ορατές και αόρατες δυνάμεις στους πολέμους...

«Στα Βυζαντινά χρόνια, καθώς σημειώνει ο μεγάλος χρονογράφος Θεοφάνης, σε πολλούς πολέμους και μάχες, ενώ οι Βυζαντινοί ήσαν λίγοι, αλλά είχαν την Υπέρμαχο Στρατηγό μαζί τους, τι γινόταν; Ερχόντουσαν από τον ουρανό δυνάμεις και ενωνόντουσαν με τις βυζαντινές και τι βλέπαν από απέναντι οι πολέμιοι; Ένα αμέτρητο πλήθος στρατευμάτων και ετρέποντο εις φυγήν. Οι δε Βυζαντινοί, που δεν έβλεπαν τίποτε, παρά μόνο τους εαυτούς τους, απορούσαν....

Είναι η συνέχεια, της εξόδου του ισραήλ από την αιχμαλωσία, με την Θεοτόκο σαν πύρινο στύλο και νεφέλη... του λαού Του, (σαν Π και ΚΔ) που τον επισκιάζει και χειραγωγεί με θαυματουργικό τρόπο...

Λαό Του που θέλει να τον κάνει ναό Του... 

Στην πηγή αναφέρονται για το 1940 πολλά βιώματα, όπου συμπολεμούσαν ορατές και αόρατες δυνάμεις, άγγελοι, άγιοι (Δημήτριος, Μηνάς, Γεώργιος, Χαράλαμπος...) και Θεοτόκος (1), υπέρ της ελευθερίας, υπέρ της ειρήνης, έννοιες πνευματικές και κατά Θεόν και όχι στα  πονηρά μέτρα του κόσμου (αμαλήκ και ψευδεπίγραφες ελευθερίες)... όχι μόνο στο παρελθόν (ισραήλ) όχι μόνο το 1940 ως... Την ημέρα σκέπαζε τους Έλληνες μαχητές ως νεφέλη και τη

νύχτα τους φώτιζε.... αλλά αμήν στο παρόν, αμήν και στο λίαν δυσοίωνο (χωρίς Χριστό και Παναγία) μέλλον... 

Αμήν να κανονίσουμε έτσι την ζωή μας, να διορθωνόμαστε να μην Την στεναχωρούμε.. γιατί μπορεί και θέλει (2) την σωτηρία, την ελευθερία μας, τον αγιασμό μας... (φωτισμό και θέωση, με προϋπόθεση την κάθαρση). Κι αυτή η καθαρότητα είναι αυτή αναγκαία και ικανή συνθήκη ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (999) να μας διανοίγει  ουρανούς και οφθαλμούς (ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ = 999) να βλέπουμε ορατώς όλες τις αόρατες επουράνιες δυνάμεις που συνεργούν στην ελευθερία μας και μας εμπνέουν θάρρος vs του φανταστικού νέφους δαιμόνων που μας φοβίζουν με το ανίσχυρο θράσος τους... Κύριε ελέησον! Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς... δι ευχών.  

Συγχώρεσέ τους Υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…ένα συγκλονιστικό όραμα

---

(1) π. Ἀνανίας Κουστένης: "Ἡ κυρὰ Παναγιὰ στοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους"

Ἀπολυτίκιον

Τῆς Ἑλλάδος ἡ σκέπη, τῶν πιστῶν καταφύγιον, γένους τῶν Ῥωμηών, προστασία, Καρύων Χίου ἔφορος λαοῦ σου ἀντιλήπτωρ καὶ φρουρός. Παρθένε Ἀρβανίτισσα σὺ εἶ ὁρωμένη μετὰ σώματος ἐμφανῶς, καὶ ἐν πολέμους σπεύδουσα. Χαίροις ἡ κηδεμὼν τῶν ἐν δεινοῖς, χαίροις τροφὸς ἡ εὔστοργος χαίροις, ἡ ἰλεούσα τὸν Θεὸν ὡς τούτου Μήτηρ Ἄχραντος.

όχι μόνο αριθμητικά σαν οφθαλμαπάτη (θάλεγε κάποιος που θάθελε να ψηλαφήσει, παρά την ομολογία των παρόντων μαρτύρων που το έζησαν για φυσική παρουσία των αγίων), παθητικά αλλά και ενεργητικά όπως φαίνεται στα παληά χρόνια και τα πρόσφατα... 

Εχετλαίος

Μέγας Βασίλειος, αγ. Μερκούριος και Ιουλιανός ο παραβάτης

άγιος Μηνάς και ελ αλαμέιν

''Πως εκδικούνται οι νεκροί'' αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς με δυο προτάσεις αξιοσημείωτες, όπου ... εκείνος που σκοτώνει αθώο άνθρωπο στην πραγματικότητα δεν νικά αλλά παραδίδει τα όπλα μπροστά στον νεκρό και ότι... ο κόσμος των δολοφονημένων είναι πιο δυνατός από τους δολοφόνους τους και εκδικείται φοβερά... [φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος (εβρ.ι'31) ...Θεό Ζώντα προστάτη αθώων και αδικημένων]. 

(2) αμήν να δίνουμε δικαιώματα στην καλή μας Παναγία και όχι στον αντίδικο... 

το θέλειν και το δύνασθαι στην Θεοτόκο... 

[Στο... ένδοξο παρελθόν και ελπιδοφόρο (υπό προϋποθέσεις) μέλλον είχα σημειώσει... : Από τα γεωμετρικά χρόνια, (ορθά το αντιλήφθηκαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι) θεοί και άνθρωποι, γράφουν ιστορία. Ο Θεός αεί γεωμετρεί….

Εκεί που συναντάται η Ιστορία με την Ορθοδοξία, γράφονται ένδοξες σελίδες. … αφού η ίδια κραταιά χειρ (συμ)πολεμεί σαν αλήθεια, σαν σταυρός (ισοσκελής με την σύμπραξη του ορθοδόξου) vs του αγκυλωτού σταυρού που πάντα (εξ αρχαιοτάτων) ήθελε να συνθλίψει πρόσωπα και κράτη… και να που η ελλάδα, η προ και μετά Χριστόν, η πάντα με Χριστό γίνεται κυματοθραύστης των σκοτεινών αυτοκρατοριών. Έρχεται κι η σειρά μας να πολεμήσουμε υπέρ της Αληθείας για μας και τα παιδιά μας… Αμήν να ακούσουμε και βιώσουμε το θαρσείτε… Area 51 και ντπ. Η τελευταία αυτοκρατορία

Είναι πλέον ιστορία το ’40, αλλά ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ορθοδοξία σταμάτησε εκεί. Προχωρά....]. 

αρχάγγελος Μιχαήλ φύλαξ συνόρων της ρωμηοσύνης

φυλακή αισθήσεων (5) αμήν με ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά Της Παναγίας, της δωδεκάτειχης πόλης…

...έτσι φύλαξε τα αισθητήριά του καθαρά και ο όσιος Νικόλαος (24 Δεκ) για να μας νουθετεί η σχετική διήγηση στο συναξάρι, την δική μας ''υποχρέωση'' , όσο συνειδητοποιούμε το βάρος της ελληνορθόδοξης φωτεινής συνέχειας που κουβαλάμε... (για μας και τα παιδιά μας). Όσιος Νικόλαος «ὁ ἀπὸ στρατιωτῶν» και διήγησις ωφέλιμος μη ξεχνώντας την προτροπή όλων των αγίων για αποφυγή μολυσμού σαρκός και πνεύματος γιατί ειδικά η πορνεία έλκει τα πυρά του αντιπάλου, θανατώνοντάς μας και σωματικά και ψυχικά.    

φύλαξ άγγελος (7)

1940 (32)

(όπως ανέφερε ο π.Αυγουστίνος καντιώτης) πολλά ΟΧΙ είπε η Ελλάδα, αλλά το πιο σπουδαίο θα είναι το ΟΧΙ στον αντίχριστο.... στην φαντασία του. Κι έρχεται στην μία όψη η επιβολή του metaverse (μετασύμπαντος) με αιχμάλωτο τον μετάνθρωπο, αλλοιωμένο υβριδικά μέσω ''ιατρικής'' (όπου ο π.Σάββας αχιλλέως σημειώνει στο προφητευθέντα και νυν ενεργούμενα.... ότι ο αντίχριστος θα καταλάβει την καθέδρα της υγείας) για να μας δώσει το στίγμα του τωρινού πολέμου, ορατών και αοράτων συμπεπλεγμένων με γνώμονα το ΟΧΙ της 28ης Οκτ και την διαχρονική φιλεύσπλαγχνη αγία Σκέπη Της Θεοτόκου, πραγματική Υπερμάχο Στρατηγό. 

το σύμπαν του Θεού και το μετασύμπαν του ανθρώπου….

συνυπολογίζοντας την προσωπική μας υπευθυνότητα για τα συλλογικά της πατρίδος και του κόσμου... από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...

το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, σήμερα…

πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία

μη μείνουμε στα κάτω πενιχρά όπλα αλλά να λάβουμε και χρησιμοποιήσουμε το άλλο υπερόπλο όπλο ημίν δέδωκας... (αγ.Φιλόθεος Ζερβάκος)

λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’ αιών

Η παρουσία και επίβλεψη του αόρατου Θεού στην ζωή μας, σε όλους τους πολέμους (προσωπικούς καλού και κακού) και πολέμους εθνών και κρατών, είναι δεδομένη. Όποτε θελήσει, εμφανίζει  την δύναμη Του, για χάριν ωφελείας, δικαίου, κραταίωσης πίστης, διορθώσεως …μεταξύ μυριάδων θαυμασίων εμφανίσεων αγίων ακόμη δύο …

Όσιος Νικόλαος «ὁ ἀπὸ στρατιωτῶν» και διήγησις ωφέλιμος

Αυτός ο Άγιος ήταν στρατιώτης και πήρε μέρος στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων, επί Νικηφόρου του Λογοθέτου (802 - 811 μ.Χ.).

Σε μια οδοιπορία διανυκτέρευσε σε ένα ξενοδοχείο. Τη νύχτα όμως, η κόρη του ξενοδόχου τον επιτέθηκε με αμαρτωλές προθέσεις. Αλλά ο Νικόλαος συγκρατήθηκε και δεν μόλυνε το σώμα του από την αισχρή πράξη, στην οποία τον καλούσε και τον ερέθιζε η πονηρή κόρη. Τότε αξιώθηκε νυκτερινής οπτασίας, που επιβράβευσε την αγνότητά του. Όταν επέστρεψε από τον πόλεμο σώος και αβλαβής, αποσύρθηκε σε κάποια Μονή, όπου έγινε μοναχός. Και αφού έζησε ζωή οσία, πέθανε ειρηνικά.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει αναλυτικότερα:

«Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Nικόλαος έγινε στρατιώτης κατά τους χρόνους Nικηφόρου του βασιλέως, του Πατρικίου και Σταυρακίου επικαλουμένου, εν έτει ωβ΄ [802]. Kαι όταν εκείνος εσύναξε στρατεύματα διά να πολεμήση τους Bουλγάρους, τότε και αυτός ευγήκε μαζί με το στράτευμα. Kαι διαπερνώντας από ένα τόπον, επειδή ήτον βράδυ, έμεινεν εις ένα πανδοχείον, ήγουν χάνι. Kαι αφ’ ου εδείπνησε μαζί με τον πανδοχέα, έκαμε την προσευχήν του και επλαγίασε διά να κοιμηθή. Kατά δε τας έξ, ή και επτά ώρας της νυκτός, η θυγάτηρ του πανδοχέως τρωθείσα από σατανικόν έρωτα, επήγεν εκεί, όπου εκοιμάτο ο Όσιος, και τον εκέντησε, τραβίζουσα αυτόν εις αισχράν μίξιν. O δε Άγιος είπε προς αυτήν. Παύσαι, ω γύναι, από τον σατανικόν και άθεσμον έρωτα. Kαι μη θελήσης και εσύ να μολύνης την παρθενίαν σου, και εμένα τον ταλαίπωρον να καταβιβάσης εις του Άδου το πέταυρον. Eκείνη δε ανεχώρησε μεν προς ολίγον. Aλλά πάλιν μετά ολίγην ώραν, επήγε και ενώχλει τον δίκαιον. O δε Όσιος απέβαλεν αυτήν και το δεύτερον, ελέγξας και επιτιμήσας αυτήν δυνατά. Eκείνη δε πάλιν ανεχώρησε, και πάλιν εγύρισε, μεθυσμένη ούσα από τον έρωτα.

Tότε ο Άγιος λέγει προς αυτήν. Tαλαίπωρε και γεμάτη από κάθε αδιαντροπίαν, δεν βλέπεις πως οι δαίμονες σε ταράττουσιν, ίνα και την παρθενίαν σου φθείρωσι, και την ψυχήν σου κολάσωσι; και ακολούθως ποιήσωσί σε εις όλους τους ανθρώπους γέλωτα και όνειδος; Δεν βλέπεις, πως και εγώ ο ελάχιστος πηγαίνω εις έθνη βάρβαρα, και εις πόλεμον και αιματοχυσίαν, με του Θεού την βοήθειαν; Πώς λοιπόν να μολύνω την σάρκα μου, εις καιρόν οπού πηγαίνω εις πόλεμον; Tαύτα και άλλα όμοια επιπληκτικά λόγια ειπών ο δίκαιος προς την γυναίκα, και αποβαλών αυτήν, εσηκώθη επάνω. Kαι αφ’ ου έκαμε την προσευχήν του, επήγεν εις την προκειμένην υπηρεσίαν του. Tην δε ερχομένην νύκτα, καθώς εκοιμήθη, βλέπει πως εστέκετο εις ένα υψηλόν και περίοπτον τόπον. Kοντά του δε, βλέπει πως εκάθητο ένας κριτής, όστις είχε το δεξιόν του ποδάρι βαλμένον επάνω εις το αριστερόν, και έλεγε προς αυτόν. Bλέπεις τα στρατεύματα του ενός μέρους των Pωμαίων, και του άλλου μέρους των Bουλγάρων; O δε Nικόλαος απεκρίνατο. Nαι Kύριε, βλέπω, ότι οι Pωμαίοι συγκόπτουσι και νικώσι τους Bουλγάρους. Tότε ο φαινόμενος λέγει προς τον δίκαιον. Bλέπε εις εμέ. O δε επιστρέψας τους οφθαλμούς του προς αυτόν, είδεν οπού, το μεν δεξιόν του ποδάρι, είχεν επάνω, εις την γην. Tο δε αριστερόν, είχεν επάνω εις το δεξιόν. Έπειτα γυρίσας τους οφθαλμούς του εις τα στρατεύματα, βλέπει, πως οι εχθροί Bούλγαροι κατέκοπτον τους Pωμαίους.

Aφ’ ου δε έπαυσεν η συγκοπή και ο πόλεμος, λέγει ο φαινόμενος κριτής προς τον δίκαιον. Στοχάσου καλά τους τόπους των φονευθέντων σωμάτων, και λέγε μοι τι βλέπεις. O δε Nικόλαος στοχασθείς καλώς, είδεν όλην την γην εκείνην γεμάτην από νεκρά σώματα των φονευθέντων Pωμαίων. Aναμεταξύ δε αυτών, βλέπει και ένα τόπον πράσινον και ωραίον διάστημα έχοντα έως μιάς κλίνης ενός ανθρώπου. Tότε ο φαινόμενος φοβερός είπεν εις τον στρατιώτην Nικόλαον. Kαι τίνος λογιάζεις να ήναι η μία κλίνη εκείνη; O δε Nικόλαος απεκρίθη. Iδιώτης και αμαθής είμαι, αυθέντα μου, και δεν ηξεύρω. Λέγει προς αυτόν πάλιν εκείνος ο φοβερός. H μία κλίνη οπού βλέπεις, είναι εδική σου. Kαι εις αυτήν έμελλες να πέσης και συ, μαζί με τους άλλους φονευθέντας συστρατιώτας σου. Eπειδή δε κατά την περασμένην νύκτα, απετίναξας επιτηδείως, και ενίκησας τον τρίπλοκον όφιν, ήγουν την γυναίκα, οπού σε επολέμησε τρεις φοραίς, παρακινώντας σε εις αισχράν μίξιν, διά τούτο εσύ ο ίδιος ελύτρωσες τον εαυτόν σου από την συγκοπήν ταύτην και τον θάνατον, και έσωσας την ψυχήν σου μαζί και το σώμα σου. Λοιπόν ουδέ φυσικός θάνατος θέλει σε κυριεύσει, ανίσως με δουλεύσης γνησίως.

Tαύτα θεασάμενος ο δίκαιος, και γενόμενος έμφοβος, εξύπνισε. Kαι σηκωθείς από την κλίνην του, επροσευχήθη. Γυρίσας δε οπίσω μιάς ημέρας τόπον, ανέβη εις ένα βουνόν, και εκεί επροσηύχετο μετά ησυχίας προς τον Θεόν, διά το Pωμαϊκόν στράτευμα. Eπειδή δε ο βασιλεύς επήγεν εις τας κλεισούρας της Bουλγαρίας, ανέβηκαν και οι Bούλγαροι εις το βουνόν, αφήσαντες εις φύλαξιν του τόπου, δεκαπέντε χιλιάδας στράτευμα, ή και περισσότερόν τι, ή και ολιγώτερον, τους οποίους οι Pωμαίοι κατέσφαξαν. Όθεν υπερηφανευθέντες διά την νίκην αυτήν, αμέλησαν. Kαι λοιπόν εις ένα καιρόν, οπού όλοι οι Pωμαίοι αμερίμνως και αφυλάκτως εκοιμώντο, ήλθον την νύκτα κατ’ επάνω των οι Bούλγαροι, και όλους σχεδόν, μαζί με τον βασιλέα Nικηφόρον, τους επέρασαν εν στόματι μαχαίρας. Tότε ο δίκαιος Nικόλαος ενθυμηθείς την οπτασίαν οπού είδεν, ευχαρίστησε τω Θεώ, και εγύρισεν οπίσω κλαίων και οδυρόμενος. Έπειτα πηγαίνωντας εις ένα Mοναστήριον, έλαβε το αγγελικόν σχήμα των Mοναχών. Kαι δουλεύσας γνησίως εις τον Θεόν χρόνους αρκετούς, έγινε διακριτικώτατος και μέγας Πατήρ».