Ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν πρὸ αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.
Μέσα στην γη, μέσα στους κύκλους ενιαυτού (και ελλείψεις του πέριξ του ηλίου) σημείωσε την εργασία Του προς την σωτηρία μας. Με την αρχή της ινδίκτου και εκκλησιαστικού έτους (1 Σεπ) τοποθετεί το γεννέσιον Της Θεοτόκου (8 Σεπ) προχωρά στα εισόδεια* (21 Νοε) ως ετοιμασία για να έλθει Ο Κύριος (Χριστούγεννα 25 Δεκ) να ακολουθήσουν δεσποτικές εορτές περιτομής, βάπτισης, διδασκαλίας, Παθών, Ανάστασης, Ανάληψης, Πεντηκοστής για να ακολουθήσει κλείνοντας τον κύκλο η Κοίμησις Της Θεοτόκου (15 Αυγ) αλλά και κατάθεση τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου (31/8) ως σκέπη και ξανά από την αρχή το θείο έργο, με μας αμήν εκτυπώτερον, εγγύτερον, καθαρότερα.
Με την έκπτωσή μας, κατόπιν ελεύθερης επιλογής, συλλαμβάνει αμέσως σχέδιο αποκατάστασης του ανθρώπου στο πρότερον κάλλος.
Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν ∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
κατά το… 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’) έθεσε ένα μίσος, μια έχθρα κατά του θανάτου και των εργαλείων αυτού, που είναι οι αμαρτίες και έδωσε το έναυσμα ενός πολέμου.
Η παράταξή μας σε ένα από τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα είναι υποχρεωτική. Μέσα στην τρεπτότητά μας, δυστυχώς παρατηρούμε ότι δεν θέλουμε πάντα την
νίκη, γιατί, όπως λένε και οι άγιοι, πολλοί θέλουν την υγεία τους, αλλά δεν είναι και τόσο πρόθυμοι να αποχωριστούν αυτά που τους αρρωσταίνουν... στα δε φυσικοπνευματικά αυτό που μας αρρωσταίνει και πεθαίνει, είναι η αμαρτία. Και από αδυναμία θέλησης, αγαπάμε μάλλον περισσότερο το σκότος παρά το Φως. Γινόμαστε φίλοι χειρόνων, παρά φίλοι Χριστού [όπως Ο Ίδιος αναφέρει για τον Λάζαρο…. Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. (Ιωαν.ια’11) που έρχεται για να τον αναστήσει].Κι έχει ο Λάζαρος (κι εμείς) δύο αδελφές. Την θεωρία (ΜΑΡΙΑ) και κυκλική κίνηση νοός που πρέπει να ακινητήσει παρά τους πόδας Του Κυρίου ως φιλοθεΐα (Ι) και την ΜΑΡΘΑ ως πράξη, ευθεία κίνηση του νοός και φιλανθρωπία (-), αφού δια των δημιουργημάτων περάσουμε Στον Δημιουργό.
Στα θεωρητικά μπορεί κάποιος να ορθοτομεί, αλλά είναι απαραίτητη και η πρακτική απόδειξη, αμήν περνώντας από το μικρός κληθήσεται (μακάρι όχι απορριπτέος ως υποκριτής και εργαζόμενος την ανομία) στο μέγας.
«Λέει η Θεοτόκος στον Χριστιανό: ''Το συχνό σου Χαίρε, θα γίνει ευχάριστο σε μένα, όταν απέχεις από το μίσος, το ψεύδος και την κλοπή των ξένων υπαρχόντων. Και ενόσω καταπιέζεις τους φτωχούς θλίβοντάς τους με τόκους και αφόρητες φορολογίες, σε τίποτα δεν διαφέρεις από τον ειδωλολάτρη και τον Χριστοκτόνο, έστω και αν καυχάσαι με το Βάπτισμα. Εγώ δεν σε εισακούω, έστω και αν ψάλλεις αμέτρητους κανόνες και τροπάρια με όμορφη και δυνατή φωνή''». - Άγιος Μάξιμος ο Γραικός
Και σύμφωνα με τους θείους λόγους… 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. (Ματθ.ζ')
Αμήν να βάλουμε αρχή μίσους κατά της αμαρτίας, των φιληδόνων, φίλαρχων και φιλάργυρων άτακτων κινήσεων της καρδίας, ώστε ο καλός Θεός να βρίσκει αφορμές σωτηρίας μας. Δια Της Θεοτόκου και του Σταυρού να ανακαλεί τον ΑΔΑΜ και ΕΥΑ (ζωή μας) συντρίβοντας την κεφαλή του όφεως, θανατώνοντας τον θάνατο και επανεισάγοντάς μας στον παράδεισο.
Οὐκέτι φλογίνη ῥομφαία φυλάττει τὴν πύλην τῆς Ἐδέμ· αὐτῇ γὰρ ἐπῆλθε παράδοξος σβέσις τὸ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, θανάτου τὸ κέντρον, καὶ ᾍδου τὸ νῖκος ἐλήλαται, ἐπέστης δὲ Σωτήρ μου βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ· Εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον.
Από την 15η βαθμίδα περί αγνείας από την κλίμακα του Ιωάννη σιναΐτη… μαθαίνουμε: Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης … ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.
Κι Ο Θεός, ου μυκτηρίζεται… ου προσωποληπτεί. Σε μας απομένει η λάθος αυτογνωσία και πίκρα, όταν επαναπαυμένοι νομίζουμε πως είμαστε ‘’σταυρωμένοι’’ (2). Πως θα εισέλθουμε από την αφροσύνη στην φρόνηση όταν εν επιγνώσει τροφοδοτούμε με καύσιμο υλικό, το κοσμικό πυρ, δλδ με αμαρτίες, αντί να σβήνουν τα πεπυρωμένα βέλη, να καταστέλλονται οι σαρκικές επαναστάσεις και να κοιμίζεται το γαιώδες και υλικό φρόνημα;
Με δε την κατάκριση, χάνεται εντελώς ο προσανατολισμός της μετανοίας, αφού αντί να φωτιζόμαστε και κινούμαστε προς τα μέσα, κοιτάμε με περιέργεια προς τα έξω. Δυστυχώς αποστρέφουμε το πρόσωπό μας από το Φως Του και ακόμη χειρότερα απομακρυνόμαστε.... (επιτρέποντας ο Θεός να πάθουμε πολλά, για να μάθουμε ταπεινότητα και μη κατάκριση...) ὁ Θεός μου, μὴ μακρύνῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ· ὁ Θεός μου, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες (ψαλμ.ο')].
Κατάκριση που λειτουργεί με εγωισμό και αντιτίθεται στην συγχωρετικότητα, όταν Ο επί του Σταυρού προτείνει άφεση (άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι….), Κυριακή προσευχή αλλά και εβδομήκοντα επτάκις άφεση... για να διορθωθούμε και φύγουμε της φθοράς από το: ο πηλός τον πηλό.... ώστε, όποιος βλέπει καλύτερα και είναι ολίγον ξεσκοτισμένος να συγχωρεί και να συμπαθεί τον ομόψυχον και ομόπαθον πλησίον αδελφόν.
Πως θα γίνει αυτό το ουσιώδες ''πέρασμα'' (ηφλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης) όταν δεν πνέει εν ημίν το θείο πυρ που κανονίζει την μυστηριακή κοινωνία και μυστική επικοινωνία (προσευχή) Θεού και ανθρώπου; κι η άφεση είναι προϋπόθεση για να λειτουργήσει το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό κι είναι το μόνο πυρ, που ενώνει τα διιστάμενα. Κύριε ελέησον…
Και Η Θεοτόκος και ο Σταυρός υποδηλώνουν και μας βοηθούν για αυτήν την νέκρωση. Την νέκρωση μελών αμαρτίας. ** ώστε να μας αναδείξει σκηνώματα του Αγίου Πνεύματος. δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου, καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας· ***
Στην
ΠΔ, όπου καταγράφεται ιστορικά η έξοδος (το νομικό πάσχα), του ισραήλ (αφορώντας
κάθε νου ορώμενο τω Θεώ, κι όχι μόνο κρατικά ή φυλετικά) ως έξοδος από την
αίγυπτο, τον φαραώ, το κοσμικό φρόνημα, την αμαρτία και τα είδωλα, έχουν προτυπωθεί και ο Σταυρός και Η Θεοτόκος.
Ο ισραήλ (νους) σταυροειδώς κινείται στην έρημο. Σταυροειδώς καθοδηγείται και επισκιάζεται από Την Θεοτόκο [ως πύρινος στύλος (|) και σκέπη ως νεφέλη (-)]. Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τους ἐν σκότει, χαῖρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Είναι ο Σταυρός και Η Θεοτόκος (ήδη από το εδάφιο Γεν.γ’15) που γεννά ασπόρως Τον Υιό, ο μεν θάνατος να του τηρήσει την πτέρνα, Η δε ΖΩΗ (Εγώ ειμί) να του συντρίψει την κεφαλή.
Είναι στους λόγους της φύσης ομόρροπο του πατέρα πελεκάνου που όταν τσιμπήσει δηλητηριώδης όφις**** τα παιδιά του, θυσιάζεται και χύνει το αίμα του για χάριν αυτών. … ώσπερ πέλεκαν ετύθης Χριστέ… ***** ώσπερ πέλεκαν τετρωμένος την πλευρά Σου Λόγε…
Κρατῆρα ἡ Ἐκκλησία ἐκτήσατο τὴν Πλευράν σου τὴν ζωηφόρον, ἐξ ἧς ὁ διπλοῦς ἡμῖν ἐξέβλυσε κρουνὸς τῆς ἀφέσεως καὶ γνώσεως, εἰς τύπον τῆς πάλαι, τῆς νέας, τῶν δύω ἅμα Διαθηκῶν, Σωτὴρ ἡμῶν.
Και μας περνάει Ο Κύριος εκπαιδευτικά με δύο ισότιμα σκέλη της σοφίας και της δύναμης, με γνώσεις και σημεία (για τους αιτούντες) στην Καινή και από τα προτυπούμενα στα νυν ενεργούμενα. Από την έξω ζωή στην έσω, όπου και η Βασιλεία [όπως έφερε σε έκσταση και ύπνωσε τον πρώτο ΑΔΑΜ και εξήγαγε εκ της πλευράς την Εύα (ζωή) Γεν.γ'20, έτσι και δια της τριημέρου Ταφής (ύπνο) και ΜΟΝΟ δια της Πλευράς, η έσω Ζωή]. Για να μην φαντάζεται κάποιος ότι ΖΕΙ, μεταφράζοντας σφαλερά τα συναισθηματικά και διανοητικά σκιρτήματα και επιτεύγματα ότι είναι ένδειξη της θεόσδοτης. Είναι σημάδια και οδοδείκτες. Κι όπως λέει ο κυρΦώτης Κόντογλου «Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα». Όλη η παιδεία και νουθεσία αποσκοπούν στο πέρασμα από το υπάρχω, εικόνες και είδωλα, στον ΑΡΧΩ, στο καθ'ομοίωσιν δια ΣΤΑΥΡΟΥ.
Τα 4 άκρα του Σταυρού που βιώνει Η Θεοτόκος και προτείνονται για την ένσαρκη είσοδο Του Κυρίου στην ζωή μας, οπότε και αμήν ολοκλήρωση του θείου έργου, της σωτηρίας μας, είναι η κορωνίδα (κεφαλή) προσευχή, βάσις (κοιλία) η νηστεία και δεξιά – αριστερά, η ακρόαση και τήρηση των εντολών. Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις. Συνοδοιπορία από την εκτός Πόλι στην εντός….
…κι εμείς, σαν άλλη ραχήλ (τύπος θεωρίας) πρέπει να θάψουμε τα είδωλα στο όρος Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’ που είδε ο πατριάρχης Ιακώβ τον τύπο της Θεοτόκου ως πύλη ουρανού και καρδιάς… γιατί, αν δεν τα θάψουμε, αυτά και τις αμαρτίες που μας καθέλκουν με την ‘’κίνησή’’ τους, [αφού δεν τα ακινητήσαμε (νεκρώσαμε)] η φλογίνη ρομφαία θα παραμένει απαγορεύουσα την είσοδό μας δια της πύλης και ο Σταυρός θα μας συντραυματίζει με τους ‘’φίλους’’ μας δαίμονες, παρά θα μας συνδοξάζει (και ανασταίνει) με τους φίλους Του, αφού δεν καταφέρνουμε να περάσουμε από τον κύκλο ασεβείας (ως α-νόητες κεφαλές) στον κύκλο Αληθείας (1) με Εμμανουήλ εν ημίν.
Σε δε αυτήν την καθελκτική δύναμη, (και ανάποδο πεντάκτινο που είναι το σχήμα του πεπτωκότος ανθρώπου) Η ολκάς των θελόντων σωθήναι έρχεται βοηθός… Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….). Αμήν να θελήσουμε. Αμήν να μισήσουμε την αμαρτία, αμήν να βάλουμε αρχή της σωτηρίας, γιατί ο Θεός ‘’δεν μπορεί’’ αν εμείς δεν θέλουμε.
Στον πνευματικό χρόνο, δυστυχώς δεν είμαστε στο 2022 μετά και με Χριστό. Γιαυτό και καλό θα ήταν να αναζητούμε την έναρξη του θείου σχεδίου για μας… περί του θείου σχεδίου. Κι Ο παντοδύναμος Κύριος που κλίνει ουρανούς μέσα στην ευσπλαγχνία Του και στέρεο θέλημά Του (θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν) δυναμικά (ανα)προσαρμόζει το σχέδιο σωτηρίας σύμφωνα με τις ανθρώπινες επιλογές που προηγούνται. Σωτηρία, για τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, ως ανθρωπότητα. Τον παλαιό ΑΔΑΜ και σύσσωμο ΑΔΑΜ (ανθρωπότητα). Αμήν να βάλουμε στέρεη αρχή και μεσιτεία. Την Θεοτόκο και τον Ζωοποιό Σταυρό, που νεκρώνει το σώμα της αμαρτίας και γεννά το αναστάσιμο άλλο. Δια και εν XC. Αμήν γένοιτο.
---
(1) κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…
Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov
(εξ αυτού.... δυο σκέψεις του αγίου)... Η θύρα, του θαλάμου είναι κλειστή. Παντού σκοτάδι, σκοτάδι απροσπέλαστο. Καί ο νούς, καθώς βρίσκεται σε απορία, αρχίζει να χτυπά με την προσευχή τη θύρα της καρδιάς. Στέκεται υπομονετικά μπροστά της και τη χτυπά· περιμένει· πάλι χτυπά· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται... Καμιά απάντηση, καμιά φωνή δεν ακούγεται! Νεκρική ησυχία, ταφική σιωπή και ζοφερό σκοτάδι. Ο νούς φεύγει από τη θύρα της καρδιάς λυπημένος, θρηνώντας πικρά και ζητώντας παρηγοριά. Δεν του επιτράπηκε να σταθεί μπροστά στον Βασιλέα των βασιλέων μέσα στο αγιαστήριο του εσωτερικού θαλάμου της καρδιάς.
- Γιατί; Γιατί απορρίφθηκες:
- Επειδή έχω πάνω μου τη σφραγίδα της αμαρτίας. Η συνήθεια να σκέφτομαι τα γήινα μου αποσπά την προσοχή. Δεν έχω μέσα μου δυνάμεις, γιατί δεν έρχεται να με βοηθήσει το Πνεύμα, το πανάγιο και πανάγαθο Πνεύμα. Αυτό αποκαθιστά την ενότητα του νού, της καρδιάς και του σώματος, που διασπάστηκε με τη φοβερή πτώση του ανθρώπου. Μάταιες είναι οι προσωπικές μου προσπάθειες μόνες τους, χωρίς την παντοδύναμη, δημιουργική βοήθεια του Πνεύματος. Εκείνο, βέβαια, είναι απέραντα φιλάνθρωπο και πολυέλεο, αλλά η δική μου ψυχική ακαθαρσία δεν Το αφήνει να με πλησιάσει. Θα λουστώ, λοιπόν, στα δάκρυα, θα καθαριστώ από τις αμαρτίες μου με την Εξομολόγηση, δεν θα προσφέρω... στο σώμα μου τροφή και ύπνο, που η πλησμονή τους γεννά στην ψυχή το σαρκικό φρόνημα. Ντυμένος όλος με τον θρήνο της μετάνοιας θα πλησιάσω τη θύρα της καρδιάς μου. Εκεί θα σταθώ ή θα καθήσω σαν τον τυφλό του Ευαγγελίου και, υπομένοντας το βάρος και τη θλίψη που προξενεί το σκοτάδι, θα φωνάζω δυνατά σ’ Εκείνον που μπορεί να με βοηθήσει: «Ελέησέ με!».
(2) Το να είναι κάποιος σταυρωμένος, είναι η μόνη προϋπόθεση να γκρεμιστεί ο ένας ναός, ο εξωτερικός, ο φαρισσαϊκός για να αρχίσει να δομείται ο αναστάσιμος έσω. Κι αν δεν περάσουμε από το τι σου έκαναν (οι άλλοι οι κακοί εβραίοι, στρατιώτες ρωμαίοι, πιλάτος, φαρισσαίοι...) στο τι σου έκανα, πνευματική προκοπή δεν θα δούμε, παρά την εξωτερική συναισθηματική θρησκευτικότητα ή ακόμη και διανοητική κατάρτιση στα της πίστεως. (εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού...).
Αφού για τις αμαρτίες και ανομίες μας σταυρώθηκε Ο Κύριος, (κατά τον προφ.Ησαΐα: Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν.).... οι ίδιες αμαρτίες και ανομίες, όσο εκτελούνται από εμάς, Τον σταυρώνουν. Το πότε και πόσο ακαριαία περνάμε από σταυρούμενοι σε σταυρωτές Του, πραγματικά μας διαφεύγει. (Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι).Μας δόθηκε ο αγιασμός! που είναι ...αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτίριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, Αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον. Ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν, επιτήδειον.
χαῖρε, δι’ οὗ προσκυνεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, ὅτι ἀνυψούμενος, συνανυψοῖς νῦν ἡμᾶς·
χαῖρε, ὅτι προσκυνούμενος, καθαγιάζεις τάς ψυχάς.
...ώστε, αν δεν εκτελέσουμε (χάριτι) τα προαναφερθέντα με έντονα γράμματα που αφορούν εμάς, νομοτελειακά δεν θα συμβεί η συνανύψωση, λόγω βαρύτητάς μας και μη συμφώνου πνεύματος, περνώντας άλλη μια ανάσταση ως τυπική εορτή, αντί ουσιαστικής. Προσωπικής και συλλογικής σαν έθνος.
Γνωρίζοντας από τον Άγ. Ιωάννη της Κλίμακος, ότι το μεν πρώτο εκτείνεται σε όλη την κτίση,
το δεύτερο μόνο στους πιστούς,
το τρίτο στους πραγματικά πιστούς,
το τέταρτο σε όσους Τον υπηρετούν
και το πέμπτο σε όσους Τον αγαπούν ...
* Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Η " ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΗ " ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
** Προσευχή προς την Παναγία (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά) όπου ζητείται για κάθε μέλος (3), θεραπεία και ανάσταση.
Η προσευχή του Αγίου Νεκταρίου στην αγαπημένη του Θεοτόκο
Αυτό ζητάμε με τον ψαλμό μδ’ (44) από την καλή μας Παναγία, την κάθαρση καρδίας και απάθεια νεφρών, ώστε να παρασταθούμε Στον (εξ)ετάζοντα νεφρούς και καρδίας Κύριο, όσο το δυνατόν πιο άξια για να αναπαύεται η χάρις (μέσω των δικών Του δωρεών, αφού χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν) … πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς και δομηθεί η εντός ημών βασιλεία… Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ.
***
Ὁ δοὺς τροφήν μοι σάρκα σὴν ἑκουσίως,
ὁ πῦρ ὑπάρχων καὶ φλέγων ἀναξίους,
μὴ δὴ καταφλέξῃς με, μὴ Πλαστουργέ μου·
μᾶλλον δίελθε πρὸς μελῶν μου συνθέσεις,
εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν·
φλέξον δ᾿ ἀκάνθας τῶν ὅλων μου πταισμάτων.
Ψυχὴν κάθαρον, ἁγίασον τὰς φρένας·
τὰς ἰγνύας στήριξον ὀστέοις ἅμα·
αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα·
ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβω.
Ἀεὶ σκέπε, φρούρει τε καὶ
φύλαττέ με
ἐκ παντὸς ἔργου καὶ λόγου ψυχοφθόρου.
Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ
με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
Ο Ἅγιος
Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί: …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος
κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ
τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ
δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς
του ἀναστάσεως.'' κι όπως επί
προφ.Ιεζεκιήλ αναφύονται σιγά σιγά νεύρα, αρμοί … συνθέτοντας το αναστάσιμο
σώμα, έτσι συμβαίνει και με μας όσο νεκρώνεται
το σώμα της αμαρτίας [μέλος μέλος (3)] για να αναστηθεί από τώρα και στους αιώνες
το χαριτωμένο. … από το
προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος.
Εισέρχεται στον τάφο μας με τον Σταυρό Του (ως αήττητον τρόπαιον) δια Της Θεοτόκου.
(3) Ὁ Θεός, ὁ μέγας καὶ αἰνετός, ὁ τῷ ζωοποιῷ τοῦ Χριστοῦ σου θανάτῳ εἰς ἀφθαρσίαν ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς μεταστήσας, σὺ πάσας ἡμῶν τὰς αἰσθήσεις τῆς ἐμπαθοῦς νεκρώσεως ἐλευθέρωσον, ἀγαθὸν ταύταις ἡγεμόνα τὸν ἔνδοθεν λογισμὸν ἐπιστήσας, καὶ ὀφθαλμὸς μὲν ἀπέστω παντὸς πονηροῦ βλέμματος, ἀκοὴ δὲ λόγοις ἀργοῖς ἀνεπίβατος, ἡ δὲ γλῶσσα καθαρευέτω ῥημάτων ἀπρεπῶν. Ἅγνισον ἡμῶν τὰ χείλη, τὰ αἰνοῦντά σε, Κύριε, τὰς χεῖρας ἡμῶν ποίησον, τῶν μὲν φαύλων ἀπέχεσθαι πράξεων, ἐνεργεῖν δὲ μόνα τὰ σοὶ εὐάρεστα, πάντα ἡμῶν τὰ μέλη, καὶ τὴν διάνοιαν, τῇ σῇ κατασφαλιζόμενος χάριτι.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου