Έβγαλε”, λέει ο άλλος, ”καλά παιδιά”. Δικηγόρος, ιατρός, συμβολαιογράφος κ.τ.λ… Θα πάνε στον παράδεισο αυτά; Τα καλά παιδιά για εμάς είναι τα μορφωμένα. Που ξέρουν να λένε το ευχαριστώ ”μερσί” και το συγγνώμη ”μπαρτόν”.
Μα πώς είναι καλά παιδιά, αφού είναι μακριά από τον Θεό;
Ο γονέας φέρει ευθύνη κυρίως για την ψυχή του παιδιού του.
– Εάν πρόκειται να χαθεί η ψυχή του, προτιμότερο είναι να το πάρει τώρα ο Θεός και να σωθεί…
Στους περισσότερους, φάνηκε τολμηρό αυτό που είπα και έλεγαν:
– Ακούς εκεί; Αυτός που δεν είχε παιδί τόσα χρόνια και του έδωσε ο Θεός έπειτα από 17 χρόνια παιδί να λέει να φύγει…
Μα αυτή είναι η πραγματικότητα. Τι να το κάνω; Για να μου κρατήσει το όνομα; Τί μου χρειάζεται το όνομα; Η ψυχή του να σωθεί…
Κάποτε μία χήρα με παρακαλούσε να της βρω ένα παιδί, να το υιοθετήσει.
– Τέτοια πράγματα δεν κάνω, της είπα. Με τον πρώην σύζυγό σας, πόσα παιδιά κάνατε; την ρώτησα.
– Ένα κάναμε και αυτό με το πήρε ο Θεός. Και να ήξερες ένα χρυσό παιδί κ. Παναγόπουλε… και άρχισε να κατηγορεί τον Θεό, που της πήρε* το παιδί και δεν θα είχε τώρα την ανάγκη να υιοθετήσει ένα άλλο παιδί.
Από τη συζήτηση πληροφορήθηκα, ότι το παιδί αυτό σκοτώθηκε στη θάλασσα. Ήταν ένα πρωϊνό, ανήμερα της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο. Πήγε στη θάλασσα με τους φίλους του και έκανε βουτιές. Και στη βουτιά μέσα, χτύπησε σε μία πέτρα και σκοτώθηκε. Λέω στη μάνα:
– Τί παιδί ήταν αυτό, που ανήμερα της Παναγίας, αντί να πάει στην Εκκλησία, πήγε στη θάλασσα για μπάνιο. Δεν το καταλαβαίνεις, ότι όταν απομακρύνεσαι από τον Χριστό, χάνεσαι και έχουμε τέτοια αποτελέσματα;…
– Κύριε Παναγόπουλε, έτσι είναι σήμερα τα παιδιά…
Το παιδί αυτό, όπως έμαθα εκ των υστέρων, είχε χωρίσει ένα ζευγάρι. Είχε πάρει τη γυναίκα κάποιου με τον οποίο είχαν 3 παιδιά. Όμως για τη μάνα, το παιδί της ήταν ο ”θεός” της. Ουδεμία συζήτηση έκανε για τη ζωή του, δεν μου μίλησε καθόλου για την ψυχή του και τον έβλεπε σαν σάρκα, σαν σώμα και όχι σαν ψυχή.
Έτσι είναι και σκέφτονται δυστυχώς, οι περισσότεροι γονείς. Δεν βλέπουν το παιδί τους από απόψεως πνεύματος, ψυχής, αλλά το βλέπουν μόνο εξωτερικώς ως σάρκα. Και κόπτονται, πως θα κάνουν ανωτέρα τη ζωή του, να του αφήσουν ακίνητα και χρήματα, για να ζήσει μια άνετη και καλή ζωή, ενώ για την αθάνατη ψυχή του, αδιαφορούν…
~ Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)
---
* Αγίου Παναγή (ή Παϊσίου) Μπασιά για την πρόωρη εκδημία των παιδιών .... (και την κατηγορία της μάνας προς τον Θεό)
---
... 14 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.ιθ') ... μην τύχει και κατακριθούμε σαν γονείς που κωλύουμε** τα παιδιά μας να προσεγγίσουν Τον Κύριο, βάζοντας βαθειά στην ψυχούλα τους, τους κοσμικούς σκοπούς.... κι αν Ο Κύριος δεν βάλει το χέρι Του (14 φάλαγγες) να τα ευλογήσει... θα το βάλει ο άλλος έχοντας το παιδί υποχείριό του.... μη γένοιτο.... (γιατί ''αντικειμενικά'' μπορεί να είναι ''καλά'' παιδιά.... αλλά αυτό φαίνεται πως δεν αρκεί***.... αφού οι τεθέντες σκοποί και η επίτευξή τους εξαντλήθηκαν στα κοσμικά και πρόσκαιρα..., επιδιώκοντες την γνώση ξένων γλωσσών, πλην την γλώσσα του Αγίου Πνεύματος, χρήματα επί γης κι όχι όσα χρειάζονται για τον ουρανό... τροφή φυσική και υγεία σωματική, αδιαφορώντας για την πνευματική... και τόσα άλλα δευτερεύοντα που αντικατέστησαν δολίως, σαρκολατρικώς, τα ωφέλιμα στην αιωνιότητα) και δεν καταφέραμε κι εμείς σαν γονείς και τα ''παιδιά'' με την ενηλικίωσή τους να δουλέψουν για την ψυχή τους, που με τπτ άλλο δεν ξεδιψά και δεν χορταίνει, πλην Χριστού.... και, ποιος παίρνει ευλογία από Τον Κύριο; ...τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ;ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (ψαλμ.κγ') ...ο ίδιος ψαλμός που διαβάζεται για το άνοιγμα της πόρτας, αν χαθούν τα κλειδιά.... αμήν να τα βρούμε αφού τα χάσαμε, προτού κλείσει οριστικά η θύρα....
** θα μπορούσε κάποιος γονέας να δικαιολογηθεί, πως αυτοί που κώλυαν τα παιδιά ήταν οι απόστολοι... με το σκεπτικό όμως μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; η ευθύνη επιστρέφει αυτούσια σε μας, αφού άμεσα ή έμμεσα τους εμφυτεύουμε την ''αποστολή'' τους... με το ''φιλοσοφικό'' και πολλές φορές πρακτικό μέσω παραδείγματος ζωής, ότι σκοπός της ζωής παιδί μου είναι η πρόταση του άφρονος πλουσίου... φάε πίε ευφραίνου... με εφόδιο, όχι τον σταυρό Του Κυρίου (την αιτία της χαράς σε όλον τον κόσμο), αλλά τον απάνθρωπο αγκυλωτό (αιτία αράς), που συνθλίβει τα πρόσωπα που θα βρεθούν στο διάβα του, για χάριν των δικών του σκοπών και επιδιώξεων... Κύριε νουθέτησον... (καλή μας Παναγία)... Συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νουν..
*** να κάνουμε εμείς ό,τι καλύτερο μπορούμε, [με προσευχή, (καλύτερα πέντε λέξεις εν νοΐ, παρά χίλιες εν γλώττη), όποτε μας παίρνει να νουθετούμε, όχι αφ'υψηλού, πάντα με αγάπη και έμπρακτα, γιατί τα παιδιά ΔΕΝ ακούνε τα λόγια αλλά βλέπουν τις πράξεις και ανάλογα την βαθειά τους φύση συμπεριφέρονται είτε ομοιάζοντες και μάλιστα σε μεγεθυντικό βαθμό, είτε αντίθετης φοράς.. από αγκάθι ρόδο ή αντίθετα...]. Μακάρι να βάλουμε τουλάχιστον [αν έχουμε (1)] τις βάσεις και μετά, ανάλογα με την προαίρεσή τους, τα υπόλοιπα σπουδαία, θα τα κανονίσει ο καλός Θεός... με σκεπτικό, ότι ο αγιασμός των παιδιών περνάει από τον αγιασμό των γονέων. ... μη σταματώντας να ευχόμαστε (όπως η ευχή καθημερινή αγ.Παϊσίου μας διδάσκει), ας βρουν πρώτα Χριστό και όλα τα άλλα ''παλεύονται'' ... Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, μην εγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει και να τούς φέρει όλους κοντά Σου....
...ποιος έχει πρόβλημα με τα καλά παιδιά και ποιος δεν τα ζητά και δεν χαίρεται την κοινωνικότητα και φιλία τους.... κι αν οι ίδιοι δεν έχουν πρόβλημα με την στάση ζωής τους και την κοσμοθεωρία τους, εμάς δεν μας πέφτει λόγος, με την έννοια της παράβασης της ελευθερίας τους, αλλά μόνο έμπονα, φιλάνθρωπα, σιωπηλά, προσευχητικά, για την αδιαφορία στα της ψυχής τους... μακάρι να βρουν το συντομότερο τα αναφυόμενα έσωθεν, παρά την εξωτερική τάξη που θέλουν να έχουν χωρίς Θεό, Υπαρξιακά προβλήματα και η λύση… και περάσουν από την δυσπιστία ένεκα των ''πιστών'' στην αλήθεια που ελευθερώνει και φωτιστεί ο πνευματικός τους (κάπως παραμελημένος) κόσμος.... πίστη, δυσπιστία και πνευματικός κόσμος… αμήν δι ευχών όλων των αοράτων δυνάμεων, ειδικά του αγίου αγγέλου προστάτη τους από βαπτίσεως.... κι ας μην φαίνονται...). Να μας ανεβάζουν σε ανθρωπιά.... (και ξεκολλάνε) από το σαρκικό φρόνημα στα ανώτερα, πρώτα ψυχικό που ακόμη εντοπίζονται υστερήσεις και σαν νόμος..., σε πνευματικούς και χάρι. Αμήν αγιοπνευματικούς και από ακατέργαστα διαμαντάκια, σε πραγματικά διαμάντια που θα αναπαυόταν ο καλός Θεός... και θα χαιρόταν ο κόσμος... πραγματικά κοσμήματα. (άνθρωποι.... αγ.Ανθίμου Χίου)
η έξω και η έσω πραγματικότητα… (η βιολογική ζωή και η Ζωή της ψυχής)
στον δρόμο προς το καθ'ωμοίωσιν.... μεγ.Βασιλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου