επίγεια ζωή και προϋποθέσεις μετάστασης στον ουρανό

(κατά το πρότυπο μετάστασης Της Θεοτόκου) 

Αρχή της επίγειας ζωής είναι η σύλληψις. Από την σύλληψη μέχρι την γέννηση, σπουδαίο ρόλο παίζει η συμπεριφορά των γονιών και ιδίως της μάνας, όπως παρατηρεί ο άγιος Πορφύριος στο: …«η αγωγή του παιδιού αρχίζει εξ άκρας συλλήψεως». 

Με την γέννηση όμως, ξεκινά μια πιο απτή παιδεία. Αυτή καθορίζει στόχους και δίνονται τα εφόδια κατάκτησής τους. 

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς στο : Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… μας νουθετεί σχετικά: …Μήν θεωρεῖς τίποτε γιά στόχο τῆς ζωῆς σου ἐκτός ἀπό τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς.

Κάθε ἄλλο ἰδανικό, πού οἱ ἄνθρωποι σέ κάποια στιγμή προβάλλουν ὡς στόχο, δέν εἶναι ἄλλο παρά ἕνα κίνητρο παραπάνω -ἐάν ὄχι ἄμεσο μέσον- γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς. 

Οι τιθέμενοι στόχοι εξαρτώνται από το φρόνημα και πνεύμα των ‘’δασκάλων’’ μας αλλά και την αποδοχή αυτών από την καρδιά μας. Ισχύει: … 5 οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος. 6 τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν· (Ρωμ.η’) 

Από τον καθένα εξαρτάται αν θα βάλει στην ζωή του στόχους που να αντέχουν και να ξεπερνούν τον χρόνο και να μην είναι εφήμεροι σαν φωτοβολίδες. 

Λαμβάνοντας από το

ΕΝΑ

το ΕΙΝΑΙ *

η ελληνική γλώσσα μας γνωρίζει ότι μέσα στο ΕΙΝΑΙ μας, μπορούμε να βρούμε την ελευθερία. Είναι η εμφύτευση στην ψυχή και ζωή μας δύο δυναμικών. Η μία είναι η κεντρομόλος και η άλλη η φυγόκεντρος. Είναι τα δύο ‘’Ι’’. Το Ι της κεντρομόλου, Ο Ιησούς, και το Ι της φυγοκέντρου, το Ι τάγμα των δαιμόνων. Το πιο θα μας έλξει και ακολουθήσουμε, εξαρτάται απόλυτα από το μόνο δικό μας, την θέληση και καρδιά μας. 

Με την γέννησή του ο άνθρωπος, μπαίνει σε μια ελικοειδή τροχιά. Βλέπουμε αυτό το σχήμα της σπείρας από τον μικρόκοσμο έως τον μακρόκοσμο. Με την γέννησή μας, σαν ''σωματικοί'' επιβάτες επί γης, ακολουθούμε αυτήν την πορεία, σαν πλανήτης γη (+), γύρω από τον ήλιο. Πνευματικά όμως, από τις επιλογές μας όσο είμαστε εν βιολογική ζωή, πλησιάζουμε ή απομακρυνόμαστε από τον ήλιο. 

Στην πληθώρα των πλανητών, παρατηρούμε (και από την φυσική γνωρίζουμε) ότι για να κρατούνται ισορροπίες (+) , η κεντρομόλος είναι ανάλογη της φυγοκέντρου.  

Παρότι η φύση με τους νόμους της αυτά μας διδάσκει για να τα τηρούμε, στα πνευματικά, από την θέλησή μας, τις πράξεις και την θεωρία, κλίνει η ζυγαριά είτε προς έγγιση και ενσωμάτωση στον ‘’ήλιο’’ ή εργαζόμαστε για τον εξοστρακισμό και αποστασιοποίησή μας από την Ζωή, την Αλήθεια, το Φως…  

Η ημερομηνία γεννήσεώς μας είναι μια αφετηρία ελικοειδούς (9) ανάβασης ή ευθείας ανάστασης (Ι) που εναλλάσσεται στην πράξη από ελικοειδείς καταπτώσεις (6) όσο ευθέως (Ι) ακολουθούμε και εφαρμόζουμε το θέλημα του αντιθέτου. 

Κάθε ημέρα, γιορτάζοντας έναν άγιο (αλλά και περισσότερους) αυτοί γίνονται αιτία αν τους μνημονεύουμε, να εισέρχονται δι αυτών στον κόσμο μας, κάτι σαν ακτίνες, του άλλου Φωτός. Οι σαρκικοί άνθρωποι, σκέφτηκαν να μηδενίσουν αυτό το Φως, αφού τους ελέγχει και ενοχλεί. … δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς. [ψαλμ.ογ’ (73)]. Έτσι, βάλθηκαν αντί των αγίων να ‘’γιορτάζουμε’’ τις παγκόσμιες ημέρες. Εμφανιζόμενες μπροστά μας οι δύο όψεις... το ορθόδοξο συναξάρι και οι παγκόσμιες ημέρες με ελευθερία, επιλέγουμε στάση ζωής, προοπτική, ‘’βοηθούς’’. 

Ζούμε καθημερινά επί μιας ασταθούς κλίμακος, παρά το φαινόμενο της πλατειάς και στέρεης γης… 

Η υγεία των ηλιοτροπίων έγκειται στο ότι ο προσανατολισμός του ‘’προσώπου’’ τους ακολουθεί τον ήλιο, όσο βρίσκεται μέσα στο οπτικό τους πεδίο. Ανάλογα και σε μας, μακάρι ο προσανατολισμός του προσώπου μας να είναι από την ημερομηνία γέννησής μας έως της βιολογικής τελευτής μας, σε αυτόν τον ‘’ήλιο’’ εκμεταλλευόμενοι την ακτίνα (άγιο της ημέρας) που πρωτοέλαμψε στο πρόσωπό μας. 

Ίσως καλό θα ήταν να αναλογιστούμε τι θα συνέβαινε αν υπερισχύσει επάνω στην γη μας η φυγόκεντρος. Δυστυχώς, ο εξοστρακισμός προς το χάος (6). Αντίθετα, αν υπερισχύσει η κεντρομόλος αρχίζει η έλξις από τον ήλιο (9). Στο σύνολο, με γνώμονα την απόλυτη δικαιοσύνη, η κατάληξις θα είναι ό,τι ακολουθήσαμε, ό,τι ‘’αγαπήσαμε’’ εγκάρδια πρακτικά και θεωρητικά, στην ζωή μας. Και... πόσο γρήγορα περνάει η ζωή; σαν αστραπή. Λέγει ο αγ.Εφραίμ ο αριζονίτης... πας άνθρωπος ψεύστης. δλδ, φευγαλέος σαν αστραπή. Σαν αστραπή, που η ζωή του θα κριθεί ποιαν αστραπή (ποιο Ι) ακολούθησε στην ζωή του... 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. (αποκ.κβ')

Αυτό μας αναφέρει η Αγία Γραφή ότι θα συμβεί στην τελική κρίση με το έλθετε προς με οι ευλογημένοι (ροή ποταμού, ροπή ελικοειδής, 9) για τον καθένα κατά τα έργα του, ή  εξοστρακισμό (ακολουθώντας την ροή του πύρινου ποταμού, ροπή προς τα έξω, 6) του απέλθετε απ’Εμού οι ενάντιοι… (Ματθ.κε’)        

Έχει προτυπωθεί και με τους δύο συσταυρωμένους εκατέρωθεν Του Κυρίου, ληστές (στα πρόσωπα των οποίων συμπυκνώνεται όλη η ανθρωπότητα σε δύο τάσεις και μοναδικές προοπτικές) : …του μεν καταγομένου εις άδην τω βάρει της βλασφημίας… του δε κουφιζομένου πταισμάτων προς γνώσιν θεολογίας. (θ’ ώρα) ως Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς κατά την δικαία κρίση του Θεού. 

Πιάνοντας τα πράματα πάλι από την αρχή, ένας σαρκικός άνθρωπος, θα νοιαζόταν μόνο για την γη του, τον λοξό άξονα περιστροφής γύρω από τον εαυτό του και δεν θα έδινε και πολύ σημασία γύρω από ποιον κινείται, από αυτόν που ζωοδοτείται  και προς τα πού πάει. Είναι αυτός που πέραν των κοσμικών γενεθλίων του (εγώ), δεν ενδιαφέρεται πνευματικά ποιος άγιος γιορτάζει, ποια υπερούσια ακτίνα συνοδοιπορεί μαζί του και που οδεύουν… [σαν τελειολογικό εμπράγματο σκοπό, Λόγου με κάθε έναν λόγο – άνθρωπο. …20 διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν. … (Ματθ.κη’)]. Είναι θέμα γενικής παιδείας που δυστυχώς υποτιμάται. Για τον ενδιαφερόμενο όμως, δυο σκέψεις για τα γενέθλια... και τις ελικοειδείς αφετηρίες 6 ή 9 (εκτελών σωματικώς πάθη ή αρετές) και τις ευθείες ψυχικές Ι (καταλήξεις προς τα άνω ή κάτω).   

Η βαρύτητα του νου μας, μας κρατάει δέσμιους κάτω των υδάτων και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την διαστρεβλωμένη θέαση των καταστάσεων. 

Είναι ανάλογος του φυσικού νόμου διάθλασης του φωτός, που περνάει μέσα από το νερό. Αλλού είναι ο στόχος και αλλοιωμένα, αλλού τον βλέπουμε. 

Το ίδιο συμβαίνει και στην έρημο, όπου ενώ η ευθεία όραση οδηγεί στην όαση, η εκ διαθλάσεως προβάλλει τον αντικατοπτρισμό αυτής. Αλοίμονο όμως αν κινούμαστε προς αυτούς τους αντικατοπτρισμούς. Ποτέ δεν θα ξεδιψάσουμε ούτε και θα ξεκουραστούμε. 

Τα είδωλα και οι φαντασίες έλκουν την ψυχή και μπερδεύουν τον νου με το ‘’φως’’ τους. Αυτό όμως είναι το άλλο φως. …Είναι ο  ΙΑΠΕΤΟΣ (=666) ο αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης, που μιμείται Τον Αληθή Ποιητή ουρανού και γης ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (=999).  Κι εμείς, ανάλογα με το πόσο ισχύ έχει επάνω μας το αυτοείδωλό μας, ο εγωισμός μαζί με τα πάθη που μας σκοτίζουν, βρίσκει πάτημα η διαστρέβλωση και διάθλαση. Έτσι, ενώ ζητάμε πηγαία και στο βάθος της ψυχής μας ΖΩΗ και ΦΩΣ στην αιώνιά τους διάσταση, παραφράζονται σε αιτήσεις και κινήσεις ζωής ‘’κυνηγώντας’’ μάταιες, πρόσκαιρες και με ημερομηνία λήξης ‘’χαρές’’. 

Στον μεγάλο κανόνα ψάλλουμε… Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι. 

Κι έρχεται Ο Κύριος να βοηθήσει, για την σωτηρία μας (όπου σώος = ολοκληρωμένος). Να μας δώσει τα αναγκαία και κατά τάξη και ετοιμότητα, εφόδια καθαρότητος για να ακολουθήσουν ο φωτισμός και η τελείωση. 

Βοηθός φυσικά και δεν είναι μόνο ο άγιος που γιορτάζει την ημέρα γεννήσεώς μας. Είναι και ο άγιος άγγελος και ο άγιος που φέρουμε το όνομά του και κάθε άλλος άγιος που ευλαβούμαστε, εξαιρέτως δε Η Θεοτόκος. 

Αφορμή για την συγγραφή αυτού του (παράξενου) άρθρου, στάθηκε μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν σε ένα φιλαράκι μου (έφηβο) με τον οποίο μας συνδέει μια κοινή αγάπη σε ένα άθλημα… Παιδί με προδιαγραφές φυσικές αλλά και πνευματικές. Γεννημένο στις 8 Σεπ (γενέσσιον Της Θεοτόκου) την Κοίμησή Της (15 αυγ) κάτι τον ήλκυσε να κάνει ατομική προπόνηση την ώρα του εσπερινού Της (14 αυγ απόγευμα προς βράδυ) στην αυλή του σχολείου, ακριβώς δίπλα της εορτάζουσας εκκλησίας. 

Με ακουστικά άκουγε την δική του μουσική, σκεπάζοντας ‘’λίγο’’ τις ψαλμωδίες των μεγαφώνων. Ώρες ολόκληρες, εκεί ‘’προσηλωμένος’’. 

Σαν μικρός ηλίανθος άφησε προς στιγμήν την θέα του ήλιου (Θεοτόκου) από γεννήσεως (8 σεπ) μέχρι δύσεώς Της (15 αυγ). 

Αυτή είναι η καθημερινότητά μας και η αφετηρία προς ευστοχία.  ΟΛΟΙ ξεκινάμε από τα φαινόμενα, από την περιφέρεια και επιδερμίδα. Μακάρι το ταχύτερο δυνατό [κατά τον πόθο, τις αντοχές και ισορροπίες μας έσω και έξω φύσεως (όπως σοφά και καθόλου βιαστικά ανεβαίνει ο δύτης)] να περνάμε στα βαθύτερα, ανώτερα και σπουδαιότερα. Να ευστοχούμε σε χώρο, ήχους, στόχο, ολοέν και εκτυπώτερον, ολοέν και με ανώτερη πνευματική τάξη. Από νηπιακή πνευματική ηλικία σε δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου… πανεπιστημίου. Το θέμα είναι, πως η εξωτερική ενηλικίωση δεν συνοδοιπορεί με την εσωτερική, αν δεν το προσπαθήσουμε. Άλλη είναι η φυσική τροφή και τρόποι ενηλικίωσης κι άλλοι οι πνευματικοί. Μεριμνούμε να ''φορτώνουμε'' τις φυσικές μας μπαταρίες, αλλά για τις πνευματικές το + και το - είναι αλλού, κι αν δεν βρεθεί η πηγή, ολοέν θα στερεύουμε από πνευματική ενέργεια....    

Για αυτούς όμως που βιάστηκαν να κατακρίνουν το παιδί, μακάρι ο καλός Θεός να μας δίνει αυτογνωσία, μήπως και κατακρίνοντας τον μετεωρισμό και περισπασμό του, μας ξεφύγουν οι δικές μας βαρύτερες αστοχίες. Πολλοί ακολουθήσαμε με το σώμα την λιτανεία, αλλά πόσο ‘’τιθασσευμένος’’ και προσευχόμενος ήταν ο νους μας ;    

Μούκανε εντύπωση η ‘’σύμπτωση’’ ότι η γέννησή του συνέπεσε με το γενέσσιον Της Θεοτόκου (8 σεπ) και με την δύση Της (15 αυγ) μας δόθηκε η ευκαιρία για τις παραπάνω συνειρμικές σκέψεις. 

Στο παιδί με έντονα νοήματα περί ήλιου – ηλίανθου (ανατολής δύσης και προσανατολισμού του προσώπου του), που όμως ισχύει σε μικρογραφία για τον καθένα, όποια μέρα κι αν γεννηθήκαμε. Σκοπός είναι να εντοπιστεί η δική μας πορεία και να διδαχτούμε από τους φυσικούς νόμους.    

Κι αυτό θα γίνει αν δεν αφήνουμε να περνάνε τα χρόνια μάταια, κυκλικά, αλλά να ‘’βρούμε’’ τα 4 άκρα του χρόνου, σαν σταυρό ( ηλιοστάσια κ ισημερίες ) , οπότε και το νόημα της ζωής. Εξ αυτών των άκρων  αρχίζει ο καθένας την ευθεία και ελικοειδή άνοδο, οπότε και αποκόλληση από τα γήινα και το σαρκικό θανατηφόρο φρόνημα προς τον ουρανό. 

Λέγει Ο Κύριος πως τούτο το γένος (των δαιμόνων) δεν εκπορεύεται ει μη μόνον, δια προσευχής και νηστείας. Αυτό το γένος που πολλούς έχει πείσει ότι δεν υπάρχουν, μας κρατά δεσμίους. Έτσι, όποιος κουράζεται από την αιχμαλωσία και δολιότητα, υπάρχει τρόπος ελευθερίας. Προσευχή - νηστεία (που είναι και το κάθετο σκέλος του σταυρού εφ’ημών) αφού αυτά τα στοιχεία είναι η κορωνίδα και η βάση της πνευματικής ζωής και ακρόαση και τήρηση των ζωηφόρων εντολών (το οριζόντιο σκέλος). Όποιος κουράζεται από τον ωρυόμενο λέοντα ποίον πρώτον καταπίει που τρομοκρατεί τον κόσμο, ας εισέλθει σε κείνον τον χώρο που τον έχει Ο Κύριος μαρμαρώσει (αχειροποίητο οπισθόφυλλο  μύησης και ορθοδοξίας) και καταπατήσει θάνατο και διάβολο, για χάριν μας. Την ορθόδοξη εκκλησία. Το αναστημένο Σώμα Χριστού, Μητέρα και μήτρα μέσω Της οποίας, αναγεννιώμαστε. 

Έτσι τιμάται και αγαπιέται Η Θεοτόκος, το πρότυπο κάθε ανθρώπου. Έτσι προσεγγίζεται Ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και ενοικεί μαζί μας κι εμείς υπό Την σκέπη Της, αναγνωρίζοντάς Την ως δωδεκάτειχο πόλι… (με την ανάγνωση των χαιρετισμών, των παρακλητικών Της, την σύμφωνη ζωή με ταπεινότητα, αγνότητα, άσκηση, ελεημοσύνη, κατά Θεόν αγάπη... κι όλα τα χαρίσματα Της Κεχαριτωμένης!! Αμήν δι ευχών! ) 

Και για να επιτευχθεί ο σκοπός, μέσο είναι η καθαρότητα του οίκου (χερουβείμ) μας, μαζί με την λειτουργικότητα του οχήματος (σεραφείμ). [όπου, οίκος και όχημα είναι ο ε-αυτός. Η εικών Αυτού, που καλούμαστε να την αναβιβάσουμε στο καθ΄ωμοίωσιν]. 

Με την χάρη Της, αγιάζεται η ψυχή, τηρείται αγνό ή εξαγνίζεται το σώμα, διορθώνονται οι λογισμοί καθαρίζουν οι έννοιες, χωρίς τις διαστρεβλώσεις που ενεργούν τα αρνητικά… και τους άλλους στόχους ‘’ζωής’’ που μας ωθούν να κατακτήσουμε. 

Έτσι γίνεται η μετάσταση της ζωής μας από την γη στον ουρανό (τίτλος). Δια Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι, γλυκυτάτης μας Παναγίας, που ενώ μετέστη προς την Ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής, δεν μας εγκαταλείπει. Μακάρι να μην Την στεναχωρούμε και Την εγκαταλείπουμε εμείς…. Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της να ζούμε όλο και πιο εύστοχα. [από μέριμνες δευτερεύουσες έως ανούσιες και στόχους, στα πρωτεύοντα και αγαθή μερίδα. Μια ευθεία κεντρομόλος από την έξω περιφέρεια (και επιδερμίδα) στην καρδιά και ''ήλιο''... Από την Μάρθα, την Δέσποινα την πικρανθείσα στην Μαρία την πικρανθείσα, αλλά υψωθείσα και δοξασθείσα]. Αμήν γένοιτο, δια Της Μεσσιτρίας και Μητέρας μας, με τιμή αγίου την μίμηση αγίου...]. 

--- 

* Αυτά τα δύο Ι τα εμβασμένα στο ΕΙΝΑΙ μας είναι η κεντρομόλος και χάρις, αλλά και η φυγόκεντρος, ως απουσία αυτής. Ο Κύριος του παντός κρατά στα χέρια Του την ευλογία και την προσθέτει υπό προϋποθέσεις αλλά και την συστέλλει. Κι εμείς ή χριστόφιλοι ή χριστομάχοι με ΜΟΝΟ αυτές τις δύο επιλογές ζωής πορευόμαστε ... Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς για να ισχύει το αγιογραφικό: ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. ... (Λουκ.β'34) όπου ισραήλ είναι ο νους μας που διαμορφώνει και τον συνημμένο του χου, αν είναι πνευματικός (3) ή χοϊκός, σαρκικός (4). Αμήν να μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν... Θεού η χάρις, αφού…. ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ιωαν.ιε’5)

Ο κόσμος είναι πολύ τρομακτικός, για όποιον δεν γνωρίζει ότι ο Θεός δεσπόζει του κόσμου και ότι έχει την Εξουσία να τον διατηρεί, όσο Εκείνος επιθυμεί και να τον επιστρέψει στην ανυπαρξία πάλι, όποτε θέλει! Όμως για όποιον το γνωρίζει αυτό, ο κόσμος δεν είναι τρομακτικός - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

σχετικά … 

Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει! Άγιος Πορφύριος 

η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση 

Ο εν ημίν ήλιος…. 

 χθων και αντιχθών  

ψυχή. Πότε δημιουργείται, που κατοικεί, τι είναι, τα μέρη της...)

λίγα τινά περί ψυχής … κατά τους αγίους, η ψυχή και το σώμα δημιουργούνται ταυτόχρονα. ‘’Την ψυχήν ούτε γαρ προϋφίσταται του σώματος∙ ούτε μεθυφίσταται∙ αλλ’ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή’’. 

η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή ‘’παράλληλα’’ και της δικής μας προόδου ανέλιξης όσο περιτέμουμε την αμαρτία. Αλλιώς, με την πρόσθεση και εμμονή στις αμαρτίες, την χωρίς χάρι και στερέωμα από τον Τριαδικό Θεό, ολοέν και θα εξοστρακιζόμαστε και αστοχούμε από το κέντρο (ήλιο) στην περιφέρεια και δυστυχώς και εκτός αυτής….

επίγεια ζωή - αγ.Σωφρόνιος έσσεξ

… περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας 

περί ψυχής και κολάσεως… 

Όσιος Παΐσιος: Να δίνουμε στην ψυχή την τροφή που επιθυμεί 

ο κύκλος της ζωής όπως ήταν πάντα, αλλά και όπως διαμορφώνεται με τις νέες τεχνολογίες 

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου 

περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση) 

Σταυρός… σε θεωρία και πράξη 

από την γη στον ουρανό … αντιστοιχίσεις της εξωτερικής ιστορικής αναδρομής με την έσω

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις. Συνοδοιπορία από την εκτός Πόλι στην εντός….

Το να τιμά κάποιος, προσκυνεί, σέβεται, αγαπά την Παναγία, δεν γίνεται με το ζόρι. … αλλά αν βρεθεί αυτός μέσα στον κήπο της καρδιάς, ένας ουράνιος κρίνος στη γη, ως θησαυρός θα αποδώσει χιλιαπλάσιο όφελος και θεία ευωδία.

[Έλεγε κάποιος σοφός: «Εκείνος που σπείρει τον σπόρο του Χριστιανισμού στην καρδιά ενός παιδιού, είναι σαν να φυτεύει και να καλλιεργεί ένα φυτό στον παράδεισο. Ενώ εκείνοι που σπείρουν την κακία, την ακολασία και την απιστία στην καρδιά του παιδιού, φυτεύουν και καλλιεργούν ένα φυτό εκ προοιμίου, στην κόλαση».

Την καρδιά του παιδιού, μπορούμε να την παρομοιάσουμε με ένα κήπο και τους γονείς με κηπουρούς του Θεού. Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι από την βρεφική ηλικία να καθαρίσουν τον κήπο από τα αγριόχορτα και τα ζιζάνια της αμαρτίας. Αν όμως οι γονείς αργοπορήσουν και το κακό ριζώσει καλά στις καρδιές των παιδιών τους και η παιδική καρδιά «χορταριάσει» από ελαττώματα, τότε δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα ζιζάνια αυτά.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †]