Ρωτήσαμε
κάποτε τη Γερόντισσα Γαλακτία:
– Τί είναι το διορατικό χάρισμα;
– Γερόντισσα Γαλακτία: Επικίνδυνο παιδί μου και να το
κουβεντιάζομε ακόμη!
Βλέπεις, με τα από μέσα (εσωτερικά) μάτια όσα σου
παραχωρήσει ο Θεός!
Εκείνα τα μάτια βλέπουν πολύ πιο δυνατά.
Όμως, αυτός που έχει τέτοια χαρίσματα, χρειάζεται μεγάλη,
μεγάλη, πολλή μεγάλη ταπείνωση για να μη βλάψει την ψυχή του!
Θέλει το πράμα σιωπή, μετάνοια, ταπείνωση.
Όλα τα σφραγίζει η σιωπή.
Μιλάς μόνο με εντολή Θεού!
Λίγο να ξεσύρει ο νους σου τα ’χασες όλα!
Πρώτα πρέπει με το χάρισμα αυτό να βλέπεις τα μέσα σου και
να κλαις!
Να ζητάς έλεος!
Να μη ζητάτε τέτοια χαρίσματα!
Είναι μαρτύριο για όποιο τα έχει!
Να ζητάτε ταπείνωση, να βλέπετε τις αμαρτίες σας και να τις
διορθώνετε.
Αυτό να ζητάτε. Αυτό θα μας σώσει.
Όπου ακούτε, «Είδα τούτο, είδα τ’ άλλο» να φεύγετε μακριά!
Εκεί χορεύει ο διάβολος και κάνει και φιγούρες..
---
συμπληρώθηκε το παρόν, σαν υποκεφάλαιο μετά το
διαίσθηση αίσθηση και θέα Θεού στο όλο πόνημα... (σαν σχετικό)
13. σ+τοιχεία αναγεννήσεως (ολόκληρο σε pdf)
είναι η σταυροειδής χάρις... όπου, προηγείται η (κάθετος) θέα Θεού και γνώση Του, σαν διάνοιξη των (7) οφθαλμών κατά τάξη, σαν δωμάτια από κάτω προς τα άνω, έως δια της πλήρους ταπεινότητος, η θέα Θεού.... και έπεται η οριζόντια διόραση και ενόραση προς τον συνάνθρωπο πάντα για την ωφέλειά του... ''δωμάτια'' που έως της πλήρους χάριτος αρχομένης από κάτω, ''φωτίζονται'' από το έρπων φως και τα (δημιουργούμενα πιστευτά) είδωλά του. Κι όλα αυτά, μέχρι να λάμψει το άλλο Φως και να διώξει σκιές, είδωλα, σκότος, ψεύδος (και πλάνη θεογνωσίας, πλάνη διοράσεως)... αμήν έρχου στην αίγυπτο (και κόσμο) μας...
Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας του ψεύδους τὸ σκότος, τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης, Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν...
ΦΩΣ.
Από το εξωτερικό ίχνος έως της εσωτερικής πληρότητος όπου, στο άρθρο
‘’μελετάται’’ η ‘’σύμπτωση’’ του ότι οι (σταυροειδείς) συντεταγμένες των
Πυραμίδων της Γκίζας είναι η ταχύτητα του φωτός [με παράθεση δικαιολογητικών
συνειρμικών σκέψεων… (που αποδεικνύει ή τουλάχιστον δίνει ενδείξεις μη
σύμπτωσης)].
Στην
ουσία, ‘’κατέρχεται’’ (σαν υπερφυσικός Σταυρός Χριστού στον ισοσκελή φυσικό
σταυρό) αυτό το επουράνιο Φως, το ανέσπερο, το Φως το υπερκόσμιο (και αιωνίου
παρόντος) και διαλύει είδωλα και το κράτος του κόσμου τούτου…. ''πατώντας'' το έρπων ''φως'' (και όφι). Κατέρχεται από
την κεφαλή (όπου τυπώνεται και το νυν, συμπυκνωμένα στο σώμα μας) μέχρι κοιλίας, όπου τυπώνεται το αεί και ο όλος χρόνος (και κρόνος και
φθορά) και θάνατος. Κατέρχεται στην κοιλία άδου [που ‘’ισχύει’’ ο δράκων (1)],
κατέρχεται στην νοητή αίγυπτο και κόσμο μας και μας λυτρώνει με την ανάσταση,
με την μοναδική προϋπόθεση. Το θανάτω θάνατον πατήσας… γιαυτό και στα
αναστάσιμα απολυτίκια υμνούμε:… Ευφραινέσθω
τα ουράνια, αγαλλιάσθω τα επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο
Κύριος, επάτησε τω θανάτω τον θάνατον πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας
άδου ερρύσατο ημάς, και παρέσχε τω κόσμω το μέγα έλεος.
Το ίδιο
βλέπουμε και αμήν βιώνουμε και θελήσουμε αυτήν την ανάσταση, σαν συνοδοιπορία από την γη στον ουρανό με το χάρισμα της διοράσεως, διανοιγόμενοι οι πνευματικοί μας οφθαλμοί ... (μέσω Του υπέρ παν όνομα
Ιησούν και την χάρι του σταυρού….) όπως αναλύεται από τον άγιο Συμεὼν τον Νέο Θεολόγο,
στο …από το
προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος
…''Αὐτὸς
ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται
μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ
δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς
του ἀναστάσεως.''
(1)
αμήν ‘’πατώντας’’ Ο Κύριος (ΙΗΣΟΥΣ-888) και για μας, εν ημίν (3) αφού του δώσουμε χώρο, τους περί των οχτώ λογισμών της κακίας Άγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος [και αιχμαλωσίας (2) μας], σαν άρθρο στο 13β.... όπως
αναλογικά ''πάταξε'' τον αλλόφυλο φιλισταίο που αντιστοιχεί στην κρήτη
(γαστέρα) ο έτερος βηθλεεμίτης προφ.Δαβίδ, με τις πέντε πέτρες που πήρε... (και
προτύπωση της ευχής)... (2) όπως προτυπώθηκε ιστορικά σαν σκιές, η αιχμαλωσία του ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) στον φυσικό φαραώ, είναι ανάλογη η αιχμαλωσία κάθε νου διαχρονικά κάτω από την ''κυριαρχία'' του νοητού φαραώ (κόσμου και κοσμικού φρονήματος που εκδηλώνεται, πάλι διαχρονικά, από τους άρχοντες του κόσμου που υπέχουν την θέση του, εμπνέονται και υποκινούνται από αυτόν...), που ''πρέπει'' να ακολουθήσει την ''διαδρομή'' ελευθερίας από την έξοδο μέχρι την ανάσταση, πραγματική ελευθερία και άνω ιερουσαλήμ... διαμέσου ερήμου - βηθλεέμ - μεγάλης εβδομάδος* που ελικοειδώς συνανυψοί τον άνθρωπο Ο Κύριος... προς Τον Πατέρα δια και εν Πνεύματι Αγίω... Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …
* όπως περπάτησε επί γης Ο Κύριος και όρισε την οδό** προς την Ζωή.... και όπως εξ αιγύπτου εκάλεσεν τον Υιόν έτσι και καλεί κάθε υιό... εξ αιγύπτου (3 άρθρα)
** οδό ''εξόδου'' (προς το Φως), προτυπωθείσα ακόμη και από την επίγεια σοφία (ελλήνων και αιγυπτίων), όταν ο διάδρομος κατάβασης της μεγάλης πυραμίδας (26ο33') , όταν προβληθεί στο έδαφος, δείχνει τον δρόμο για την βηθλεέμ (και οίκο Άρτου) για όποιον ''πεινά'' ... (αμήν να διακρίνουμε την λύση και κινηθούμε προς χορτασμό).
(3) γιατί, ενώ ένας είναι Ο Δρόμος, έχει δύο κατευθύνσεις... οικείωσης (Ι,9) αν ακολουθείται η κεντρομόλος ή απομάκρυνσης (Ι,6) αν ακολουθείται η φυγόκεντρος. Κι αν ενεργούν στην διάνοια και δι αυτής στα μέλη, οι παραπάνω λογισμοί κακίας, σαρκοποιείται το πνεύμα και παρίσταται στον θρόνο του Θεού, ως αναιδής. Αντίθετα, με την χάρι και όσο λεπτύνεται ο άνθρωπος, ταπεινοφρονεί, αγαπά, πνευματικοποιείται η σάρκα του και ίσταται ο Θεός στον θρόνο της καρδίας και ενεργεί τα ωφέλιμα και σωτήρια.