σώζουσα πίστις και πίστις δευτερεύουσα...

Και ενώ ο άνθρωπος όλα τα πιστεύει με καταπληκτική αφέλεια...
Πιστεύει για παράδειγμα, ότι το νερό που πίνει στη βρύση δεν είναι δηλητηριασμένο, ώστε το πίνει χωρίς να το εξετάσει μικροβιολογικά...
Πιστεύει και πίνει...
Πιστεύει και τρώει...
Πιστεύει και παίρνει το φάρμακο...
Πιστεύει στον ιατρό και χειρουργείται...
Πιστεύει στο αεροπλάνο και επιβιβάζεται...
Πιστεύει, ότι αυτό που θα σπείρει, σε λίγο καιρό θα το θερίσει...
Πιστεύει στο δάσκαλο ότι β και α κάνουν βα...
Πιστεύει στα πάντα και προχωρεί!...
... Όταν όμως φτάσει στο θέμα της πίστεως στο Χριστό, εκεί λέει:
- Α, αυτό άστο δεν Τον πιστεύω, αυτά είναι παραμύθια... αυτά είναι για τους αφελείς ανθρώπους!
Διάβασε άπιστε άνθρωπε τον σοφό Σολομώντα, που σε ρωτάει:
Πες μου άνθρωπε, πώς διαμορφώνονται τα οστά του εμβρύου, στη κοιλιά της
μάνας; Και δεν είναι μόνο ότι διαμορφώνονται τα οστά, αλλά και μερίζονται και συναρμολογούνται, κατά αναλογία της εργασίας και της διακονίας που πρόκειται να προσφέρουν. Ποιός τα κόλλησε, ποιός τα έβαλε;
Ποιός σε έφτιαξε την καρδιά σου και την έβαλε μπρος;
Ποιός σου έφτιαξε τους πνεύμονες και ποιός σου έβαλε το αίμα μέσα στις φλέβες σου;
Ποιός σου έβαλε φατνίο και σου χάραξε τα δόντια; Ποιός;
Πώς η μάνα σου τρώει και πίνει και βγάζει γάλα, μόνο την περιόδο του θηλασμού; Πώς γίνεται;...
Κόκκαλο! Τίποτα, ουδεμία απάντηση και καμμία εξήγηση...
Δεν τον αφήνει ο διάβολος να τα φιλοσοφήσει όλα αυτά... δεν τον αφήνει να πιστέψει στον Χριστό, τη στιγμή που όλη η ζωή του είναι μια διαρκής πίστη, εκτός από την πίστη στο Χριστό. Δεν τον αφήνει ο εγωισμός του...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ

---

τα μάτια* μας, είναι οριζόντιες σχισμές που ''περνάνε'' ΜΟΝΟ οριζόντια ''κύματα'' (συχνότητες) της οριζόντιας ισχύουσας νόησης, όπου το εισερχόμενο στον νου φως, είναι πολωμένο, λόγω της έκπτωσής μας στο κατέναντι της εδέμ (Γεν.δ’16). Γιαυτό και είναι εγκατεστημένος ένας κόφτης κάθε καθέτου προς ανύψωση ''κύματος'' (άλλου ύδατος) που αφορά το άλλο σκέλος, που καθετώνει την νόηση κι είναι η πίστη. Τα δε μάτια μας, κρατούνται έως έλθει το εσπέρας κι η ώρα της κλάσης του άρτου.... (όπως τότε προς Εμμαούς) μέχρι να μας εγκαταστήσει στο απέναντι (Γε.γ’24), όπου αρχίζει η ευθεία συνάφεια Λόγου και λόγων. Κι αυτό το πέρασμα, ως χάρισμα, δέδοται από Τον συνοδοιπορούντα Κύριο που μας εξηγεί τα της πίστεως και γραφέντα....

ΔΕΝ είναι τυχαίο, πως η σελήνη*** μας φωτίζει με πολωμένο φως (όσο είμαστε εγκατεστημένοι πνευματικά στην κατέναντι θέση) άρα ''κόβει'' συχνότητες που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να εξαχθούμε από τις σκιές του εγωισμού, κατευθυνόμενοι προς το ευθές γλυκό και θερμό ΦΩΣ (σε σχέση με το ψυχρό της σελήνης) απέναντι και ευθείς λόγους (κι όχι έμμεσους και διάσπαρτους) εκ Λόγου, που ως παιδεία και νουθεσία Του, μας ανυψούν. Το φαινόμενο που νομοτελειακά (υπό νόμον) ισχύει στην κορωνίδα των αισθητηρίων όραση, ισχύει φυσικά και στην ακοή και όλη αισθητηριακή απλή (διττή – έσω και έξω) πεντάδα αισθήσεων, ώστε όταν ο καλός Θεός λέει μάτια έχουν αλλά δεν βλέπουν, αυτιά έχουν αλλά δεν ακούν, νουν έχουν αλλά δεν συνιούν, αυτό εννοεί. Η έλλειψις νοός XC και αισθητηρίων XC που χαρίζει την διάκριση πίσω από τα φαινόμενα. Την υγιή ευθεία κίνηση νοός, δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό.  

Παράσχου Κύριε αφορμάς μετανοίας (και στροφής νοός προς Σε), πρόσθες ημίν την σώζουσα πίστη, άρε το μεσότοιχον** που μας σκιάζει, δείξον ημίν την Σην δόξαν καθώς δυνάμεθα!!! μεταμόρφωσέ μας vs των άλλων (παρα)μορφώσεων.... μέχρι τα εργαλεία όρασης ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ (999) δια της ταπεινότητος και καθαρότητος της καρδίας (Ματθ.ε’) να ιδούν Τον Δημιουργό τους ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (999) πρόσωπο προς πρόσωπο. Από τώρα, γιατί λένε οι άγιοι, πως αν δεν δούμε και βρούμε Τον Κύριο από τώρα εν ''ζωή'' ούτε μετά θα Τον δούμε.... 

** νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

Στα σταυρικώς συμπληρωματικά μεταξύ τους ΠΙΣΤΗ + ΝΟΗΣΗ κι όχι ασύμβατα και εχθρικά, κι οι δυο πίστεις, ελκύουν τον άνθρωπο. Πίστη η μια, πίστη κι η άλλη... μόνο που η θεολογική εξάγει τον άνθρωπο εκ της γης.... ή προς σωτηρία αν είναι ορθή ορθόδοξη ή κατάγει εις άδην και απώλεια αν είναι πίστις λαθεμένη, πλανεμένη, αιρετική ''φωτισμένη'' από τον έρποντα όφι (και την σ+οφία του). Η ανοδική προς το αληθινό πρωταίτιο και Ουσία και όαση (999) ενώ η πτωτική προς τον αντικατοπτρισμό της όασης, τα είδωλα, τον αληθοφανή ποιητή ουρανού και γης ΙΑΠΕΤΟΣ (666). 

Από την άλλη, η νόηση, είναι κι αυτή πίστη, δοθέν από τον Θεό εργαλείο για κοσμογνωσία, μόνο που συνήθως εξαντλείται στα της γης (ενδοσυμπαντικά), απλώνουσα τον άνθρωπο ''οριζόντια''... Μ'αυτήν ο άνθρωπος ανακαλύπτει λόγους και ίχνη, που κατά την φιλαλήθεια της ψυχής του κάθε επιστήμονος, μπορεί να χρησιμοποιηθούν εν δυνάμει ως οδοδείκτες (ΑΝ λειτουργεί υγιώς η ευθεία κίνησις του νοός, δια του δημιουργήματος Στον Δημιουργό) ή απευκτέα σαν δοθέν τάλαντο, να θαφτεί στην ‘’γη’’ και να μείνει στατικό, χωρίς πνευματική ωφέλεια. (Ίσως γιαυτό ο π.Βασίλειος Γοντικάκης αναφέρει ότι οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.)

Από κει ξεκινά μια άλλη, ατελεύτητη ανοδική πνευματική πορεία, με άξονα το … Κύριε, κατενόησα τὰ ἔργα σου, καὶ ἐξέστην... κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα. 

* ίσως λίγο πιο ευκρινές σχήμα για την ''φραγή'' καθέτων (πνευματικών συχνοτήτων) που δεν προβάλλουν είδωλο αντιληπτό χοϊκώς, αλλά ορώνται μόνο με χάρι και εάν ανεωχθούν οι οφθαλμοί και όσο χάριτι πνευματικοποιούμαστε.

ερανεισμένο από φυσικούς λόγους και νόμους που ενδεικνύουν και οδοδεικτούν κάπως τα πνευματικά 

[αναφερόμενος σε κάθετα κραδαστικά κύματα, δεν εννοώ εκείνο το κάθετο περιορισμένο μέσα στα στενά αντιληπτικά όρια ορατού φάσματος ή ηχητικού κύματος μεταξύ υπεριώδους και υπερύθρου ή ήχων μεταξύ υπόηχων και υπέρηχων αλλά πέραν αυτών, που μόνο ίχνη και αρμονικές αντιλαμβανόμαστε κι αν αυτές υποπέσουν άμεσα ή έμμεσα μέσω οργάνων, στην αντίληψή μας....] 

*** Ο ΘΕΟΣ vs ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (354 και σεληνιακός κύκλος σε σχέση με ευθύ φωτισμό ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ - 999) 

(πάλι επί του σχήματος) ... πλακίδια παράλληλα και πλακίδια διασταυρωμένα.... δια του πρώτου ''περνάει'' το κύμα δια του δευτέρου, κόβεται. Αναλογικά το ίδιο ισχύει και στην ζωή μας (και όραση και γνώση και επίγνωση και αίσθηση και διαίσθηση, που προσπαθεί να φιμώσει ως φωνή της συνείδησης και τυφλώσει να μην δει την σπίθα Θεού εν ημίν. Να αποκόψει την κεφαλή του αγ.Ιωάννου προδρόμου να μην τον ενοχλεί με λόγους μετανοίας. Μια αποτομή που είναι το δεύτερο ειδεχθέστερο έγκλημα στην ιστορία του κόσμου που επιτελείται στο βάθος της ψυχής μας ''καθ'ημέραν''). Όσο η ζωή μας (που την ακολουθούν όλες οι γνωστικές της δυνάμεις) είναι ''παράλληλη'' και σύμφωνη με τις θείες εντολές, τόσο διανοίγονται και οφθαλμοί και νους και καρδία και περνάει η ακτίς, το Φως και η ενέργειά Του, από ίχνος έως πληρότητα, ανάλογα τον παρεμβαλλόμενο χνου (κατά τάξιν και ετοιμότητα). Όταν όμως διαφωνεί (καθέτως) τότε αναπτύσσεται η ίδια η ζωή μας ως κόφτης και δεν αφήνει σαν κατεβασμένο παντζούρι, να περάσει ευθές Φως στην καρδία, αλλά το πολώνει όπως κάνει η σελήνη, αιχμαλωτίζοντας τον όλον εαυτό, ως κάιν, κατέναντι της εδέμ.

Τότε, κι ενώ δικαιολογείται ο άνους (από νου XC) ΔΕΝ υπάρχει Θεός, (δεν υπάρχει ήλιος) στην πραγματικότητα αυτοχειρώντας ο ίδιος δεν έχει αληθή θεό, αλλά κάποιον άλλον, που ο ίδιος με την συνέργεια του αντιδίκου και σκότους, τον έφτιαξε, απαγορεύοντάς Τον να εισέλθει (ω σεβαστή από τον Θεό ελευθερία!!!! ναι όλα μας επιτρέπονται, αλλά δεν μας συμφέρουν τα πάντα) 

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός, αλλά εσύ δεν τον έχεις! ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

20 ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ. (Αποκ.γ')