από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ…

ή μεταφρασμένα… από την γη στον ουρανό, από το σκότος στο Φως, από την αιχμαλωσία στην ελευθερία…   

…προτυπώθηκε ιστορικά σαν σκιές (ΠΔ), η αιχμαλωσία του ισραήλ στην αίγυπτο και σκληρόκαρδο φυσικό φαραώ. Έτσι ανάλογη είναι και η αιχμαλωσία κάθε νου διαχρονικά κάτω από την ''κυριαρχία'' του νοητού φαραώ (κόσμου και κοσμικού φρονήματος που εκδηλώνεται, πάλι διαχρονικά, από τους άρχοντες του κόσμου τούτου, που υπέχουν την θέση του, εμπνέονται και υποκινούνται από αυτόν...)…. μη μεταθέτοντες όμως την ευθύνη στις έξω πιέσεις, αλλά αναλαμβάνοντας αυτήν, θεαρέστως… [όχι δεν φταίω εγώ, αλλά η γυναίκα (σάρκα) που μου έδωσες, όχι ο όφις με εξηπάτησεν, αλλά δυστυχώς η φιλόσαρκη διάθεσή μου και μετεωρισμός που υπερισχύει η σάρκα με το φρόνημά της του πνεύματος, της μετανοίας και επιστροφής, της σωφροσύνης… Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Αμήν κινούμενοι στις αιτίες… Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε

σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω. 

Καταγράφηκε η ''διαδρομή'' ελευθερίας κι όποιος θέλει, (οι βουλόμενοι αθλήσαι*…) ακολουθεί αυτήν την έξοδο από νομική [δια της ερήμου και ασκήσεως (1)] έως χάριτος που είναι η ανάσταση,   πραγματική ελευθερία και άνω ιερουσαλήμ**... 

…κι ο τίτλος προτείνει (και καταγράφει) την όλη πορεία του ανθρώπου από την κατέναντι (και εν σκιά θανάτου) κατάσταση που αναφέρεται στο Γεν.δ’16 στην απέναντι, (Γεν.γ’24) και από εκεί, χάριτι (με μυστικά και μυστηριακά εφόδια) αμήν εντός του Λόγου, λόγοι. 

Για να γίνει όμως αυτό το πέρασμα, από την κατέναντι σκιά στο απέναντι φως, χρειάζεται η έξοδος στην έρημο και ‘’έγγιση’’ (αμήν και βίωση) της βηθλεέμ, που είναι το απαραίτητο μεταίχμιο που περνά τον άνθρωπο από… οι τοις άστροις*** λατρεύοντες… στην ανατολή ανατολών και άλλο ΦΩΣ. [μεταίχμιο... με ... δύο τις φάσεις του ανθρώπου. Την κυοφορία που επισκιάζεται από την (σχετική) ακινησία μέσα στην μήτρα, και την μετά την γέννηση, κίνηση, ώστε προ γεννήσεως να κυριαρχεί η (φυσικοπνευματική) ακινησία ακόμη και ενδιαφέρον ως προς την σαρακοστή και μόνο μετά την γέννηση να υπάρχει αυτή η δυνατότητα... προτείνοντας να δείχνουμε κατανόηση και να ευχόμαστε πνευματικής ''ωρίμανσης'' στους αδιάφορους..., αφού χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν (αλλά ούτε και να οικειοποιούμαστε αλαζονικά την δοθείσα μυστικά χάρι...)].  

Μόνο τότε και έτσι διανοίγεται προς οδοιπορία ο ‘’δρόμος’’ της μεγάλης τεσσαρακοστής, της αναλογίας των 40 ετών περιπλάνησης, της 40ημέρου και νυκτός νηστείας (του Μωυσή για παραλαβή νόμου και Κυρίου για την χάρι. Όχι για Τον Ίδιο, την πηγή των χαρίτων, αλλά για τους θέλοντες  ακολουθήσει). (περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…). 

Διανοίγεται ο οφθαλμός και αφού καθίσει ο ΑΔΑΜ (ο καθένας μας) απέναντι του παραδείσου, βλέπει την ιδία γύμνωση, συγκινείται και κινείται προς αυτόν…  στην επανάκτηση αυτού του ‘’χώρου’’ μη μένοντας στην ‘’απλή’’ χρονική διέλευση των σαράντα ημερών (ευχόμενος τυπικά, καλή σαρακοστή).     

... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα. 

(αμήν) …μη μένοντες κατέναντι εν σκιά θανάτου και στον ζοφερό ύπνο των αμαρτιών, αλλά περνώντας χάριτι στην ημέρα*** που πλησιάζει (αναπόφευκτα).

¹¹ Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ¹² ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός*. ¹³ ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ¹⁴ ἀλλ’ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Ρωμ.ιγ’) 

αμήν επιστρέφοντες στον έσω απωλεσθέντα κύκλο... κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… 

--- 

(1) Ἁγιοπνευματικές ρήσεις ἀσκητικῆς σοφίας γιά τόν ἀγῶνα τῆς Σαρακοστῆς - Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Κυριακή μνήμης εξορίας ΑΔΑΜ ( 9 )

η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης

η κοιλάδα του κλαυθμώνος, η κοιλάδα του ιωσαφάτ και η ανάσταση νεκρών…

* τὰ ὅπλα τοῦ φωτός… Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως. 

** όπως ελικοειδώς συνανυψοί τον άνθρωπο Ο Κύριος... προς Τον Πατέρα δια και εν Πνεύματι Αγίω... Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση … αφού... Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος.

*** Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (αγ. Νικόλαος βελιμίροβιτς) 

μεγάλη τεσσαρακοστή (18)

Αμήν ευλογημένη τεσσαρακοστή (δι ευχών) …

(Στὰς πρὸ τῆς Δεσποτικῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ) Δέσποτα Παντοκράτορ, ὁ πᾶσαν τὴν κτίσιν ἐν σοφίᾳ δημιουργήσας, ὁ διὰ τὴν ἄφατόν σου πρόνοιαν καὶ πολλὴν ἀγαθότητα, ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὰς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας, πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἐγκράτειαν παθῶν, πρὸς ἐλπίδα ἀναστάσεως, ὁ διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν πλάκας χειρίσας τὰ θεοχάρακτα γράμματα τῷ θεράποντί σου Μωσεῖ, παράσχου καὶ ἡμῖν, Ἀγαθέ, τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τὴν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τὰς κεφαλὰς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλάσαι, νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι, καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι προσκυνῆσαι καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν. Ὅτι ηὐλόγηται καὶ δεδόξασται τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. (εκ της προηγιασμένης ακολουθίας).