‘’σήμερον’’ τα δεσμά λύονται….

Για να συμβούν όλα αυτά τα ‘’σήμερον’’ της ορθοδοξίας (που συχνά υμνούμε) απαιτούν προϋποθέσεις γιατί αυτό το σήμερον ανήκει στο νυν (κεφαλή) και αιώνιο παρόν. Απεναντίας τα εφήμερα στον κόσμο, τα εμπεριεχόμενα στο αεί (κοιλία) χρόνο ‘’σήμερον’’ και ''τώρα'', περνάνε αστραπιαία και χάνονται. 

Παρά την παρατήρηση, υπάρχει μια συνάφεια μεταξύ των άπαξ ανεπανάληπτων γεγονότων μέσα στον χρόνο και των επαναλαμβανόμενων εορτών που ετησίως, σαν έλικα, επανερχόμαστε. Ο μυστικός συνδυασμός αυτών των δύο ''τώρα'' είναι η αφορμή των παρακάτω σκέψεων... με την προσπάθεια καταγραφής του τρόπου, πως από το ένα και κάτω, περνάμε στο άλλο. 

Σήμερα κοσμικώς λύονται τα γήινα δεσμά του τέως βασιλέως και πνευματικώς ενθυμούμαστε την λύση από αγγέλου των δεσμών του απ.Πέτρου (16 Ιαν). 

Η υγιής ευθεία κίνηση του νοός, αναγάγει εκ των δημιουργημάτων νουν, καρδία και όλην την ζωή, στον Δημιουργό. 

Εκ του ίχνους, πολλοί είχαν σε αυτόν (τον επίγειο τέως βασιλέα) επενδύσει εξωτερικά και αναμενόντουσαν κάποιες ενέργειες για την βασιλεύουσα Πόλι. Εξ αυτής δε της προσμονής, συγχρόνως κάποιοι απογοητεύτηκαν, ο Θεός εξέθεσε τον άγιό Του (1), άλλοι βρήκαν ευκαιρία να κοροϊδέψουν…. και άλλοι πολλοί δυστυχώς να εξάγουν χολή και επιδείξουν την μικρότητα της ψυχής τους.

Ρωτούσαν τον αγ.Παΐσιο…

γέροντα! χειμώνιασε! πότε θα πάρουμε την Πόλι;

κι ο άγιος απαντούσε:

- άστε πότε θα πάρουμε την Πόλι. Εσείς πήρατε Χριστό;    

Φαίνεται, πως ‘’σήμερα’’ παραδίδεται η σκυτάλη από τον αποθανόντα έναν κωνσταντίνο, (έκπτωτο εκ της θέσεώς του) σε όσους ''ζωντανούς'' σταυροφόρους

(κωνσταντίνους, φέροντες και μη το όνομα) που θα ήθελαν να επιστρέψουν τον ηγεμονικό νου τους από έκπτωτο και αιχμαλωτισμένο [στην βαβυλώνα (2)] στην θέση του (καρδία), ώστε να τελεσφορήσει πρωτίστως πνευματικά το ποθούμενο, εγγίζοντας την εν ημίν βασιλεία και Πόλη, κι όταν ο Θεός θελήσει να υλοποιηθεί και εξωτερικά (εφόσον είναι προφητευμένο). 

πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία 

Τὸ Βυζάντιο εἶναι ὅπως «ἡ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐντὸς ἡμῶν κεκρυμμένη. Αὐτὴ ἡ χώρα νεφέλη ἐστὶ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν μόνον οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ εἰσελεύσονται τοῦ θεάσασθαι τὸ πρόσωπον τοῦ Δεσπότου καὶ καταυγασθῆναι τοὺς νόας αὐτῶν διὰ τῆς ἀκτῖνος καὶ λαμπηδόνος τοῦ φωτὸς Αὐτοῦ». από Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου) 

Μια άλλη βασιλεία, που είναι εντός, και απαιτείται μεταστροφή του νοός (και ζωής). …ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν. (Λουκ.ιζ’21) 

Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας 2 καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ’) 

17 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.δ’) 

Για αυτήν την ‘’απαραίτητη’’ με Χριστό εσωστρέφεια, ο μέγας Βασίλειος λέει... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· «Νοῦς μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει· » (επιστολ. α‘) για τον μετεωρισμό (άρθρα).

‘’Σήμερον’’ ο σιδηροδέσμιος απ.Πέτρος από τον ηρώδη (που κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή ερμηνεύεται ως δερμάτινος) λύεται θαυμαστά από τον άγγελο, ο οποίος στο ειλητάριό του γράφει : ‘’ανάστα εν τάχει’’…. 

Όμοια σιδηροδέσμιος είναι και ο δίκαιος Ιωσήφ ο πάγκαλος, φυλακισμένος από τον φαραώ στην αίγυπτο (κόσμο). Όμοια σιδηροδέσμια είναι η πράξη του καθενός μας, αφού ο απ.Πέτρος συμβολίζει την πρακτική σε σχέση με την θεωρία (αγ.Ιωάννη θεολόγο). 

Κι ο τρόπος λύσης, διαχρονικός, αφού στον δίκαιο Ιωσήφ (ΠΔ) απ.Πέτρο (ΚΔ) και το ‘’τώρα’’ μπορούμε να διακρίνουμε την ίδια νοηματική συνάφεια….  Κι Ο Κύριος θέλοντας να μας κάνει κυρίους του οίκου μας.... (ε-αυτού)… σημειώνει στον ρδ’ ψαλμό, ‘’ειδικό’’ για την εξομολόγηση….  ἐταπείνωσαν ἐν πέδαις τοὺς πόδας αὐτοῦ, σίδηρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. ἀπέστειλε βασιλεὺς καὶ ἔλυσεν αὐτόν, ἄρχων λαοῦ, καὶ ἀφῆκεν αὐτόν. κατέστησεν αὐτὸν κύριον τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἄρχοντα πάσης τῆς κτήσεως αὐτοῦ τοῦ παιδεῦσαι τοὺς ἄρχοντας αὐτοῦ ὡς ἑαυτὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους αὐτοῦ σοφίσαι. καὶ εἰσῆλθεν ᾿Ισραὴλ εἰς Αἴγυπτον, καὶ ᾿Ιακὼβ παρῴκησεν ἐν γῇ Χάμ. καὶ ηὔξησε τὸν λαὸν αὐτοῦ σφόδρα καὶ ἐκραταίωσεν αὐτὸν ὑπὲρ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ. 

Σε όποιον δεν δεχθεί την λύση ή την απωθεί (από υποτίμηση λόγω άλλων προτεραιοτήτων ή αγνοίας πνευματικής) θα συνεχίσει να ισχύει το γραφέν στην Η Ουράνια Λειτουργία.(Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) : 

… Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους. 

(μόνο που... αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται... είναι το όνομα Ζαχαρίας, που έτσι  μεθερμηνεύεται. … και με την αφωνία του, να λύνεται με την γέννηση του αγ.Ιωάννη Προδρόμου, να σηματοδοτεί την εξομολόγηση. 

Μήπως δεν θα βιώνουμε θλίψεις; έχει γραφεί: 33 ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιωαν.ις’33) 

… κι αν δεν διοχετευτούν αυτές οι θλιπτικές δυνάμεις εκεί που ‘’πρέπει’’ ο άνθρωπος πεθαίνει αντί να αναστηθεί (ταχέως κατά το ρήμα του αγγέλου και της ρωμαΐικης, αλλά και πανανθρώπινης κληρονομιάς μας). 

Μιας σειράς θλίψεων και σύνθλιψης, που κατά Θεόν είναι παθοκτόνος και όχι βροτοκτόνος…. ανάσταση και ανυψοποιά μυστήρια. 

Μήπως με θλίψη και πιέσεις δεν μεταποιείται η μονάδα άνθρακος σε ΑΔΑΜαντα; σε αυτόν τον φυσικό νόμο βλέπουμε, πως προϋπόθεση μεταμόρφωσης είναι τα 4 ηλεκτρόνια της εξωτερικής στοιβάδας να στραφούν και ενωθούν άρρηκτα με τον πυρήνα τους (σταυροειδώς) αποφεύγοντας  τις γήινες ερωτοτροπίες (απρόσωπες χημικές έλξεις) που τον καταντούν κάρβουνο. Κι ο άνθρωπος, είναι μονάδα άνθρακος με αυτά τα δύο όρια… 

Εν μέσω της καθημερινότητος, που επανέρχονται και επανέρχονται ‘’συμβάντα’’ που ελκύουν τον νου να ασχοληθεί, μήπως δια μερικών εξ αυτών, έχουν άλλη και βαθύτερη προοπτική; γρήγορα θα κοπάσει η ενασχόληση με την απωθητέα εκ των ‘’δημοκρατών’’ βασιλεία, χωρίς να έχουμε πάρει το μνμ περί της βασιλίδος, του ηγεμονικού νοός (βασιλέως) που άλλη θέση του έχει επιφυλαχθεί και του πρέπει. Θα φιλολογήσουμε περιμετρικά ‘’εθνικοφανή’’ αλλά δυστυχώς χωρίς πνεύμα, χωρίς νόημα, χωρίς το θεόσδοτο μνμ των Τριών Ιεραρχών, χωρίς Χριστό για τα ΙΜΙΑ, χάνοντας την ξεκάθαρη άλλη όψη, που κατακτάται με την προτεινόμενη μετάνοια (αρχή κηρύγματος) και διόρθωση βίου, αλλά και το σπουδαιότερο, μη επανάπαυση σε εξωτερικούς παράγοντες εκπλήρωσης των προφητειών, ως μέτοχοι του θείου σχεδίου κι όχι ως απλοί (δυστυχώς παθητικοί) παρατηρητές, έρμαια των με κακία σχεδιαζόντων και εκτελούντων αυτά…. 

γενόμενος τελικά εργάτης ή του απάνθρωπου μεν ή Του φιλάνθρωπου Κυρίου… και από τον οποίο κύρη, στο τέλος, θα ‘’πληρωθεί’’.  

Αμήν…. τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον,. καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης… 

αμήν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου…. ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. 

αμήν …32 καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.  (Ιωαν.η’) 

αμήν καιρός αρμόδιος.... αμήν ανάστα ταχύ [αφενός προς νέκρωση των μελών της αμαρτίας (Κολοσ.γ') και αφετέρου προς την ένδυση (3) Χριστού και δόμηση του εν ημίν ναού]...   

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!! δια και εν XC… (4) 

--- 

(1) ξαναεκτέθηκε ο άγιος τότε (1994) που είπε ότι άλλα 10 χρόνια να ζούσα, για να έβλεπα την δόξα της Ελλάδος… κι ήρθε το 2004 το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Λες κι ο άγιος μιλούσε για αυτήν την δόξα… Άγγελοι μας οδηγούν στον ουρανό! (2004) Θεωρώντας το ως ίχνος αχνό, που διέφυγε πολλών, η δόξα Θεού έχει αφετηρία την αυτογνωσία (5) και θεάται με την θεογνωσία (7). Εκεί το ‘’γκολ’’ στο 57’ με εργάτες αγγέλους. Αμήν συνεργάτες τους αμήν αυτόν τον στόχο να έχουμε…. αφού όπως σημειώθηκε και από τον μέγα Βασίλειο (λίγο πιο πάνω) απαιτείται  ο νους να μην σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, αλλά να γυρίζει στον εαυτό του (5 σταυρικώς πεμπτουσία) και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού (7, επτά και σεπτά). Αμήν προς δόξαν Θεού!! [μήπως τελικά, με αυτήν την μετάφραση, της ξένης γλώσσας (του Αγίου Πνεύματος) ο άγιος ΔΕΝ εκτέθηκε, αλλά εμείς οι έχοντες κοσμικό νου και ελλειπή νου XC; ανίκανοι απλής ''μετάφρασης'' , ανίκανοι ακολούθησης της πεπατημένης των αγίων; ... Κύριε νουθέτησον!! ] 

...και αλλού πάλι, είπε ο άγιος.... θα του ζητηθεί να μεσιτεύσει για την επιστροφή της Πόλης στον ελληνικό λαό και θα το κάνει με χαρά. Ιδού η σκυτάλη*! με πόση χαρά θα εργαστεί ο εν ημίν βασιλεύς νους για την εκπλήρωση του θείου σχεδίου; πρωτίστως για την έσω βασιλεία (που αυτήν μαζί με την δικαιοσύνη πρέπει να ζητούμε) και ακολουθεί και η βασιλίδα των πόλεων [αφού αδιαψεύστως τα πάντα προστεθήσονται (Ματθ.ς'33)], με την φυσική ευλογημένη ροή των γεγονότων, έστω (για να μην πούμε σίγουρα) και έμπονα (σταυρικά) για την ανάστασή μας; προσωπική και συλλογική; Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!! 

άλλοτε ... ο Άγιος Παΐσιος (το 1983) είπε: "Ο λαός θα σιχαθεί τις κυβερνήσεις και θα ζητήσει πίσω τον Βασιλιά", φυσικά με αυτό το σκεπτικό, νοοτροπία και εξοστρακιστική στάση ζωής, χωρίς μετάνοια, το πρόβλημα θα είναι η επιμένουσα εξωστρέφεια και ίσως η μη εργασία για την άρση των αιτιών που μας ασθενούν, ώστε να μας αναλογούν καιρό τώρα, άρχοντες άχριστοι και άχρηστοι.... 

* λέτε να έρχεται εκείνη η ώρα (σε αναλογία) όπου ο ένας κόκκος σίτου από μόνος του (ο κοκός υποτιμητικά) όσο ''ζει'' παραμένει μόνος, αλλά εάν αποθάνει και εισέλθει στην γη θα φέρει πολύ καρπό; καρπό πνευματικό και ευλογημένο επόμενο της βυζαντινής φιλόθεης αυτοκρατορίας ενάντια στο άθεο ψευτορωμαΐικο που μας ταλανίζει, καθώς ο εκλιπών τέως βασιλεύς είναι επόμενος της ρίζας του Κωνσταντίνου παλαιολόγου με επώνυμο χριστιανός; .... 24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει (Ιωαν.ιβ'). Ευχόμαστε αυτή η έσω καρποφορία να αναστήσει πολλούς αυθεντικούς φιλόχριστους νόες και εργάτες, προς δόξαν Θεού!! Κύριε ελέησον!! εργασία φιλόθεος προς επίσπευση εκείνου του βασιλέως που θα εισέλθει στην αγιαΣοφιά να λειτουργήσει και συλλειτουργηθούμε μαζί του.... (όπως θα θυμόμαστε τον Βασιλέα Παύλο, που όταν το 1952 επισκέφθηκε επίσημα την Κωνσταντινούπολη, απέφυγε να πάει στην Αγία Σοφία λέγοντας ότι «Ουδείς Έλλην Βασιλεύς έχει το δικαίωμα να εισέρχεται εις αυτήν ως επισκέπτης»). 

Όπως και νάχει το πράμα, με την έννοια ''ποιος είμαι εγώ'' και πόσο μετράει η δική μου αμελητέα συμβολή, το θέμα είναι πως ο καλός Θεός και παντοδύναμος, ένα κουμπί να γυρνούσε αμέσως θα γινόταν το θέλημά Του. ΔΕΝ έχει όμως καμμία ανάγκη. Εμείς έχουμε. Να εργαστούμε, να συνεργαστούμε, να αλλάξουμε άξονα ζωής από (αδύναμη) εξωστρεφή* σε (δυνατή) εσωστρεφή (μετανοητική) κι η δόξα Θεού, είναι έτοιμη να χαριστεί στους Αυτόν δοξάζοντες...  Αμήν μέτοχοι!! 

(2) …Και τότε δεν οδηγείται πλέον αιχμάλωτος των Ασσυρίων μακριά από την Ιερουσαλήμ, αλλά επιστρέφει αξιέπαινα από τη Βαβυλώνα στη Σιών, ώστε να λέει κι αυτός μαζί με τον Προφήτη: «Σου πρέπει ύμνος, Θεέ μου, στη Σιών, και θα σου αποδώσομε το τάξιμό μας στην Ιερουσαλήμ» (Ψαλμ. 64, 2) και: «Όταν ο Κύριος επιστρέψει τους αιχμαλώτους στη Σιών, θα αναγαλλιάσει ο Ιακώβ και θα ευφρανθεί ο Ισραήλ» (Ψαλμ. 125, 1 και 25, 2). 

από Περί ησυχίας και περί των δύο τρόπων της προσευχής. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης 

με απαραίτητη ‘’μετάφραση’’ της δυστυχώς ‘’ξένης’’ γλώσσας των Γραφών, όπου η αιχμαλωσία του ισραήλ είναι η αιχμαλωσία του νοός (όπου ισραήλ σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ) όντας αυτός σε μετεωρισμό και εξωστρέφεια… η σιών είναι η καρδιά, η αγαλλίαση του Ιακώβ η αγαλλίαση του Αγίου Πνεύματος με ευφραινόμενο τον νου….    

(3) σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πρᾳότητα, μακροθυμίαν, 13 ἀνεχόμενοι ἀλλήλων καὶ χαριζόμενοι ἑαυτοῖς ἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μομφήν· καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἐχαρίσατο ὑμῖν, οὕτω καὶ ὑμεῖς· 14 ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην, ἥτις ἐστὶ σύνδεσμος τῆς τελειότητος. 15 καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι· καὶ εὐχάριστοι γίνεσθε· 16 ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἐνοικείτω ἐν ὑμῖν πλουσίως, ἐν πάσῃ σοφίᾳ διδάσκοντες καὶ νουθετοῦντες ἑαυτοὺς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ἐν χάριτι ᾄδοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ. 17 καὶ πᾶν ὅ,τι ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι Κυρίου ᾿Ιησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ δι' αὐτοῦ. (Κολοσ.γ') 

(4) ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία … π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"… ‘’σήμερον’’ 16 Ιαν… με, όποιον θέλει σαν τον διπρόσωπο ιανό, να φωτιστεί (16) εκ Θεού  και να δει ιλαρώς το θείο πρόσωπο ή να κατακρεμνιστεί πιστεύοντας άλλα, έρποντα ενδοκοσμικά ‘’φώτα’’  … Κύριε ελέησον!!   

γεννηθείς δε ο ''τ.βασιλεύς'' το 40, η πιο εκτυπώτερον επίθεση του αγκυλωτού σταυρού στην πατρίδα μας και συνεχιζόμενη με άλλα μέσα, νομίζω πως μας προτείνει, όχι τόσο κοσμικά αλλά φυσικοπνευματικά να τηρήσουμε την παράδοση και νικητές να αναδειχθούμε χάριτι με το ΟΧΙ, και σκέπη Της Θεοτόκου στον βίο μας.... το σύμπαν του Θεού και το μετασύμπαν του ανθρώπου

Κι η ελευθερία έρχεται με την παρουσία Του Κυρίου στον κόσμο (μας). Όχι ιστορικά, αλλά βιωματικά. Με τον εν ημίν ήλιο να γεννάται (χριστούγεννα) και να σφραγίζει την ελευθερία ως σαρανταήμερο παιδίον. Όταν αγκαλιάζεται, όταν εισάγεται  Ο Κύριος στην παλαιά μας φύση, στον τύπο του υπέργηρου Συμεών Η εντός ημών Υπαπαντή…

Ὁ Κτίστης οὐρανοῦ καὶ γῆς, ἐν ἀγκάλαις ἐβαστάζετο, ὑπὸ ἁγίου Συμεὼν τοῦ πρεσβύτου σήμερον· αὐτὸς γὰρ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἔλεγε· Νῦν ἠλευθέρωμαι, εἶδον γάρ τὸν Σωτῆρά μου.

--- 

* για την σχεδιαζόμενη διχοτόμηση του αιγαίου και την δική μας, πιο δυνατή απόλους τους άρχοντες του κόσμου, συμβολή για την ελληνική ακεραιότητά της… από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...  

τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...