Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020

καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη (αγ. Νήφων)


Και να! Ξάφνου το Πνεύμα του Θεού άστραψε μπροστά του, πλημμυρίζοντας την καρδιά του μ’ ευφροσύνη και χαρά μεγάλη.
-Νήφων, Νήφων, του λέει. Εγώ θα σου δώσω δύναμη κι εξουσία κατά των ακαθάρτων δαιμόνων. Πρόσεξε μόνο, να μείνεις πάντα ταπεινός. Γιατί όσο αγαπώ τους ταπεινούς, τόσο αποστρέφομαι τους υπερήφανους. Αν θές λοιπόν να σ’ αγαπώ, να ΄χεις ταπείνωση. Μα να θυμάσαι και τούτα: Ποτέ μην ορκιστείς. Κανένα μη περιγελάσεις. Ψέμα μην ξεστομίσεις. Ποτέ μην οργιστείς μήτε να κατακρίνεις άνθρωπο, κι αν αμαρτήσει ακόμα. Πρόσεξε, γιατί θα  ΄ναι βαριά η τιμωρία για όλα αυτά. Εσύ λοιπόν να μη μοιάσεις στους αμαρτωλούς. Βαδίζεις, βέβαια, μέσα στις παγίδες του διαβόλου. Μα να έχεις το νού σου, για να μην πιαστείς σε καμιά… Κουράγιο! Εγώ είμαι  μαζί σου!
Μόλις είπε τα λόγια αυτά το Πνεύμα του Θεού, έφερε τον όσιο σε έκσταση.
Βλέπει τότε εκείνος ένα μακρύ δρόμο, που οδηγούσε προς την ανατολή. Τον φύλαγαν κάποιοι άνδρες, θεόρατοι και μαύροι σαν Αιθίοπες, μ’ αρματωσιά βαριά και δόρατα στα χέρια. Στην αρχή του δρόμου στριμώχνονταν πλήθος ανθρώπων, που ήθελαν να προχωρήσουν. Φοβόντουσαν όμως τους φοβερούς φύλακες.
Ανάμεσα στο πλήθος εκείνο ήταν, λέει, κι ο Νήφων. Ζητούσε κι αυτός να περάσει, μα δεν ήξερε πώς.
Καθώς λοιπόν στέκονταν όλοι αμήχανοι, παρουσιάζεται ανάμεσά τους ένας λευκοφόρος άνδρας και λέει δυνατά:
– Τί δειλία είναι αυτή που σας κυρίεψε όλους;
– Φοβόμαστε τους Αιθίοπες, αποκρίθηκαν.
Εκείνος τότε στράφηκε στο Νήφωνα.
– Κι εσύ; … Γιατί δεν προχωράς;
– Φοβάμαι κι εγώ…
– Προσευχήθηκες ποτέ να σου δοθεί ταπείνωση; Τον ρώτησε απροσδόκητα ο άγγελος.
– Μα… αυτή ζητάω συνεχώς από το Θεό μου!
– Έ, λοιπόν, σου την έστειλε! Κοίταξε τί θα γίνει…
Και τι να δει ο Νήφων! Με μια γρήγορη κίνηση ο άγγελος σα να του έσκισε το στήθος. Κι εκεί, μπροστά σε όλους, του έβγαλε την καρδιά, την πέταξε στη γη κι έβαλε στη θέση της μιαν άλλη, διαφορετική. Ύστερα του είπε:
– Προχώρησε τώρα στο δρόμο. Οι μαύροι θα παραλύουν στο πέρασμά σου. Κανένας δεν θα ακουμπήσει χέρι πάνω σου.
Τότε και οι άλλοι άρχισαν να εκλιπαρούν τον άγγελο:
– Σε παρακαλούμε, κάνε και σ’ εμάς το ίδιο, για να μπορέσουμε ελεύθερα να βαδίσουμε αυτόν το δρόμο!
Μα οι ικεσίες τους δεν έφεραν αποτέλεσμα.
– Ζητήστε το κι εσείς με προσευχή και νηστεία από το Θεό, και χωρίς άλλο θα σας το δώσει. Αν δεν το ζητήσετε, δεν θα το πάρετε. Κι αν δεν το πάρετε, δεν θα μπορέσετε να περάσετε κι απ’ τη στράτα τούτη – τη μόνη που οδηγεί στη ζωή! Αυτός που είδατε, πήρε «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην»,36  επειδή χρόνια πολλά τη ζητούσε από το Θεό. Και μόλις τώρα την αξιώθηκε… Κοιτάξτε τον λοιπόν πώς βαδίζει!
Έριξαν όλοι τα βλέμματά τους πάνω στο Νήφωνα, και τον είδαν να προχωράει στο δρόμο ανεμπόδιστα. Έφτασε στην πρώτη σκοπιά, όπου στέκονταν δύο Αιθίοπες. Στο πλησίασμά του, τράβηξαν τα σπαθιά τους. Τα σήκωσαν για να τον χτυπήσουν, αλλά μεμιάς τα χέρια τους κοκάλωσαν!
Ο Νήφων προχώρησε ελεύθερα. Με τον ίδιο τρόπο πέρασε και τη δεύτερη σκοπιά και την τρίτη και την τέταρτη και τις υπόλοιπες όλες.
Τελικά έφτασε σ’ έναν τόπο, όπου είχαν στρατοπεδεύσει ολόκληρα τάγματα αιθιόπων. Αμέσως ρίχτηκαν επάνω του για να τον χτυπήσουν. Μα να, έμειναν κι αυτοί ξεροί κι αναίσθητοι. Ήταν μάλιστα τόσο πολλοί, που έκλεισαν τον τόπο, κι ο Νήφων δεν μπορούσε να περάσει. Για ν΄ ανοίξει λοιπόν δρόμο, άρχισε άλλους να σπρώχνει, άλλους να ποδοπατεί, και συνάμα να φωνάζει:
– Ποιός έστησε εδώ πέρα τα βδελύγματα τούτα, που μας φράζουν το δρόμο προς τη ζωή;…
Κι ενώ οι άλλοι άνθρωποι τον ατένιζαν με θαυμασμό, εκείνος διάβηκε όλο το δρόμο κι έφτασε με ευκολία ως το τέρμα.
36. Ψαλμ. 50:19.
Ένας ασκητής επίσκοπος: Όσιος Νήφων επίσκοπος Κωνσταντιανής, σελ.33-36, έκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής
«Κύριος ταπεινοίς δίδωσι χάριν» (Παροιμ. 3-34)
Όσιος Νήφων επίσκοπος Κωνσταντιανής
Ψαλμός Ν΄. 50
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου έστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα· όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις οσυ και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ΄εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
πηγή

---


ΨΑΛΜΟΣ 33ος

Εὐλογήσω τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ, διὰ παντὸς αἴνεσις αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου. ἐν τῷ Κυρίῳ ἐπαινεθήσεται ψυχή μου· ἀκουσάτωσαν πρᾳεῖς, καὶ εὐφρανθήτωσαν. μεγαλύνατε τὸν Κύριον σὺν ἐμοί, καὶ ὑψώσωμεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ αὐτό. ἐξεζήτησα τὸν Κύριον, καὶ ἐπήκουσέ μου καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεών μου ἐῤῥύσατό με. προσέλθετε πρὸς αὐτὸν καὶ φωτίσθητε, καὶ τὰ πρόσωπα ὑμῶν οὐ μὴ καταισχυνθῇ. οὗτος πτωχὸς ἐκέκραξε καὶ Κύριος εἰσήκουσεν αὐτοῦ καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ ἔσωσεν αὐτόν.
παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτούς. γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς Κύριος· μακάριος ἀνήρ, ὃς ἐλπίζει ἐπ᾿ αὐτόν. φοβήθητε τὸν Κύριον πάντες οἱ ἅγιοι αὐτοῦ, ὅτι οὐκ ἔστιν ὑστέρημα τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ. (διάψαλμα).
δεῦτε, τέκνα, ἀκούσατέ μου· φόβον Κυρίου διδάξω ὑμᾶς. τίς ἐστιν ἄνθρωπος θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς; παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον. ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν, ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν. ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους, καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν. πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακὰ τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν. ἐκέκραξαν οἱ δίκαιοι, καὶ Κύριος εἰσήκουσεν αὐτῶν, καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτῶν ἐῤῥύσατο αὐτούς. ἐγγὺς Κύριος τοῖς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν καὶ τοὺς ταπεινοὺς τῷ πνεύματι σώσει. πολλαὶ αἱ θλίψεις τῶν δικαίων, καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτοὺς Κύριος· φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται. θάνατος ἁμαρτωλῶν πονηρός, καὶ οἱ μισοῦντες τὸν δίκαιον πλημμελήσουσι. λυτρώσεται Κύριος ψυχὰς δούλων αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ πλημμελήσουσι πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπ᾿ αὐτόν. Δόξα... καὶ νῦν... Ἀλληλούΐα




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου