με
αφορμή το… Όπως εκείνη η γυναίκα που ο άντρας της που την έδερνε και
κακοποιούσε, όταν πέθανε, σκέφτηκε ότι επιτέλους θα ηρεμήσει, όμως τον έβλεπε
κάθε βράδυ στον ύπνο της να της φωνάζει και να την χτυπάει.
Κόντεψε να τρελαθεί.
Πήγε σε ψυχιάτρους, πήρε φάρμακα, τίποτα.
Μόνον όταν
απελπισμένη πήγε σε κάποιον πνευματικό, εξομολογήθηκε, έμαθε για τη συγχώρηση,
ζήτησε και έλαβε συγχώρηση, και τον συγχώρεσε τελικά και η ίδια, σταμάτησε να
τον βλέπει στον ύπνο της και ηρέμησε. (πηγή)
---
… με έναν λογισμό ότι, (φυσικά και) δεν την ‘’έδερνε’’ ο ίδιος*,
αλλά με την μη συγχωρετικότητα, έδινε (και δίνουμε) δικαιώματα στον άλλον… με Τον
εύσπλαγχνο Θεό να επέτρεψε (και επιτρέπει) το ‘’πάθημα’’ μήπως και μας γίνει
μάθημα. …και το ‘’θεωρητικά’’ ρηθέν στο ευαγγέλιο, γίνει βίωμά μας στην πράξη...
ότι: … 14 Ἐὰν γὰρ
ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 15 ἐὰν
δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα
αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ
παραπτώματα ὑμῶν. (Ματθ.ς’)
και… ή ασυγχώρητοι (ο ένας με τον άλλον) θα δρα (ς') ο διαβολέας
που μας βάζει να μην συγ-χωρούμε και κατακρίνουμε, ή συγχωρούντες και μη
κατακρίνοντες να του αφαιρούμε τα επίπονα τελικά, σωματικά και ψυχικά, δικαιώματα… βάζοντας Ο Κύριος το χέρι Του (14) ...
Θυμίζει αυτό που έλεγε ο αγ.Παΐσιος ότι όταν ένας άνθρωπος
κατακρίνει, παρατάει ο διάβολος τον κατακρινόμενο και πετάγεται πάνω στον
κατακρίνοντα… (κι ας έχει δίκηο και ορθή
κρίση). Λείπει το έλεος από τις μωρές παρθένες και τους ‘’απαγορεύεται’’ η
είσοδος στον Νυμφώνα…
Αμήν συγχωρήσουμε ίνα συγχωρεθούμε… αμήν ελεήσουμε ίνα
ελεηθούμε…
Μεγαλύτερη ελεημοσύνη είναι να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας.
Ελεημοσύνη δεν εννοείται μόνο το να προσφέρεις κάτι το υλικό, αλλά μεγαλύτερη αξία έχει το να προσφέρεις κάτι το πνευματικό.
Ποια είναι αυτή η πνευματική ελεημοσύνη; Είναι όταν συγχωρώ έναν εχθρό μου. Αντί να τον καταδικάσω, τον ελεώ, δεν τον κατηγορώ, δεν τον μισώ, αλλά προσεύχομαι γι’ αυτόν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη, που μπορεί να κάνει ένας χριστιανός. + (Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου)
αγ.Νήφωνος
...μακάρι να βάλουμε προ του (επιγείου) τέλους, αρχή συγχωρήσεως, αρχή μη
κατακρίσεως δι ευχών και ενεργείας Της Παναγίας... [το πρότυπο του ανθρωπίνου γένους σε συγχώρεση και μη κατάκριση (και όλες τις αρετές), που μετά την σταύρωση και ανάσταση, όταν την πήρε στα ίδια ο αγ.Ιωάννης θεολόγος, καθημερινά συναντούσε και χαιρετούσε τον αρχιερέα σταυρωτή, του Υιού Της και Θεού μας].
αντιλαμβανόμενοι το... 11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. (αποκ.κβ').
Κι ενώ ο καλός Θεός δίνει πολλές φορές διάκριση στο τι είναι καλό και τι κακό (σε σχέση με τον κατακρινόμενο που μπορεί να μην το γνωρίζει), καταχρώμαστε το δικαίωμα της κρίσης, που ανήκει ΜΟΝΟ στον Κριτή, οπότε, διαχειριζόμενοι αυτήν (κρίση και διάκριση) λανθασμένα και εγωιστικά, γίνεται για μας το προηγούμενο θείο δώρο, κρίμα και κατάκριμα... Κύριε ελέησον!!
Με την διάκριση να είναι η μητέρα των αρετών, πρέπει να νοήσουμε αφενός το ύψος του πλούτου που χαρίζει ο Θεός στον καθένα μας και συγχρόνως την δική μας αχαριστία και ατιμία σε αυτό δώρο, όταν δεν το ''χρησιμοποιούμε'' σωστά... Πολλές φορές εξωστρεφώς και δασκαλίστικα παρατηρήσαμε συνανθρώπους μας για την αδιακρισία τους να μιλάνε, με το αγιογραφικό, μη ρίπτετε τα άγια τοις κυσί και μαργαρίτας εις χοίρους...
Αν όμως μεταστρέψουμε τον νου λίγο προς τα έσω, όπως προτείνει ο άριστος μυσταγωγός της μετανοίας αγ.Ανδρέας κρήτης με τον μέγα κανόνα, η προς τους έξω νουθεσία (μη ρίπτετε...) επιστρέφει και ελέγχει τον καθέναν που ενώ λαμβάνει το μαργαριτάρι της διακρίσεως από τον Θεό, το ρίχνει στις λάσπες για να το καταπατήσουν οι ''φίλοι'' μας χοίροι. Κι είναι ''φίλοι'' μας, αφού τους επιτρέπουμε να μας συμβουλεύουν και τους υπακούμε (κατακρίνοντας)... φίλοι χειρόνων σαν τον άσωτο που σπαταλά ουσία και περιουσία... αμήν στον δρόμο που διανοίχτηκε μπροστά μας με την μεγάλη τεσσαρακοστή και με συνοδοιπόρο την ευχή του αγ.Εφραίμ, όχι μόνο περιορισμένα χρονικά αλλά σαν τρόπο ζωής και ''νοοτροπία'' να χαραχτεί βαθειά μέσα μας το... Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙
(Ο μέγας κανών, μεταξύ ε-αυτού και Αυτού ...).
Κι αν τέλος ο κρίνων (αλλά κατακρίνων) έχει χίλια δίκηα (κι είναι αυτά που τον πνίγουν και τον οδηγούν στην κατάκριση και ασυγχωρεσιά) αν δεν εργαστεί για το πνευματικό του συμφέρον, δεν θα περάσει στην χάρι. Καλό το δίκηο αλλά η χάρις είναι άλλο πράμα κι οι προϋποθέσεις σαφείς. Μην μείνουμε στη σκιά του νόμου (και δίκαιο) και πίκρα του, αλλά αμήν να προχωρήσουμε στο γλυκύτατο ΦΩΣ.
---
σχετικά άρθρα αγίων (και σκέψεις) …
αγ.
Στέφανος ( 2 άρθρα) ...με μας να συγχωρούμε και για να δούμε και να ανοίγει ο ουρανός να μας υποδεχτεί.... αλλιώς, ούτε θα δούμε ούτε θα μπούμε (αφήνοντας την απόλυτη απόδοση της δικαιοσύνης στον Δίκαιο Θεό.... Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη αγ.Εφραίμ σύρος). ... ενθυμούμενοι ότι, για την απόδοση δικαιοσύνης που διακύπτει εξ άνωθεν, είναι η αλήθεια μας να ανατείλει από κάτω και ανεβεί να την συναντήσει.... μια αλήθεια, όχι απρόσωπη, αλλά ως Πρόσωπο που προτείνει το ...άφες αυτοίς ... αλλά και μέσα στην εκκλησία επαναλαμβάνεται ως... τοις μισούσιν και αδικούσι ημάς, συγχώρησον... πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι έπειτα θαρρών μυστικήν βρώσιν φάγε... προϋποθέσεις κοινωνίας και επικοινωνίας (προσευχής) ... το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό, οπότε η συνοδοιπορία και ανύψωση, περνά ΜΟΝΟ από την θέληση. Εκεί δυσκολευόμαστε. ΔΕΝ θέλουμε να συγχωρήσουμε. Δεν θέλουμε να αγαπήσουμε...
κατάκριση (8
άρθρα)
συγχώρεση (
6 )
ενθυμούμενοι ότι… Ο Ένας, φιλάνθρωπα συγχωρεί και ενώνει μη
αφήνοντας ‘’χώρο’’ δράσης στον άλλον, ο οποίος ψιθυρίζει και επιβάλλει την μη
συγχώρηση και αφού διαχωρίσει, διαβάλλει, ενεργεί … ως μισάνθρωπος. Ο ένας σκληραίνοντας εγωιστικά την καρδία κι ο Άλλος, ταπεινά, μαλακώνοντάς την.... οικειώνοντας την καρδιά του αδικημένου και πονεμένου, με την δική Του....
Το
μικρό και το μεγάλο κακό Γερ. Εφραίμ Αμερικής Φιλοθεΐτης
* περί
ψυχής και κολάσεως… (αγ.Ανδρέας δια XC σαλός)