Λέγει ο Γέροντας Εφραίμ: «Η καρδία του ανθρώπου είναι το κέντρον των υπέρ φύσιν, των κατά φύσιν και των παρά φύσιν κινήσεων. Τα πάντα ξεκινούν από την καρδίαν. Εάν η καρδία του ανθρώπου καθαρισθή, τότε βλέπομεν τον Θεόν. Ο Θεός είναι αθεώρητος· ο Θεός είναι Πνεύμα. Δύναται όμως να βασιλεύση εις την καρδίαν του ανθρώπου, όταν γίνη αυτή καθαρόν δοχείον.
Διά να γίνη δεκτικόν δοχείον η καρδία του ανθρώπου, πρέπει να γίνη καθαρή. Δηλαδή, να γίνη καθαρή από ακάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθή όμως η καρδιά, πρέπει να μπη εις αυτήν κάποιο φάρμακον. Το φάρμακον αυτό είναι η νοερά προσευχή. Όπου πηγαίνει ο βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί· και όταν μπη εις την καρδιά ο Χριστός, το όνομα Του το Άγιον, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες. Όταν ενθρονισθή μέσα καλά-καλά ο Χριστός, τότε υπακούουν τα πάντα.
Καθαρίζοντας νου, καρδία, ζωή (με τα θεραπευτικά μέσα που διαθέτει μόνο η
Ορθοδοξία) αυτά λεπταίνονται και λεπτυνόμενος ο νους αντιλαμβάνεται, όσα ο καλός Θεός του ερμηνεύει, κατά το τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον… μέχρι να γίνει (και σταματημό δεν έχει η εμπιστοσύνη και το φιλτράρισμα όλων των εννοιών), εμπιστευόμαστε στις συμβουλές των αγίων θεοφόρων πατέρων και της πεπατημένης.Θα ήταν άδικος ο Θεός και πολύ ρηχός (όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους που έχουν αυτήν την άποψη) αν αναφερόταν τοπικιστικά και εξαντλούσε την ανοικοδόμηση στα τούβλα, όταν μεταφρασμένα, Σιών είναι η καρδιά και ιεροσόλυμα η ψυχή, που χρήζουν αγαθότητα και ανοικοδόμηση τα τείχη της, ανάλογο του γκρεμίσματος του έξω ναού των άψυχων κολώνων με το εσχίσθη το καταπέτασμα, και της δόμησης**** του νέου, μέσα και μέσω του δικού Του Αναστημένου Σώματος. Μην μείνουμε στην εξωτερική εκτέλεση των εντολών και στην εξ αυτής, φαρισσαϊκή επανάπαυση, αλλά να συναισθανθούμε (ως μη νεκροί στην καρδία και των συμβαινόντων μέσα σε αυτήν ενώπιον του Θεού που την ελέγχει) άλλα, λεπτότερα βάρη έως εγκλήματα. Κατακρίνουμε; δαγκάνουμε παρά την αυστηρή νηστεία, επιθυμούμε; μοιχεύουμε, θυμώνουμε; σκοτώνουμε.... και με τις φιλήδονες ορμές, δεν κάνουμε απλά και προς τα έξω και στους άλλους, κακό, αλλά αυτοχειρούμε, όπως διδάσκει ο μέγας κανών.
Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
Πρέπει να ανευρεθεί ο πυρήνας του θείου θελήματος που ενεργεί στην βαθεία καρδία, σαν ήλιος, αλλά λόγω απόστασης και ενδιάμεσων νεφών μοιάζει με ανενεργή και ως Φως και ως θερμότητα. Συναντώνται δε τα δύο πρόσωπα όσο κατά την χωρίς ασυνέχεια συνομιλία τους (πρώτα έμμεσα και μετά άμεσα)
μεταγγίζεται το πυρ του Ενός στο άλλο, δια της ενεργούσης πύρινης ευχής, (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), όντας η ευχή το δομικό υλικό.
Το θείο θέλημα για τον καθέναν γεννητό, είναι εν-τυπωμένο, ως ευδοκία. Η διαδρομή προς επίτευξη του θείου θελήματος που μας αναλογεί ως μοναδικό και ανεπανάληπτο πρόσωπο, έχει αφορμή την καλή προαίρεση (την μόνη δική μας) και είναι να ξεφύγουμε από το βαρυκάρδιο (παρούσα κατάσταση) επιτρέπεται μεταβαίνοντας στην απόκτηση της ευλογίας, δοκιμάζοντες τι είναι ευάρεστον στον Θεό (Εφεσ.ε’10) με φιλότιμο αγώνα και χάρι. Μην φανταστούμε δλδ ότι επειδή κάτι επιτρέπεται είναι και ευλογημένο, ή επειδή είναι ευλογημένο είναι και ευδοκία Θεού. Ένα πέρασμα από το κατέναντι (ς) στο αγιογραφικό απέναντι (5) (Γεν.γ'24, Γεν.δ'16) και από εκεί μέσα στον Λόγο λόγοι και από τα θελήματα των καρδιών μας, στο θείο θέλημα. (3)
Επί του πρακτέου και σε απόλυτο βαθμό συνέβη το κατ’ευδοκίαν, ιστορικά και παρατείνεται στους αιώνες με Την Θεοτόκο, πρωτεργάτρια και της δικής μας θεοδοχίας και σωτηρίας, αφού κατά τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο.… ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.
Χαιρετάτε η καλή μας Παναγία: …Χαῖρε θρόνε πυρίμορφε, τῶν τετραμόρφων ὑπερενδοξοτέρα, Χαῖρε καθέδρα, Βασιλικὴ οὐράνιε, χαῖρε ὄρος ἀλατόμητον, δοχεῖον πανέντιμον· ἐν σοὶ γὰρ πᾶν τὸ πλήρωμα κατῴκησε, τῆς Θεότητος σωματικῶς, εὐδοκίᾳ Πατρός ἀϊδίου, καὶ συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.
Κατά τον αγ.Αρσένιο Μπόκα: …Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός (1). Ὅταν ἐμεῖς στεκώμεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα.
Η εν τω ναώ είσοδος της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι η ‘’καλογερική’’ Της Παναγίας, όπως ονομάζεται στο Άγιο Όρος. Είναι η βιωματική σταύρωση, ώστε να γίνει πυρίμορφος θρόνος, καθέδρα, δοχείον πανέντιμον, ώστε να κατοικήσει η πληρότητα της θεότητος. Ας μην αναφερθούμε στην κατάσταση όπου εμείς είμαστε ένθρονοι κι Ο Κύριος εσταυρωμένος. Απλά, όσο απλά χωράει το μυαλό, ότι έτσι αναλαμβάνουμε το ιστορικό κόστος της σταύρωσής Του***.
Κι η σταύρωση, έχει 4 άκρα, όπως τυπώνεται εφ’ημών ο Σταυρός. Κεφαλή με την προσευχή ως κορωνίδα, βάση την νηστεία ως κοιλία, και οι δύο πλευρές, η ακρόαση και η τήρηση. Κι επειδή χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν, χωρίς την θεία επίσκεψη, ούτε ξεκινά ούτε περατούται κάτι αγαθό.
Είναι στο σύνολο ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και η δωδεκάτειχος πόλις (4 άκρα του σταυρού με την θεία τριαδική, επισκίαση) που αφού ανοικοδομηθούν σαν τείχη ιερουσαλήμ, η καρδιά είναι έτοιμη να υποδεχθεί σαν θρόνος Τον Βασιλέα, με αυτά τα τέσσερα ‘’δομικά στοιχεία’’ ως προϋπόθεση ανοικοδόμησης… (για να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι χρειάζεται κάτι άλλο από τα τονισμένα γράμματα, ή κάτι πολύπλοκο).
Προσευχή, νηστεία δια των οποίων εκπορεύεται το γένος των δαιμόνων, και δια της ταπεινότητος το ιδού εγώ, αρχομένου από τον αβραάμ μέχρι Της Θεοτόκου, στην ακρόαση και τήρηση, ως αγιοπνευματική σκέπη.
…εἶπεν αὐτῷ (Ο Θεός)· ῾Αβραάμ, ῾Αβραάμ. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ. (Γεν.κβ΄1) 11 καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν· ῾Αβραάμ, ῾Αβραάμ. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ. (Γεν.κβ’11) μια πορεία νομική (κβ’=22) ως σκιά και προτύπωση από το 1 έως την ευλογημένη και εν ευδοκία, υπάκουη στάση και της δεύτερης, ανθρώπινης μονάδος, δίπλα στον Θεό (1) ως 11, όπως κατάφερε ο αγ.Ευφρόσυνος (11/9) και καλούμαστε όσοι θέλουμε να προσπαθήσουμε να αναστήλουμε τις εικόνες μας εν τω ναώ και στο καθ'ομοίωσιν, με υγιείς τις κινήσεις τους νοός, σε προετοιμασμένη θέση όπου είμασταν πρότερον εν τω νοΐ του Θεού όταν μας δημιούργησε.
…38 εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. (Λουκ.α’) για την εν χάριτι σωματική (888 Ιησούς) παρουσία της Τριάδος. [ἐν σοὶ γὰρ πᾶν τὸ πλήρωμα κατῴκησε, τῆς Θεότητος σωματικῶς, εὐδοκίᾳ Πατρός ἀϊδίου, καὶ συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.]….
Ευκτέα κατάσταση ευδοκίας και ευλογίας στην καρδιά και ψυχή μας. … ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ· Αμήν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. Αμήν δι ευχών, να βάλουμε αρχή... γένοιτο γένοιτο.
---
(3) 3 σταυροί 3 θελήματα ...2 τάσεις
* καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη (αγ. Νήφων)Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παϊσίου)
η φύση και η ‘’λειτουργικότητα’’ του ψαλτηρίου…
πως οι ψαλμοί λεπτύνουν τον νου .... με μια απλή μετάφραση ''όρων'' ...
** Ἀπεστάλη Ἄγγελος Γαβριήλ, οὐρανόθεν ἐκ Θεοῦ, πρὸς Παρθένον ἀμόλυντον, εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας Ναζαρέτ, εὐαγγελίσασθαι αὐτῇ τοῦ ξένου τρόπου τὴν σύλληψιν. Ἀπεστάλη δοῦλος ἀσώματος, πρὸς ἔμψυχον πόλιν καὶ πύλην νοεράν, μηνύσαι Δεσποτικῆς παρουσίας τὴν συγκατάβασιν. Ἀπεστάλη στρατιώτης οὐράνιος, πρὸς τὸ ἔμψυχον τῆς δόξης Παλάτιον, προετοιμάσαι τῷ Κτίστῃ κατοικίαν ἄληκτον, καὶ προσελθὼν πρὸς αὐτὴν ἐκραύγαζε· Χαῖρε θρόνε πυρίμορφε, τῶν τετραμόρφων ὑπερενδοξοτέρα, Χαῖρε καθέδρα, Βασιλικὴ οὐράνιε, χαῖρε ὄρος ἀλατόμητον, δοχεῖον πανέντιμον· ἐν σοὶ γὰρ πᾶν τὸ πλήρωμα κατῴκησε, τῆς Θεότητος σωματικῶς, εὐδοκίᾳ Πατρός ἀϊδίου, καὶ συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.
*** όσο έχουμε καιρό να αλλάξουμε θέση και στάση… Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι
Για το κτίσιμο και το αρμολόγημα των αρετών της ψυχής. Για τον θείο φόβο - ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ Έργα ασκητικά [Η Αγία Γραφή λέει ότι εκείνες οι μαίες που χάριζαν τη ζωή στα αρσενικά παιδιά των Ισραηλιτών, επειδή είχαν φόβο Θεού έκτισαν για τους εαυτούς τους σπίτια. ( Εξ. 1,21). Άραγε μιλάει για ορατά κτίσματα; Και ποιά σημασία έχει το ότι κτιστήκαν αυτά τα σπίτια από το φόβο του Θεού; Γιατί βέβαια εμείς διδασκόμαστε και τα σπίτια που έχουμε να τα εγκαταλείπουμε, αν χρειαστεί για να κερδίσουμε το φόβο του Θεού ( Ματθ. 19,29) . Ώστε λοιπόν δεν μιλάει για ορατό σπίτι, αλλά για το οικοδόμημα της ψυχής, που το κτίζει κανείς για τον εαυτόν του, τηρώντας τις εντολές του Θεού.].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου