διαστάσεις… του ανθρώπου

συνέχεια (σαν υποκεφάλαιο) του…. μακαριότητα… (δύο όψεων) και ο ενδιάμεσος σταυρός 

Αν προσπαθήσουμε να μετρήσουμε τον άνθρωπο, θα δούμε πως είναι μια απειροελάχιστα μικρή κουκίδα όταν συγκριθεί με το άπειρο σχετικά σύμπαν. Ως εμπεριεχόμενος μέσα σε αυτό. 

Κοιτάζοντάς τον εξωτερικά, είναι όντως το κέντρο του κόσμου, αλλά είναι κουκίδα… και είναι ίση με τις σωματικές του διαστάσεις. Σαν ένας κόκκος άμμου μέσα στον ωκεανό, που νομίζει αυτός είναι και άλλος δεν είναι…. με άξονα κίνησης, το εγώ κι όλοι οι άλλοι, υπηρέτες του θελήματος.  

Συγχρόνως και μόνο αν βρει ο άνθρωπος τον Θεό μέσα του, αλλάζει τον προηγούμενο ασθενή και λοξό άξονα, σε ευθύ, με βάση το θείο θέλημα. Σιγά σιγά εντοπίζει ότι εσωκλείει τα πάντα. Έτσι διανοίγεται μια άλλη διάσταση θαυμαστή. Μια ασφαλής μεθοδολογία είναι να εντοπίζονται μέσα μας η ιστορική εξωτερική αλήθεια (σημείο σημείο, όπως άφησε ίχνη και οδοδείκτες στην ιστορική Του διέλευση) για να φτάσουμε και στην εντός ημίν, βασιλεία. Μια διάσταση που μας έχει γνωρίσει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής, ότι ο άνθρωπος είναι μεγαλύτερος από τον κόσμο και τον εμπεριέχει, αφού κλήθηκε να τον άρχει… 

Στα άρθρα Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος… και μια κουκίδα ο άνθρωπος (περί θανάτου και Ζωής δια Σταυρού) κάπως δικαιολογούνται και αναλύονται οι θέσεις, που ισχύουν ταυτοχρόνως… και ‘’γνωρίζονται’’ ανάλογα τον προσανατολισμό. Ή προς τα έξω μέσω φυσικών επιστημών ή προς τα μέσα μέσω καθαρής καρδιάς της επιστήμης επιστημών…. αυτό που αναφέρει ο μέγας Βασίλειος… όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς

αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· … με έξω την κοσμική θεολογία και τα πτυχία της ενώ έσω την θεογνωσία και χάρι. 

Όλα έχουν βάση τον (σταυροειδή) ΑΔΑΜ και προς τα που θα προσανατολίσει τον νου του για να τραβήξει και τον χου (πηλό και πνεύμα) προς τα έξω όπου ο άνθρωπος είναι το κέντρο του κόσμου ή εντός (δια της μεταστροφής του νοός, της μετανοίας… όπου και όπως προσεγγίζεται η βασιλεία) κι αυτό, ΑΝ θέλει να ‘’σταυρωθεί’’ και τακτοποιηθεί, προκειμένου περάσει το φιλοσοφικό μεταίχμιο των προαδαμιαίων ανθρώπων και άτακτων υποκινούμενων από ζωώδη ένστικτα ‘’αυτοσυντήρησης’’, στους μετά αυτόν και με Θεό θυσιαστικούς ανθρώπους σαν Το πρότυπό του, που την εικόνα Του φέρει . …η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση.  

Ο άνθρωπος, καλείται ΑΝ ΘΕΛΕΙ, να περάσει από την μικρή διάσταση στην μεγάλη κι είναι ο (δια σταυρού) δρόμος από το κατ’εικόνα, στο καθ’ωμοίωσιν, αφού εννοιολογικά ελληνικά, άνθρωπος είναι ο έχων Του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος). Με άνδρα να σημαίνει σοφός, μακάρι να αποδειχτούμε κι εμείς σοφοί, περνώντας από την επί γης εικόνα (ε-γώ), στο καθ’ωμοίωσίν Του (και εν ενεργεία) και αληθή μακαριότητα, αφού Αυτός απλώνεται ως υπέρχρονος, και στο παρελθόν (Ο ήν) και στο παρόν (Ο ων) και στο μέλλον (Ο ερχόμενος)…. παρέχων στους δικούς Του την σοφία Του…. (χάριτι να ζουν γεγονότα του παρελθόντος ή καταστάσεις του μέλλοντος ως παρόντα, δηλαδή μετέχοντας στην Θεία αιωνιότητα…) [ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. (ψαλμ.ν’)… μακάρι να αγαπήσουμε την Αλήθεια, πράμα, που ο καλός Θεός το θέλει για να ξαναστήσει τον άνθρωπο εκεί που ήταν πρότερον και που από ανοησία και νηπιότητα του νου, έχασε τον παράδεισο… θέλει τους πάντας σωθηναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν..]. 

Κι ενώ όλες οι επίγειες γνώσεις αφορούν τα του μεταπτωτικού κόσμου κι είναι περιορισμένες του μικρόκοσμου, μόνο η επιβίβαση μέσα στην Κιβωτό (ορθόδοξη εκκλησία) μπορεί Αυτή να του μεταδώσει την (σωτήρια και ωφέλιμη) γνώση του μακροκόσμου… επιμηκύνοντας αυτόν, δίνοντας τα απαραίτητα εφόδια μακαρισμού (μακ – μηκ, όπως μακεδνός σημαίνει, απλωμένος εις μήκος) … είναι η παρουσία μας μέσα στην εκκλησία σαν μήτρα (και Μητέρα) που το κυοφορούμενο έμβρυο θα αναγεννηθεί και περάσει από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο. Ειδικά μέσω της θείας λειτουργίας και της μετοχής σε αυτήν, που μέσα σε 3 περίπου ώρες, περνάει τον άνθρωπο κι όχι απλά επισκέπτη, από την γένεση έως την συντέλεια…     

Είναι και το σχήμα που ‘’δείχνει’’ τις αντιτιθέμενες επάνω μας, δυνάμεις…, κεντρομόλου και φυγοκέντρου, μεγέθυνσης ή σμίκρυνσης…. με τα βέλη του πονηρού και τα ‘’βέλη’’ του Θεού… (που… έλεος καταδιώξει πάσας τας ημέρας… και του άλλου, ποίον πρώτον καταπίει…) να ανελκύουν ή καθελκύουν αντίστοιχα.

 

Το ποια θα πιάσουν τόπο, εξαρτώνται του τρόπου θέασης και αντίδρασης στα γεγονότα της ζωής μας, μαζεύοντας  με κυρτό κάτοπτρο (ταπεινότητα) φως προς την καρδιά ή εξοστρακίζοντας τις ακτίνες (μέσω κοίλου κατόπτρου) και εγωισμού το Φως, απομακρύνοντάς το και απομακρυνόμενοι από Αυτό…  

Το σχετικό θεωρητικό, βιώνεται έμπρακτα… εκ των αποτελεσμάτων…   χαράς και ειρήνης ή αράς και ταραχής (παρά τα φαινόμενα της έξωθεν ‘’κοινωνικότητος’’ των αιρετικών που τάχα έχουν χαρά και ειρήνη, με ζωγραφιστό χαμόγελο…)… Μακάρι αυτές οι ενδείξεις, να μας ωθήσουν σαν καλό ερέθισμα, στην επιστροφή και διόρθωση…  

…Είναι όρος των αγίων να ορίζουν τον αντίδικο της σωτηρίας μας, ως μυρμηγκολέοντα, με την έννοια ότι, όσα δικαιώματα του δίνουμε, έτσι φαίνεται. Πολλά; μοιάζει με λέοντα και μεγάλος, φοβίζοντάς μας. Λίγα;  φαίνεται (και είναι) μικρός σαν μυρμήγκι… προσπερνώντας τον, με την χάρι του Θεού… για την επίγνωση τελικά Του συγκείμενου και συνοδοιπορούντα μαζί μας (έως της συντελείας) Θεού… (η συγκείμενη και η αντικείμενη αλήθεια…). Τον συμπλέοντα, συνοδοιπορούντα και Ιατρό ψυχών και σωμάτων Χριστό.   

Σε ένα από τα άπειρα θαύματα και συγκεκριμένα στο… Το θαύμα με το αεροπλάνο της ολυμπιακής (αγ.Ιάκωβος Τσαλίκης) η αγιογραφία σαν εικόνα να ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις…  μας ‘’δείχνει’’ τον άγιο, μεγαλύτερο από το αεροπλάνο, οπότε και το πέρασμα (δια της ταπεινότητος και αγιασμού), από την μία διάσταση στην άλλη. Όντως μακάρια….  

Κι αν κάποιος θα ήθελε να ‘’δει’’ το μέγεθος του αντικειμένου και αντιδίκου μας, θα το δει στις αγιογραφίες του αγ.Σάββα αχιλλέως, της αγίας Μαρίνας…  να τον κοπανά στο κεφάλι, με το σφυρί … αυτή η ‘’απαλή’’ (σε κοσμική δύναμη και μυς) 17χρονη κόρη… ο πραγματικός μας όμως αγώνας, που πρέπει να ενδυναμωθούμε,  είναι πνευματικός… 12 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. (Εφες.ς’12) (ενάντια στο 666)… και τριαξονικό κακό, σάρκα, κόσμο διάβολο... 

Κι Ο Κύριος, που (εξ)ετάζει νεφρούς και καρδίας* αποδίδει (και αναδεικνύει από τώρα και στους αιώνες) με δικαιοσύνη το πραγματικό είναι, πίσω από το απατηλό φαίνεσθαι.  

Είναι σαν το μαθηματικό σύμβολο της απόλυτης τιμής |a|…. όπου τα δύο εκατέρωθεν του αριθμού  παραπετάσματα ‘’πέσουν’’, όπως πέφτει το σακί (σώμα), όταν φύγει από μέσα του το περιεχόμενο (ψυχή), που το στήριζε όρθιο… Τότε θα αναδειχθεί όπως είναι φυσικό το κρυμμένο πρόσημο…  + ή - … ακούγοντας την φωνή Του Κριτού να λέει το δεύτε (+) ή το πορεύεσθε απ’εμού (-) (Ματθ.κε’) …αφού γνωρίζει Ο Κύριος τα κρύφια (έργα σκέψεις, πράξεις, λογισμούς, σκιρτήματα, προαίρεση…) και όταν οι δέλτοι και βίβλοι ανοιγήσονται και τα κρύφια φανερωθήσονται … τότε η απόφαση στην αιωνιότητα… 

Η κατά κόσμον μακαριότητα είναι και αυτή σε απόλυτη τιμή και κρύβεται το πρόσημο από τα μάτια του κόσμου, εκτός αν Ο Κύριος τα ανοίξει…  κι αυτό γιατί …‘’μακάριοι’’ φαίνονται κι οι δυο, αλλά ο ένας για τα μάτια του κόσμου και όσων τους διαπνέει το ίδιο κοσμικό φρόνημα που κυνηγούν πλούτη επί γης, ενώ ο άλλος με τα κριτήρια του Θεού. Είναι θέμα καρδίας…. και γιαυτό Ο Κύριος μιλά με παραβολές … προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 16 ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν. (Ματθ.ιγ’) … ακούμε, αλλά κάνουμε πως δεν ακούμε, κοιτάμε αλλά δεν βλέπουμε, δεν καταλαβαίνουμε 

Κύριος ανοίγει τα αισθητήρια (θυρίδες) για να δούμε την άνω μακαριότητα, ποθήσουμε και Τον προσεγγίσουμε για να ιαθούμε, Κύριος επιτρέπει την αιχμαλωσία της ιερουσαλήμ από τους βαβυλωνίους, ‘’ανοίγων’’ τις θυρίδες της πόλεως για να μπουν οι εχθροί… [εγώ θα ανοίξω τις πόρτες (γερ.Φιλόθεος Ζερβάκος)]…. κι η εκκλησία, δεν παύει να εύχεται … Ὑπὲρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. 

…με μας, να μην πρέπει να εξαντλούμε την έννοια της αιχμαλωσίας μόνο στα φυσικά (βαρύτατο βέβαια) αλλά να το επεκτείνουμε και στην αιχμαλωσία των λογισμών… του όλου νοός (όπου ισραήλ = νους ορώμενος τω Θεώ), πράμα που ενώ ιστορικά αυτό το έθνος, αγιογραφικά δίνει και την αναλογία με όλους μας…  γιαυτό και παρακαλούμε Την καλή μας Παναγία (μετά την θεία ευχαριστία)… Ἀλλ᾿ ἡ τεκοῦσα τὸ ἀληθινὸν φῶς, φώτισὸν μου τοὺς νοητοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας· ἡ τὴν πηγὴν τῆς ἀθανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τὸν τεθανατωμένον τῇ ἁμαρτίᾳ, ἡ τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, ἐλέησόν με, καὶ δὸς κατάνυξιν καὶ συντριβὴν ἐν τῇ καρδίᾳ μου καὶ ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανοήμασί μου, καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου. και περάσουμε από τα πρόσκαιρα στα άφθαρτα … 

Το πόσο ο καθένας μπορεί (και πρέπει) να εργαστεί για την αίσια κατάληξη, την αληθή έννοια του μακαρίου, από τώρα και μετά το (επίγειο) τέλος στους αιώνες… επαφίεται στην θέληση.  

Με τον βιολογικό θάνατο διανοίγεται** μία κλίμακα. Μία ανοδική και μία καθοδική, ανάλογα των θελήσεων και του τρόπου ζωής και συμ-περι-φορών (ας πούμε συνοδοιπορούντα και συμβουλάτορα, 6 ή Τον 9) φιλάνθρωπα ή απάνθρωπα [όπως μας δίνεται το μέτρο της κρίσεως στο οικείο ευαγγέλιο (Ματθ.κε’)] προς κατάληξη. Ένας αγώνας δια βίου, να ‘’περάσουμε’’ από τώρα τα εναέρια, τα υποχθόνια… και άλλα στοιχεία της έκπτωτης (με δαιμόνια) φύσης, για να μην μας απαγορέψουν την είσοδο στην καινή κτίση…  Μετά από την διέλευση αυτού του σκαλοπατιού (που καθ’ημέραν δοκιμαζόμαστε), η αιώνια κατάληξις… άκουσμα φοβερό στον άνθρωπο που κυνηγά μετά μανίας αντικατοπτρισμούς της όασης και μάταιους στόχους, για να ταΐσει και ξεδιψάσει την ψυχή του…. (ψυχή μου φάε, πίνε, ευφραίνου… θέση του άφρονος πλουσίου) ή μακάρι άκουσμα χαρμόσυνο.  

Μακάρι να προλάβουμε να καταλάβουμε πως η ψυχή τρέφεται και ξεδιψά ΜΟΝΟ με αληθινό ύδωρ κι όχι φανταστικό. Αληθινή τροφή. XC Τροφέα και τροφή που είναι αληθής βρώση και αληθής πόση κι όχι τροφή για χοίρους με φίλους (και συμβουλάτορές του) τους χείρονες (σε χώρα μακράν της οικίας Του Πατρός)…. 

