Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Μαρία τη γέννηση του Χριστού ως ανθρώπου, και Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Μαγδαληνή Μαρία τη φοβερή ανάσταση από τον τάφο. Νύχτα γεννιέται ο Χριστός στη Βηθλεέμ και πάλι νύχτα ξαναγεννιέται στη Σιών από τον τάφο. Με σπάργανα καταδέχεται να τυλιχθεί στη γέννηση, με σπάργανα και στην ταφή ξανατυλίγεται. Δέχεται σμύρνα όταν γεννήθηκε, σμύρνα και αλόη στην ταφή καταδέχεται. Εκεί άνδρας της Μαρίας ονομάζεται αυτός που δεν είναι άνδρας της, και εδώ ο Ιωσήφ που είναι απ’ την Αριμαθαία αναδεικνύεται ο κηδευτής της ζωής μας. Στη Βηθλεέμ και σε φάτνη ο τόπος της γεννήσεως, αλλά και στον τάφο σαν σε φάτνη ο τόπος της αναστάσεως. Πρώτοι από όλους οι ποιμένες ευαγγελίζονται τη γέννηση του Χριστού , αλλά και πρώτοι από όλους ποιμένες του Χριστού οι μαθητές ευαγγελίσθηκαν την αναγέννηση του Χριστού από τους νεκρούς. Εκεί φώναξε το χαίρε ο Άγγελος προς την Παρθένο, και εδώ το χαίρετε ανέκραξε προς τις γυναίκες ο Άγγελος της μεγάλης αποφάσεως του Θεού, ο Χριστός. Στην πρώτη γέννηση ο Χριστός μετά από σαράντα ημέρες μπήκε στην επίγεια Ιερουσαλήμ, στον ναό, και πρόσφερε ως πρωτότοκος στον Θεό ένα ζευγάρι τρυγόνια, αλλά και στην ανάσταση από τους νεκρούς ο Χριστός, μετά από σαράντα ημέρες, ανέβηκε στην ουράνια Ιερουσαλήμ, απ’ όπου δεν είχε αποχωρισθεί ως Θεός, στα πραγματικά Άγια των Αγίων ως άφθαρτος πρωτότοκος από τους νεκρούς, και πρόσφερε στον Θεό και Πατέρα σαν δυο πάναγνα τρυγόνια, την ψυχή και τη σάρκα τη δική μας. Και εκεί τον υποδέχτηκε σαν άλλος Συμεών, ο Παλαιός των ημερών Θεός και Πατέρας, στους κόλπους Του, σαν σε αγκάλες, με απερίγραπτο τρόπο. Και εάν αυτά τα ακούς σαν μύθους και όχι με πίστη, σε κατηγορούν οι απαραβίαστες σφραγίδες του Δεσποτικού της αναγεννήσεως του Χριστού μνήματος. Διότι, όπως ο Χριστός γεννήθηκε από Παρθένο, αφήνοντας σφραγισμένες τις κλειδαριές της παρθενίας, που εκ φύσεως είναι κλειστές και τις ανοίγει η μητρότητα, έτσι ακριβώς πραγματοποιήθηκε η αναγέννηση του Χριστού από τον τάφο, χωρίς να ανοίξουν οι σφραγίδες του. - άγιος Επιφάνιος Σαλαμίνος
οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών… όχι μόνο στην ανατολή, ως δύο Η, (Ηρώδης και προφ.Ηλίας) και δύση Του Ηλίου (τα δύο Ι, Ιούδας και Ιωάννης), αλλά για τον καθένα μας, (καθ'ημέραν πέριξ του Σταυρού και Εσταυρωμένου, κινούμενοι πέριξ του Ηλίου με τον σταυρό μας, όπως κινείται η γη πέριξ του φυσικού ηλίου) και που τοποθετείται σχετικά σαν τρόπος ζωής και δράσης… και που θα καθορίσει την θέση του στην αιωνιότητα… δεξιά ή εξ ευωνύμων…‘’βλέποντας’’
τον μεν προφ.Ηλία να εδαφιεί και χτυπά, στην πέτρα Χριστό τα νήπια σαν αμαρτίες
για χάριν της (έσω) Ζωής, μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ
τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν,
τον δε ηρώδη, (που για τον αγ.Μάξιμο ομολογητή είναι ο δερμάτινος) να
σφάζει τα νήπια με στόχο Τον Κύριο, για χάριν της εξωτερικής εξουσίας και
θρόνου του… με φόβο μην του τον πάρει ο όντως Βασιλεύς… (συμβαίνοντα αυτά
ιστορικά και αναλογικά στην καρδία). … ομότροπο και του φαραώ που εσκληραίνετο
η καρδία του και προς αντίδραση, ο Μωυσής επάτασσε τα πρωτότοκα (εννοώντας τα
πάθη)…
στην δε δύση…
με ανάλογο ‘’κρέμασμα’’ της ζωής του ο καθένας, στον τύπο, ή του ιούδα στους
δερμάτινους χιτώνες (συκή) ή επί Χριστού και Σταυρού, ως ο … 25 ἐπιπεσὼν
δὲ ἐκεῖνος ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ ᾿Ιησοῦ (Ιωαν.ιγ’25) Ιωάννης θεολόγος,
αντλών νάμματα θεολογίας… ομόπνοο του μνήσθητί μου Κύριε εν τη βασιλεία Σου του
ευγνώμονος ληστού (και αμήν και δική μας στάση, προσήλωση και προσανατολισμό)
για να αντλούμε θεολογία (του δε κουφιζομένου πταισμάτων, προς γνώσιν
θεολογίας…)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου