άγιος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Πλανάς

"Απορίαν και θαυμασμόν μοι προξενεί, όταν αναλογισθώ, ότι ο παπα-Νικόλας επί 15 περίπου ώρας ίστατο άυπνος και όρθιος, καίτοι υπέφερεν από τους πόδας του και είχε και άλλας ασθενείας. Ίστατο όλην την αγρυπνίαν 10-11 ώρας και κατά τα εξημερώματα μετέβαινεν εις την ενορίαν του και συνέχιζε τον Όρθρον και την Λειτουργίαν, άλλας 4-5 ώρας. Δεν θα ήτο δυνατόν να ίσταται τόσος ώρας, εάν δεν είχε υπομονήν μεγάλην. Αλλά και όσον μεγάλην υπομονήν εάν είχε, πάλιν δεν θα εβάσταζε. Τον παπα-Νικόλα άλλη τις ξένη δύναμις τον εβάσταζε: η δύναμις του Θεού, η χάρις του Αγίου Πνεύματος, «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα», η τα αδύνατα δυνατά ποιούσα. Αρμόζει να είπη τις, ότι εν τω π. Νικολάω δεν έζη ο Νικόλαος, αλλά το εν ταις καρδίαις των πραέων αναπαυόμενον Πνεύμα Κυρίου: «εν καρδίαις πραέων αναπαύσεται πνεύμα Κυρίου, καρδία δε ταραχώδης καθέδρα διαβόλου», λέγει ο σοφός Παροιμιαστής.

Ο π. Νικόλαος ουδέποτε εταράχθη, ουδέποτε εθύμωσε, πάντας ηγάπα, υπέρ πάντων ηύχετο. Είχε δε την νοεράν προσευχήν, το χαροποιόν πένθος, το αείρυτον δάκρυον, άτινα τον κατέστησαν πράον και κληρονόμον της γης των πραέων, της Βασιλείας των Ουρανών.

γερ.Φιλόθεος Ζερβάκος "

---

“Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας.

Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων

και ο απλοϊκότερος των ανθρώπων.

Δια πάσαν ίεροπραξίαν αν του δώσης

μίαν δραχμήν, ή πενήντα λεπτά,

ή μίαν δεκάραν, τα παίρνει.

Αν δεν του δώσης τίποτε, δεν ζητεί…

Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τα μνημονευτέα

ονόματα των τεθνεώτων, αφού άπαξ του

το δώσης, το κρατεί δια πάντοτε.

Επί δύο, τρία έτη εξακολουθεί

να μνημονεύει τα ονόματα.

Εις κάθε προσκομιδήν μνημονεύει

δύο ή τρεις χιλιάδες ονόματα.

Δεν βαρύνεται ποτέ. …

είναι αξιαγάπητος, είναι απλοϊκός

και ενάρετος, είναι άξιος του πρώτου Μακαρισμού του Σωτήρος”.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης