το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό

Εννοείται, αλλά μας διαφεύγει από συνήθεια ή από μη αίσθηση, ότι η θεία Κοινωνία είναι πυρ, αλλά και η επικοινωνία, ως προσευχή, επίσης κι αυτή, πυρ τυγχάνει. 

Ο άγιος στο Η προετοιμασία για την προσευχή - ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ , αρχικά μας νουθετεί:     

Ἡ πρώτη προετοιμασία συνίσταται στὸ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἡ πικρία καὶ ἡ κατάκριση γιὰ τὸν πλησίον. Αὐτὴ ἡ προετοιμασία διατάσσεται ἀπὸ τὸν Κύριόν μας. «Καὶ ὅταν στήκητε προσευχόμενοι ἀφίετε εἴ τι ἔχετε κατὰ τινὸς ἵνα καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ἀφῇ ὑμῶν τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Εἰ δε ὑμεῖς οὐκ ἀφίετε, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν».  

Πριν φτάσουμε στο Άγιο Ποτήριο, ήδη ο ιερέας ζήτησε … τοις μισούσιν και αδικούσι ημάς, συγχώρησον (1) [για να ανεβεί μετά την Κυριακή Βαΐων (μεγάλη είσοδο) στα Ιεροσόλυμα]. Εννοείται, πως αν δεν πράξουμε ομοίως, ο ιερέας θα συνεχίσει την ιερουργία, αλλά εμείς θα έχουμε μείνει μετεξεταστέοι σε εκείνο το ‘’μάθημα’’ για να ξαναδίνουμε εξετάσεις στην ζωή, μέχρι να ξεπεράσουμε τον καλά κρυμμένο (πίσω από το ‘’δίκαιο έχουμε’’) ύφαλο. Και μακάρι με γρήγορο νου, σώφρωνα λογισμό και καρδία νήφουσα, να προλάβουμε να υπερβούμε σκοπέλους και υφάλους καταποντιστικούς, μην βρεθούμε όχι απλά μετεξεταστέοι στην παρούσα πρόσκαιρη, αλλά στάσιμοι στην αιωνιότητα.     

Ακολουθεί και δεύτερη νουθεσία που τάχα ομολογούμε κι εμείς, με την Κυριακή

προσευχή, όπου στο Πάτερ ημών Του λέμε: να Κύριε, κοίτα! εμείς αφήσαμε τις αμαρτίες των άλλων, άφες και Συ τις δικές μας… αλλά στην βαθεία καρδία (κι όχι μόνο στην γλώσσα, άντε και λίγο διανοητικά) έτσι έγινε; (ή τουλάχιστον εξερχόμενοι από την εκκλησία βλέπουμε καμμιά πρόοδο ή η σκληροκαρδία και ασυγχωρεσιά επιμένει; )   

Τέλος, ενώπιον του Κυρίου, ξαναακούμε το:

Μέλλων φαγεῖν, ἄνθρωπε, Σῶμα Δεσπότου,
φόβῳ πρόσελθε, μὴ φλεγῇς· πῦρ τυγχάνει.
Θεῖον δὲ πίνων Αἷμα πρὸς μετουσίαν,
πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σὲ λυποῦσιν,
ἔπειτα θαῤῥῶν, μυστικὴν βρῶσιν φάγε. 

Κι αν μετά δυο και τρεις νουθεσίες επιμένουμε, δεν μας κινεί προς τα εμπρός θάρσος, αλλά θράσος.   

Ενθυμούμενοι πάλι από τον πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο τα… 27 ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. 28 δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· 29 ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. 30 διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί…. (Α’Κορ.ια’) 

Κύριε ελέησον!!

Λένε οι άγιοι, πως για την πληρότητα της προσευχής (πριν έλθει η αυτενέργητος ευχή που διδάσκει) 4 είναι τα στοιχεία της… πρώτα η δόξα  που αφορά Τον Τριαδικό Θεό, όπως διαρκώς υμνείται από τους αγγέλους και θέλει να μας κάνει μετόχους της. Δεύτερον η ευχαριστία. Μη μοιάσουμε με τους αγνώμονες 9 λεπρούς. Τρίτη η αίτηση συγχώρεσης γιατί αυτό είναι το νέφος και ο μεσότοιχος που μας χωρίζει και τέλος το αίτημά μας (αμήν συμφέρον) με σφραγίδα τον σταυρό και το γενηθήτω Κύριε το άγιο και πάνσοφο θέλημά Σου.  

Μπροστά στα δύο πυρ, έχουμε να διαλέγουμε βιωτή… 17 ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός· ταῦτα δὲ ἀντίκειται ἀλλήλοις, … (Γαλ.ε’) το καθένα, (σάρκα – πνεύμα) με το δικό του πυρ, για να συνεχίσει γνωρίζοντάς μας τα ‘’αποτελέσματα’’ στην πράξη και θεωρία, προς ενημέρωση, διάκριση, αυτογνωσία και όποιος θέλει, διόρθωση, περνώντας μας Ο Κύριος (κατά την καρδία και νεφρά* μας) από το ένα στο άλλο (χάριτι). … 19 φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστι μοιχεία, πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, 20 εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, 21 φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. 22 ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος.    

Κι έρχεται (πάνω στο θέμα της ευχαριστίας) ο αγ.Γεώργιος, να ευχαριστεί τον διοκλητιανό για τα μαρτύρια και ο άρχοντας να τρελλαίνεται και μην κατανοεί την ευχαριστία… κι ο άγιος του έλεγε: … δεν καταλαβαίνεις πως όσο πιο πολλά μαρτύρια μου βάζεις, τόσο πιο μεγαλομάρτυρας γίνομαι με άφθαρτα στεφάνια;;; μήπως δεν είναι ομόρροπο με το, έστε φρόνιμοι ως οι όφεις; κι η φρονιμάδα των όφεων έγκειται με το να προφυλάσσουν την κεφαλή και αφήνουν το σώμα εκτεθειμένο στους ραβδισμούς. Βιωματικά το κατάφεραν όλοι οι άγιοι αλλά εμφανώς οι μάρτυρες, που κρατώντας την πίστη ακέραια (κεφαλή), άφηναν το σώμα εκτεθειμένο στα κολαστήρια. … προς τι λοιπόν η κατάκριση των θλιβόντων μας; προς τι η μη συγχωρετικότητα;  Μήπως δεν εμπιστευόμαστε (όσο θεωρητικολογούμε ότι πιστεύουμε) στην κρίση του Θεού που λέει 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ.  (Αποκ.κβ’) και… Ὅταν ἔλθῃς ὁ Θεός, ἐπὶ γῆς μετὰ δόξης, καὶ τρέμωσι τὰ σύμπαντα, ποταμὸς δὲ τοῦ πυρὸς πρὸ τοῦ Βήματος ἕλκῃ, καὶ βίβλοι ἀνοίγωνται, καὶ τὰ κρυπτὰ**  δημοσιεύωνται, τότε ῥῦσαί με, ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου, καὶ ἀξίωσον, ἐκ δεξιῶν σου μὲ στῆναι, Κριτὰ δικαιότατε. 

Αμήν φεύγωμεν του ενός, καυστικού πυρός… αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον … και σώσον (το θείο πυρ, το ανακαινιστικό ως πύρινη φλοξ της πεντηκοστής) αμήν δι ευχών… τώρα που είμαστε αγωνιζόμενοι επί της κλίμακος, πριν καταλήξουμε στο κάτω πλατύσκαλο*** και ζοφερή εκ των αμαρτιών και ανομιών και ιδίως με την ασυγχωρεσιά και (πνευματική) ανελεημοσύνη μας ‘’ένωση’’. 

Αμήν να εισέλθουμε και να ενσωματωθούμε στην πύρινη (άκτιστη) εκκλησία, μέσω των οργανικών πύρινων δεσμών... φλέβας (εξομολογήσεως) πυρ, αρτηρίας (θείας κοινωνίας) πυρ, νεύρου (προσευχής και προς ---> ευχής) πυρ, ως μόνη διέξοδος από το πυρ του φλεγόμενου κόσμου...

Τι θα καταφέρει το ενσωματωμένο ''κυτταράκι'' (σαν μέλος) σε Αυτό το (πύρινο) Σώμα (δια των τριών μοναδικών μυστικών και μυστηριακών αγωγών) ; Ο έτερος παράκλητος (Άγιο Πνεύμα) που κινεί και τρέφει, συντηρεί το Σώμα από επιδημήσεως Αυτού επί των κεφαλών των αποστόλων, ως φλόγες πυρός από την Πεντηκοστή, θεραπεύει, καθαρίζει, φωτίζει, τελειοποιεί κάθε μέλος, δίνοντας τα ιδιαίτερα στον καθένα χαρίσματα... (Α'Κορ,ιβ') (ένα σώμα, πολλά μέλη)… κατά τάξη, ετοιμότητα, δωρεά, αποστολή...

--- 

* πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς…. (ψαλμ.μδ’ 44) 

** αμήν «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13 

για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι· Ψαλ. 31,1

Ο Θεός θα δώσει τη λύση (αγ.Παϊσίου) …. Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να προκύψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι' αυτό μη στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμειφθούν αυτοί που θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. 

Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη. 

*** περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)

(1) αγ.Νήφωνος

το πόσο σπουδαία και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συγχωρετικότητα, φαίνεται στο (επόμενο άρθρο από το παρόν, του ζ' τόμου - ορθόδοξη παιδεία - ΝΑΥΣ) η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης όπου τηλεγραφικά .... αναφέρει : ...Μεταξύ πολλών, ένα σχετικό βίωμα αδελφικής μας φίλης: … η μητέρα της βρισκόταν σε δύσκολη θέση σε νοσοκομείο του Καναδά…. αγαπημένη της φίλη, προσευχόταν στον αγ.Νεκτάριο για να βοηθήσει την ασθενή… και εκεί που προσευχόταν εγκάρδια και συμπαθητικά, της εμφανίζεται ο άγιος και της λέει: … μα πως θέλεις να εισακουστεί η προσευχή σου εφόσον με την αδελφή σου είσαι μαλωμένη και δεν μιλιέστε;;; (και εξαφανίστηκε). Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική μαζί με την παρατήρηση του αγίου και διορθώθηκε (3) η σχέση. Και μετά, ήρθε και η ίασις….  ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!! 

με τελικά η ασυγχωρεσιά νάναι χαρακτηριστικό της αφροσύνης που μας απαγορεύει την είσοδο, σαν φλογίνη ρομφαία, η δε συγχώρεση φρόνηση... Αμήν ο καλός Θεός να μας απαλλάξει από την σκληροκαρδία και χαρίσει το απαραίτητο εφόδιο επανεισόδου μας... ελεήσομεν ίνα ελεηθώμεν, συγχωρέσωμεν ίνα συγχωρεθώμεν...