολογική όμως αστοχία που διακρίνει τους πολλούς των νεοελλήνων και την επιδερμικότητα των συνηθισμένων τους σκέψεων και συναισθημάτων, αντικατέστησε τον ουρανό της ανεκλαλήτου και αναφαίρετης χαράς, με το κυνήγι της χαράς της εφήμερης (όχι εφάμαρτης, καθώς το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα δεν είναι το διοξείδιο του άνθρακα, δηλαδή το δηλητήριο στην ζωή = αμαρτία, του αναπνεύσιμου αέρα, αλλά το άζωτο, το διαλυτικό σε σχέση με το οξυγόνο που είναι η προσευχή). ΕΤΣΙ, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Θεός, έδωσε το σημάδι του.

Άγγελοι ανέβασαν εκατομμύρια Έλληνες στον πρώτο ουρανό. Ο Άγγελος Μπασινάς και ο Άγγελος Χαριστέας.

Ο ένας σαν βάση, που είναι η ορθή οπτική γωνία (κόρνερ) και ο άλλος μας χάρισε την πολυπόθητη νίκη. Το γκολ, το τέρμα. Η βάση και το τέρμα. Η αφετηρία και το τέλος. Ένας δρόμος αγγέλων προς ιχνηλασία. Το Α και το Ω. Ελλάδα - Πορτογαλία στην αρχή και στο τέλος. Μια από τα ίδια. Ίδια ουσία.

Η βάση που μας προτείνει ο καλός Θεός, είναι να βρούμε την πεμπτουσία των φαινομένων πραγμάτων. Αυτήν την βρίσκουμε αν σε ένα τετράγωνο (εξωτερικά τέσσερα στοιχεία) χαράξουμε τις διαγώνιες. Η τομή, συμπίπτει με το ζητούμενο. Όχι το αυθαίρετο φιλοσοφικό, το χωρίς Χριστό. Μόνο τότε η αναφερόμενη πεμπτουσία δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Η πεμπτουσία, το (5) βρίσκεται δια της τυπώσεως του Σταυρού. Ένας δρόμος Σταυρού και πίστεως.

Μετά από αυτήν την αφετηρία και αν την κατακτήσουμε, οδεύουμε στον ιερό αριθμό της σοφίας, το 7, (και αντίστοιχα σ-επτά – σεβάσμια εξού και ιερός) που είναι το τέρμα του κόσμου αυτού και η ανατολή του Η' αιώνα, προς συνάντηση της ατελεύτητης Ζωής. Της Βασιλείας των ουρανών, που υποσχέθηκε στους πιστούς και ευλόγησε τους Έλληνες.

Ίσως γιαυτό η κατάσταση διαμορφώθηκε στο 57' για την ευκρίνεια του δρόμου μας με αυτούς τους συγκεκριμένους πρωτεργάτες.... Στην δική μας δράση, ο καλός Θεός αντιδρά, πυκνώνει τα σημεία, ώστε να τα εκμεταλλευτούμε, ειδικά οι Έλληνες, προς ανόρθωση. Προς βίωση του ανώτερου από όλους τους ουρανούς, και πάντα τα άλλα θα προστεθούν....

Ο δε προπονητής, (Hagel στα γερμανικά = χαλάζι, μεταφορικά σκάγια (προς αλιεία - θήρευση όσων ανθρώπων επιδέχονται βελτίωση...)). 

Έτσι, ο ξένος ψάχνεται, παθαίνει την πλάκα του με τα κάτω αποτυπώματα που αγνοεί το πως και το γιατί... ενώ ο Έλληνας μακάρι δια των χαμηλών ορωμένων, τα υψηλά να ανατενεί και από βάθους καρδίας να αναφωνεί: ...ΚΑΤΕΝΟΗΣΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΔΟΞΑΣΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ...

(ρευστοί λόγοι, όχι όμως άτακτοι, αλλά εύτακτοι από άνωθεν δύναμη οδοδείκτες του Λόγου. Με συνάφεια σχέσεων διευθέτησης, ‘’τυχαίων’’ καταστάσεων όπως όταν περνά ο μαγνήτης από άτακτα ρινίσματα σιδήρου και τα διευθετεί. Ο δε Άλλος Μαγνήτης, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, δίνει την τάξη Του με τον τρόπο Του σε όσους επιδέχονται νουθέτηση και σε όσα μη εφάμαρτα επιδέχονται την προσαρμογή τους από αταξία και τύχη του κόσμου σε ευταξία και ευλογία Αληθινού Θεού…)

Άγγελοι λοιπόν μας οδηγούν στον ουρανό!

Μας καλούν για συνοδοιπορία,

με το Είμαι εδώ, να σε χειραγωγώ,

στην ευλογημένη ελληνορθόδοξη πορεία!

Που οδηγεί ασφαλώς, δια της μίας Οδού,

έως τρίτου ανεκλάλητου ουρανού,

προς ενοίκηση στη μία και μοναδική κατοικία

την προετοιμασμένη δια Χριστού, επουράνια Βασιλεία!!!!

---

…έλεγε ο γερ.Παΐσιος... άλλα 10 χρόνια να με άφηνε ο Θεός να ζήσω, να έβλεπα την δόξα της Ελλάδος. Μετεστάθη το 1994. Κι η ''δόξα'' της Ελλάδος το 2004, για το ευρύ κοινό, αφορούσε την πρωτιά μας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αυτήν την δόξα άραγε να ήθελε να ''δει'' ο άγιος; Προτύπωση αυτή, άλλης. Κρυμμένη η ουσία και πάλι πίσω από σχήματα ταπεινά, όπως συνηθίζει η χάρις, πέρασε χωρίς φασαρία, για να μην αναγκάσει. Ως αύρα λεπτή. Ενδείκνυε μυστικά ο νικηφόρος αγώνας την ουσία της ακριβούς αυτογνωσίας και θεογνωσίας που δια μετανοίας κατακτάται, με αγγέλους να μας οδηγούν σε αυτές. Και μας ξαναχτυπά την θύρα της καρδιάς με όμοια ταπεινά σχήματα. Το θέμα φυσικά είναι η διαχρονική παρατήρηση Του Κυρίου… μήπως και μάτια έχουμε αλλά δεν βλέπουμε, αυτιά αλλά δεν ακούμε, νου αλλά δεν καταλαβαίνουμε.

Μας έδωσε μεγάλη παράταση, πολύ περισσότερη των 10 χρόνων, μήπως και μας συγκεντρώσει μήπως και δοξαστεί το άγιο όνομά Του από τον αγαπημένο (όσο ορθόδοξο) λαό. Αλλά εμείς καθυστερούμε και στην μετάνοια και στην συνεργασία για το δικό μας όφελος…

Πάλι και πάντα, Κύριε ελέησον και φώτισόν μας το σκότος. Ποίησον ημάς δια της μετανοίας ναό και λαό Σου, να εμπεριπατείς μαζί μας και συμπολεμείς δια Σταυρού. Αμήν γένοιτο.

---

σχετικό, 14 χρόνια αργότερα (2004 - 2018) ... Περί οπλοφορίας, ως συνάφεια των επιγείων με τα επουράνια