Κι επειδή το πέρασμα είναι νομοτελειακά αναπόφευκτο, αναπόφευκτη είναι και η ‘’μακαριότητά’’ μας και ‘’κοινωνία’’ με τους δύο απλωμένους κυρίους (στον ουρανό αληθή 999 ή επί γης είδωλο 666), που πάσαν την ζωή ημών, αυτοβούλως παραθέτουμε…. για να μην τολμήσει κανένας και πει… Εσύ Κύριε με έστειλες αλλά να παραδεχτεί ότι μόνος του ‘’έστρωσε’’ τον δρόμο προς…    

Είναι ο ένας για τον οποίον γράφηκε … 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. (Α΄Πετρ.ε’) και Ο Άλλος που… τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν. (ψαλμ.κβ’) κι οι δυο σε ενεστώτα διαρκείας, ο μεν για να μας απωλέσει, Ο δε για να μας ανεβάσει σε μακρότητα ημερών (και μακαριότητα), ανάλογα με την ετοιμότητα περάσματος...  

… εξετάζονται κάθε στιγμή οι νεφροί (ως έδρα παθών) και η καρδία (σαν καθαρότητα) για να ισχύσει το ιδού έρχομαι ταχύ, αποδούναι εκάστω…   αμήν «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13 … Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ᾿ ἐμοί.  συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον, ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός. δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. (ψαλμ. 7) και αμήν περάσει ευθέως, δια της αναστάσεώς Του και συναναστήσει, από το 7 και Σάββατο στην αιώνια 8^η Κυριακή και Κύριο (1). (με λιτή ανάλυση σαν υποσημείωση***).  

Κι η συνανάσταση μπορεί να ισχύσει μόνο με την προϋπόθεση της ενσωμάτωσής μας (σαν μέλη, σαν μικρά κυτταράκια) στο αναστημένο Σώμα Του, που θεραπεύει και τελικά νικά τον θάνατο…. αμήν να βάλουμε αρχή εισόδου μας στο θεραπευτήριο και πανδοχείο, αφού περιπέσαμε σε ληστές και είμαστε (προς στιγμήν) ημιθανείς και βαρηά τραυματισμένοι από την κακία και μισανθρωπία τους…. αρχή ινδίκτου και αρχή θεραπείας…. Μην μείνουμε στο Σάββατο και 7^η ημέρα, υψηλόφρονες, σχεδόν αλαζονικοί με την αποκτημένη σοφία (έλληνες) και δύναμη (εβραίοι) αλλά δια σταυρού, να επιστρέψουμε στην Μονάδα (1 δια ταπεινότητος και αγιασμού), Κυριακή και Κύριο και ανέσπερη ημέρα Κυρίου.  

* πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς….  

** Ο Άγιος Ανανίας καταγόταν από την πόλη Αρβήλ (Άρβηλα) της Περσίας και ήταν ένας μεταξύ των Αγίων που δόξασαν το έδαφος της Περσίας με τις αρετές και τον ηρωισμό τους για την πίστη. Συνελήφθη διότι προσπαθούσε να διαφωτίσει τους πατριώτες του στην αληθινή πίστη του Χριστού. Βασανίστηκε σκληρά, αλλά δεν κάμφθηκε. Την στιγμή που παρέδιδε την ψυχή του στον Κύριο, είπε αυτά τα λόγια: «Βλέπω κλίμακα που εκτείνεται έως ουρανού και νέους με φαεσφόρα πρόσωπα, οι οποίοι ίστανται επάνω της και μού λέγουν: “Ελθέ μεθ’ ημών, ελθέ και θέλομέν σε φέρειν εις πόλιν πλήρη φωτός και αρρήτου αγαλλιάσεως”». Μόλις πρόφερε τα λόγια αυτά ο μάρτυς ξεψύχησε. (+1 Δεκ)… όπως συνέβη και με τον πρωτομάρτυρα Στέφανο….  55 ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ ᾿Ιησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, 56 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα. (Πραξ.ζ’)

*** από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει... (για το 1,4,7,1 σε σχηματική λιτή μορφή, που σημειώνει τις διαδοχικές καταστάσεις ανθρώπου… και τον τρόπο υπέρβασης από την μία στην άλλη).  

Για την ταπεινολογία και την ταπεινότητα και πως από τη μία περνάει κάποιος στην άλλη