Η διαρκείας 40 έτη εν τη ερήμω ‘’έξοδος’’ με μπροστάρη τον
Μωυσή, ήταν μια οριζόντια μετάβαση, κι ήταν σκιώδης ένδειξη άλλης πορείας.
Συμπυκνώθηκε ο παραπάνω χρόνος των 40 ετών σε 40 μέρες
ανάβασης στο όρος Σινά (των όχι τυχαία 2 κορυφών)… ὁ διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν
πλάκας χειρίσας τὰ θεοχάρακτα γράμματα τῷ θεράποντί σου Μωσεῖ…
Η τρεπτότητά μας σε θεωρία και πράξη που, μια μας απομακρύνει
και μια μας προσεγγίζει, αναπτύσσει την έννοια του χρόνου, την στιγμή που στην ουσία πολύ αργά οδεύουμε προς τα θεία και
κορυφή και αν βάλουμε αρχή προσκύνησης και μετοχής στην φλεγόμενη και μη
καιγόμενη βάτο, αντί να βατολογούμε.
Συμπυκνώθηκαν οι εορτές και τα θεία γεγονότα σε έναν κύκλο
ενιαυτού για να τάχουμε μπροστά μας εύκαιρα ως βοηθήματα στις εξετάσεις μας. Όχι
όποιες κι όποιες, αλλά εξετάσεις ΖΩΗΣ κι επειδή η βασιλεία εντός ημών εστί, εκεί
πρέπει να ευστοχήσουμε και ‘’περάσουμε την βάση’’.
Συμπυκνώθηκαν όλοι οι άνθρωποι σε δύο και μοναδικές θέσεις,
εκατέρωθεν του Εσταυρωμένου, μεταξύ αυτών και ο καθένας μας, όπου και εκόντες
άκοντες εκεί οδεύουμε και εκεί θα καταλήξουμε.
Θα μπορούσε να ιδωθεί η αιτία στο εσωτερικό μας, αλλά
συνηθίζεται να τα απομονώνουμε στα εξωτερικά διάσπαρτα αποτελέσματα και αχνές
εικονικές αντανακλάσεις και εκεί να εμμένουμε.
Πχ., εκεί με αφορμή μια συνάντηση ‘’κορυφής’’ στην Λέσβο*, κρίνουμε
(καλώς) και κατακρίνουμε (κακώς) τον πάπα που πουλάει τις κίβδηλες λίρες του ως
αληθινές. Τον πατριάρχη μας που αδιάκριτα (οικουμενιστικά) ισοπεδώνει τις κατεχόμενες
αληθινές της ορθοδοξίας με τις κίβδηλες που του προσφέρουν οι συνδιαλεγόμενοί
του ‘’αγαπολογικά’’. Τον επιτρεπόμενο από τον Θεό κυβερνήτη μας, που όλα τα ένθεα
νομίσματα τα θεωρεί ψεύτικα και μας διαφεύγει ότι τα συγκεκριμμένα πρόσωπα
είναι συμπυκνώσεις συνανθρώπων ομοϊδεατών τους και όλοι αυτοί, εντός μας σαν
σύνολο μία ανθρωπότητα, ένας παλαιός ΑΔΑΜ,
το ‘’εγώ’’** , που αιτείται ανακαίνισης από την φθορά, αναστάσεως από την
πτώση.
Προτιμούμε να δούμε και βρούμε εκατό αστόχους ιούδες παρά
τον ένα μέσα μας, που στηρίζει την ζωή του σε δερμάτινους χιτώνες και κρεμάει
την ζωή του στην συκή. Ζητούμε όλους τους άλλους, τους έξω, να μετανιώσουν, την
στιγμή που εμείς αδρανούμε σε αυτό το κύριο έργο και μόνο μέσο απόκτησης
έγγισης της Βασιλείας (και πρώτης εντολής, μετανοείτε… ήγγικεν)…
Κι ο Θεός, διαχρονικά θέλει
τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν (Α’ Τιμ.β’4) αλλά και
…γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια
ελευθερώσει υμάς… (Ιωαν.η’32)
Και… μπαίνει ο Μάρτιος, μήνας με πλούσια θρησκευτική,
σημειολογία αλλά και φυσική (αναλογική) ακολουθία. Πλάσις και ανάπλασις.
Λόγω δε της βιαίας εισόδου του, λίγες συνειρμικές σκέψεις,
που ενώ θα ήθελε ο ίδιος να σκληρύνει τις καρδιές μας, το θέλημα του Θεού είναι
άλλο, αφού οι δικοί Του εργάτες για την εφαρμογή του δικού Του σχεδίου, την ώρα
που επλεόνασαν οι άλλοι εργάτες μετά τα ευήκοα ώτα θέλει και ποιότητα και
καθαρότητα καρδιών για να εγγράψει το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος εν μαλακαίς
καρδίαις κι όχι εν λιθίναις πλαξί και ποιήσει (αμήν) εμάς ναούς και
εμπεριπατήσει μαζί μας ως λαό Του…
Μήνας έντονου Φωτός και σκιών….
Την ίδια ώρα που άκουσε η Εύα την καταδίκη της εξορίας, την
ίδια ώρα ακούστηκε το χαίρε και ο ευαγγελισμός και η απαρχή του κεφαλαίου της
σωτηρίας μας…
Κατά τον μήνα*** τούτον, ήτοι κατά την κγ’ (23ην) του
Μαρτίου, κατεδέχθη να λάβη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τον δια Σταυρού θάνατον
και κατά την εικοστήν πέμπτην του ιδίου μηνός Μαρτίου ανέστη ο Κύριος εκ του
μνήματος, ότε και κύριον Πάσχα λέγεται, δωρήσας εις ημάς διά της Αναστάσεως του
θεοπρεπώς την Ανάστασιν.
Εν τω μεταξύ, στην κάτω όψη, την σκιώδη, οι ρωμαίοι αυτοκράτορες
άρχιζαν τους πολέμους, τους τον μήνα αυτό, τον αφιερωμένο στον θεόν τους, Άρη (λατινιστί Mars).
Μέσα στο διαχρονικό πνεύμα του κόσμου τούτου με εκφραστές
πολλούς, ο ερντογάν παίρνει ‘’ευλογία’’ από τον πάπα (μαζί με νόμπελ ειρήνης)
και μας ξεκινά τον πόλεμο, 1 Μαρτίου. Πρώτα ‘’λάφυρα’’ του πλεονέκτη (ο εστιν
ειδωλολατρεία) τα δύο παληκάρια μας, που αιχμαλώτισε.
Σκληραίνει η καρδία του φαραώ και συνθλίβει τις εικόνες των
ισραηλιτών και παρά τις πληγές που δέχεται, συνεχίζει να ταλαιπωρεί και
εκδιώκει αυτούς, απαγορεύοντάς τους την έξοδο. Ομοιοτρόπως και ομοπνόως και
τώρα.
Αλλά!!! προϋπόθεση της εξόδου, η είσοδος του Κυρίου σαν
χριστοφόρος νους στην αιχμάλωτη διάνοια. Κι η προϋπόθεση εισόδου
Του Κυρίου στον κόσμο (και κόσμο μας ως Χριστούγεννα) ο σταυρός και η Θεοτόκος,
προϋπόθεση δε εξόδου ως Πάσχα με
συνοδοιπορούντα Τον Κύριο για την ανάσταση, πάλι ο σταυρός και η Θεοτόκος.
Εν τή Ερυθρά θαλάσση,
τής απειρογάμου νύμφης, εικών διεγράφη ποτέ. Εκεί, Μωϋσής διαιρέτης τού ύδατος,
ενθάδε, Γαβριήλ υπηρέτης τού θαύματος. Τότε, τόν βυθόν επέζευσεν αβρόχως
Ισραήλ, νύν δέ, τόν Χριστόν εγέννησεν ασπόρως η Παρθένος. Η θάλασσα, μετά τήν
πάροδον τού Ισραήλ, έμεινεν άβατος, η άμεμπτος, μετά τήν κύησιν τού Εμμανουήλ,
έμεινεν άφθορος. Ο ών, καί προών, καί φανείς ως άνθρωπος Θεός, ελέησον ημάς....
ἐξ Αἰγύπτου
ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… εξ αιγύπτου καλεί και εμάς ως υιούς Του Ο Κύριος.
Εισέρχεται Ο Κύριος (25 Δεκ) και αμέσως (26 Δεκ) αναλαμβάνει ‘’έργο’’ ως επί
πώλου όνου. Χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Χωρίς χριστοφόρο νου ο εξελθών
εκ Του Νοός ‘’όνος’’ δεν εξάγεται εκ της αιχμαλωσίας του παραλόγου προς το
λογικό. Και πάλι, επί πώλου όνου την Κυριακή των Βαΐων μας εξάγει στην
ουσιαστική ‘’έξοδο’’ και ύψος και πάσχα και ανάσταση (κατά τάξιν και ετοιμότητα,
μέρα προς μέρα την Μ.Εβδομάδα) από το ‘’λογικό’’ στο υπέρλογο.
‘’Σήμερα’’ και κάθε μεγάλη σαρακοστή, με το σήμερα να
νοείται ο όλος βίος, αφού η ανάσταση και η ζωή είναι έργο ζωής, αλλά τώρα
εκτυπώτερον, καλούμαστε να μετατοπιστούμε καθέτως. Σε ύψος.
…ἀναβαίνω πρός τόν
Πατέρα μου, καί Πατέρα ὑμῶν, καί Θεόν μου καί Θεόν ὑμῶν. Καί συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς
τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τη βασιλεία τῶν οὐρανῶν…»
Κι η προϋπόθεση είναι… δεῦτε
οὔν καί ἠμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῶ καί συσταυρωθῶμεν,
καί νεκρωθῶμεν δί’ αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἠδοναῖς, ἴνα καί συζήσωμεν αὐτῶ… 1
Τότε οι πάνοπλοι κυνηγούντες στρατιώτες του φαραώ
νικιόντουσαν από τους αόπλους αλλά με τον τύπο του σταυρού ισραηλίτες. Και
ισραήλ, είναι ο νους, ο ορώμενος τω Θεώ. Έτσι, όσο ο έλληνας και κάθε άνθρωπος
εξαντλεί την φιλοσοφία του και την γνώμη/γνώση του ότι ισραήλ είναι μια φυλή
άξεστων νομάδων και τώρα εχθρική απέναντί μας, έχει χάσει τον αγώνα από τα
αποδυτήρια….
Επειδή όμως κατά τον
αγ.Μάξιμο ομολογητή: …
μας συμφέρει να ανευρίσκουμε τους λόγους εντός ενωμένους και
μέσα στο θησαυροφυλάκιο του Λόγου, παρά εξωτερικά γεγονότα, χωρίς αναλογία με
Τον Παντεπόπτη Λόγο, δλδ διασπασμένους και απομονωμένους.
Αυτή η ‘’δυσδιάστατη’’ εικόνα καλείται να λάβει σάρκα και
οστά. Να πάρει ύψος. Κι έχουμε πολύ δρόμο από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν****…
δρόμος εξόδου από την γη προς τον ουρανό δια της κλίμακος. Και κλίμαξ είναι ο
σταυρός. Κλίμαξ είναι Ο Ίδιος ο Μεσσίας και Η Θεοτόκος και οι άγιοι και η
Εκκλησία και Μητέρα και μήτρα…
Να εκφύγωμεν από τα τερατώδη και δουλεία της νοητής αιγύπτου
και δια Της Μητέρας
και Μήτρας (ορθόδοξης Εκκλησίας) να αναγεννηθούμε. Από τα τελματώδη και
κωματώδη κατάσταση νοσηρότητος που ο ασθενής τείνει προς θάνατο, να
επανακάμψει, εξυγιανθεί και κατά Θεόν, ζήσει. Ακόμη (και σαν κατάληξη) να
ανισχυροποιήσουμε τον ηρώδη που έχει βαλθεί να αποκόψει την κεφαλή του Τιμίου
Προδρόμου που στην αναλογία του είναι να φιμώσει την συνείδηση και πάψει να
μετανιώνουμε. Να προσθέτουμε βάρη επί βαρών, λίθους που παρεμβάλλονται μεταξύ μας
σαν φίλοι Χριστού (Λάζαρος) και Κυρίου που δύναται και θέλει να μας αναστήσει.
Στην Ουράνια
Λειτουργία.(Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) παρατηρεί ο άγιος… Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,
αλλ’ ο ζωντανός Θεός
δεν τους θυμήθηκε-
γιατί εκείνοι δε
θυμήθηκαν το Θεό,
ούτε τις αμαρτίες
τους.
Ζαχαρίας (ο πατέρας του Τιμίου Προδρόμου) μεθερμηνεύεται αυτός
που θυμήθηκε τον Θεό και ο Θεός τον θυμήθηκε. …κι η λύσις της αφωνίας του με
την γέννηση του αγ.Ιωάννου, ενδεικνύει την εξομολόγηση, ΜΙΑ και ΜΟΝΗ προϋπόθεση
‘’μνήμης’’ προ του μνήματος.
Σε ποσοστιαίες μερίδες που συνθέτουν το 100% του ελληνικού
και παγκόσμιου πληθυσμού, που φυσικά δεν μπορεί να είμαι ακριβής, σίγουρα θα
υπάρχουν συνάνθρωποι και συνέλληνες που αδιαφορούν για το γεγονός της αιχμαλωσίας.
Θα πει κάποιος… εδώ γίνονται τρισχειρότερα και θα ασχοληθούμε με ψείρες; Γράφει
ιστορία ο άνθρωπος, βάζει και μερικές πινελιές ο καλός Θεός και ‘’μιλά’’ μέσω αυτής.
Αυτούς τους λόγους εννοώ να μην προσπεράσουμε αδιάκριτα ή βάλουμε μεγεθυντικό
φακό σε άλλα δευτερεύοντα που δεν ενώνονται νοηματικά με Τον Νου και το θέλημά
Του, την ελευθερία δια της αληθείας και σωτηρία/ανάστασή μας από εικόνες σε καθ’ωμοίωση.
Μια μεγάλη (σχετικά υγιής) μερίδα, θα θυμώσει, θα πει, θα
κρίνει θα καταδικάσει και εν μέρει, θα έχει δίκηο.
Κυκλοφορεί πως, ήταν τεράστιο πολιτικό λάθος της κυβέρνησης
και του ΓΕΣ που παραδέχθηκαν κάτι το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην
πραγματικότητα, θεωρώντας ότι θα κλείσει αναίμακτα εν συνεχεία η
υπόθεση...
Ορθόδοξα κρινόμενο, ήταν αναμενόμενη η βαρύτητα του νοός,
αφού δεν ζητήθηκε ''γρήγορος νους και σώφρων λογισμός'' από άρχοντες (αθέους
και εξ όσων είναι ‘’ένθεοι’’ σκιασμένοι από κοσμικά…). Συγχρόνως, είναι και οι
''συμβουλάτορες'' ξένες πρεσβείες που βάλαν/βάζουν το χεράκι τους και την
πινελιά τους για την προώθηση των δικών τους σχεδίων και τα δικά τους ωφέλη...
Η μικρή μερίδα που απέμεινε εκτιμώ νάναι όσοι εύστοχα
έστρεψαν τον θυμό τους και ζήτησαν βοήθεια από τον καλό Θεό για να ισχύσει το
''συν αθηνά και χείρα κίνει'' ... το ''προσευχή ΚΑΙ δράση'', αφού … Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν
οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων. (ψαλμ.ρκς’)
Κι Ο Κύριος αναλαμβάνει την λύτρωση εκ του θανάτου, την λύτρωση εκ της αιχμαλωσίας
εμπράγματα σωματικά (όσο εισέρχεται σαν κοινωνία στον άνθρωπο) και θεία θαυμαστώς
ως θεωρία (ανάσταση εκ των άνω χειραγωγία) με τον ρκ’ ψαλμό2…
Το παραπάνω ζεύγος ενεργειών όμως, προϋποθέτουν μια
συνεργασία ομόρροπη. Σηκώνει ο άνθρωπος (που του αναλογεί και μπορεί και
πρέπει) τον βαρύ λίθο μπροστά από το μνήμα του Λαζάρου (την δική του καρδιά που
είναι δια της αφέσεως αμαρτιών) και ο Θεός ανασταίνει τον Λάζαρο κάτι που ο
άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του.
Εδώ με τα πολιτικά, ΔΥΣΤΥΧΩΣ η δράση είναι αντίθετη. Αντί να
αφαιρεί τον λίθο, ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΒΑΡΟΣ με τις αστοχίες και τις μασωνοκίνητες εντολές
που ακολουθεί και παζάρια που κάνει πίσω και εις βάρος στην πλάτη των ελλήνων,
με εξιλαστήρια θύματα τα παληκάρια μας...
Εδώ, η προσευχή είναι η μόνη δύναμη να αντιστρέψει ακόμη και
τις λάθος δράσεις των πολιτικάντηδων και στρατιωτικής ιεραρχίας που κάνει
πλάτες στον πολιτικό του προϊστάμενο...
Την δράση, όπως τη νοούν πολλοί, ας την ξαναθυμηθούν όταν
ψηφίζουν... (ή και πιο μπροστά, να τους πάρουμε με τις πέτρες... ίνα πληρωθεί
το ρηθέν). Για όσους δε η προσευχή και η
μετάνοια (ήτοι ανεύρεση των εξωτερικά εκ-τυπωθέντων λόγων ως έκφρασις του
Λόγου έμμεσα δια λόγων της φύσης) δεν είναι δευτερεύοντα, ας ‘’δουν’’ και
συνεκτιμήσουν και αντιδράσουν φιλάνθρωπα και με φιλόθεο ζήλο την θεία προτροπή.
…Κούκλατζης Δημήτριος
με κούκλα, κάπως την εικόνα που είναι δεσμευμένη στην αίγυπτο. ΔΕΝ είναι λοιπόν
ένα πρόσωπο έξω από τον εαυτό μας, αλλά ανευρέθη ΕΝΤΟΣ3. Μητρετώδης Άγγελος… ως πορεία εξόδου δια της μήτρας και Μητρός
συνεπικουρούντων στην έξοδο, αγγέλων από την τελματώδη πνευματική κατάσταση που
περιήλθε το κράτος και έθνος μας. Από την κωματώδη νοσηρότητα που περιήλθε ο
άνθρωπος (ειδικά ο ορθόδοξος) λόγω μίσους, περιπεσών εις ληστάς. Να θεραπευθεί στο πανδοχείο (ορθόδοξη εκκλησία) και να
μεταστρέψει τα δυσώδη πάθη σε ευώδεις αρετές και αλήθεια6.
Μια συμπύκνωση όλων των Ελλήνων στα πρόσωπα των δύο αιχμαλωτισθέντων.
Μια προτροπή εκ Θεού ανάστασης σύσσωμης της Ελλάδος που της αξίζει μια ανάσταση
(όπως προοράθη εκ των αγίων μας και έχουμε πλήθος προφητειών) ΑΝ σηκώσει ο
καθένας μας τα βάρη που του αναλογούν ως αιχμάλωτη εικόνα, ΑΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ στην
μόνη γόνιμη μήτρα ορθόδοξη εκκλησία, όχι όπως συνηθίσαμε χλιαρώς, αλλά
βιωματικώς με πυρ που χαρίζει για μετοχή η φλεγόμενη και μη καιόμενη βάτος. Πυρ μυστικό και μυστηριακό. Όμοιο πυρ
σταυρού, κατά το … ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου·
γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος. (Λουκ.α’38)
Αμήν γένοιτο. ΚΑΛΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
---
*** μήνες
1 «…Ἐρχόμενος ὁ Κύριος
πρός τό ἑκούσιον πάθος,
τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν
ἐν τή ὀδῶ.
Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα,
καί παραδοθήσεται ὁ Υἱός
τοῦ ἀνθρώπου,
καθώς γέγραπται περί αὐτοῦ.
Δεῦτε οὔν καί ἠμεῖς,
κεκαθαρμέναις διανοίαις,
συμπορευθῶμεν αὐτῶ καί
συσταυρωθῶμεν,
καί νεκρωθῶμεν δί’αὐτόν
ταῖς τοῦ βίου ἠδοναῖς, ἴνα καί συζήσωμεν αὐτῶ καί ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ.
Οὐκέτι εἰς τήν ἐπίγειον
Ἱερουσαλήμ διά τό παθεῖν,
Ἀλλά ἀναβαίνω πρός τόν
Πατέρα μου, καί Πατέρα ὑμῶν, καί Θεόν μου καί Θεόν ὑμῶν.
Καί συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς
τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ,
ἐν τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν…»
2 Ψαλμ.ρκ’…και ευχή:
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο την
Παναγίαν Σου Μητέρα Τιμιωτέραν αναδείξας πασών των επουρανίων δυνάμεων, αυτός,
Πανάγαθε, δια των πρεσβειών αυτής, Θεία δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σου
Σταυρού, ικεσίαις του Αγίου ενδόξου Προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου, του
Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Αρσενίου του Καππαδόκου ,του Οσίου Πατρός
ημών Παϊσίου του Αγιορείτου και πάντων Σου των Αγίων , επάκουσον ημών
των αναξίων δούλων σου και υπεράσπισον
και σώσον τους δούλους σου Άγγελον και Δημήτριον, των υπό των βαρβάρων
απαχθέντων, και ταχέως απελευθέρωσον αυτούς τη Θεία σου δυνάμει και διαφύλαξον
αυτούς και τον κόσμον σου άπαντα από παντός εγκλήματος , φθοροποιού
και επιβούλου πράξεως και από πάσης κακουργίας και επιθέσεως ,
ίνα εν ειρήνη και ασφαλεία μεταλαμβάνοντες της αμετρήτου και ανεικάστου Σου
Αγάπης δοξάζομεν δια παντός Το Πανάγιον Όνομά Σου εις τους αιώνας των
αιώνων.Αμήν.
…Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια… (ψαλμοί κατά περίπτωσιν από αγ.Αρσένιο)
3 κι αν είναι εντός, δεν είναι αυτός ένας έξω, αλλά εγώ. Το μυστικό
βίωμα των αγίων που αφενός δεν κατακρίνουν τους πταίοντες, αλλά και εμπόνως
προσεύχονται, όσο μπορεί και αντέχει και ωφελεί τον καθένα, ώστε αυτή η προσευχή
να εισακουστεί και να κάνει το θαύμα. Όλα, προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ!
Όσο το κακό πληθαίνει και συσφίγγει τον άνθρωπο, φυσικά,
συναισθηματικά, ψυχικά, νοητικά και σε κάθε επίπεδο, τόσο άθελά του ο αντίδικος
στρέφει τους υγιείς σε προσευχή4, που μαζί με την νηστεία, την ακρόαση και
τήρηση των εντολών, τον βιούμενο σταυρό με τα μυστικά και μυστηριακά σκέλη, η
ανάσταση εγγίζει και χαρίζεται από τον καλό Θεό.
5 όπου και όταν συνοδοιπορούν υπό το αυτό πνεύμα και για τον
ίδιο σκοπό, οι λόγοι…. πνευματική
γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών...
(προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής) και γιαυτό, περνώντας οι φυσικοί λόγοι από
το φίλτρο των Γραφών και αγίων πατέρων, κρίθηκε ωφέλιμη η παρουσίαση των
σκέψεων του παρόντος… ως ψηφίδα πρόσθεσης πίστης και μετανοίας, όντως θείο
θέλημα.
---
Από
την αταξία στην τάξη και από την επανάσταση στην Ανάσταση... (με
εμπεριεχόμενη, ακόμη μια αναλογική ‘’μικρογραφία και ανάπτυξη’’)
Σαν σήμερα,
25η Μαρτίου, τετραγωνίστηκε ο κύκλος.....
6 Αρετές
και Αλήθεια (ελληνορθοδόξως προσεγγιζόμενες...) ενόσω ο άνθρωπος φεύγει από
το πυρ του κόσμου (Σ) και παραλόγου, γίνεται φυσικός (Τ) και δια προσευχής (Υ)
βαδίζει στα σπουδαία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου