Ξεκίνησα διαλογισμό*... και μέσα μου ήταν πολύ συγκεχυμένες οι έννοιες του καλού και του κακού. Οι προπαγάνδες και οι αμαρτίες είχαν σκεπάσει την λαχτάρα αναζήτησης του "προσωπικού καλού" ...του Θεού... και αγνοώντας Τον... ήμουν εύκολη λεία στο "προσωπικό κακό"... στον διάβολο... του οποίου την ύπαρξη & τις μαγγανείες δεν γνώριζα ... και αδιαφορούσα.
Σ αυτήν την πνευματική κατάσταση ευρισκόμενος ... μια μέρα μου τηλεφώνησε ο γέρων Προκόπιος. Μου ζήτησε να τον μεταφέρω με το αυτοκίνητο μου για να κοινωνήσει έναν ετοιμοθάνατο.
Εκ των υστέρων... αξιολογώντας την όλη κατάσταση κατάλαβα... ότι ο λόγος που με κάλεσε ήταν άλλος... έβλεπε την πορεία μου και ήθελε να παρέμβει πατρικά... να μου δείξει το λάθος...
Δεν αρνιόμουνα ποτέ τίποτα στο γέροντα Προκόπιο...τον αγαπούσα!!! Η αρετή του...και η αγάπη του για τους ανθρώπους είχαν βάλει σφραγίδα ζωής επάνω μου...
Όταν έφτασα μου ζήτησε να βοηθήσω πέντε νεαρούς στην μετακόμιση ενός μεγάλου μεταλλικού γραφείου. Πραγματικά ήταν πολύ βαρύ... Τελειώνοντας την
μετακόμιση... τον πέτυχα πάνω σε μια πολύ περίεργη κατάσταση...Ήταν μπροστά του μια "παράξενη" γυναίκα ...γονατιστή. Τότε ο γέροντας μου είπε... " Ό,τι και να δεις , να μη φοβηθείς! Θα λες όμως την ευχή..."Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με" Και μου έδωσε ένα κομποσχοίνι...
Αμέσως πήρε το ευχολόγιο και ξεκίνησε εκφώνως να προσεύχεται... Η γυναίκα τότε..." πετάχτηκε" και με αγριεμένο πρόσωπο άρχισε να βγάζει κραυγές διαφόρων ζώων... Και αμέσως... άρχισε να βρίζει χυδαία... με πολύ βαριές βρισιές τον γέροντα. Όμως δεν άπλωνε χέρι στον γέροντα.
Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο... Αγριεύθηκα... Ήταν πολύ άγρια στην όψη... Άρχισα ενστικτωδώς να λέω τρομαγμένος την ευχή παρότι δεν φοβάμαι εύκολα...
Ξαφνικά , ενώ ήταν γονατιστή...με το ένα χέρι... πιάνει από μια γωνιά το πελώριο γραφείο.... που πριν λίγο σηκώναμε έξι άνδρες... και χωρίς να σηκωθεί... το σήκωσε ψηλά με το ένα χέρι σαν να μην ήταν τίποτα, χωρίς καμμιά δυσκολία...
Ο γέροντας την διέταξε να αφήσει ήρεμα το γραφείο κάτω... πράγμα που έκανε αμέσως... Λογισμοί με τάραξαν... Σκέφτηκα.... Ήθελα να μάθω τα μυστικά της δύναμης του νου...και έβλεπα ... ότι ο γέροντας απέναντι μου ήταν υπηρέτης μιας ασύγκριτα μεγαλύτερης δύναμης. ...έβλεπα να τον τρέμει σπαράττουσα... μια ολόκληρη λεγεώνα δαιμόνιων ... ένιωθε παγιδευμένη ενώπιον της δυνάμεως του...έβριζε...έταζε... παρακαλούσε ... και έμοιαζε να σφυροκοπείται ανελέητα από την προσευχή ενός ενάρετου ιερέα... Και τότε όλα άλλαξαν....
Μέχρι τότε παρατηρούσα μόνο τη γυναίκα... Στις σκέψεις μου αυτές.... γύρισα να κοιτάξω και τον γέροντα που τον άκουγα να προσεύχεται... Τι να δω όμως.... Ο γέροντας είχε γίνει όλος φως.... και το φως δυνάμωνε συνεχώς....
Τρομαγμένος δεν άντεξα να τον κυττάζω άλλο.... έριξα κάτω τα μάτια μου, πάλι όμως ξανακύτταξα... Και τότε είδα μπροστά μου έναν Φωτεινό Σταυρό !**
Ο γέροντας είχε γίνει Σταυρός
ολόλαμπρος... που δεν άντεχα να βλέπω...
Και τον άκουγα να προσεύχεται.... Όταν "έσβησε" αυτή η θεωρία.... μαζί της έσβησε και η σκέψη μου να αναζητήσω τη δύναμη του νου ή άλλες δυνάμεις έξω από Τον Χριστό! Η πραγματική δύναμη που δεσπόζει στο σύμπαν... Ο Θεός...ήταν μπροστά μου και κατοικούσε στον γέροντα Προκόπιο... Και εκείνος επέτρεψε να μου το δείξει....για να με γλυτώσει από τις ταλαιπωρίες που ήμουν έτοιμος να υποβληθώ...
Σε λίγες μέρες ήμουν έτοιμος ! Τον επισκέφτηκα με τον φίλο μου ... πού μαζί ασχολούμασταν με το διαλογισμό σαγηνευμένοι από τη θεωρία της δύναμης του νου...
Εξομολογηθήκαμε... συζητήσαμε... και τον ακλουθήσαμε στο Ιερό να τον διακονήσουμε στην αγρυπνία, σαν παπαδάκια...
Εκεί ήρθε η δεύτερη επιβεβαίωση της παρουσίας του Θεού. Μετά το "Ευλογημένη η Βασιλεία" Καθηλωθήκαμε , ο φίλος μου και γω... να βλέπουμε την Αγία Τράπεζα μέσα σε φλόγες...
Ο γέροντας έβλεπε τον συγκλονισμό μας... αλλά δεν μας είπε ποτέ τίποτα...
Καταγραφή Κωνσταντίνος Σύμπουρας
---
* διαλογισμός… γιόγκα (που σημαίνει ένωση, και ΔΕΝ είναι γυμναστική, αλλά στάση σώματος, στάση νοός στάση ζωής… με καλή ανησυχία, η ερώτηση στον εαυτό, ένωσης με τι; ) τσάκρας, ενεργειακά κέντρα, γνώσεις και δυνάμεις δελεαστικές μεν, αλλά όσο είναι αποκομμένες από την όντως Δύναμη και Γνώση, ‘’χρωματίζονται’’ από την έννοια του αποκομμένου που είναι το δαιμονικό. Γνώσεις εκ της κεφαλής (3 κέντρα) δυνάμεις στο σώμα (άλλα 3 κέντρα) διαχειριζόμενα από την ‘’αγάπη’’ που υπάρχει στην καρδιά και που σαν αντίχειρας, δουλεύει αυτά. Κι όσο θέλουμε να γίνουμε θεοί χωρίς Θεό, αποκομμένοι, ο άξονας είναι το καταστροφικό γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ, σε σχέση με το αναστάσιμο σταυρικό γενηθήτω Κύριε το θέλημά ΣΟΥ, αναλυτικά μεν στο Περί κραδασμών, τσάκρας και ΣΤΑΥΡΟΥ, που ίσως το συμπέρασμα στην τελευταία παράγραφο της προσέγγισης είναι το ουσιαστικόν της υποθέσεως, για να μην υποβάλλεται κάποιος σε μελέτη της θύραθεν, που ενώ θα είχε κάθε δίκαιο να τις αποκαλέσει αποκομμένες, Ο Κύριος, δεν ήλθε να καταλύσει, αλλά να πληρώσει… μη καταργώντας κεφαλή και σώμα, αλλά αγιάζοντάς τα. Κάνοντάς τα διάφανα και αγώγιμα της χάριτος… Αμήν καρδία καθαρά και πνεύμα ευθές….
Σταυρός που είναι η απόδειξη της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, αμήν κι εμείς προς τον συνάνθρωπο, αρκεί να προσανατολίσουμε το πρόσωπό μας σε αυτό το τριμόριο του κύκλου και των 120 μοιρών…. Να ‘’κυνηγάμε’’ την αγάπη Του (δια Σταυρού) κι ό,τι θέλει ο καλός Θεός από γνώσεις και δυνάμεις, θα το οικονομήσει…
Δαιμονισμός δεν είναι μόνο, το να σε έχει ο διάβολος υπό την κυριαρχία του (υποστατικός δαιμονισμός), αλλά και ο,τιδήποτε απομακρύνει*** από τον Χριστό ή διατηρεί μακριά από τον Χριστό.
Επομένως δαιμονισμένοι δεν είναι μόνο εκείνοι, που παρουσιάζουν συμπτώματα δαιμονισμού, αλλά και εκείνοι, που είναι μακριά από τον Θεό.
Δύο πράγματα δαιμονίζουν τον άνθρωπο: η απιστία και η αμαρτία. π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
[Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώμεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα.... Θρόνος και σταυρός... αγ.Αρσένιος Μπόκα].
***
είναι μέσα στις ελεύθερες επιλογές μας, ποιο Ι θα υπερισχύσει στο Ε(Ι)ΝΑ(Ι)
μας... και σε ποιον δίνουμε τα ανάλογα δικαιώματα. Στην φυγόκεντρο Ι / ι'
τάγμα δαιμόνων, που μας απομακρύνει και κρατά μακρυά, ή το Ι / Ιησούς, στην
κεντρομόλο που μας ανελκεί και επιστρέφει στην δόξα Του Δημιουργού Πατέρα
μας.... με μόνο αυτές τις δύο θέσεις και στάσεις ζωής και ''κινήσεις'' (ελικοειδείς 9 ή 6 με τον ένα ''δρόμο'' στρωμένο με φαντασίες από τον πατέρα του ψεύδους και τον άλλον Δρόμο στρωμένο με λόγους αληθείας και Φως, εκ Θεού αληθινού) … Χριστόφιλος
ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, όπως δύο και μοναδικές είναι οι
θέσεις εκατέρωθεν Του Εσταυρωμένου Κυρίου, με τους συσταυρωθέντες ληστές. Του
μεν καταγομένου εις άδην τω βάρει της βλασφημίας… και του άλλου, του ευγνώμονος…
του κουφιζομένου πταισμάτων, προς γνώσιν θεολογίας… Κύριε μνήσθητι….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου